🔻فیلم کامل مهمانان برنامه ی #سلام_ماه_خرداد را در صفحه آپارات شهرستان ادب ببینید: 🎬#تیزر_سلام_ماه_خرداد aparat.com/v/MP9eQ 🎬#ناصر_فیض aparat.com/v/6cVCw 🎬 #محمدعلی_گودینی aparat.com/v/Kfhb1 🎬#مصطفی_جمشیدی aparat.com/v/Gs5ha 🎬 #یوسف_قوجق aparat.com/v/Do5ne 🎬 #حمیدرضا_شکارسری aparat.com/v/qwYQg 🎬 #ایرج_قنبری aparat.com/v/iHcAv 🎬 #محمود_حبیبی_کسبی aparat.com/v/sEafe 🎬 #عزت_الله_الوندی aparat.com/v/qe23h 🎬 #سیدرسول_پیره aparat.com/v/sP9T8 🎬 #مهدی_صفری aparat.com/v/hFUol 🎬 #سیده_سارا_شفیعی aparat.com/v/gtnCf 🎬 #مهدیه_انتظاریان aparat.com/v/4iRSN ☑️ @ShahrestanAdab

🔻شعرخوانی #مهدیه_انتظاریان در محضر رهبر انقلاب (گزیده شعرخوانی‌های دیدار) #دیدار_شاعران_با_رهبر_انقلاب ☑️ @ShahrestanAdab

🔻نمونۀ موفق شعر سپید اعتراض (یادداشتی از #مهدیه_انتظاریان بر مجموعه‌شعر سپید #من_میز_را_برای_دو_نفر_می_چینم سرودۀ #اسماعیل_محمدپور) ▪️«...شاعر از هزار دریچۀ تازه به هزار سوژه خیره می شود و برای ما شروع به توصیف می‌کند؛ به‌نوعی همان حرف‌های گفته‌شده را از یک دریچۀ تازه می‌بیند و نشان می‌دهد. آنچه این مجموعه را متمایز می‌کند، اصرار شاعر بر کشف نکته‌ای جدید از تمامی احساسات مشابهی است که تابه‌حال از جنگ در گوش‌هایمان خوانده‌اند. صلح تابلویی بی‌‌نظیر بود اگر جنگ نقاشی‌اش نمی‌کرد (ص24) بعضی‌ها در حساب‌هاشان خون پس انداز کرده‌اند (ص58) اسماعیل‌پور در این کتاب سعی کرده است به مقولۀ جنگ و تحریم، فراتر از سوژه‌ای درون‌مرزی نگاه ‌کند. دنیای میان ظالم و مظلوم در تمامی جهان؛ شاید همین نگاه او باشد که سطح کتاب را بالاتر می‌برد. المان‌های شهری، تصویرهای مشخص و نام‌های تاریخی که هر یک می‌توانند برای شعر محدودیت و چهارچوب ایجاد کنند، از شعرها حذف شده‌اند و هر شعر می‌تواند مصداق تمام مابه‌ازاهای تاریخی و جغرافیایی‌اش باشد...» ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/10815 ☑️ @ShahrestanAdab

🔻یک مجموعۀ عاشقانه و آیینی (یادداشت #مهدیه_انتظاریان بر کتاب #صحن_فیروزه سرودۀ #فاطمه_نانی_زاد) ▪️«...برای همۀ ما واقعۀ عاشورا یا دیگر رخدادهای مذهبی و تاریخی بارها و بارها از زبا‌ن‌های مختلف شرح داده شده‌اند و هنر شاعر آنجا نمود پیدا می‌کند که می‌تواند چندین فضای متفاوت را در شعر آیینی خود به کار گیرد. به‌نوعی هوش و حواس خواننده را از چیزی که ممکن است برایش تازگی ادبی نداشته باشد، گره بزند به چیزی جدیدتر، شاید به چیزی که تابه‌حال عنوان نشده. مثل خاطرات کودکی، پرداخت تازه‌ای از طبیعت و یا تجربیات شخصی اما متفاوت خویش نسبت به دیگران. نمونۀ چنین ادغامی را عموماً در چهارپاره‌های آخر کتاب می‌شود دید. وا محمد شنیده شد از رود کوه‌ها از کمر شکسته شدند بادها بی‌قرار و سردرگم بازگشتند و دسته‌دسته شدند...» 🔗 ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: shahrestanadab.com/Content/ID/11217 ☑️ @ShahrestanAdab