🔻چگونه حس وابستگی و میل تقرب به خدا را در خودمان بیدار کنیم؟ با رعایت ادب در عبادت
🔻 برای اینکه وابستگی و محبتت به امام‌حسین بیشتر بشود، احترام ایشان را بیشتر رعایت کن
📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج۶
🔘 رعایت احترام و ادب به ولیّ خدا، عبادت خدا است
🔘خداوند به رعایت ادب نسبت به ولیّ خدا، خیلی اهمیت می‌دهد
🔘 وقتی پیاده به زیارت می‌روی و به اهل‌بیت احترام می‌گذاری، درواقع خدا را عبادت می‌کنی
🔘 نزدیک شدن به امام‌حسین(ع) از جنس «قربةً الی‌الله» است که در نماز می‌گوییم
🔘 وقتی مزۀ قرب به امام‌حسین(ع) را می‌چشی، توجه کن که مزۀ عبادت هم همین است
_________
#علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا:
عبادت یعنی احساس وابستگی، میل به نزدیک شدن به منبع قدرت و انرژی گرفتن از آن در قالب ذکرها و رفتارهای مشخص. امام معصوم هم که ولی و خلیفه خدا است، خودش انرژی‌دهنده است؛ مخصوصا امام‌حسین(ع). نزدیک شدن به امام‌حسین(ع) از جنس همان قربةً الی‌الله است که در نماز می‌گوییم.
دوست داشتنِ «قرب به خدا» یعنی می‌خواهیم از او قدرت، رحمت و مهربانی بگیریم. امام‌حسین(ع) هم به ما قدرت و رحمت می‌دهد؛ رهبر انقلاب فرمود «شهدا مظهر قدرت یک ملت هستند» لذا می‌توان گفت سیدالشهداء(ع) مظهر بالاترین قدرتی است که یک انسان می‌تواند دریافت کند. قدرت رزمندگان مقاومت در مقابل دواعش، از قدرت امام‌حسین(ع) بود. رحمت امام‌حسین(ع) را هم در مسیر اربعین می‌بینید و می‌چشید.
وقتی به‌خاطر خدا به زیارت حرم امام‌حسین(ع) می‌روید و به اهل‌بیت(ع) احترام می‌گذارید، در حقیقت خدا را عبادت می‌کنید و خدا به عبادتی که احترام به ولی خدا است، خیلی اهمیت می‌دهد.
حس عمیق عبادت، وابستگی و میل به تقرب است؛ چگونه می‌شود این حس را پیدا کرد؟ این‌قدر ادب را رعایت کنید تا حس وابستگی‌تان بیدار بشود و خدا قدرت و عظمت خودش را به شما بفهماند. اگرچه درک عظمت خدا، خیلی مهم است اما سخت نیست. همه می‌توانند با رعایت احکام، مودبانه نماز بخوانند.
حس تقرب به خدا، نیاز به سیر و سلوک دارد اما دربارۀ امام‌حسین(ع) بدون اینکه سیر و سلوک کرده باشیم، دوست داریم نزدیک ایشان باشیم، این عبادت یک استثناء است چون ما سیر و سلوک نکردیم تا به امام‌حسین(ع) نزدیک بشویم، بلکه ایشان با تحمل مصائب فراوان، خودش را به قلب ما رسانده است؛ «خیلی حسین(ع) زحمت ما را کشیده است»
وقتی مزۀ قرب به امام‌حسین(ع) را می‌چشید، توجه کنید که مزۀ عبادت هم همین است. انگار امام‌حسین(ع) می‌خواهد به ما بفرماید: وقتی با این‌همه زحمت، به‌سوی من آمدید، با یک زحمت مختصر، می‌توانید وابستگی خودتان را به خدا ببینید و نمازتان را قشنگ کنید.
پُرادب‌ترین عبادت، حج است و اگر آداب حج را اجرا نکنید مجازات هم دارد. خداوند در سوره حج، اسم رعایت آداب حج را تعظیم شعائر می‌گذارد و می‌فرماید: «وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ» (حج،23) هرکس شعائر الهی را تعظیم کند، از تقوای قلب اوست، مقام تقوای قلب، خیلی بالا است چون قلب مرکز وجود انسان است.
