eitaa logo
پایگاه مقاومت شهیدان پناهی
643 دنبال‌کننده
2.8هزار عکس
518 ویدیو
45 فایل
قرارگاه فرهنگی، اجتماعی شهیدان پناهی بسیج منطقه کارخانه قند کرج به کانال بسیج بپیوندید 👇👇🌸: https://eitaa.com/shahidanpanahi کانال نوجوانان💪🏻😎 : https://eitaa.com/nojavan1 ارتباط با ما📱📠: https://eitaa.com/paygahpanahi
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله الرحمن الرحیم يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ ۚ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ اى کسانى که ایمان آورده اید! محرم اسرارى از غیر خود، انتخاب نکنید. آنها از هر گونه شرّ و فسادى درباره شما، کوتاهى نمى کنند. آنها دوست دارند شما در رنج و زحمت باشید. (نشانه هاى) دشمنى از سخنانشان آشکار شده. و آنچه در دلهایشان پنهان مى دارند، از آن مهمتر است. ما آیات (و راههاى پیشگیرى از شرّ آنها) را براى شما بیان کردیم اگر بیندیشید. (آل عمران/118) شأن نزول: از  ابن عباس  نقل شده این آیات، هنگامى نازل شده، که عده اى از مسلمانان با یهودیان، ـ به سبب قرابت، یا همسایگى، یا حق رضاع، و یا پیمانى که پیش از اسلام بسته بودند ـ دوستى داشتند و به قدرى با آنها صمیمى بودند که اسرار مسلمانان را به آنان مى گفتند، بدینوسیله قوم یهود که دشمن💀 سرسخت اسلام و مسلمین بودند 👌👌👌و به ظاهر🤓 خود را دوست مسلمانان قلمداد مى کردند، از اسرار مسلمانان مطلع مى شدند. آیه نازل شد و به آن عده از مسلمانان هشدار داد که چون آنان 👈در دین شما نیستند،🤔👌👌 نباید ⛔️ آنها را محرم اسرار خود قرار دهید; زیرا👈 آنان درباره شما از هیچ شرّ و فسادى👹 کوتاهى نمى کنند، آنان مى خواهند شما همیشه در رنج و عذاب باشید.👌👌👌 ادامه دارد...
🌸وَاعْلَمُوا أَنَّ هذَا الْقُرْآنَ هُوَ النَّاصِحُ الَّذِي لاَ يَغُشُّ وَ الْهَادِي الَّذِي لاَ يُضِلّ وَالْمُحَدِّثُ الَّذِي لاَ يَکْذِبُ 💠بدانيد اين قرآن، پند دهنده اى است که هرگز کسى را نمى فريبدو هدايتگرى است که هيچ گاه گمراه نمى سازد و سخنگويى است که هرگز دروغ نمى گويد. 📚
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
 بسم الله الرحمن الرحیم ادامه از تفسیر آیه ۱۱۸ سوره آل عمران (خارج از متن تفسیر: تفسیر این آیه تا آیه ۱۲۰ حاوی نکات بسیار حساس و کلیدی در ارتباط با بیگانگان و دشمنان است. دشمنانی که شاید خیلی از مردم عامه و بسیاری از مسئولین فکر می‌کنند دوستی با آنها موجب سعادت مسلمانان می شود. ان شاءالله که یه کم به کلام خدا اعتقاد و اطمینان داشته باشیم) بیگانگان را محرم اسرار خود نسازید این آیه به دنبال آیاتى که مناسبات مسلمانان با کفار را بیان کرد، به یکى از مسائل حساس👌👌 اشاره کرده و ضمن تشبیه لطیفى به مؤمنان هشدار مى دهد، مى فرماید:  اى کسانى که ایمان آورده اید! غیر از هم مسلکان خود، دوست و هم رازى انتخاب نکنید، و بیگانگان را از اسرار و رازهاى درونى خود با خبر نسازید  (یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا بِطانَةً مِنْ دُونِکُمْ لا یَأْلُونَکُمْ خَبالاً).    بِطانَة  در لغت، به معنى لباس زیرین است، و مقابل آن  ظهارة  به معنى لباس روئین مى باشد. و در اینجا کنایه از  محرم اسرار  است. و  خَبال  در اصل، به معنى از بین رفتن چیزى است، غالباً به زیان هائى که در عقل انسان اثر مى گذارد، گفته مى شود. یعنى کفار شایستگى دوستى🤝 شما را ندارند، و نباید 🤔👌آنان دوست و محرم اسرار شما باشند. کفار در رساندن شر و فساد نسبت به مسلمانان کوتاهى نمى کنند.👌👏👏👏   هرگز 👌👌سوابق دوستى و رفاقت آنها با شما مانع✖ از آن نیست که به خاطر جدائى در مذهب و مسلک،⬅️ آرزوى زحمت و زیان شما را در دل خود نپرورانند، بلکه  پیوسته 👈علاقه آنها این است که شما در رنج و زحمت باشید  (وَدُّوا ما عَنِتُّمْ). آنها براى این که شما از مکنونات ضمیرشان آگاه نشوید، و رازشان فاش نگردد، معمولاً در سخنان و رفتار خود مراقبت مى کنند، و با احتیاط و دقت حرف مى زنند.   