eitaa logo
.*★شهد شهادت★*.
41 دنبال‌کننده
224 عکس
28 ویدیو
1 فایل
ۅ ڸا تَحسبنّ َ الذین قُتلوا فے سَبیل اللّه أمواتا بل أحیاء عندَ رَبّهم یُرزَقون
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
اجرای ابتهال بسیار زیبا 👌در مراسم اختتامیه سی‌وهفتمین دوره مسابقات قرآن شکوفه‌ها @shahd_shahadat🌷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
من اختیار نکردم پس از تو یار دگر به غیر گریه که آن هم به اختیارم نیست https://eitaa.com/ahlalquran
رشد و کمال نفس به کار و عمل اوست. همانطور که وقتی از یک ماهیچه بیشتر کمک می گیریم قوی تر می شود، نفس هم هر قدر که بیشتر از توانایی های خود استفاده می کند قوی تر می شود و رشد می کند. نفس انسان عادی در حال بیداری فقط از طریق مغز به بدن متصل است و وقتی می خواهد کاری کند غالبا آن کار در بدن ظهور پیدا می کند و اگر بدن نبود نفس نمی توانست قوا و قدرتهای خود را به کار بیاندازد و عمل و اثری را از خود بروز دهد. بنابراین می توان گفت: رشد نفس به عمل و کار است و غالبا عمل و کار نفس به وسیله بدن است;پس بدن وسیله رشد نفس است. ‌از همین رو بزرگان بدن را به مرکبی راهوار برای نفس تشبیه کرده اند که نفس به وسیله آن به سوی مقصد خویش حرکت می کند و با آن مراتب رشد و ترقی را طی می نماید. به همین جهت انسان هرچه بیشتر از بدن خود در مسیر صحیح کار بکشد بیشتر رشد می نماید و هرچقدر که بدن سالم تر باشد بهتر می توان از آن در راه رشد و سعادت کمک گرفت. انسان باید قدر سلامت و دوران جوانی را بداند که در این دوران بیشتر می تواند با استفاده مثبت از بدن به سوی سعادت حقیقی نفس حرکت کند و وقتی مریض یا پیر می شود چون بدن کمتر از نفس اطاعت کرده و کار می کند کمتر نیز نفس از این مرکب برای حرکت به سوی خدا استفاده خواهد کرد. @shahd_shahadat🌷
کارهای نفس فقط به وسیله بدن نیست، کارهای انسان را می توان به دو بخش کارهای جوارحی (بدنی) و جوانحی(قلبی) تقسیم کرد. تفکر کردن، محبت ورزیدن، تمرکز کردن، تصمیم گرفتن و... کارهای قلبی هستند. معمولا انسانها از این بعد وجود خود کمتر استفاده می کنند و فقط به کارهای جوانحی و بدنی می پردازند. برای رسیدن انسان به سعادت هر دو نوع کار لازم است و بدون هیچ یک از این دو انسان به مقصود نمی رسد ولی تأثیر کارهای قلبی در کمال انسان به مراتب بیشتر است; با اینکه معمولا از آن غافلیم. حضرت امام جواد علیه السلام می فرمایند: القصد إلی الله تعالی بالقلوب أبلغ من إتعاب الجوارح بالاعمال حرکت کردن به سوی خداوند با قلبها انسان را از به سختی افکندن اعضای بدن سریعتر به مقصود می رساند. @shahd_shahadat🌷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🌹میلاد امام حسن عسکری علیه السلام بر شما مبارک باد🌹
همه انسانها در همه جای دنیا و در همه شرایط دنبال سعادت و خوشبختی و لذت و خوشی هستند، چه انسانهای دیندار و چه انسانهایی که به خداوند و آخرت اعتقادی ندارند و چه انسانهای خوب و درستکار و چه انسانهای بد و بدکار. همه انسانها همیشه به دنبال سعادت و خوشی خود هستند و تنها تفاوت انسانها در این است که گاهی سعادت واقعی خود را اشتباه تشخیص می دهند یا در هنگام عمل از سعادت واقعی خود که می شناسند، غافل شده و آن را با چیزی اشتباه می کنند. انسانهای غیر الهی می پندارند که سعادتشان در پول و مقام و زن و فرزند و..(دنیا) است و تمام همت خود را صرف تحصیل همین امور می کنند. انسانهای الهی هم فهمیده اند که سعادتشان در ارتباط با خداوند و پیروی از انبیا و اولیا است. فهمیده اند که برترین لذت ها و عالی ترین خوشی ها در انس با خداوند و در ماوراء عالم دنیاست و البته اگر در مسیر رضای خداوند عمل کنند خداوند آرامش و آسایش دنیا را نیز روزی ایشان می کند. سعادت از نگاه انسانها همان لذت است، لذت حالتی است که همه انسانها از آن تجربیاتی دارند. لذت های حسی مانند لذت غذاها و بوها و صداها بخشی از لذت هایی است که ما انسانها آن را دوست داریم، لذت محبت ورزیدن به دیگران، لذت مورد احترام قرار گرفتن، لذت آزادی داشتن، لذت فهمیدن و کشف کردن مسائل جدیدو...انواعی از لذت های غیر حسی اند که ما در زندگی تجربه می کنیم. سعادت طلبی ، ذاتی انسانها است و هیچ انسانی نمی تواند کاری کند که هدفی جز لذت بردن در آن وجود داشته باشد. حتی کسانی که به خود ریاضت داده و سختی هایی را تحمل می کنند،در حقیقت در جستجوی لذت برتر لذت های کمتر را رها می کنند، مانند کسی که مدتها رنج سفر و غربت و فقر را برخود هموار نموده تا به تحصیلات عالی علمی برسد. @shahd_shahadat🌷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
شهادت جناب آقای محسن فخری زاده دانشمند خدوم ،به محضر ولیّ‌عصر "عجل‌الله‌فرجه" و نایب برحقش، امام خامنه‌ای و خانواده‌ی شهید فخری‌زاده و عموم ملت ایران تسلیت باد.
