🔻ملاحظاتی جدی درباره‌‌ی #امید_مهدی_نژاد (یادداشتی از #حسن_صنوبری) ▪️«...امید مهدی‌نژادِ جدی‌سرا و امید مهدی‌نژادِ طنزپرداز؛ دو چهرۀ متفاوت‌اند که هیچ دخلی به هم ندارند. هرکدام سبک کاری، مختصات هنری و هواخواهان خاص خود را دارند؛ ولو در یک نفر جمع. من خودم بیشتر طرفدار امید مهدی‌نژاد اولی هستم: امید مهدی‌نژاد سرایشِ جدی، شعرِ اعتراض و غزلِ اجتماعی. امسال این شاعر همۀ جدی‌سروده‌های پیشین خود یعنی: #رجزمویه، #پیاده‌ها و #آتشگردان را همراه با دفتری جدید، #ملاحظات، از ناشران پیشین آثار خویش یعنی: "سوره مهر" و "سپیده‌باوران" به انتشارات "شهرستان ادب" آورده است. با این اوصاف، بررسی کارنامه‌ای و داوریِ جامعِ آثار او آسان‌تر شده است. احتمالاً بررسی کارنامۀ طنزنویسی‌های او نیز، با تمرکزش در نشر "کتاب قاف" به‌زودی میسر خواهد بود. شاید مهدی‌نژادِ طنزپرداز در بسیاری از آثارش فرانو و پست‌مدرن باشد؛ اما مهدی‌نژاد جدی‌سرا در اکثر آثار خود نهایتاً نئوکلاسیک است و البته که وزنۀ کلاسیکش نسبت به دیگر شاعران نئوکلاسیک به سمت کلاسیسیم، سنگینی می‌کند. این کهن‌گرایی و سنت‌خواهی را هم در ظاهر ماجرا می‌توان دید و هم باطنش. از قالب‌هایی که شاعر برای سرایش آثار جدی‌اش بهره گرفته تا طرح جلد چاپ‌های اخیر شعرهایش، از جمله جلوات ظاهریِ این گذشته‌پسندی و معاشقۀ شاعر با جهانِ کلاسیک هستند...» متن کامل این یادداشت را در سایت شهرستان ادب بخوانید: 🔗 shahrestanadab.com/Content/ID/9369 ☑️ @ShahrestanAdab