ولى با وجود این،  آثار عداوت و دشمنى👹 از لابلاى سخنان آنها آشکار است  (قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ). گاه به طور نا خودآگاه سخنانى بر زبان مى آورند، که مى توان گفت همانند جرقه ایست از آتش پنهانى دل هاى آنها، و مى توانید از آن، به ضمیر باطن آنان پى ببرید.   این آیه حقیقتى را بیان مى کند که امیر مؤمنان(علیه السلام) در سخنان خود توضیح فرموده است، آنجا که مى فرماید: ما أَضْمَرَ أَحَدٌ شَیْئاً اِلاّ ظَهَرَ فِى فَلَتاتِ لِسانِهِ وَ صَفَحاتِ وَجْهِهِ:  هیچ کس در ضمیر باطن، رازى را پنهان نمى دارد، مگر این که از رنگ چهره و لابلاى سخنان پراکنده و خالى از توجه او آشکار مى شود.۰👌👌👏👏👏👏👏 ( خارج از متن تفسیر: این کلام را باید با طلا و الماس در سراسر تابلوها و دیوارها و خانه های سراسر عالم نوشت. گرچه طلا و الماس در قبال این سخن گوهر بار بی ارزش است)   خلاصه این که: خداوند بدین وسیله طریقه شناسائى باطن دشمنان را نشان داده، و از ضمیر باطن و راز درونیشان خبر مى دهد، و مى افزاید:  آنچه از عداوت و دشمنى در دل خود پنهان کرده اند، بمراتب از آنچه بر زبان مى آورند بزرگ تر است  (وَ ما تُخْفی صُدُورُهُمْ أَکْبَرُ). سپس اضافه نموده:  ما براى شما این آیات را بیان کردیم، اگر در آن تدبر کنید  (قَدْ بَیَّنّا لَکُمُ الآْیاتِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْقِلُونَ). به وسیله آن مى توانید دوست خود را از دشمن خویش تمیز دهید، و راه نجات از شرّ دشمنان را پیدا کنید. تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۹۱
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
بسم الله الرحمن الرحیم هَا أَنتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّهِ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَيْكُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ ۚ قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ شما کسانى هستید که آنها را دوست دارید. امّا آنها شما را دوست ندارند. و (شما) به همه کتابهاى آسمانى ایمان دارید ولى (آنها) هنگامى که شما را ملاقات مى کنند، (بدروغ) مى گویند: « ایمان آورده ایم.» امّا هنگامى که تنها مى شوند، از شدّت خشم بر شما، سرِ انگشتان (خود را به دندان) مى گزند! بگو: «با همین خشم بمیرید! خدا از (اسرار) درون سینه ها آگاه است.» (آل عمران/119) در آیه بعد مى فرماید:  شما اى جمعیت مسلمانان! آنان را روى خویشاوندى و یا همجوارى و یا به علل دیگر دوست مى دارید، 👌🙂غافل از این که آنها شما را دوست نمى دارند، 😡👹در حالى که شما به تمام کتاب هائى که از طرف خداوند نازل شده (اعم از کتاب خودتان و کتاب هاى آسمانى آنها) ایمان دارید  (ها أَنْتُمْ أُولاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَ لا یُحِبُّونَکُمْ وَ تُؤْمِنُونَ بِالْکِتابِ کُلِّهِ). ولى آنان به کتاب آسمانى شما ایمان ندارند.   آن گاه، قرآن چهره اصلى آنها را معرفى کرده، مى فرماید:  این دسته از اهل کتاب منافق هستند،🤓 چون با شما ملاقات کنند، مى گویند: ما ایمان داریم و آئین شما را تصدیق مى کنیم، ولى چون تنها شوند، از شدت کینه و عداوت و خشم سر انگشتان خود را به دندان مى گیرند🤔👌  (وَ إِذا لَقُوکُمْ قالُوا آمَنّا وَ إِذا خَلَوْا عَضُّوا عَلَیْکُمُ الأَنامِلَ مِنَ الْغَیْظِ).   اى پیامبر!  بگو: با همین خشمى که دارید، بمیرید ! 💀(قُلْ مُوتُوا بِغَیْظِکُمْ)، و این غصه تا روز مرگ دست از شما بر نخواهد داشت. شما از وضع آنها آگاه نبودید، و خدا آگاه است; زیرا  خداوند از اسرار درون سینه ها با خبر است  (إِنَّ اللّهَ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ). تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۹۲
