🎼🎼🎼 #مهمان_موسیقی🎵 «#هنر_نواختن👤» نوازنده کمانچه: کیهان کلهر نوازنده باغلاما: اردال ارزنجان قطعه‌ی نهم از آلبومِ «تا بیکران تا دور دست» 🦋 🎼🎼🎼 🍭 @shakhee_nabat

🎼🎼🎼 #مهمان_موسیقی 🎵 «#هنر_نواختن 👤» امیر همایون خرم نوازندهٔ ویولن، موسیقی‌دان، آهنگساز و رهبر ارکستر اهل ایران و همچنین یکی از اعضای شورای عالی خانه موسیقی ایران بود. همایون خرم خالق تصنیف‌هایی نظیر غوغای ستارگان، رسوای زمانه، تو ای پری کجایی، شهزاده رؤیاها، طاقتم ده و ده‌ها اثر دیگر است. همایون خرم، ۹ تیر سال ۱۳۰۹ در بوشهر متولد شد. از آن‌جا که مادرش از شیفتگان موسیقی اصیل ایرانی بود و از میان مقام‌های موسیقی ایرانی به دستگاه همایون علاقه‌ای وافر داشت، نام همایون را برای فرزند خود برگزید. خرم از همان ابتدای زندگی، بسیار مورد توجه والدین خود قرار گرفت، به طوری که وی می‌گوید: من تربیت و موفقیت خود را مدیون مادرم هستم که همیشه مرا به سوی هنرها هدایت کرده و پیوسته مشوق من در امر تحصیل از شاگردان ممتاز بوده‌‌ام، مادرم علاقه وافری به موسیقی داشت. مدتی نزد مرتضی خان نی داوود تار مشق کرده بود و برای این‌که ذوق ما را تحریک کند هر روز با نوای موسیقی که از صفحات گرامافون شنیده می‌شد ما را سر گرم می‌کرد. ساز همایون خرم‌، سازی پر صلابت، سنگین و عاری از هر نوع خودنمایی بود. اگر چه در شیرین نوازی خرم را نمی‌توان با پرویز یاحقی و حبیب‌الله بدیعی هم تراز دانست با این حال توانایی او در آفرینش آنی ملودی های جاندار و جذاب، بافت تکنوازی‌های او را به مراتب از کارهای دیگران خوش ساخت‌تر و پرمایه‌تر می‌سازد. کتاب غوغای ستارگان مهم‌ترین اثر مکتوبی است که به بیان خاطرات همایون خرم پرداخته و از جمله آثار ارزشمند و ماندگار در حوزه ادبیات و موسیقی به شمار می رود.  🦋 🎼🎼🎼 🍭 @shakhee_nabat

🎼🎼🎼 #مهمان_موسیقی 🎵 «#هنر_نواختن 👤» " تو ای پری کجایی" در میان ساخته‌های زنده‌یاد همایون خرم تصنیف "سرگشته" یا همان "تو ای پری کجایی" از اقبال خاصی بین علاقه‌مندان برخوردار است. این ترانه با شعر هوشنگ ابتهاج (سایه)، ملودی و آهنگسازی استاد همایون خرم در دستگاه همایون، نخستین‌بار با صدای حسین قوامی اجرا شد. به گفته هوشنگ ابتهاج وقتی حسین قوامی اين كار را خواند، گفت همين ترانه نام و ياد مرا در ميان ايرانيان جاوادانه خواهد كرد و چنين نیز شد. این ترانه برای اولین‌بار در رادیو، در برنامه گل‌های تازه شماره ۵۲ ب با تنظیم جواد معروفی پخش شد. مضمون شعر این ترانه عاشقانه و عارفانه است چرا که از یک سو نشان می‌دهد چیزی گم شده است که هم می‌تواند معشوق باشد و هم می‌تواند می‌تواند ازلی و ابدی محسوب گردد. فضای ترانه در دستگاه همایون است و آرام آرام شنونده را در خود غرق می‌کند. هم شعر از انسجام کلامی و محتوایی برخوردار است و هم آهنگ همانند رودی روان با غنای ملودیک شنونده را مسحور خود می‌کند. به گفته برخی از اهل موسیقی دستگاه همایون یاد آور بهشت است و ابتهاجی را به آدمی می‌بخشد که دیگر دستگاه‌ها از چنین قابلیتی برخوردار نیستند. نوعی غم که رها شدگی و آزادی در آن مستتر است؛غمی با وقار. شبی که آوای نی تو شنیدم چو آهوی تشنه پی تو دویدم دوان دوان تا لبه چشمه رسیدم نشانه ای از نی و نغمه ندیدم تو ای پری کجایی که رخ نمی نمایی از آن بهشت پنهان دری نمی گشایی 🦋 🎼🎼🎼 🍭 @shakhee_nabat

