🎥 | #استوری 🕊🌱| #شهیدحسن‌باقری می‌گفت :اگر از دست کسی ناراحت هستید؛ دو رکعت نماز بخوانید و بگویید: خدایا ! این بنده تو حواسش نبود، من از او گذشتم، تو هم بگذر...😍 + شهدا اینطوری دلبری کردن از خدا!!(: @shahadat_kh313🌻✨

عـشق ‌یعنے: ‌به ‌سࢪت‌ هواۍ دݪبر بزند دࢪد ‌از عمقِ ‌وجودت ‌بھ ‌دلٺ سࢪ بزند...:)💔 @‌Shahadat_kh313

#به_وقت_رمان 💢🌸🌸🌸

مجنون المهدی«عج»: 💕🍃🎉 🍃🎉 🎉 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_چهل_و_پنجم ✍ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﯼ ﺭﺍﻩ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﮐﻮﯾﺮ ﺑﻮﺩﻡ. ﮐﺎﺵ ﺩﻧﯿﺎ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻗﺎﺋﻞ ﻣﯿﺸﺪ. ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭﺩ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﮔﺮﺑﻪ ﺍﯾ ﺑﯽ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﯼ ﺗﺮﮎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﯼ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﮐﺸﯿﺪ. ﺳﺮﻡ ﭘﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﻻﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ... ﺣﺴﺎﻡ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﯿﺎﻝ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ؟ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﯾﺎﻥ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺒﻮﺩ؟ ﺣﺘﯽ ﺗﻤﺎﺳﻬﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯿﮕﺬﺍﺷﺖ... ﺣﺴﺎﻡ،ﺣﺴﺎﻡ،ﺣﺴﺎﻡ ﺗﻨﻔﺮ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ... ﮐﺎﺵ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﺩ،ﻓﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﺩﻫﺪ. ﺁﻥ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮﻡ ﮐﺮﺩﻡ. ﺻﺪﺍﯼ ﯾﺎﻟﻠﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﺣﺴﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﭘﯿﭽﯿﺪ. ﺳﺮﻃﺎﻥ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﻐﻤﺎ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ،ﮐﺎﺵ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﯿﮕﺬﺍﺷﺖ، ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ محض ﺷﮑﻨﺠﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ. ﮐﻼﻫﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ،ﻋﻄﺮ ﺑﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﯼ ﭼﺎﯼ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺩﺭ ﺑﯿﻨﯽ ﺍﻡ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﺣﺴﺎﻡ ﺍﺯ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﺩﺭﺏ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻬﺎﯾﻢ. ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﭼﺮﺧﯿﺪﻡ،ﺳﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﯼ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺻﺎﺩﺭﺵ ﮐﺮﺩﻡ. ﺳﯿﻨﯽ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﭼﺎﯼ،ﻧﺎﻥ،ﭘﻨﯿﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﻭ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭﻣﯿﺰ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﯼِ ﭘﺎﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ. - ﺣﺎﺝ ﺧﺎنم ﻣﯿﮕﻦ ﺍﻋﺘﺼﺎﺏ ﻏﺬﺍ ﮐﺮﺩﯾﻦ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﺍﺵ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻈﻢ ﺧﺎﺻﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻟﻘﻤﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ. ﭘﻨﺞ ﻟﻘﻤﻪ ﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺩﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ. ﺩﺭ ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ چای ﺷﮑﺮ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻧﺶ،ﻗﺎﺷﻖ ﻇﺮﯾﻒ ﭼﺎﯼ ﺧﻮﺭﯼ ﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ،ﺩﺭﻭﻥ ﻧﻌﻠﺒﮑﯽ ﮔﻠﺪﺍﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﭼﺎﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ، ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﻣﻠﺲ ﺭﺍ ﭼﺮﺍ... - ﻣﻦ ﺍﺯ ﭼﺎﯾﯽ ﻣﺘﻨﻔﺮﻡ.ﺟﻤﻌﺶ ﮐﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ - ﻣﺘﻨﻔﺮﯾﻦ؟ ﯾﺎﺍﺍﺍ ﺍﺯﺵ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪ؟ ﺍﺑﺮﻭﻫﺎﯾﻢ ﮔﺮﻩ ﺧﻮﺭﺩ. - ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ؟ﺍﺯ ﭼﯽ؟ﺍﺯ ﭼﺎﯾﯽ؟ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺶ ﭘﺮ ﺭﻧﮕﺘﺮ ﺷﺪ - ﺍﻭﻫﻮﻡ.ﺁﺧﻪ ﻣﺎ ﻣﺴﻠﻤﻮﻧﺎ ﺯﯾﺎﺩ ﭼﺎﯾﯽ ﻣﯿﺨﻮریم