❤️قرآن شفاعت کننده روز جزاست! 🌸 وَ أَنَّهُ مَنْ شَفَعَ لَهُ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ شُفِّعَ فِيهِ، وَ مَنْ مَحَلَ بِهِ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ صُدِّقَ عَلَيْهِ 💎كسى را كه قرآن در قيامت شفاعت كند،شفاعتش قبول شود و كسى كه قرآن از او شكايت نمايد، شكايتش پذيرفته مى شود. 📚
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
بسم الله الرحمن الرحیم إِن تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُوا بِهَا ۖ وَإِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا ۗ إِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ اگر نیکى به شما برسد، آنها را ناراحت مى کند. و اگر حادثه ناگوارى براى شما رخ دهد، خوشحال مى شوند. ولى اگر (در برابرشان) استقامت و پرهیزگارى پیشه کنید، توطئه هاى آنان، به شما زیانى نمى رساند. زیرا خداوند بر آنچه انجام مى دهند، احاطه دارد. (آل عمران/120) در آخرین آیه مورد بحث، یکى از نشانه هاى کینه و عداوت آنها بازگو شده است که:  اگر فتح و پیروزى و پیش آمد خوبى براى شما رخ دهد،😃 آنها ناراحت مى شوند، 😠و چنانچه حادثه ناگوارى براى شما رخ دهد😔 خوشحال مى شوند😁  (إِنْ تَمْسَسْکُمْ ...  اما اگر در برابر کینه توزى هاى آنها استقامت💪 کنید، و پرهیزگار و خویشتن دار باشید،👌 آنان نمى توانند به وسیله نقشه هاى خائنانه خود به شما لطمه اى وارد کنند، زیرا خداوند به آنچه مى کنید کاملاً احاطه دارد  (وَ إِنْ تَصْبِرُوا...   بنابراین، از ذیل آیه استفاده مى شود: در امنیت بودن مسلمانان در برابر نقشه هاى شوم دشمنان، مشروط به👈 استقامت، هوشیارى و داشتن تقوا است، و تنها در این صورت است که امنیت آنها تضمین گردیده است.👌👌👌 نکته: هشدار به مسلمانان خداوند در این آیه، به مؤمنان هشدار 👌👌داده است، تا دشمنان خود را جزء خاصان خویش قرار ندهند و رازهاى مسلمانان و نیک و بدشان را، در برابر این گروه آشکار نسازند، این اعلام خطر به صورت کلى و عمومى است و باید در هر زمان و در هر حال مسلمانان به این هشدار توجه کنند.   ولى متأسفانه بسیارى از پیروان قرآن از این هشدار غفلت ورزیده اند، و در نتیجه گرفتار نابسامانى هاى فراوان شده اند، هم اکنون در اطراف مسلمانان دشمنانى هستند که خود را به دوستى مى زنند، و به ظاهر از مسلمانان طرفدارى مى کنند. اما با کارهائى که از خود نشان مى دهند، معلوم مى شود دروغ مى گویند، مسلمانان فریب ظاهر آنها را خورده به آنان اعتماد مى کنند، در صورتى که آنان براى مسلمانان جز پریشانى، بیچارگى و تباهى چیزى نمى خواهند، و از ریختن خار بر سر راه آنها و به دشوارى افکندن کار آنان، کوتاهى ندارند. تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۹۳
بسم الله الرحمن الرحیم وَإِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِينَ مَقَاعِدَ لِلْقِتَالِ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ و (به یاد آور) زمانى را که (در آستانه جنگ احد) صبحگاهان، از میان خانواده خود، جهت انتخاب اردوگاه جنگ براى مؤمنان، بیرون رفتى. و خداوند، شنوا و داناست. (آل عمران/121) آغاز نبرد احد از اینجا آیاتى شروع مى شود که درباره یک حادثه مهم🤔👌👌و پر دامنه اسلامى یعنى جنگ  احد  نازل شده است; زیرا از قرائنى که در آیات فوق وجود دارد استفاده مى شود این دو آیه، بعد از جنگ احد نازل شده و اشاره به گوشه اى از جریانات این جنگ وحشتناک مى کند و بیشتر مفسران نیز بر همین عقیده اند.   در آغاز اشاره به بیرون آمدن پیامبر(صلى الله علیه وآله) از  مدینه  براى انتخاب لشکرگاه در دامنه کوه  احد  کرده، مى فرماید:  اى پیامبر! به خاطر بیاور آن روز را که صبحگاهان از  مدینه  از میان بستگان و اهل خود بیرون آمدى تا براى مؤمنان پایگاه هائى براى نبرد با دشمن آماده سازى  (وَ إِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِکَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِینَ مَقاعِدَ لِلْقِتالِ). در آن روز گفتگوهاى زیادى در میان مسلمانان بود و همان طور که در شرح حادثه احد به زودى اشاره خواهیم کرد. درباره انتخاب محل جنگ و این که داخل  مدینه  بوده باشد یا بیرون  مدینه ، در میان مسلمانان اختلاف نظر شدید بود.   