#شعر 💠 جهان میان قرنطینه اش چه می جوید؟ ✍ عاطفه جوشقانیان، شاعر حوزوی جهان جهان عبوسی جهان ویروسی جهان پرهیز از اشتیاق و روبوسی جهان ظلم و تباهی، جهان گمراهی جهان جهل به نام مدرن آگاهی به دست خویش اسارت چقدر عادی شد و خانه ها همه سلول انفرادی شد جهان میان قرنطینه اش چه می جوید؟ کثیف تر شده از خویش دست می شوید جهان شبیه جهنم شده ست، پس چه کنیم؟ و اقتدار بشر کم شده ست، پس چه کنیم؟ به چهره ها همه اندوه و ماتم آورده چقدر علم بشر در عمل کم آورده به روز واقعه نزدیک و از خدا دوریم به اعتبار چه چیزی به خویش مغروریم؟ چقدر هیچ و حقیریم در برابر او بزرگ اوست، صغیریم در برابر او جهان ظلمت و تهمت، جهان بی برکت جهان مرده جهانی که مانده از حرکت ولی تو شهر غیورم چه با اراده ای و به رغم اینهمه پاپوش ایستاده ای و.. چه ضربه ها که نخوردی میان این طوفان ولی تو کوهی و هرگز نریختی آسان به حرمت حرم و آن درِ شکسته قسم هنوز شهر پر است از مدافعان حرم هنوز هم شهدا دیده بان این شهرند و کوه خضر و شهیدان، نشان این شهرند اگرچه صحن حرم نیز مدتی بسته‌است چه خوب پنجره‌ی خانه رو به گلدسته‌ است برای پر زدنم بهتر از تو جایی نیست تو شهر حضرت معصومه ای، همین کافی ست به روی ما بگشا باز هم حریمت را دوباره پر بده این فوج یاکریمت را به آستان حرم اشک نم نم آوردیم همین بضاعت ما بود اگر کم آوردیم. #شعر #زیارت #کرونا #نویسندگان_حوزوی https://eitaa.com/joinchat/3834314754C58903f67c6 📢 فرصتی برای نشر دیدگاه نخبگان حوزه