مجنون المهدی«عج»: ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩم. ﺍﻭ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﻟﯿﻠﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺨﻮﺭﺩﻥ ﭼﺎﯼ،ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺩﺍﻧﯿﺎﻝ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖ،ﺍﻣﺎ ﺗﺮﺱ... ﺗﺮﺱ ﮐﺠﺎﯼ ﮐﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ؟ - ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﻮﻧﺎ ﻧﻤﯿﺘﺮﺳﻢ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﺶ کشید. ﻟﺒﺎﻧﺶ را ﮐﻤﯽ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ. - ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﻮﻧﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ،ﺍﻣﺎﺍﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﺷﻮﻥ ﭼﯽ؟ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪﻡ؟ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﯾﺸﺎﻥ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪﻡ؟ - ﻧﻪ،ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﻧﻔﺮﺕ ﺩﺍﺭﻡ. ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ، ﺭﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ - ﺍﺯ ﻧﻈﺮﻣﻦ ﻧﻔﺮﺕ،ﻧﻮﻋﯽ ﺗﺮﺱ ﮔﺮﯾﻢ ﺷﺪست. ﺗﺮﺱ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﮑﻠﯿﻔﺶ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻔﺖ ﭘﺎ ﭘﺮﯾﺪ ﻭﺳﻄﺶ،ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺴﺶ ﮐﺮﺩ. ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭼﺎﯾﯽ ﻣﯿﺸﻪ. ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ. ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪﻡ،ﺍﺯ ﺍﻭ ﻭ ﮐﻤﺮ ﻫﻤﺘﺶ ﺑﺮﺍﯼ ناﺑﻮﺩﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ. ﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩ - ﮔﺎﻫﯽ،ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺁﺩﻣﺎ ﭼﺎﯾﯽ ﺷﻮﻥ ﺑﺎ ﻃﻌﻢ ﺧﺪﺍ ﻣﯿﺨﻮﺭﻥ. ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ،ﻓﻨﺠﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﺷﻮﻧﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍ... ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ ﻋﺠﯿﺐ،ﺍﻣﺎ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﺑﻮﺩ. ﻧﻔﺴﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﺁﻩ ﻧﺒﻮﺩ - ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﮐﺴﯽ ﻣﯿﺒﺮﻩ ﮐﻪ ﭼﺎﯾﯽ ﺭﻭ ﺑﺎ ﻃﻌﻢ ﺧﺪﺍ،ﻣﻬﻤﻮﻥ ﺧﻮد ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺭﻩ. ﺷﺎﯾﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ.ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﻃﻌﻢ ﺧﺪﺍ،ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻣﺰﻩ ﯼ ﭼﺎﯼ ﺭﺍ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻧﮑﺮﺩﻡ. ﺳﯿﻨﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﻫﻞ ﺩﺍﺩ - ﺧﺐ،ﭘﺮﻭﯾﻦ ﺧﺎنم ﻣﻨﺘﻈﺮﻥ ﺗﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﺭﻭ ﺧﺎﻟﯽ ﺗﺤﻮﯾﻠﺸﻮﻥ ﺑﺪم. ﻟﻘﻤﻪ ﺍﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻧﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ. ﻓﻨﺠﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ؟ ﺍﻣﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﮐﻨﻢ. ﺑﺎ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﻔﺘﻢ. ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﺍﺵ ﻋﻤﯿﻖﺗﺮ ﺷﺪ. ﺟﺮﻋﻪ ای ﻧﻮﺷﯿﺪﻡ. ﻣﺰﻩ ﺍﺵ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ،ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺧﻮﺏ ﮐﻪ ﻟﺒﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﻮﺩ؟ ﺣﺴﺎﻡ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻡ ﺩﺭ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻭ ﭼﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻃﻌﻢ خدا می داد. #ادامہ_دارد...