پیامبر(صلى الله علیه وآله) پس از مشورت کافى نظر اکثریت مسلمانان را ـ که جمع زیادى از آنان را جوانان👌👌 تشکیل مى دادند ـ انتخاب کرد و لشکرگاه را به بیرون شهر و دامنه کوه احد منتقل ساخت، و طبعاً در این میان، افرادى بودند که در دل، مطالبى پنهان مى داشتند و به جهاتى حاضر به اظهار آن نبودند.   جمله آخر آیه به این معنى اشاره کرده مى گوید:  خداوند هم سخنان شما را مى شنید و هم از اسرار درون شما آگاه بود  (وَ اللّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ). تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۹۶
◽️إِنَّمَا بَدْءُ وُقُوعِ الْفِتَنِ أَهْوَاءٌ تُتَّبَعُ وَ أَحْکَامٌ تُبْتَدَعُ يُخَالَفُ فِيهَا کِتابُ اللهِ 🌗همانا آغاز پدید آمدن فتنه ها ،هوا پرستی ،و بدعت گذاری در احکام آسمانی است، نوآوری هایی که قرآن با آن مخالف است. 🖋آرى ريشه اصلى فتنه ها دو چيز است: پيروى از هواى نفس و احکام دروغين خودساخته که مخالف کتاب خداست و بى شک اگر احکام قرآن در ميان مردم حاکم باشد و اصالت قوانين اسلام حفظ شود و بدعتهاى ناروا در دين خدا نگذارند و همچنين در اجراى قوانين ناب الهى هوى و هوس را حاکم نکنند فتنه اى پيدا نخواهد شد. 📘
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌸فَهُوَ مَعْدِنُ الاِْيمانِ وَ بُحْبُوحَتُهُ وَ يَنَابِيعُ الْعِلْمِ وَ بُحُورُهُ، وَ رِيَاضُ الْعَدْلِ وَ غُدْرَانُهُ وَ أَثَافِيُّ الاِْسْلامِ وَ بُنْيَانُهُ، وَ أَوْدِيَةُ الْحَقِّ وَ غِيطَانُهُ وَ بَحْرٌ لاَ يَنْزِفُهُ الْمُسْتَنْزِفُونَ، وَ عُيُونٌ لاَ يُنْضِبُهَا الْمَاتِحُونَ وَ  مَنَاهِلُ لاَ يُغِيضُهَا الْوَارِدُونَ، وَ مَنَازِلُ لاَ يَضِلُّ نَهْجَهَا الْمُسَافِرُونَ، وَ أَعْلاَمٌ لاَ يَعْمَى عَنْهَا السَّائِرُونَ، وَ آکَامٌ لاَ يَجُوزُ عَنْهَا الْقَاصِدُونَ 💠قرآن معدن ايمان و کانون آن است، چشمه سارهاى دانش و درياهاى علم و باغهاى عدالت و برکه هاى عدل و پايه هاى اسلام و بنيان آن و نهرهاى حق و دشتهاى خرّم و سرسبز دين است، دريايى است که هر چه از آن برگيرند پايان نمى گيرد و چشمه هايى است که هر چه از آن بردارند کم نمى شود و آبشخورهايى که هر چه از آن برکشند کاستى نمى يابد. منزلگاههايى است که مسافرانش راه خود را گم نمى کنند و نشانه هايى است که از چشم رهگذران پنهان نمى ماند و زمينهاى مرتفعى است که جويندگانش از آن نمى گذرند» 📚
بسم الله الرحمن الرحیم إِذْ هَمَّت طَّائِفَتَانِ مِنكُمْ أَن تَفْشَلَا وَاللَّهُ وَلِيُّهُمَا ۗ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (و به یاد آور) زمانى را که دو طایفه از شما تصمیم گرفتند سستى نشان دهند (و از وسط راه باز گردند). و خداوند یاور آنها بود (که از این فکر بازگردند). و افراد باایمان، باید تنها بر خدا توکّل کنند. (آل عمران/122) سپس به گوشه دیگرى از این ماجرا اشاره کرده مى فرماید:  در آن هنگام دو طایفه از مسلمانان تصمیم گرفتند که سستى 🥱به خرج دهند و از وسط راه به مدینه بازگردند  (إِذْ هَمَّتْ طائِفَتانِ مِنْکُمْ أَنْ تَفْشَلا). که این دو طایفه طبق نقل تواریخ  بنو سلمه  از قبیله اوس و  بنو حارثه  از قبیله خزرج بودند. علت این تصمیم، شاید این بود که آنها از طرفداران نظریه  جنگ در شهر  بودند و پیامبر با نظر آنها مخالفت کرده بود.   به علاوه چنان که خواهیم گفت:  عبداللّه بن ابى سلول  با سیصد نفر از یهودیانى که به لشکر اسلام پیوسته بودند بر اثر مخالفت پیامبر(صلى الله علیه وآله) با ماندن آنها در اردوگاه اسلام، به  مدینه  بازگشتند. و همین موضوع، تصمیم آن دو طایفه مسلمان را بر ادامه راهى که در پیش گرفته بودند سست کرد.   