🌿امروز بحثمون تو مسجد راجع به تأثیر یاد مرگ در رفع تعلقات بود. رزمنده ها و شهدا در میدان رزم این مسأله رو به صورت عینی لمس می کردند و لذا حضور در جبهه فرصت جبران خوبی رو برای طینت های پاکی که احیانا سابقه ی لغزشی رو هم داشتن فراهم می کرد. برای دل کندن، جبران گذاشته و آسمانی شدن 🌿خب این حرف بین رزمنده ها و شهدا مصداق زیاد داره، من هم تو ذهنم دنبال یه دونه از این ستاره ها بودم که علی رغم سابقه ی نه چندان درخشان، جبهه براشون یه سکوی عروج به مقام عند الرب شد. 🌿شهید مظلوم مهیار مهرام به ذهنم خطور کرد، در دانشگاه برایتون انگلیس هوافضا خوند ولی در حین تحصیل گرفتار اعتیاد شد و به کما رفت. از کما جان سالم به در برد ولی اعتیاد کماکان دامنگیر او بود. سال ۱۳۵۶ برگشت ایران. نه خودش و نه پدر و خواهران چندان اعتقادی به نظام و انقلاب و ... نداشتن. 🌿رفیقش امیر که تا دیپلم باهاش هم کلاسی بود، میگه همین مسأله باعث می شد چندان به برقراری ارتباط مجدد با او تمایلی نداشته باشم ولی به هر حال رفاقت ما برقرار بود. 🌿میگه یه روز پدر مهیار من رو دید و گفت بابا یه فکری به حال این رفیقت بکن،کمکش کن. تا اون رو ۱۴ بار برای ترک اعتیاد مهیار اقدام کرده بودند ولی موفق نبود، همین هم باعث شده بود این جوان نخبه با چنین مدرکی در اون زمان شغل درست و حسابی نداشته باشه. 🌿منم دل رو زدم به دریا و با مهیار صحبت کردم بهش پیشنهاد دادم تا چند مدتی اون رو با خودم به جبهه ببرم. اون موقع اوایل جنگ بود و بچه های تیپ ۲۷ به فرماندهی حاج احمد متوسلیان در مریوان مستقر بودند. 🌿مهیار رو با خودم بردم مریوان. ولی واقعیت یه مقدار هم نسبت به این کارم مردد هم بودم. بهش گفتم: مهیار موقع نماز من هر کاری کردم تو هم انجام بده. تا اون سن هنوز نماز رو هم درست و حسابی بلد نبود. 🌿یه هفته ای تو مقرهای مختلف چرخوندمش و مشغولش کردم تا بتونه خودش رو پیدا کنه و ویروس خانمان سوز رو از خودش دور کنه. بعد یه هفته احساس کردم حالش خیلی بهتر شده و خودش هم ابراز رضایت کرد. 🌿بردمش سرو آباد، اونجا تو ارتفاعات هوا خیلی سرد بود. بردمس پیش بچه های مخابرات یگان خودمون. نخبه ای بود و اونجا هم سریع به کار سوار شد. 🌿خلاصه یه ماهی پیش بچه های مخابرات بود و حسابی با رزمنده ها عیاق شد. باهاش از طریق بی سیم تماس گرفتم و قرار برگشت رو گذاشتم و اومدیم تهران، گفتم اون اتفاقی که باید می افتاده، افتاده دیگه. 🌿بعد چند روز حضور در تهران یه روز بهم زنگ زد بهم گفت امیر تو اگه قصد برگشت دوباره به مقر تیپ رو نداری من می خوام برگردم. جالب بود. 🌿اصلا تو این خط ها نبود ولی دیدن فضای جبهه و حال و هوای شهادت و خلوص و پاکی رزمنده خیلی روی نگرشش اثر گذاشته بود و از طرف دیگه فضای حاکم بر خانه و خانواده ی خودش رو هم دوست نداشت. 🌿خلاصه با هم دوباره برگشتیم جبهه. دو سال به جبهه رفت و آمد داشت و حسابی حال و هوای بسیجی ها رو پیدا کرده بود. تیپ و قیافه نمازهاش و... تا رسیدم به پاییز سال ۱۳۶۲ و عملیات والفجر ۴ در منطقه ی پنجوین عراق. 🌿مهیار هم تو این عملیات شرکت کرد و خودش رو رسوند به قافله ی شهدا... برای شناسایی پیکر مطهرش رفتم سنندج و بعد تشخیص و تأیید اومدیم تهران برای تشییع جنازه و تدفین. 🌿مهیار مظلوم هیچ کی از اعضای خانواده در تشییع او شرکت نکردن. کلا با ۱۳ نفر از رفقا پیکر مطهرش رو تشییع کردیم و به خاک سپردیم. البته بچه ها بعد اینکه خبر دار شدن برای مراسم چهلم سنگ تموم گذاشتن، به گونه ای که خیابان یوسف آباد مملو از جمعیت شده بود. 🌿علی ای حال شهید مهیار مهرام بعد حضور در جبهه، جهاد اکبر و اصغر را توأمان سپری کرد و بال در بال ملائک آسمانی شد. 🌿مزار مطهر این شهید در قطعه ۲۸ بهشت زهرا ردیف ۶ قبر شماره ۴ واقع شده است. برای شادی روح این شهید عزیز صلوات... https://eitaa.com/shahidaneh110