#شاعر : #حامد_حجتی 🔅 هر روز در یمن، #کربلا ست... دنیای ما به لحظه‌ی پایان رسیده است یعنی به انتهای زمان، جان رسیده است گویی که کفر، از پس ایمان رسیده است جامانده‌ایم... زخم به جریان رسیده است باید دوباره پرچم حق را علم کنیم وقتش رسیده پای عدو را قلم کنیم امروز عمقِ زخمِ یقین بیشتر شده چشمان اشک‌بار و حزین بیشتر شده در وسعت زمان، غمِ دین بیشتر شده کودک‌کشی، به روی زمین بیشتر شده یا فارس‌َالحجاز! به لب آمده‌است جان یک آیه از صحیفه‌ی صبرت، بخوان! بخوان! ما #شیعیان زخم و غم و اشتیاق‌ها ما را بخوان به معرکه‌ درد و داغ‌ها تا جان دهیم در قدمت از فراق‌ها آتش گرفته‌ایم در این احتراق‌ها چون لاله، داغدار تو هستیم تا ابد لب دوختیم در تب این لحظه‌ها، مدد... دل‌خسته‌ایم، عطر اویس قرن کجاست؟ یوسف ندیده‌ایم، بگو پیرهن کجاست؟ سر روی دست آمده... اما بدن کجاست؟ کرب‌وبلا کجاست؟ زمین یمن کجاست؟ هرروز کربلاست در این خاک روسیاه این روضه می‌برد دل ما را به قتلگاه انگار روضه تا سر بابا رسیده است یک کودک سه‌ساله به صحرا رسیده است مادر کنار حضرت دریا رسیده است شش‌ماهه داده است.. به اینجا رسیده است حالا دوباره #حرمله‌ها صف کشیده‌اند زیر گلوی حضرت شش‌ماهه دیده‌اند تاریخ، از شکوه غم شیعه، خون شده از ظلم، خانه‌های جهان بی‌ستون شده هفت‌آسمان، به حرمت‌تان نیلگون شده باور کنید کاخ ستم سرنگون‌شده بس نیست بُهت مبهم دنیا در این سکوت؟ این خانه، سست‌تر شده از بیت عنکبوت فریاد می‌زنیم در این عصر بی‌امان موعود! رحم کن به دلِ‌پاک کودکان آقا! بیا که ظلمِ فراگیر در جهان ما را رسانده است به الغوث و الامان آقا! زمین پر است از این ظلم آشکار ای وارث همیشه‌ شمشیر ذوالفقار! رو بر دروغ‌گویی و افسانه کرده‌ایم ما در سکوتِ مرگِ جهان لانه کرده‌ایم در کنج عافیت‌طلبی خانه کرده‌ایم در خود تنیده‌ایم.. چه کاشانه کرده‌ایم؟ با رعدوبرق چشم، شما جان به ما بده #کافر شدیم، رونقِ #ایمان به ما بده #العجل_یامولای #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #یمن

✍️ #دمشق_شهر_عشق #قسمت_چهارم 💠 انگار گناه #ایرانی و رافضی بودن با هیچ آبی از دامنم پاک نمی‌شد که خودش را عقب کشید و خواست در را ببندد که سعد با دستش در را گرفت و گله کرد :«من قبلاً با ولید حرف زدم!» و او با لحنی چندش‌آور پرخاش کرد :«هر وقت این #رافضی رو طلاق دادی، برگرد!» در را طوری به هم کوبید که حس کردم اگر می‌شد سر این ایرانی را با همین ضرب به زمین می‌کوبید. نگاهم به در بسته ماند و در همین اولین قدم، از #مبارزه پشیمان شده بودم که لبم لرزید و اشکم تا روی زمین چکید. 💠 سعد زیر لب به ولید ناسزا می‌گفت و من نمی‌دانستم چرا در ایام #نوروز آواره اینجا شده‌ایم که سرم را بالا گرفتم و با گریه اعتراض کردم :«این ولید کیه که تو به امیدش اومدی اینجا؟ چرا منو نمی‌بری خونه خودتون؟ این چرا از من بدش اومد؟» صورت سفید سعد در آفتاب بعد از ظهر گل انداخته و بیشتر از عصبانیت سرخ شده بود و انگار او هم مرا مقصر می‌دانست که به‌جای دلداری با صدایی خفه توبیخم کرد :«چون ولید بهش گفته بود زن من ایرانیه، فهمید #شیعه هستی! اینام وهابی هستن و شیعه رو #کافر می‌دونن!» 