اما چنان که از ذیل آیه استفاده مى شود: آن دو طایفه به زودى از تصمیم خود بازگشتند، و به همکارى با مسلمانان ادامه دادند، لذا قرآن مى گوید:  خداوند یاور و پشتیبان این دو طایفه بود و افراد با ایمان باید بر خدا تکیه کنند  (وَ اللّهُ وَلِیُّهُما وَ عَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ). ضمناً باید توجه داشت: ذکر ماجراى  احد  به دنبال آیاتى که قبلا درباره عدم اعتماد به کفار بود، اشاره به یک نمونه زنده از این واقعیت است; زیرا همان طور که گفتیم و نیز بعداً مشروحاً خواهیم گفت، پیغمبر اجازه نداد👈 یهودیانى که به ظاهر👌 به حمایت او برخاسته بودند، در لشکرگاه اسلام بمانند;🤔👌👌 زیرا هر چه بود آنها بیگانه بودند و بیگانگان نباید محرم اسرار و تکیه گاه مسلمانان در آن شرایط حساس شوند.👌👏👏👏 تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۹۷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
بسم الله الرحمن الرحیم تفسیر آیه ۱۲۲ سوره آل عمران از نکته ها ۱ ـ سرچشمه وقوع غزوه احد در اینجا لازم است قبلاً اشاره اى به مجموع حوادث احد گردد: از روایات و تواریخ اسلامى چنین استفاده مى شود، هنگامى که قریش در جنگ بدر شکست خوردند و با دادن هفتاد کشته، و هفتاد اسیر به  مکّه  مراجعت کردند، ابو سفیان به مردم  مکّه  اخطار کرد، نگذارند زنان بر کشته هاى بدر گریه کنند; زیرا اشک چشم، اندوه را از بین مى برد، و عداوت و دشمنى را نسبت به محمّد از قلب هاى آنان زایل مى کند. ابو سفیان خود عهد کرده بود ما دام که از قاتلان جنگ بدر انتقام نگیرد، با همسر خود همبستر نشود! به هر حال طایفه قریش با هر وسیله اى که در اختیار داشت، مردم را به جنگ با مسلمانان تحریک مى کردند و فریاد  انتقام! انتقام!  در شهر  مکّه  طنین انداز بود. در سال سوم هجرت، قریش به با سه هزار سوار و دو هزار پیاده، به عزم جنگ با پیامبر(صلى الله علیه وآله) با تجهیزات کافى از  مکّه  خارج شدند، و براى این که در میدان جنگ بیشتر استقامت کنند، بت هاى بزرگ و زنان خود را نیز با خود حرکت دادند. ۲ ـ گزارش به موقع عباس عباس عموى پیامبر هنوز اسلام نیاورده بود، و در میان قریش به کیش و آئین آنان باقى بود، ولى از آنجا که به برادرزاده خود، زیاد علاقمند بود، هنگامى که دید لشکر نیرومند قریش به قصد جنگ با پیامبر(صلى الله علیه وآله) از  مکّه  بیرون آمد، بى درنگ سوى نامه اى نوشت، و به وسیله مردى از قبیله  بنى غفار  به  مدینه  فرستاد. پیک  عباس  به سرعت به  مدینه  روان شد، هنگامى که پیامبر از جریان مطلع شد با  سعد بن ابى  ملاقات کرد و گزارش عباس را به او رساند، و حتى المقدور سعى مى شد این موضوع مدتى پنهان بماند. ادامه دارد... تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۹۸
💎توجه به اوامر الهی در قرآن 🌟الله الله! أيها الناس! فيما استحفظكم من كتابه، واستودعكم من حقوقه، فإن الله سبحانه لم يخلقكم عبثا. 🌗اى مردم! به خدا توجه كنيد در آنچه رعايت آن را در كتاب خودش از شما خواسته است و در حقوقى كه شما را امانتدار آن كرده است؛ زيرا خدواند سبحان شما را بيهوده نيافريده است. 📘
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