قرآن احترام و ادب نسبت به پیامبراکرم(ص) را هم ناشی از تقوای قلب می‌داند و می‌فرماید: صداي‌تان را بلندتر از صداى پيامبر نكنيد و همان‌طور که باهم بلند سخن مىگوييد با او بلند سخن نگوييد، مبادا اعمال‌تان تباه شود. (لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ...أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ ؛ حجرات،2)
آنهایی که صدای‌شان را نزد پیامبر بالا ببرند کل خوبی‌های‌شان نابود می‌شود و آنهایی که صدای‌شان را پایین بیاورند، کسانی هستند که خدا به آنها تقوای قلب داده است، آنجا ثواب بی‌ادب‌ها را نابود می‌کند و اینجا گناهان باادب‌ها را نابود می‌کند.
آقای بهجت می‌فرمود برنامه اربعین جزء مصادیق تعظیم شعائر خدا است یعنی زیارت اربعین و رعایت ادب نسبت به امام‌حسین(ع)، احترام نسبت به نشانه‌های خداست. هرکس می‌خواهد نسبت به امام‌حسین(ع) بیشتر حس وابستگی و محبت کند بیشتر نسبت به امام‌حسین(ع) و آنچه مربوط به ایشان است مثل زائران آن حضرت، ادب را رعایت کند.
همۀ امامان ما شهید شدند اما چرا ما باید برای امام‌حسین(ع) این‌قدر غوغا به‌پا کنیم؟ چون به امام‌حسین(ع) بی‌ادبی کردند. می‌دانید نتیجه بی‌ادبی چه بود؟ اغلب کسانی که به کربلا آمده بودند قصد جدی برای قتل امام‌حسین(ع) را نداشتند اما چون نسبت به امام‌حسین(ع) بی‌ادبی کردند قاتل امام‌حسین(ع) شدند، و هر کسی ادب را رعایت کرد، نجات یافت.
🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام رضا(ع)- ۱۴۰۱/۰۶/۱۹
📢صوت: @Panahian_mp3
@Panahian_text
@shahid_mostafasadrzadeh
🔻 خدا از قریش امتحان خیلی سختی گرفت، چون سرمایۀ معنوی و ایمانی بالایی داشتند
🔻 الآن معنویت در جامعۀ ما افزایش یافته؛ پس آمادۀ امتحان‌های سخت‌تر باشید!
📌 محفل هفتگی هیئات دانشجویی استان تهران- ج۵
🔘 داستان بعثت پیامبر و تاریخ اسلام، در چه ژانری است؟ ژانر امتحان و معمّاگونه؛ یک امتحان بزرگ الهی از جامعه
🔘 فلسفه و محور اصلی حوادث تاریخ اسلام، امتحان‌شدن مردم است؛ بدون این نگاه نمی‌توان تاریخ اسلام را فهمید
🔘 امتحان‌های خدا برای افراد مدعی سخت‌تر است
🔘 گاهی خدا بهانه‌ای در ظاهر به نفع منافقین جور می‌کند، تا مردم را امتحان کند
____
#علیرضا_پناهیان در جلسۀ پنجم مبحث تاریخ اسلام:
به نظر شما داستان بعثت پیامبر(ص) و تاریخ اسلام در چه ژانری است؟ آیا مثل یک داستان حماسی و جنگی است یا مثل یک رمان دربارۀ یک قهرمان اجتماعی است؟
یک مثال بزنم. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: اگر خواستی یک رفیق انتخاب کنی، سه‌بار او را عصبانی کن، ببین چه‌کار می‌کند؟ اگر دست از محبت و وفاداری برنداشت، این رفیق خوبی است. (تحف‌العقول، ص۳۵۷) نه اینکه حتماً این کار را انجام بدهی اما ببین موقع عصبانیت چگونه برخورد می‌کند.
خدا هم آدم‌ها را امتحان می‌کند. شما با کسی که می‌خواهد تو را امتحان بکند چطوری برخورد می‌کنی؟ با هوشیاری، هوشمندی و تفکر. برخورد کردن با کسی که می‌خواهد تو را امتحان کند سخت و پیچیده است.
داستان زندگی پیامبر(ص)، داستان یک امتحان بزرگ الهی از یک جامعه است. ژانر تاریخ پیامبر(ص) ژانر امتحان و معمّاگونه است. باید ببینیم که مردم در آن امتحان، چه‌کار کردند و چه عکس‌العملی نشان دادند؟
اصلی‌ترین فلسفه حوادث تاریخ اسلام، امتحان‌کردن مردم است. اگر بدون این نگاه به حوادث تاریخ نگاه بکنی، یا اصلاً متوجه نمی‌شوی تاریخ چیست یا از آن غلط برداشت می‌کنی.
