🔻 کتاب «ای نشسته صف اول» منتشر شد ▪️کتاب #ای_نشسته_صف_اول (مجموعۀ 16 مثنوی بلند انتقادی) به نمایشگاه کتاب رسید. این کتاب که دربرگیرندۀ مجموعۀ اشعار اجراشده در سال‌های گذشته و به مناسبت‌های مختلف توسط دکتر #میثم_مطیعی است، به کوشش #محمدرضا_وحیدزاده و به همت انتشارات کتابستان به چاپ رسیده و در نمایشگاه کتاب امسال عرضه خواهد شد. نکتۀ جالب توجه در این مجموعه آن است که همۀ اشعار آن به صورت گروهی سروده شده. دکتر #محمدمهدی_سیار، #میلاد_عرفانپور، #علی_محمد_مؤدب، #مهدی_جهاندار و چند تن دیگر از جمله شاعرانی هستند که نام آن‌ها به عنوان سرایندۀ اشعار در پیشانی مثنوی‌های این مجموعه دیده می‌شود. در این اثر علاوه بر متن کامل اشعار، چهار مقالۀ تحلیلی دربارۀ ابعاد اجتماعی، رسانه‌ای، ادبی و هنری این آثار به قلم #رضا_کردلو، #حسن_صنوبری، #علیرضا_سمیعی و محمدرضا وحیدزاده و نیز توضیحات تکمیلی و اختصاصی هر شعر به صورت مجزا هم درج شده است. شعر مشهور عید فطر سال 96 که بازتاب‌های رسانه‌ای گسترده‌ای در آن سال یافت و بازخوانی ابعاد مختلف آن از جمله مطالب این کتاب است. علاقه‌مندان جهت تهیۀ این کتاب می‌توانند به غرفۀ کتابستان در سالن ناشران عمومی مراجعه کنند. همچنین گفتنی‌ست رونمایی و جشن امضای این کتاب روز دوشنبه 9 اردیبهشت‌ماه ساعت 16 الی 18 در غرفۀ کتابستان (واقع در شبستان، نبش راهروی 15) برگزار خواهد شد. دکثر #میثم_مطیعی، دکتر #محمدمهدی_سیار و #میلاد_عرفانپور در این جلسه حضور خواهند داشت. ☑️ @ShahrestanAdab

🔻خطابۀ شعر و میراث مشروطه | دربارۀ کتاب #ای_نشسته_صف_اول (به قلم #محمدقائم_خانی) ▪️«ادبیات معاصر ایران – به هر دلیل که باشد – نگاه ما را به جهان شکل داده است، پس بر آنچه بر ما رفته است یا می‌رود، نویسندگان و شاعران، نمایشنامه‌نویسان و حتی مترجمان ادبی مسئولند. در بسیاری از موارد این مسئولیت تحت عنوان تعهد در ادبیات مورد بحث قرار می‌گرفت و موافقان و مخالفانی را در جامعه و اهل ادب برمی‌انگیخت. اما خود مسئولیت‌پذیری مورد طعن و کنایه قرار نمی‌گرفت. منتها با تغییر فضای جهانی (پس از فروپاشی شوروی) در داخل کشور نیز فضا دگرگون شد و تعهد ادبیات در دهۀ هفتاد و هشتاد مورد حمله قرار گرفت. این حملات چنان شدید بود که منجر به پرورش نسلی از شاعران و نویسندگان شد که هرگونه مسئولیت‌پذیری را ضدیت با ذات هنر و ادبیات می‌انگاشتند. شرایط چنان سخت شد که بسیاری از دستاوردهای ادبیات دورۀ جدید کنار گذاشته شد و نوعی از ادبیاتِ بی‌اثر پس از صفویه (این بار اما در راه تقلید محض از گونه‌های ادبی غربی) به جامعه بازگشت. انگار نه انگار که آن همه چهرۀ بزرگ ادبی نسل‌اندرنسل زحمت کشیدند تا ادبیات در کانون تحولات قرار بگیرد و بر حوزه‌های متعدد زندگی نخبگان و عوام اثر بگذارد. تا پیش از قرن نوزدهم و به‌ویژه عهد ناصرالدین‌شاه، ادبیات التفاطی به جامعه و سیاست نداشت و اکثر حوزه‌های اساسی زندگی، منفک از ادبیات بود...» متن کامل این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/10592 ☑️ @ShahrestanAdab