بسم الله الرحمن الرحیم ادامه تفسیر آیه ۱۲۲ سوره آل عمران از نکته ها ۳ ـ پیغمبر(صلى الله علیه وآله) با مسلمانان مشورت مى کند در همان روز که نامه عباس به پیامبر(صلى الله علیه وآله) رسیده بود، به چند نفر از مسلمانان دستور داد به راه  مکّه  و  مدینه  بروند و از اوضاع لشکر قریش اطلاعاتى به دست آورند. طولى نکشید دو نیروى اطلاعاتى محمّد(صلى الله علیه وآله) که براى کسب اطلاع رفته بودند، باز گشتند، و چگونگى قواى قریش را به پیغمبر(صلى الله علیه وآله) رساندند، و گفتند: این سپاه نیرومند تحت فرماندهى خود ابو سفیان است . پیامبر(صلى الله علیه وآله) پس از چند روز، همه اصحاب و اهل  مدینه  را دعوت کرد و براى رسیدگى به این وضع، جلسه اى تشکیل داد، و موضوع دفاع را آشکارا با آنها در میان گذاشت. آن گاه در این که: در داخل  مدینه  به پیکار دست زنند، و یا این که از شهر خارج شوند، با مسلمانان به مذاکره پرداخت. عده اى گفتند: از  مدینه  خارج نشویم، و در کوچه هاى تنگ شهر با دشمن بجنگیم; زیرا در این صورت حتى مردان ضعیف و زنان و کنیزان نیز مى توانند به لشکر کمک کنند.    عبداللّه بن أُبَىّ  بعد از گفتن این سخنان اضافه کرد: اى رسول خدا! تا کنون هیچ دیده نشده است ما داخل حصارها و درون خانه خود باشیم، و دشمن بر ما پیروز شود!. این رأى به خاطر وضع خاص  مدینه  در آن روز مورد توجه پیغمبر(صلى الله علیه وآله) هم بود، او نیز مى خواست در  مدینه  توقف کنند و در داخل شهر با قریش به مقابله پردازند. ولى گروهى از جوانان و جنگجویان با این رأى مخالف بودند،  سعد بن معاذ  و چند نفر از قبیله اوس، برخاسته، گفتند: اى پیامبر! در گذشته کسى از عرب قدرت این که در ما طمع کند نداشته است، با این که ما در آن موقع مشرک و بت پرست بودیم. و هم اکنون که تو در میان ما هستى، چگونه مى توانند در ما طمع کنند؟! نه، حتماً باید از شهر خارج شده با دشمن بجنگیم.   اگر کسى از ما کشته شود شربت شهادت نوشیده است. و اگر هم کسى نجات یافت به افتخار جهاد در راه خدا نائل شده است. این گونه سخنان و حماسه ها طرفداران خروج از  مدینه  را بیشتر کرد، به طورى که طرح  عبداللّه بن أُبَىّ  در اقلیت افتاد.   خود پیغمبر(صلى الله علیه وآله) با این که تمایل به خروج از  مدینه  نداشت به این مشورت احترام گذاشت و نظریه طرفداران خروج از  مدینه  را انتخاب کرد، با یک نفر از اصحاب براى مهیا کردن اردوگاه از شهر خارج شد و محلى را که در دامنه کوه احد از جهت شرائط نظامى موقعیت حساسى داشت براى اردوگاه انتخاب فرمود. ادامه دارد... تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۱۰۰
✍عجیب است گاهی ما به کسی که در پُست و مقام یا ثروت از ما پیشی گرفته حسادت میورزیم اما هنگامی که کسی: در صف اول نماز یا در حفظ قرآن ازما پیشی گرفته، غبطه نمیخوریم و علت آن بسیار واضح است و آن عشق به دنیا و فراموش نمودن آخرت است. •{ بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى }• 🔺بلکه شما زندگی دنیا را بر آخرت ترجیح میدهید، در حالی که آخرت بهتر و پایندتر است. 🕌سخنان ناب📖
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
بسم الله الرحمن الرحیم ادامه تفسیر آیه ۱۲۲ سوره آل عمران از نکته ها ۴ ـ مسلمانان براى دفاع آماده مى شوند آن روز، جمعه بود که پیامبر(صلى الله علیه وآله) این مشورت را به عمل آورد، پس از آن براى اداى خطبه نماز جمعه ایستاد، بعد از حمد و ثناى خداوند یکتا، مسلمانان را از نزدیک شدن سپاه قریش آگاه ساخت و فرمود:  اگر شما با جان و دل براى جنگ آماده باشید و با چنین روحیه اى با دشمنان بجنگید خداوند به طور یقین پیروزى را نصیبتان مى کند  و در همان روز با هزار نفر از مهاجر و انصار رهسپار اردوگاه شدند.   پیغمبر(صلى الله علیه وآله) شخصاً فرماندهى لشکر را بر عهده داشت، و قبل از آن که از  مدینه  خارج شوند دستور داد: سه پرچم ترتیب دهند، یکى را به مهاجران و دو تا را به انصار اختصاص داد. پیامبر(صلى الله علیه وآله) فاصله میان مدینه و احد را پیاده پیمود، و در طول راه از صفوف لشکر سان مى دید و به دست خود صفوف لشکر را مرتب و منظم مى ساخت، تا در یک صف راست و مستقیم حرکت کنند. مورخ معروف  حلبى  در کتاب خود مى نویسد: پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) هنوز به احد نرسیده بود که ضمن بازدید از لشکر، گروهى را در میان آنها دید که هرگز ندیده بود، پرسید: اینها کیستند؟   