مجنون المهدی«عج»: 💕🍃🎉 🍃🎉 🎉 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_چهل_و_ششم ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﺐ ﺻﻮﻓﯽ ﺗﻤﺎﺱ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺍﻣﺎ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻧﻘﺸﻪ ﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩ. ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ. - ﭘﺲ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﭼﯽ؟ﺍﻭﻧﻢ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ. ﺻﻮﻓﯽ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻧﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ،ﻓﺮﺩ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺣﺴﺎﻡ ﺩﺭ می آﻭﺭﺩ. ﺍﻣﺎ ﻣﮕﺮ ﺣﺴﺎﻡ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺁﺳﯿﺐ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ؟ ﻧﻘﺸﻪ ﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﻧﺰﺩ ﭘﺰﺷﮏ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ. ﺍﻣﺎ ﺻﻮﻓﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ؟ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺣﺴﯽ،ﮔﻮﺷﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﯿﭽﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﻡ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺷﻮﻗﯽ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﺍﻧﯿﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﻢ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ... ﮐﺪﺍﻡ ﯾﮏ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩ؟ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺣﺴﺎﻡ ﯾﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﺻﻮﻓﯽ؟ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺣﺴﺎﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻦ می آﻣﺪ،ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ... ﮐﺎﺵ ﺩﯾﺸﺐ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﯿﻤﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﯼ ﻋﻤﺮﻡ، ﺑﯽ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﯿﻤﺎﻧﺪ. ﺣﺎﻟﻢ ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻮﺩ. ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪﻡ ﻭ ﺩﻟﯿﻠﺶ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺴﺘﻢ، ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﺠﯿﺐ ﺑﯿﻮﻓﺘﺪ. ﺑﯽ ﺭﻣﻖ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻢ،ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺒﻠﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺑﺎ ﭘﺮﻭﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩ،ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪ،ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﺵ ﻣﯿﮕﺬﺍﺷﺖ. ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﻨﺮ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮﯾﺶ ﺑﻮﺩ؟ ﭼﻘﺪﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ. ﻋﻄﺮ ﭼﺎﯼ ﺁﻣﺪ،ﻣﺰﻩ ﺍﺵ ﺯﯾﺮ ﺯﺑﺎﻧﻢ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺷﺪ. ﮐﻼﻩ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺭﻭﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺒﻠﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻢ. ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩ.

