🔻روایتی از سه ترانۀ محلی خراسانی (داستان ترانه‌های خراسانی «میش‌مرگی»، «الله بده تو بارون»، «حنابندان» در پروندۀ #ترانه_خوانی سایت شهرستان ادب به قلم #موسی_عصمتی‌) ◾️«...با آمدن پاییز و تأخیر باران در سیراب‌کردن زمین‌های کشاورزی، جوانان روستا شبانه در کوچه‌های روستا به راه می‌افتادند و با خواندن ترانه‌هایی از خدا طلب باران می‌کردند. روستاییان نیز با دادن هدایا به جوانان و یا با پاشیدن آب بر روی آن‌ها که خود نماد روشنی و رویش است، از حرکت شایستۀ آنان استقبال می‌نمودند. معمولاً در بیشتر این ترانه‌ها سرایندگان از خدا می‌خواهند که به‌خاطر کشاورزان، چوپانان و گل‌های سرخ لاله که تشنه هستند، باران را بر مردم و زمین‌های تشنه نازل کند. باران ده آی باران ده با چوب چوپانان ده با بیل دهقانان ده الله بده تو باران از حرمت مزاران گل‌های سرخ لاله در زیر خاک می‌ناله از غم آب و ژاله الله بده تو باران از حرمت مزاران...» 🔗 ادامۀ این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: shahrestanadab.com/Content/ID/10489 ☑️ @ShahrestanAdab