در وجود انسان قوه محرکی هست که همواره ما را به سوی منفعت طلبی و لذت طلبی حرکت می دهد و شوق و انگیزه ای دائمی در ما به سوی سعادت و لذت تولید می نماید. هرگاه اندیشه و فکر ما حکم می کند که کاری مصداق سعادت است، خواهی نخواهی آن شوق و انگیزه به سوی آن مصداق نیز جهت گیری کرده و ما را بدان سو حرکت می دهد. انسان همواره انسان را به لذت برتر و عالیتر دعوت می نماید ولی گاهی و اندیشه ما لذت پست و را به جای معرفی می کند و گاهی نیز که اندیشه ما لذت برتر را می شناسد، تمایلات درونی، ما را به واداشته ، در لحظات حساس تصمیم گیری لذت پست و محدود را به جای لذت حقیقی و برتر جا می زند. به همین جهت برای رفتارهای خود باید تلاش کنیم که ما مدیریت شده و مصداق لذت و سعادت را کشف کرده و بدان توجه نماید و نیز تلاش کنیم که و تمایلات درونی خود را تعدیل و اصلاح کنیم تا در موجب غفلت ما از آنچه واقعا فهمیده ایم نباشد. کسی است که بعد از سنجیدن تمام ابعاد یک قضیه و نفع و ضرر های آن در کوتاه مدت و بلندمدت، همه را با هم به دست آورد و اگر برآیند آن لذت و سعادت بود بدان اقدام ورزد ، وگرنه لذت های پست یا موقتی که درد و پشیمانی بزرگ یا طولانی مدتی را به دست بیاورد شایسته طلبیدن نیست. @shahd_shahadat🌷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
هیچ انسانی هیچ گاه از حس سعادت طلبی و منفعت طلبی و لذت طلبی خارج نمی شود، همواره این اندیشه و فکر انسان است که با استدلال به انسان می فهماند که کاری موجب منفعت و لذت انسان است و انسان به سوی آن کشیده می شود. اما برخی از بزرگان گفته اند که این قاعده کلی یک استثنا هم دارد، استثنا در مواردی است که حال عشق و محبت بر کسی غلبه کرده و اک را از خود بی خود نموده و او بدون اینکه عقلش تصدیق به نفع کاری کند از شدت محبت به سوی محبوب خود کشیده و کاری را که او می پسندد انجام می دهد. مانند مادری که از سر محبت از منافع خود گذشته و خود را به آتش می اندازد تا فرزندش را نجات دهد. از این وضعیت به تقابل عشق و عقل یاد می کنند، چون در این شرایط عشق کاری را و عقل مصلحت اندیش کار دیگری را انتخاب می کند و البته گاه حق با عشق است. توضیح بیشتر این بحث را باید در کتب عرفانی دنبال کرد. @shahd_shahadat🌷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
مهمترین ریشه رنج ها و درد ها است، وقتی به چیزی علاقه مند هستیم و آن را از دست می دهیم یا امیدواریم بدان برسیم و نمیرسیم از فراق آن چیز رنج می بریم و درد می کشیم. هرچه دلبستگی های انسان کمتر باشد رنج و سختی انسان هم کمتر است، کسی که می خواهد از همه رنج ها رها شود باید یا دلبستگی های خود را از ریشه رها کند یا باید به چیزی دلبستگی داشته باشد که هیچ وقت از او جدا نشده و از دست نمی رود. ریشه دلبستگی های انسان و اوست، نوع نگاه ما به واقعیت است که مشخص می کند به چه چیزهایی دلبستگی داشته باشیم، هرگاه چیزی در نگاه ما ارزش محسوب می شود و آن را موجب نفع و لذت می شماریم به آن وابسته و دلبسته می شویم. پس ریشه رنج ها دلبستگی ها و ریشه دلبستگی ها هم نگاه ما به عالم است، اگر می خواهیم از رنج های بیهوده راحت شویم باید دلبستگی های خود را دهیم. @shahd_shahadat🌷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
