#کتاب_با_بابا براساس خاطراتی از #سردار_شهید_حاج_محمد_طاهری و فرزندش#مصطفی #قسمت_بیست و ششم #جمع_آوری_خاطرات قبل از ماجراي تجربه نزدیک به مرگ، سؤالاتي در ذهن خود داشتم که همگی در این سفر جواب داده شد. من بارها دنبال جواب این سؤال بودم: چرا خداوند می گوید شهیدان زنده اند؟ اینها که از پیش ما رفته اند و آنها را به خاک سپرده ایم!؟ اگر زنده بودن، منظور در پیشگاه خداست که اموات هم در پیشگاه خدا حضور دارند. پس چرا خداوند به ما اهل زمین تأکید می کند که شهدا را مرده حساب نکنید، بلکه آنها | زنده اند؟! من چطور ميتوانم زندهبودن آنها را درک کنم؟ هدف قرآن و احادیث از بیان زنده بودن شهدا چیست؟ بعد از این سفر و زمانی که مشاهده کردم پدرم و برخي از شهدا مرتب به زمین آمده و گره گشايي از بندگان خداوند را انجام ميدهند، تصمیم گرفتم تلاش خودم را بیشتر کنم. باخودم گفتم: باید حداقل پدرت را بشناسی. تا حالا فقط عنوان فرزند شهید را داشتي. حالا تلاش کن پدرت را بهتر بشناسي. اما چگونه؟ من فقط چند نفر از رفقاي پدر را می شناختم. حاج آقايپیروي هم که با دوستان پدر ارتباط داشت، دیگر نبود تا مرا کمک کند. روزها و سالها گذشت. در پیچ و خم زندگی روزمره گرفتار بودم. تا اینکه یک نیمه شب در عالم خواب، شهیدان حاج قاسم سليماني و ابراهیم هادي را دیدم. آن روياي صادقه وسخنان زیبای این دو شهید باعث شد که سخنان پیامبر(ص) را تکمیل کنم. من کتاب خاطرات شهید ابراهیم هادي را خوانده بودم و تا حدودي این بزرگواران را مي شناختم. چند روز بعد، از موسسه شهیدهادي تماس گرفتند که خاطرات من و پدرم را تبدیل به کتاب کنند. تقارن این اتفاق برایم