🎼🎼🎼 #مهمان_موسیقی 🎵 «#هنر_نواختن 👤» همایون خرم در گفت‌وگویی که ابوالحسن مختاباد، روزنامه‌نگار و پژوهشگر تاریخ موسیقی معاصر، با او در نشریه نگاه انجام داد، از چگونگی پدید آمدن این تصنیف می‌گوید: «در منوچهری خانه باصفایی بود با باغچه که شبش رفتم آنجا. شب قشنگی بود و برخی از کارهایی را که با دستگاه حرفهای شان ضبط کرده بودند گوش کردم. من خودم کارهایی را که می‌نوشتم و اجرا می‌کردم تنها یک بار گوش می‌کردم و دیگر هم فرصتی برای گوش دادن دوباره نداشتم و تاییدشان می‌کردم. هنگام گوش دادن به کارها، آقای ابتهاج گفتند «خیلی دلم می‌خواهد که روی یک آهنگی از شما شعر بسازم.» من چیزی نگفتم اما وقتی به روی بالکن و هوای خوب و نسیم و باغچه و شب اواخر تابستان را دیدم گویی باران نت بود که می‌بارید. بلافاصله رفتم توی بالکن نشستم و این آهنگ را از بالا تا پایین نوشتم. حتی جواب‌های ارکستر پشت هم آمد. واقعاً کمتر زمانی بود که یک آهنگ تمام و کمال به ذهن بیاید؛ از صفر تا صدش؛ و به همین دلیل است که برخی از دوستان و شنوندگانی که این کار را می‌شنوند می گویند این آهنگ زمینی نیست. و من هم معتقدم که به بنده این آهنگ را دادند و «تو ای پری کجایی» الهامی بود که به من شد؛ الهامی که تمام و کمال آمد. آهنگ را برای ایشان اجرا کردم خیلی خوشحال شد و مشغول ساختن شعرش شد.» 🦋 🎼🎼🎼 🍭 @shakhee_nabat

🎼🎼🎼 #مهمان_موسیقی 🎵 «#هنر_نواختن 👤» عباس ظهیرالدینی (زادهٔ ۱۳۲۲ در تهران)، موسیقی‌دان و نوازندهٔ ویولنسل اهل ایران است. عباس ظهیرالدینی در سال ۱۳۲۲ در تهران متولد شد. پس از پایان تحصیلات ابتدایی به هنرستان عالی موسیقی تهران راه یافت و نواختن ساز ویلنسل را نزد «میشل خوتسیف» آغاز کرد. پس از گذشت ۱ سال از آموزش، در تالار فرهنگ به اجرای موسیقی پرداخت و مورد توجه و تحسین قرار گرفت. در سال ۱۳۴۱ با ارکستر زهی هنرستان موسیقی به رهبری واهه خوجایان همکاری خود را آغاز کرد و در سال ۱۳۴۲ به ارکستر سمفونیک تهران به رهبری حشمت سنجری راه یافت. او در سال ۱۳۴۵ دیپلم هنرستان عالی موسیقی را دریافت نمود و به دوره لیسانس هنرستان وارد شد. وی در سال ۱۳۵۷ به جهت ادامه تحصیلات موسیقی به اتریش سفر کرد و مدت‌ها نزد «آندره ناوارا» آموخته‌های خود را تکمیل نمود. پس از آن به ایران بازگشت و همکاری خود را با ارکستر مجلسی صدا و سیما آغاز کرد. او در سال ۱۳۶۵ فعالیت‌های خود را مجدداً با ارکستر سمفونیک تهران از سر گرفت. وی در سال ۱۳۸۲ آلبوم موسیقی «ویلنسل» که منتخبی از قطعات موسیقی کلاسیک از آهنگسازانی نظیر: آنتونیو ویوالدی، یوهان سباستیان باخ، لودویگ وان بتهوون و پیتر ایلیچ چایکوفسکی و … است را منتشر کرد. 🦋 🎼🎼🎼 🍭 @shakhee_nabat

🎼🎼🎼 #مهمان_موسیقی 🎵 «#هنر_نواختن 👤» قطعه قو سن سانس از آلبوم ویولنسل عباس ظهیرالدینی ویولنسل:عباس ظهیرالدینی پیانو: رامین جلال پور مینو فروزش 🦋 🎼🎼🎼 🍭 @shakhee_nabat