نوعی دیگر از دردها، دردهای فیزیکی مانند دردی که از جراحت به وجود می آید یا دردهای روحی مانند درد دوری از دوستان الهی است. این دردها هم گرچه خودش درد و رنج است ولی اگر در راستای اهداف عالی تر باشد، نه فقط درد نیست، بلکه گاهی شیرینی هم دارد، چون می دانیم که درد وقتی احساس می شود که به آن توجه کنیم، مثلا کسی که پایش درد دارد وقتی در ساعت ملاقات عزیزترین اشخاص به دیدارش می روند و محو صحبت با آنان می شود دردش را فراموش می کند چون بدان توجهی ندارد. حال اگر این جراحت را در راستای دفاع از عزیزانش برداشته و با این درد جان آنان را نجات بخشیده باشد این درد، اگر فراموش هم نشود، برایش شیرین شده و همیشه از این جراحت راضی است. اگر انسان بتواند همه دردها و سختی های خود را در مسیر رسیدن به اهداف عالی و بلند خود ساماندهی نماید، خود به خود همه دردها یا فراموش می شود یا تبدیل به شیرینی و لذت می گردد. انبیای الهی می گویند: در میان همه موجودات عالم تنها چیزی که ارزش دوست داشتن و خواستن دارد ، خود خداوند است، چون مخلوقات هرچه دارند از او دارند و همه عاریه و امانت است و هیچ کدام از خود مستقل نیستند و هر زیبایی و کمالی پرتویی از زیبایی و کمال اوست. @shahd_shahadat🌷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
خداوند تنها محبوبی است که هیچ گاه از انسان جدا نمی شود و هر حادثه ای هم در دار دنیا اتفاق بیافتد رشته تعلق انسان از پروردگار منقطع نمی گردد. هرجا و هر زمان می توان او را صدا زد و با او خلوت نموده و عشق بازی کرد و اگر دوری و فراقی هم هست از و کوتاهی ماست وگرنه او از رگ گردن نیز به ما نزدیک تر است. از دیگرسو مدیر و مدبر عالم اوست و همه حوادث در زیر نگین حکمرانی و فرمانفرمایی او اتفاق می افتد و هر کدام حکمت و مصلحتی دارد. کسی که در زندگی همیشه به دنبال اوست و عالم را نیز در دست قدرت او مشاهده می نماید، هر مصیبت و بلایی هم به او برسد، برایش شیرین است چون آن را از جانب و معشوق خود می بیند و می داند که از سر لطف و خیر بوده است و وسیله ای برای رسیدن به آرامشی بیشتر و انسی برتر با پروردگار است. به همین جهت است که در همه غم و غصه ها تبدیل به و خرسندی می شود و همه در یک غم خلاصه می شود و آن غم فراق و دوری از خداوند است و مؤمن فقط روز به روز تلاش می کند با و خود را به او نزدیک تر نماید و از خوان احسان و لطف بیشتر بهره مند گردد. بنابراین با فهم و جا گرفتن آن در و دل ریشه همه رنج ها از بین می رود و اگر هم کسی به شکل کامل توحید را نیافت به هر قدد به آن نزدیک شده و از تعلقات رنگارنگ فاصله گیرد، به همان مقدار از رنج ها دور شده و به نزدیک می گردد. @shahd_shahadat🌷
به توفیق الهی کتاب اول که بود رو به اشتراک گذاشتیم. کتاب دوم که و هست، دو درس تا پایان کتاب باقی مونده که به نظرم مهمترین بخش از کل سری کتابها همین دو درس باشند. إن شاالله با دعای خیر شما دوستان منظم تر به اشتراک می ذاریم. از عزیزانی که اولویت و وقت دارند برای هفته ای دو ساعت، خواهش میکنم به آیدی shahidi313@ مراجعه کنند تا کانال کمی پر رونق تر بشه و إن شاالله به این بضاعت کم خدا برکت بده و بتونیم خودمون رو در صف خریداران یوسف زهرا جا بدیم هرچند دستامون خالی است. با تشکر