عرض کردند: عده اى از یهودند که با  عبداللّه ابن أبَىّ  هم پیمان بوده اند، و بدین مناسبت به یارى مسلمانان آمده اند، حضرت تأملى کرد و فرمود:  براى جنگ با مشرکان از مشرکان نتوان یارى گرفت،👌👌👌 مگر این که مسلمان شوند . یهود این پیشنهاد را قبول نکردند، و همگى به  مدینه  باز گشتند، و به این ترتیب از قواى یک هزار نفرى پیامبر(صلى الله علیه وآله) سیصد تن کم شد.   ولى مفسران نوشته اند: چون با پیشنهاد  عبداللّه ابن أبَىّ  موافقت نشد، او در اثناى راه از همراهى پیامبر خوددارى نمود، و با جمعى که تعدادشان بالغ بر سیصد نفر بود به  مدینه  بازگشتند. به هر حال، پیامبر(صلى الله علیه وآله) پس از تصفیه لازم، با قواى خود که هفتصد نفر بودند به پاى کوه احد رسید، بعد از اداى نماز صبح صفوف مسلمانان را آراست.  عبداللّه ابن جبیر  را با پنجاه نفر از تیراندازان ماهر، مأمور ساخت در دهانه شکاف کوه قرار گیرند، و به آنها اکیداً توصیه کرد: در هر حال از جاى خود تکان نخورند و پشت سر سپاه را حفظ کنند، و فرمود حتى اگر ما دشمن را تا  مکّه  تعقیب کنیم و یا اگر دشمن ما را شکست داد و ما را تا  مدینه  مجبور به عقب نشینى کرد، باز هم از سنگرگاه خود دور نشوید. از آن طرف  ابو سفیان ،  خالد بن ولید  را با دویست سرباز زبده، مراقب این گردنه کرد و دستور داد در کمین باشید، وقتى سربازان اسلام از این دره کنار کشیدند، بلافاصله لشکر اسلام را از پشت سر مورد حمله قرار دهید. ادامه دارد... تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۱۰۱
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
بسم الله الرحمن الرحیم ادامه تفسیر آیه ۱۲۲ سوره آل عمران از نکته ها ۵ ـ جنگ شروع شد دو لشکر در مقابل یکدیگر صف آرائى کرده، مهیاى جنگ شدند، این دو سپاه هر کدام به نوعى مردان خود را به جنگ تشویق مى کردند. ابو سفیان، به نام بت هاى کعبه و جلب توجه زنان زیبا، جنگجویان خود را بر سر ذوق و شوق مى آورد! (خارج از متن تفسیر :استفاده ابزاری از زنان توسط دشمنان از صدر اسلام نیز مسبوق به سابقه بوده) اما پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) به نام خدا و مواهب الهى، مسلمانان را به جنگ تشویق مى نمود.   اینک، صداى  أَللّهُ أَکْبَرُ، أَللّهُ أَکْبَرُ  مسلمانان تمام جلگه و دامنه احد را پر کرده است. و در طرف دیگر میدان، زنان و دختران قریش، براى تحریک عواطف و احساسات جنگجویان قریش، اشعارى را گویا با دف و نى مى خوانند. پس از شروع جنگ، مسلمانان با یک حمله شدید توانستند، لشگر قریش را در هم بشکنند، آنها پا به فرار گذاردند، و سربازان اسلام به تعقیب آنها پرداختند.  خالد بن ولید  که شکست قریش را قطعى مى دانست خواست از راه دره، مسلمانان را از پشت سر مورد حمله قرار دهد ولى تیراندازان، آنها را مجبور به عقب نشینى کردند.   این عقب نشینى قریش باعث شد جمعى از تازه مسلمانان به خیال این که دشمن شکست خورده است براى جمع آورى غنائم یک مرتبه پست هاى خود را ترک کنند، و حتى تیراندازانى که در بالاى کوه ایستاده بودند، سنگر خود را ترک گفتند و به میدان جنگ ریختند. هر قدر  عبداللّه بن جبیر  دستور پیغمبر(صلى الله علیه وآله) را متذکر شد به جز عده کمى که عددشان حدود ده نفر بود، در جایگاه حساس خود نایستادند. نتیجه مخالفت دستور پیامبر(صلى الله علیه وآله) این شد که:  خالد بن ولید  با دویست نفر دیگر که در کمین بودند چون شکاف کوه را از پاسداران خالى دیدند، به سرعت بر سر  عبداللّه ابن جبیر  تاختند و او را با یارانش کشتند، و از پشت سر به لشکر اسلام حمله آوردند.   