اصلاً دین، همه‌اش امتحان است. مثلاً وقتی می‌فرماید «نماز اول وقت بخوان» این یک امتحان است. مثلاً شما چند مرتبه، اول وقت نماز می‌خوانی، بعدش خدا موقع اذان تو را در یک پیچی می‌اندازد تا امتحانت کند.
بعثت پیامبر، نزول وحی و قرآن، همه وسیله‌ای برای امتحان هستند. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ بَعَثَ نَبِيَّهُ بِإِيَّاكِ أَعْنِي وَ اسْمَعِي يَا جَارَة» (تفسیر قمی، ج۲، ص۱۸). خدا پیامبرش را بر این مبنا مبعوث کرد که به در بگوید تا دیوار بشوند.
پیامبر مأمور است که خیلی چیزها را مستقیم نگوید بلکه با اشاره بگوید. چرا؟ برای اینکه با اشاره‌گویی، افراد و جامعه آزادیِ بیشتری دارند و فرصت بهتری برای امتحان و انتخاب آزادانۀ مردم فراهم می‌شود.
هرچه یک انسان یا یک جامعه‌ای در مقابل خدا مدعی‌تر باشد، امتحان‌های خدا سخت‌تر است. شما که در جمهوری اسلامی دارید زندگی می‌کنید، خیلی هم حسین‌حسین می‌کنید، اربعین هم رفتید و مدام یابن الحسن می‌گویید و دعا می‌کنید: «اللهمَّ عجّل لولیّک الفرج»، طبیعتاً امتحان‌های سخت برای شما می‌آید و با حادثه‌های تلخ و شیرین، شما را امتحان می‌کنند.
پیغمبر خدا هم از جانب خدا مأمور است که امتحان کند. مثلاً یک‌جایی منافقین خیلی علیه پیامبر(ص) جوّسازی کرده بودند و جامعه در حال انفجار بود. همان موقع، پیامبر(ص) شترش را گم می‌کند و دنبالش می‌گردد و می‌گوید: «شتر من کجاست؟» همین یک بهانه‌ای به‌دست منافقین داد و گفتند: پیامبر به ما از اسرار آسمان خبر می‌دهد اما نمی‌داند شترش کجاست (الخرائج و‌الجرائح، ج۱، ص۳۰)
داستان بعثت پیامبر، داستان امتحان است. مثلاً چرا پیامبر(ص) باید یتیم باشد؟ این هم یک پایۀ امتحان است یتیم‌بودن، پایگاه اجتماعی پیغمبر(ص) را ضعیف می‌کرد چون یتیم‌بودن در جامعۀ مکه، به معنای کم بودن اعتبار فرد بود.
خدا از قریش امتحان خیلی سختی گرفت و آنها را با شخصیت باعظمت پیغمبر امتحان کرد. چون آنها مدعی بودند که پرده‌دار خانۀ کعبه هستند و به خدا ایمان دارند. خدا معجزۀ نابودی سپاه ابرهه را به آنها نشان داده بود. آنها از نظر معنوی مردم فقیری نبودند و خدا حق داشت از آنها امتحان سخت بگیرد چون امکانات بالای معنوی به آنها داده بود.
هرچه به‌ظهور نزدیک شویم، امتحان‌های ما سخت‌تر می‌شود، چون مدعیان ایمان باید غربال بشوند الان معنویت در جامعۀ ما نسبت به دهه‌های قبل، افزایش پیدا کرده است پس آمادۀ امتحان‌های سخت‌تر باشید! ما اربعین حسینی را دیده‌ایم. شهدای ما در آن زمان دسته‌های عزاداری حداکثر هزار نفری را دیده بودند و امتحان دفاع مقدس از آنها گرفته شد. ما الان عظمت اربعین را دیده‌ایم و چشیده‌ایم و امکانات معنوی ما بسیار بیشتر شده، لذا طبیعی است که خدا برای غربال‌کردن ما، از ما امتحان سخت‌تر بگیرد.
🚩 فاطمیۀ تهران؛ مبحث تاریخ اسلام،ج۵- ۱۴۰۱/۰۸/۲۹
📢صوت: @Panahian_mp3
👈🏻 متن کامل:
📎 Panahian.ir/post/7518
@shahid_mostafasadrzadeh