بهمنی حرفش را، که حرفی سراسر مهر و دوست‌داشتن است، ساده می‌زند، همان‌طور که خودش اعتراف می‌کند: «ساده بگم، دهاتی‌ام» امّا چنان عاطفه‌ای و چنان مهری در سراسر شعر و دل او جاری است که باعث تأثّر مخاطب و ماندگاری نام و شعر او خواهد شد. مگر نه اینکه شعر، وسیلۀ هم‌زبانی انسان‌ها و بیانگر دردهای مشترکشان است؟... یادداشت کامل محمدرضا معلمی به مناسبت زادروز محمدعلی بهمنی را از پیوند زیر بخوانید: https://shahrestanadab.com/Content/ID/12395/ #محمدعلی_بهمنی #محمدرضا_معلمی #زادروز_شاعر @shahrestanadab

چه آسمان سپیدی نشسته روی زمین بلند شو، چه نشستی؟ بیا، بیا و ببین #محمدرضا_معلمی #برف @shahrestanadab

بیاور بساط چراغان تازه که مهمان رسیده‌ست مهمان تازه نسیم آمد و با خود از راه آورد خبرهای داغی چُنان نان تازه خبرهای داغی که خواهند سوزاند هرآن‌چه گلی در گلستان تازه به سوغاتشان خانه‌هامان چنین است پر از گیسوان پریشان تازه حماسه، حماسه، حماسه، حماسه خبرها پر اند از شهیدان تازه شهیدان مست تماشای حقی که پر کرده بودند پیمانه تازه شهیدان خون در رگ دهر کرده جهان را! چه تازه است از این جان تازه همان‌ها که از خونشان می‌شکوفد سراسر در ایران بهاران تازه #محمدرضا_معلمی @aftabgardan_ha @shahrestanadab