✅شرح و تفسیر حکمت ۲۲۵ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 💠 #حسد روح و قلب انسان را مى‌فشارد و بر اثر این فشار، انسان بیمار مى‌شود و گاهى از شدت حسد دق مى‌کند و مى‌میرد، زیرا مى بیند شخص محسود داراى #نعمت‌هاى_مختلفى است. 🔺هرچه نعمت او بیشتر مى‌شود، غم و اندوه حسود فزون‌تر مى گردد. گاه به حالت #افسردگى کشیده مى‌شود و گاه به بیمارى جسمانى مبتلا مى‌گردد، زیرا رابطه روح و جسم به اندازه‌اى است که ناراحتى‌هاى روحى فورا در جسم اثر مى‌گذارد و سلامت انسان را مختل مى‌کند. 🔸بنابراین حسودان آرزو مى‌کنند نعمت شخصى که مورد حسد است #زائل گردد؛ خواه این نعمت مقام باشد یا مال و ثروت. ✅در حالى که با حسد خویش نعمتى را که از آن نعمت‌ها بزرگ‌تر است از دست مى‌دهند و آن نعمت #سلامتى است که هیچ نعمتى با آن برابرى نمى‌کند. 🔹در حدیثی که مرحوم علامه مجلسى در بحارالانوار نقل کرده است مى‌فرماید: «حسد جز زیان و خشمى که قلب تو را سست مى‌کند و بدنت را بیمار مى‌سازد به بار نمى‌آورد». 🔸در حدیث دیگرى نیز از آن حضرت آمده است: «حسود هرگز به #آسودگى نمى رسد». ❇️آفات حسد منحصر به این مورد نیست گرچه این مورد بسیار مهم است. 🔺یکى دیگر از آفات حسد آن است که تلاش و کوشش و نیروى انسان را به جاى این که به جنبه‌هاى مثبت سوق دهد در #جنبه‌هاى_منفى نابود مى‌کند به گونه‌اى که اگر تلاشى را که براى زوال نعمت الهى از دیگرى به کار مى‌گیرد جهت به دست آوردن براى خویش به کار مى‌گرفت چه بسا از محسود هم #برتر و #بالاتر مى‌شد. 💠از این گذشته، حسد ممکن است به #ایمان و #توحید انسان لطمه بزند، زیرا حسود در اعماق دلش خدا را در تقسیم نعمت‌ها #حکیم نمى‌شمارد، زیرا اگر قسمت الهى را روى حکمت مى‌دانست و به آن راضى بود در دام حسد گرفتار نمى‌شد.