🎼🎼🎼 #مهمان_موسیقی 🎵 «#هنر_نواختن 👤» سیدحسن کسائی موسیقیدان و نوازندهٔ نِی و سه‌تار اهل ایران بود. حسن کسائی به گفته خود در خانواده‌ای تاجرپیشه به دنیا آمد. پدرش، «سید جواد کسائی» از تاجران به نام آن زمان اصفهان بود و به دلیل علاقه و انسی که با موسیقی داشت، با استادان و بزرگان آن زمان رفت‌وآمد می‌نمود. این آمد و شدها موجب شد حسن کسائی از کودکی با موسیقی آشنا شود و به مرور زمان، علاقه زیادی خصوصاً به ساز نِی پیدا کند و بر آن شد تا پدر، وی را نزد مهدی نوایی ببرد. کسائی، در سن ۲۰ سالگی نخستین اجرای تکنوازی نی خود را در دستگاه همایون در تئاتر اصفهان به صحنه برد و یک سال بعد قطعه معروف سلام را در دستگاه چهارگاه ساخت که از معروف‌ترین قطعات موسیقی ایرانی به‌شمار می‌رود. این قطعه بعدها توسط حسین علیزاده در آلبوم صبحگاهی با سازبندی و ارکستراسیونی حجیم بازسازی شد. کسائی، در سال ۱۳۲۹ برای اولین‌بار نی را به ارکستر برد و با ارکستر رادیو ارتش اصفهان همکاری خود را شروع کرد. در سال ۱۳۷۸ موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر شد. همچنین در سال ۱۳۸۱، به عنوان چهرهٔ ماندگار موسیقی انتخاب و تقدیر شد. حسن کسائی در اصفهان سال‌ها مکتب‌دار موسیقی اصفهان در رشته‌های نی، سه‌تار و آواز بوده‌است. کسائی در نواختن نِی ایرانی همانند نداشت و در اوقات فراغت به تکمیل سه‌تار می‌پرداخت. وی در زندگی هیچ دلبستگی‌ای به جز موسیقی نداشت. دیده شده بود که او حتی با لوله کردن کاغذی ساده و سوراخ کردن آن اقدام به نواختن نی می‌کرد که این در یکی از نوارهای صوتی آموزشی وی نیز بیان گردیده‌است. 🦋 🎼🎼🎼 🍭 @shakhee_nabat

🎼🎼🎼 #مهمان_موسیقی 🎵 «#هنر_نواختن 👤» قطعه معروف "سلام" از مهم ترین ساخته های نابغه بزرگ موسیقی و ساز نی، استاد حسن کسائی است. قطعه ای که در حافظه تاریخی یک ملت جا خوش کرده است و آغاز یک روز پر جنب و جوش و پر امید را از پس شبی تاریک، نوید می دهد. کسایی قطعه سلام را در سال ۱٣٢٨ و در سن ٢۱ سالگی ساخته است. قطعه «سلام صبحگاهی» آهنگ: حسن کسایی تنظیم و سرپرست گروه: حسین علیزاده  اجرای گروه «هم آوایان» تکنواز نی: سیامک جهانگیری دستگاه: چهارگاه #موسیقی_ایرانی 🦋 🎼🎼🎼 🍭 @shakhee_nabat

🎼🎼🎼 #مهمان_موسیقی 🎵 «#هنر_نواختن 👤» منصور نریمان نوازنده بربت و آهنگ‌ساز، ردیف‌دان و پژوهشگر موسیقی سنتی ایران بود. از او به عنوان پدر عود ایران یاد می‌کنند. پدرش از همان دوران کودکی نواختن سه تار را به وی آموخت. نریمان از ۱۴ سالگی همکاری خود را با رادیو مشهد آغاز کرد و پس از تسلط کافی بر نوازندگی عود، در بعضی برنامه‌ها به اجرای موسیقی پرداخت. پس از مدتی به شیراز رفت و به مدت ۴ سال فعالیت خود را با رادیو شیراز ادامه داد. درآن سال‌ها عود سازی بود که کمتر نوازنده‌ای سراغ آن می‌رفت و در ارکسترها نوازنده تار نواختن آن را برعهده می‌گرفت. در واقع عود ساز فرعی نوازندگان تار محسوب می‌شد. منصور نریمان از نخستین نوازندگانی بود که تمرکز خود را بر روی این ساز قدیمی ایرانی گذاشت و آن را به ساز اصلی خود تبدیل کرد. بعد از وی بود که عود، که رنگ و بوی عربی داشت، کم‌کم در ارکستر سازهای ایرانی جا پیدا کرد. نریمان علاوه بر تلاش برای تغییر شیوه نوازندگی که تحت تأثیر موسیقی عربی و عود نوازان عرب بود، عقیده داشت عود سازی ایرانی و نامش بربط یا بربت است و ساختار آن با عودی که در جهان عرب نواخته می‌شود، متفاوت است. در سال ۱۳۴۱ از منصور نریمان برای تدریس تخصصی ساز عود در هنرستان موسیقی دعوت به عمل آمد. در این سال‌ها تصمیم به نگاشتن کتابی برای تدریس این ساز گرفت. این کتاب با نام «شیوه بربت نوازی» در سال ۱۳۷۲ همراه با دوره عالی که شامل پنج اتود متنوع است به چاپ رسید. از تألیفات دیگر نریمان می‌توان به کتاب «۴۲ قطعه برای عود» و «ردیف موسیقی ایرانی برای بربت» اشاره کرد. 🦋 🎼🎼🎼 🍭 @shakhee_nabat

