#سلام_امام_زمانم 🍃روح امید کسی اگر در روی این زمین شایستۀ نام موفّق باشد فقط و فقط خود تویی آقا! موفّق کسی است که توفیقی به او رسیده توفیق هم فقط توفیق بندگی است هر چه جز بندگی نام توفیق به خود گرفته از موفّقیت جز نامش، بهرۀ دیگری ندارد. حالا بگو بدانم آیا کسی روی این زمین هست که بیشتر از تو توفیق بندگی یافته باشد؟ کاش کسی بود که صدایش به همۀ اهل زمین می‌رسید تا می‌رفتم و به او التماس می‌کردم فریاد بزند تا همه بشنوند: موفّق کسی است که شبیه تو باشد. چه مبتذل کرده‌اند واژۀ موفّق را! کدام توفیق؟! کدام بندگی؟! سنگ‌محک‌ها همه دنیایی شده هر کسی دنیای بیشتری به دست می‌آورد، موفّق‌تر و هر کسی از دنیا عقب می‌ماند، شکست‌خورده‌تر است. آقا! با این سنگ‌محک‌ها خود تو از دستۀ شکست‌خوردگانی. دادِ این همه فاصله را باید به کجا برد؟ وقتی که تو سنگ محک موفّقیت باشی امّا از نگاه مردم دنیا شکست خورده نامیده شوی راه مردم دنیا چه قدر کج می‌شود از جادۀ موفّقیت! باید شبیه تو شد تا طعم موفّقیت را چشید و من می‌خواهم شبیه تو باشم. به قدری توحیدت را مرور می‌کنم مرور می‌کنم مرور می‌کنم که یک روز خودت به زبان بیایی و بگویی: «چه قدر توحیدت شبیه توحید من شده!» آن روز اگر برسد، دیگر هیچ آرزویی ندارم. تو به هیچ کسی جز خدا در هیچ چیزی هیچ امیدی نمی‌بندی این سه «هیچ» همۀ هستی مرا به باد فنا داده چون من این گونه نیستم به همه در همه چیز همه جور امید می‌بندم و اگر امیدم نا امید شد، شاید به سوی خدا بروم. "توحید در امید" تو وقتی ملاک سنجش توحید می‌شود خودم را در مردابی از شرک غوطه‌ور می‌بینم. گاهی با خودم حرف می‌زنم و می‌گویم: کاش می‌شد از خیال توحید تو بیرون آمد. زیرا به توحید تو که فکر می‌کنم فاصله‌ها قصد ناامیدکردنم را می‌کنند. امّا نه، همین امروز باید قدم اوّل توحید در امید را بردارم. چرا ناامیدی!؟ من به خدای تو امید می‌بندم که رشتۀ امیدم را از هر کسی جز خودش قطع کند. دعای تو که پشت سر این امید باشد امیدم هیچ گاه ناامید نخواهد شد. صبحت بخیر روح امید! #بهانه_بودن 🌴💎🌹💎🌴

🍃منجی عالم چهاردهم خرداد، سالروز رحلت مردی از تبار توست. او وقتی که پا به ایران گذاشت، امید را در دل مردم کاشت و نام خدا را روی پیشانی این سرزمین نگاشت. وقتی که رفت، غم را تفسیر دوباره کرد و فراق را به جان همۀ ما چشاند. وقتی که بود، خدا را طوری نشانمان داد که عالم را محضر او دیدیم و او را در لحظه‌های زندگی‌ام جاری و ساری کردیم. وقتی که رفت، «تُعِزُّ من تشاء» را برایمان تفسیر کرد. او منتهای عظمتش سربازی تو بود. به او که فکر می‌کنم، با خودم می‌گویم اگر تو بیایی چه غوغایی در عالم به پا می‌شود، و نسیم امیدی که از آمدنت در دل‌ها می‌وزد، چه طوفان‌های بلایی را در جا متوقف می‌کند! وقتی تو بیایی همۀ دنیا می‌شود کلاس توحید و تو هم می‌شوی معلم توحید انسان‌ها. خدا از سر و روی دنیا خواهد بارید. دلمان بی‌تاب آمدن توست. کی بناست بیایی آقا! شبت بخیر منجی عالم! #امام_خمینی #شب_بخیر #بهانه_بودن #محسن_عباسی_ولدی @abbasivaladi

کار اربعین از دنیا کندن میزبان و میهمان است. میزبان از هر چه دارد می‌گذرد تا به مهمان سخت نگذرد و میهمان از راحتی‌هایش می‌گذرد و رنج سفر را بر خویش هموار می‌کند تا از زیارت جا نماند. از دنیا کنده شدن تا وقتی تجربه نشده، مایۀ حسرت نیست؛ ولی وقتی چشیده می‌شود،‌ بانی دنیایی از حسرت می‌شود: کاش همیشه از دنیا دل کنده باشیم! آقا! می‌شود خودت بند دل ما را از دنیا بکَنی و برای عمری خیالمان را از هر چه محبت دنیاست آسوده کنی؟! آخرش ما را به قعر می‌برد حب دنیایی که سرسلسلۀ همۀ خطاهاست! ما را از حب دنیا نجات بده. شبت بخیر حضرت منجی! #شب_بخیر #اربعین #بهانه_بودن #محسن_عباسی_ولدی @abbasivaladi

حتی اگر تو را در اربعین نبینیم، استشمام بوی تو در مسیر عاشقی زائران، کار چندان سختی نیست. من یقین دارم که مردم در گرمای سوزان تابستان، زیر سایۀ نگاه تو رو به سوی کربلا می‌روند و شک ندارم اگر نگاه تو از لشکر زائران حسین برگردد، راه نجف تا کربلا، خلوت‌ترین جادۀ عالم خواهد شد. خنکای این سایه به قدری است که اگر آفتاب با هر شدتی به این جماعت بتابد، نمی‌تواند از زائران کربلا بکاهد. زائران حسین، فقط در مسیرهای منتهی به کربلا در سایۀ نگاه تو قدم بر نمی‌دارند، آنها از وقتی پایشان را از خانه بیرون می‌گذارند، تا وقتی به خانه بر می‌گردند، زیر دِین نگاه تو هستند. ممنونیم که ما را از خنکای نگاه خویش محروم نمی‌کنی. شبت بخیر چشم خدا! #اربعین #شب_بخیر #بهانه_بودن #محسن_عباسی_ولدی @abbasivaladi