💠 از روز نخست می‌دانستم سعد #سُنی است، او هم از #تشیّع من باخبر بود و برای هیچکدام این تفاوت مطرح نبود که اصلاً پابند #مذهب‌مان نبودیم و تنها برای آزادی و انسانیت مبارزه می‌کردیم. حالا باور نمی‌کردم وقتی برای آزادی #سوریه به این کشور آمده‌ام به جرم مذهبی که خودم هم قبولش ندارم، تحریم شوم که حیرت‌زده پرسیدم :«تو چرا با همچین آدم‌های احمقی کار می‌کنی؟» و جواب سوالم در آستینش بود که با پوزخندی سادگی‌ام را به تمسخر گرفت :«ما با اینا همکاری نمی‌کنیم! ما فقط از این احمق‌ها استفاده می‌کنیم!» 💠 همهمه جمعیت از خیابان اصلی به گوشم می‌رسید و همین هیاهو شاهد ادعای سعد بود که باز #مستانه خندید و گفت :«همین احمق‌ها چند روز پیش کاخ دادگستری و کلی ماشین دولتی رو آتیش زدن تا استاندار عوض بشه!» سپس به چشمانم دقیق شد و با همان رنگ نیرنگی که در نگاهش پیدا بود، خبر داد :«فقط سه روز بعد استاندار عوض شد! این یعنی ما با همین احمق‌های وحشی می‌تونیم حکومت #بشار_اسد رو به زانو دربیاریم!» 💠 او می‌گفت و من تازه می‌فهمیدم تمام شب‌هایی که خانه نوعروسانه‌ام را با دنیایی از سلیقه برای عید مهیا می‌کردم و او فقط در شبکه‌های #العریبه و #الجزیره می‌چرخید، چه خوابی برای نوروزمان می‌دیده که دیگر این #جنگ بود، نه مبارزه! ترسیده بودم، از نگاه مرد #وهابی که تشنه به خونم بود، از بوی دود، از فریاد اعتراض مردم و شهری که دیگر شبیه جهنم شده بود و مقابل چشمانش به التماس افتادم :«بیا برگردیم سعد! من می‌ترسم!» در گرمای هوا و در برابر اشک مظلومانه‌ام صورتش از عرق پُر شده و نمی‌خواست به رخم بکشد با پای خودم به این معرکه آمدم که با درماندگی نگاهم کرد و شاید اگر آن تماس برقرار نمی‌شد به هوای #عشقش هم که شده برمی‌گشت. از پشت تلفن نسخه جدیدی برایش پیچیدند که چمدان را از روی زمین بلند کرد و دیگر گریه‌هایم فراموشش شد که به سمت خیابان به راه افتاد. 💠 قدم‌هایم را دنبالش می‌کشیدم و هنوز سوالم بی‌پاسخ مانده بود که #معصومانه پرسیدم :«چرا نمیریم خونه خودتون؟» به سمتم چرخید و در شلوغی شهر عربده کشید تا دروغش را بهتر بشنوم :«خونواده من #حلب زندگی می‌کنن! من بهت دروغ گفتم چون باید می‌اومدیم #درعا!» باورم نمی‌شد مردی که #عاشقش بودم فریبم دهد و او نمی‌فهمید چه بلایی سر دلم آورده که برایم خط و نشان کشید :«امشب میریم مسجد #العُمَری می‌مونیم تا صبح!» دیگر در نگاهش ردّی از #محبت نمی‌دیدم که قلبم یخ زد و لحنم هم مثل دلم لرزید :«من می‌خوام برگردم!» 💠 چند قدم بین‌مان فاصله نبود و همین فاصله را به سمتم دوید تا با تمام قدرت به صورتم سیلی بزند که تعادلم به هم خورد، با پهلو به زمین افتادم و ظاهراً سیلی زمین محکم‌تر بود که لبم از تیزی دندانم پاره شد. طعم گرم #خون را در دهانم حس می‌کردم و سردی نگاه سعد سخت‌تر بود که از هر دو چشم پشیمانم اشک فواره زد. صدای #تیراندازی را می‌شنیدم، در خیابان اصلی آتش از ساختمانی شعله می‌کشید و از پشت شیشه گریه می‌دیدم جمعیت به داخل کوچه می‌دوند و مثل کودکی از ترس به زمین چسبیده بودم. 💠 سعد دستم را کشید تا بلندم کند و هنوز از زمین جدا نشده، شانه‌ام آتش گرفت و با صورت به زمین خوردم. حجم خون از بدنم روی زمین می‌رفت و #گلوله طوری شانه‌ام را شکافته بود که از شدت درد ضجه می‌زدم... #ادامه_دارد ✍️نویسنده: #فاطمه_ولی_نژاد ‌‌امروزفضیلت زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست مقام معظم رهبری ادمین تبادلات.ایتا @mousavi515 کانال @shahidmostafamousavi کانال استیگر.عکس نوشته ها @shahidaghseyedmostafamousavi گروه https://eitaa.com/joinchat/2436431883C549b63c545