🎼🎼🎼 #مهمان_موسیقی 🎵 «#هنر_نواختن 👤» «سرو ناز» در آواز ابوعطا تکنوازی عود استاد منصور نریمان پدر عود ایران ✨ #موسیقی_بی_کلام 🦋 🎼🎼🎼 🍭 @shakhee_nabat

🎼🎼🎼 #مهمان_موسیقی 🎵 «#هنر_نواختن 👤» بیژن کامکار نوازنده و خواننده موسیقی سنتی ایرانی و از اعضای گروه کامکارها است. بیژن کامکار از سوی کمیته ثبت ملی میراث فرهنگی ناملموس به عنوان حامل میراث فرهنگی در فهرست گنجینه‌های زنده بشری قرار گرفته‌است. بیژن کامکار در ارومیه به دنیا آمد. مانند دیگر اعضای خانواده‌اش نزد پدرش حسن کامکار به فراگیری موسیقی پرداخت. نخستین فعالیت حرفه‌ای او در رادیو در مقام خواننده بوده‌است. نخستین سازی هم که برگزید تنبک بود، اما پس از آن با سازهای ملودیکا و تار به نوازندگی در گروه خانوادگی کامکارها پرداخت. در سال ۱۳۵۳ با ساز تخصصی تار وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در رشتهٔ موسیقی تحصیل کرد. او جزو بنیادگذاران گروه‌های شیدا و عارف است و در کنسرت‌ها و آثار متعدد در مقام نوازنده و گاه خواننده حضور داشته‌است. شاید بتوان مهم‌ترین نقش وی در موسیقی ایران را وارد کردن ساز دف برای اولین بار به اجراهای عمومی دانست. در هنگام عضویت در گروه شیدا به پیشنهاد محمدرضا لطفی از ساز دف در یکی از کنسرت‌های گروه استفاده کرد که با اقبال فراوان علاقه‌مندان مواجه شد و امروزه دف یکی از سازهای مهم در گروه‌های موسیقی ایرانی است و نوازندگان فراوانی در این رشته به فعالیت می‌پردازند. پیش از این، دف فقط در مراسم مذهبی دراویش در خانقاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت و در گروه‌های موسیقی ایرانی استفاده نمی‌شد. 🦋 🎼🎼🎼 🍭 @shakhee_nabat

🎼🎼🎼 #مهمان_موسیقی 🎵 «#هنر_نواختن 👤» رو آن ربابی را بگو مستان سلامت میکنند وان مرغ آبی را بگو مستان سلامت میکنند آن میر ساقی را بگو مستان سلامت میکنند وان عمر باقی را بگو مستان سلامت میکنند آن میر غوغا را بگو مستان سلامت میکنند وان شور و سودا را بگو مستان سلامت میکنند آن میر مه رو را بگو آن چشم جادو را بگو آن شاه خوش خو را بگو مستان سلامت میکنند ای جان جان ای جان جان ای تو چنین و صد چنان مستان سلامت میکنند مستان سلامت میکنند اینجا کسی با خویش نیست یک مست اینجا بیش نیست اینجا طریق و کیش نیست مستان سلامت میکنند «ربابی» شعر: مولانا خواننده: بیژن کامکار همخوانان: نجمه تجدد مریم ابراهیم پور آهنگ: کیخسرو پور ناظری وتهمورس پورناظری 🦋 🎼🎼🎼 🍭 @shakhee_nabat