اگر در شب نگرفتى در روز بگير، و اگر روز را به رايگان از دست دادى شب را درياب. اين راه و رسم گدايى را خود جناب دوست به ما ياد داد كه فرمود: وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرادَ أَنْ يَذَّكَّرَ أَوْ أَرادَ شُكُوراً «فرقان/ 63». سرّش اين است كه جواد است و جود گدا مى‏ خواهد. بانگ مى ‏آيد كه اى طالب بيا جود محتاج گدايان چون گدا جود محتاج است و خواهد طالبى‏ همچنانكه توبه خواهد تائبى‏ جود می جويد گدايان و ضعاف‏ همچو خوبان كآينه جويند صاف روى خوبان ز آينه زيبا شود روى احسان از گدا پيدا شود چون گدا آيينه جود است هان دم بود بر روى آيينه زيان پس از اين فرمود حق در والضحى‏ بانگ كم زن اى محمّد بر گدا «مثنوى ملاى رومى‏» و چون جناب معشوق فرمايد: وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ «ضحى/ 11». خود با سائل چگونه بود؟ عارف رومى‏ نظما و نثرا چه خوش گفت؟! نظمش آن بود و نثرش اين: «چنان‏كه گدا عاشق كريم است كريم هم عاشق گدا است. اگر گدا را صبر بيش بود كريم بر در او آيد، و اگر كريم را صبر بيش بود گدا بر در او آيد، امّا صبر كمال گدا و نقص كريم است». #نامه_ها #برنامه‏_ها @shakhehtoba