مجنون المهدی«عج»: ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮﻡ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺟﻮﯾﺎﯼ ﺣﺎﻟﻢ ﺷﺪ. ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﺍﻟﺶ،ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﭘُﻠﯿﻮﺭِ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﯿﺎﻝ ﺭﻭﯼ ﻣﺒﻞ نشستم. ﻫﻮﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺮﺩ ﻧﺒﻮﺩ؟ - ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺻﺒﺤﻮﻧﻪ ﯼ ﺩﯾﺮﻭﺯﯼ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩ ﻟﺒﺨﻨﺪﺵ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﻣﺨﻔﯽ ﮐﻨﺪ - ﺑﺎ ﭼﺎﯾﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﯾﺎ...؟ ﺣﺮﻓﺶ ﺭﺍ ﮐﻮﺭ ﮐﺮﺩﻡ. - ﺍﮔﻪ ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﯿﺮﻡ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻤﺎﻧﻢ. - ﺣﺎﺝ ﺧﺎﻧﻡ،ﺑﯽ ﺯﺣﻤﺖ ﯾﻪ ﺻﺒﺤﻮﻧﻪ ﯼ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﭘﺴﻨﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻨﯿﺪ. ﻭ ﺟﻤﻠﻪ ﺍی ﺯﯾﺮ ﻟﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ - ﻭ ﯾﻪ ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﭼﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻃﻌﻢ ﺧﺪﺍ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺣﺴﺎﻡ ﺳﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﯾﻢ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ. ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ مثل ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ،ﺷﯿﺮﯾﻨﺶ ﮐﺮﺩ. ﻟﻘﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺳﺖ ﺳﺎﺯﺵ ﺭﺍ ﯾﮏ ﺩﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺗﺐ،ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺸﺴﺖ. - ﺧﺐ،ﯾﺎﻋﻠﯽ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ. ﭘﺪﺭ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ #ﻋﻠﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺑﺸﻨﻮﺩ؟ ﺧﻮﺭﺩﻡ. ﺗﻤﺎﻡ ﻟﻘﻤﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻗﻄﺮﻩ ﯼ ﭼﺎﯼ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﻧﯿﺎ. ﮐﺎﺵ ﮔﯿﻨﺲ،ﺳﺘﻮﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺛﺒﺖ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺍﺷﺖ. ﺻﺪﺍﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ. - ﭘﺮﻭﯾﻦ ﺧﺎنم ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯿﺨﻮﺭﺩﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩﻥ،ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺯﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﻮ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺣﺪﺵ. ﺧﺐ ﺩﯾﮕﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﺩﮐﺘﺮ،ﯾﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺩﺍﺭﯾﻦ. ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﯿﻠﯽ ﺭﻧﮕﺘﻮﻥ ﭘﺮﯾﺪﻩ،ﻣﺸﮑﻠﯽ ﭘﯿﺶ ﺍﻭﻣﺪﻩ؟ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﯾﻦ؟؟ ﺩﺭﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﺰﺍﺩﻩ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﻮﺩ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺖ. ﺭﻧﮕﺶ ﺑﯽ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﻧﺒﻮﺩ.ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼِ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﻧﯿﺎﻝ. ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ. ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﺎﻟﺘﻮ ﻭ ﺷﺎﻝ ﻣﺸﮑﯽ ﺩﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ نشستم. ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯿﺂﻣﺪﯾﻢ،ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻮﺍﺳﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻓﻢ ﺑﻮﺩ. ﺑﺎﻭﺭم ﻧﻤﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﯿﺶ ﺑﺎﺷﻢ‌. ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻣﺴﯿﺮ مثل ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩ. ﻭﻗﺖ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﺯﺩ: - ﺳﺎﺭﺍ ﺧﺎنم؟ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ. - ﻣﻦ ﺑﻬﺘﻮﻥ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮﺍﺗﻮﻥ ﻧﯿﻮﻓﺘﻪ. ﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﺟﻮنمم ﺳﺮ ﻗﻮﻟﻢ ﻫﺴﺘﻢ. ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕِ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ ﺍﻡ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺁﺭﺍﻣﻢ ﮐﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺩﻧﯿﺎ می اﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ. ﻣﻨﺘﻈر صدا ﺯﺩﻥ ﺍﺳﻤﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻨﺸﯽ،ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﺣﺴﺎﻡ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ،ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻮﺍﺳﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ، ﺯﻣﺎﻥ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺗﺎ ﺍﺟﺮﺍﯼﻧﻘﺸﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺗﻨﻢ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﭙﺶ ﺷﺪ. ﻣﻨﺸﯽ ﻧﺎﻣﻢ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ،ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﻣﯿﻠﺰﯾﺪ. ﺣﺴﺎﻡ ﻣﻘﺎﺑﻠﻢ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ. - ﻧﻮﺑﺖ ﺷﻤﺎست. ﺣﺎﻟﺘﻮﻥ ﺧﻮﺏ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﺑﺎ ﻗﺪﻣﻬﺎﯾﯽ ﺳﺴﺖ ﻭ ﺑﯽ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺣﺴﺎﻡ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺁﻣﺪ. ﺩﻭ ﻣﺮﺩ،ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻡ ﺁﻥ ﻃﺮﻓﺘﺮ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﺤﺚ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭﺏ ﺍﺗﺎﻕ ﭘﺰﺷﮏ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ. ﺩﻭ ﻣﺮﺩ ﺩﻋﻮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ... ﺿﺮﺏ ﻭ ﺷﺘﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ. ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ. ﺩﮐﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ. ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺖ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﻮﺩ. ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺘﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﻦِ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ. ﺣﻮﺍﺳﺶ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺑﻮﺩ. ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﺪ. ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻡ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ. ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﯼ ﺩﻭﯾﺪﻡ. ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺭﻭﯼ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮﻡ ﺑﻮﺩ. ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺩﻭﯾﺪﻥ ﮐﺮﺩ... ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺣﺴﺎﻡ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻡ.ﻧﺎﻣﻢ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻣﯿﺰﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﻢ ﻣﯿﺪﻭﯾﺪ. #ادامہ_دارد...

رفقا شبتون شهدایی🌱 نماز شب یادتون نره🌸 التماس دعای فراوان🍃 یا حق🖇💜

🌺بسم رب الشهدا و الصدیقین 🌺 صبح بخیر 🌈☀️ امروز : یکشنبه🌱 ۱۳۹۹/۱۱/۱۹ ذکر امروز : یا ذالجلال و الاکرام🌸 صد مرتبه🌿 @shahadat_kh313

میدونیدتباه‌یعنۍچی؟! یعنۍوقتۍتوموقعیت‌گناه‌قرارمیگیری هی‌آقاجان‌مهدی‌میگه...💕 نه‌این‌بندم‌گناه‌نمیکنه‌ . . .🙂 نه‌این‌فرق‌داره‌وسوسه‌نمیشه💔 نه‌این . . .🙃 اماتهش‌ماپامون‌وبہ‌گناه‌میدیم‌و آقاجان‌سرشوپایین‌میندازه‌ودورمیشه @shahadat_kh313

+وعده روزانه🦋 هدیه صلوات به شهدا🧡 سهم شما ۵ صلوات🌹 صلوات امروزمون رو با افتخار هدیه میکنیم به شهید غلامرصا رمضانی✨ @shahadat_kh313