ناگهان مسلمانان خود را از هر طرف زیر شمشیر دشمن دیدند، نظم و هماهنگى آنها از میان رفت، فراریان لشکر قریش همین که اوضاع را چنین دیدند، برگشتند و مسلمانان را دایره وار در میان گرفتند. در همین موقع افسر شجاع اسلام حمزه سید الشهداء با بعضى دیگر از یاران شجاع پیامبر(صلى الله علیه وآله) شربت شهادت نوشیدند، و جز عده معدودى که پروانهوار اطراف رهبر خود را گرفته بودند، بقیه از وحشت پا به فرار گذاشتند. در این جنگ خطرناک آن که بیش از همه فداکارى مى کرد و هر حمله اى که از جانب دشمن به پیغمبر مى شد دفع مى نمود، على ابن ابیطالب(علیه السلام) بود.   على(علیه السلام) با کمال رشادت مى جنگید، تا این که شمشیرش شکست، پیغمبر(صلى الله علیه وآله) شمشیر خود را که موسوم به  ذو الفقار  بود، به على(علیه السلام) داد. سرانجام پیغمبر(صلى الله علیه وآله) در جائى سنگر گرفت، و على(علیه السلام) همچنان از او دفاع مى کرد، تا آن که طبق نقل بعضى از مورخان بیش از شصت زخم به سر، صورت و بدن او وارد آمد، و در همین موقع بود که پیک وحى به پیامبر عرضه داشت: اى محمّد!(صلى الله علیه وآله) معناى مواسات همین است، پیغمبر فرمود:  على(علیه السلام) از من است و من از اویم. و جبرئیل افزود: و من هم از هر دوتاى شما! امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: پیامبر(صلى الله علیه وآله) پیک وحى را میان زمین و آسمان مشاهده کرد که مى گوید:  لا سَیْفَ اِلاّ ذُوالْفَقارِ وَ لا فَتى اِلاّ عَلِىٌّ در این اثنا فریادى برخاست که: محمّد(صلى الله علیه وآله) کشته شد! ادامه دارد... تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۱۰۳
❤️تكامل دين در قرآن 🌸أنزل عليك الكتاب تبيانا لكل شىء و عمّر فيكم نبيه ازمانا، حتى أكمل له و لكم فيما أنزل من كتابه دينه الذى رضى لنفسه. 🌗خداوند قرآن را كه در آن هر چيزى توضيح داده شده است براى شما فرو فرستاده و پيامبرش را مدتى در ميان شما زنده نگه داشت تا دين خويش را كه در كتابش آورده است و مورد پسند و خشنودى اوست براى او و شما كامل كرد. 📚
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
بسم الله الرحمن الرحیم ادامه تفسیر آیه ۱۲۲ سوره آل عمران از نکته ها ۶ ـ چه کسى با صداى بلند گفت محمّد بعضى از سیره نویسان مى گویند:  ابن قمعه ،  مصعب  سرباز اسلامى را به گمان این که پیغمبر است با ضربه سختى از پاى در آورده، سپس با صداى بلند فریاد زد: به  لات و عُزّى  سوگند که محمّد(صلى الله علیه وآله) کشته شد!   این شایعه خواه از طرف مسلمانان بوده، یا از طرف دشمن، بى گمان بنفع اسلام و مسلمین بود; زیرا دشمن به گمان این که محمّد(صلى الله علیه وآله) کشته شد  احد  را بقصد  مکّه  ترک گفت، و گر نه قشون فاتح قریش که شدیدترین کینه و دشمنى را نسبت به پیامبر(صلى الله علیه وآله) داشتند و بدین قصد هم آمده بودند که این دفعه از او انتقام بگیرند بدون کشتن آن حضرت احد را ترک نمى کردند.   نیروى پنج هزار نفرى قریش حتى نخواست پس از پیروزى در میدان جنگ شب را به صبح برساند، همان دم راه  مکّه  را پیش گرفت و حرکت کرد! خبر کشته شدن پیامبر(صلى الله علیه وآله) تزلزل بیشترى در جمعى از مسلمانان به وجود آورد، و آن عده از مسلمانان که در میدان جنگ بودند براى این که بقیه پراکنده نگردند و تزلزل و اضطراب آنان بر طرف شود پیغمبر(صلى الله علیه وآله) را بالاى کوه بردند تا به مسلمانان نشان دهند که: پیغمبر زنده است، فراریان برگشتند و به دور حضرت جمع شدند.   پیغمبر(صلى الله علیه وآله) فراریان را ملامت مى کرد که: چرا در چنان وضع خطرناک فرار کردید، مسلمانان با این که شرمنده بودند زبان به عذر گشوده، گفتند: اى رسول خدا! ما خبر قتل تو را شنیدیم و از شدت ترس فرار کردیم. بدین ترتیب، در جنگ احد نسبت به مسلمانان خسارات مالى و جانى فراوانى وارد شد، هفتاد تن از مسلمانان در میدان جنگ کشته شدند و عده ى زیادى مجروح افتادند. اما مسلمانان از شکست، درس بزرگى آموختند که ضامن پیروزى آنها در میدان هاى آینده شد، و در آیات آینده بررسى وسیعى روى اثرات گوناگون این حادثه بزرگ ـ به خواست خدا ـ انجام خواهد شد!. تفسیر نمونه جلد سوم صفحه ۱۰۵