(تضمین غزل همای رحمت) #سروش_عرفان سحر از سروش عرفان بشنیدم این ندا را که رسید ساقی جان مِیِ جام هل أتی را ز خم غدیر عشقت ، بزدم مِی ولا را «علی ای همای رحمت! تو چه آیتی خدا را که به ماسَوا فکندی همه سایه‌ی هما را» چو علی‌ست مظهر حق به حقیقتش ولی بین همه حکمت خدا را ز رخش تو منجلی بین ز غدیر خم مپرسش، ز کمالش اوّلی بین «دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین به علی شناختم من ، بخدا قسم خدا را» اگرش خدا بخوانم، بجز او خدا نماند وگرش خدا ندانم، ز خدا جُدا نماند وگرش جدا شناسم، اثری بجا نماند «بخدا که در دو عالم، اثر از فنا نماند چو علی گرفته باشد سرِ چشمه‌ی بقا را» تویی آنکه خصم گفتت به خم غدیر: بَخ بَخ تویی آنکه عالمی را ، ز فراق توست آوخ تویی آنکه بی ولایت! صف جنت است برزخ «مگر ای سحاب رحمت! تو بباری ار نه دوزخ به شرار قهر سوزد ، همه جان ماسوا را» چو حریم جانفزایش به شَه و گداست مأمن سر کوی دلربایش، سر بندگی بیفکن به صف نعال آن شه، بکن از خلوص مسکن «برو ای گدای مسکین! در خانه‌ی علی زن که نگین پادشاهی، دهد از کرم گدا را» علی آن شهی که جودش چو خدای حیّ ذوالمن علی آنکه بذل مهرش بدهد به خصم مأمن به جز از علی که خواهد ز پسر نجات دشمن «به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا» به جز از علی که گردد متبرّی از شوائب به جز از علی که باشد همه عمر در نوائب به جز از علی که سازد شب و روز با مصائب «بجز از علی که آرد پسری ابوالعجائب که عَلم کند به عالم شهدای کربلا را» به رکوع، پیش فضلش فضلا و سرفرازان به سجود، پای زهدش عرفا و بی نیازان شده محو طاعت وی فقها و نکته سازان «چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان چو علی، که می‌تواند که به سر بَرد وفا را» حَسنات خُلق او را نتوان نگفت و نشنفت لمعات فیض او را نتوان به خُفیه بِنهفت که به عِلم و فضل و تقوا بخدا نباشدش جفت «نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحیّرم چه نامم؟ شه ملک لافتیٰ را» چو علی بوَد به عالم شه کشور امامت همه گه کند تفقد، همه گه کند کرامت نظر بلند سِیرش، چو بوَد نعیم نعمت «به دوچشم خونفشانم هله! ای نسیم رحمت! که ز کوی او غباری، به من آر توتیا را» علی ای فدایی حق! سر و جان من فدایت که بقای هر دوعالم، همه هست در بقایت به نوید عفوّ ایزد، دو جهان به اتّکایت «به امید آن که شاید برسد به خاک پایت چه پیام ها که دادم همه سوز دل صبا را» علی ای طبیب وحدت به شفای دردمندان علی ای سروش رحمت به ندای پای بندان علی ای سراج رأفت به سرای دل نَژَندان «چو تویی قضایگردان، به دعای مستمندان که ز جان ما بگردان! رهِ آفت قضا را» به وجود بی مثالش، بنموده فخر آدم ز مَحاسن خصالش بستوده نیک خاتم دوجهان به پیش فضلش به مَثل چو قطره و یَم «چه زنم چو نای، هر دم ز نوای شوق او دم که لسان غیب خوش‌تر، بنوازد این نوا را» چو علی به مُلک هستی بوَدش مقام شاهی بنموده ذات باری، به فتوّتش گواهی چو لسان غیب هرشب بوَدم چنین مباهی «همه شب درین امیدم که نسیم صبحگاهی به پیام آشنایی... بنوازد آشنا را» هله (شمس قم) ز هجرش شده دل ز غم لبالب ز شرار ناله‌ی دل، تن و جان فتاده در تب شده هر سَحر نوایم، ز غم تو ذکر یارب «ز نوای مرغ یاحق، بشنو که در دل شب غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا» شادروان سید علیرضا شمس قمی 1345 #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi

قصیده‌ی (بدون نقطه) در منقبت امیرمؤمنان حضرت علی (ع) #مدح #شعر_بی_نقطه #امیرالمؤمنین (مــولا علــی) ای ولـــــیّ ِ والـــــی ِ والاـ عــلــــی وی علــی ِ عـــالـــی ِ اَعــلا عــلـــی ای سـمــیّ ِ کـــردگـــار ســرمــــدی وی وصــیّ ِ احمــــــد ِ والا عــلـــی هم اصــول و محــور علـم و کمـال هم اســاس عَـلّــم الاَسمـــا عــلـــی هــم رســول الـلــه را ـ اوّل وصــی هــم ولیّ الـلــه ِ عـــدل آرا عــلـــی هــم کمــال کـــامـــل ِ حـــیّ ِ وَدود هــم مــدار عـــالَـــم اَعـــلا عــلـــی هــم ســـرادار ســـرای کــــردگــــار هــم امـام و هـادی و مـولا عــلـــی اســـم او را ، داور کـــــلّ ِ امــــــور کــرد در عصر ورود اعطـــا عــلـــی درگـــــه عَـــــلّام را ، عــِلــــــم ِ ولا عـــــالَـــم لاحــــول را ، إلّا عــلـــی مـــاورا را رأی او سِحــــر حــَـــلال مـاسَـوا را سَــرور و اَولــیٰ عــلـــی در حــرم ، مــولــود او آمــد همــی مر حــرم را مَحــرمُ الاولی عــلـــی حـاصـل و محصـول درگــاه اَحــــد حــامـد و محمــودِ مُلـکِ لا عــلـــی حــاکــمِ ُحکــم ِ الهـــی در حـِکــَــم عـــالِـــم عِلـــم گُهـــر آســا عــلـــی صِهــر احمـــد ، سـرّ ِ الـلـه الصّمـَــد مِهـــر سرمد محــور طـاهـا عــلـــی داده در صـــدر سَمـــا معمـــوره ها کرده در مُلـکِ صمــد مــأوا عــلـــی لـوحِ کـرسی را علــی کِلـک علـــوم لوحـه ی "لـولاك" را "لـولا" عــلـــی مهـــر طالــع ، مــاه لامــِع ، روی او دُرّ ِ احـمـــــر ، لــؤلــؤ لالا عــلـــی روحِ ارواح و دَم ِ روح الـلّــهـــــــی طـور عــدل و هـادیِ موسا عــلـــی آدم و داوود و صـالح ، هـــود هــم داده دل‌هــا ، در رَه ِ مـــولا عــلـــی عسکــــر اســـلام را ـ هـــــادی ِ راه مَــر‌ کــــلام الـلـــه را ، آوا عــلـــی هم علـل ، هم درد ، هم معلـول درد هم دوای ِ دردهــــای ِ مـــا عــلـــی رادمـرد و عــامــل عـــدل و کــــرم اصل هر اِکـرام و هر اهــدا عــلـــی عـــالِـــم ِ کـــلّ ِ عـلـــوم ِ مـــاسَــوا ماحصل ، هـر علـــم را دارا عــلـــی در همــه اَعصــار ، اَعلــم عِـلـــم او در کمـال و عِلــم ، لا اِحصا عــلـــی مِهــرداد اهــل عِلــم و حِلــم و رای راهـدار ِ عـــامـی و أعمـــا عــلـــی در ره ِ ســودای کــــالای ِ کـمـــــال گـوهــر اَعـلا علـی ، سـودا عــلـــی سَــرورِ اَحــــرار ، امـــام ِ دادگــــــر عــدل کـامـل ، ماحی ِ کسرا عــلــی دادگـــــاه ِ اهـــــل ِ دل را ـ دادرس در مَهـالـک ، هــالـِک اَعـــدا عــلـــی در عمــل ، کــــوه وَرع ، سـدّ ِ وَلَــع در حِکــم سرّ ِ کمــاهـی را عــلـــی مَصـــدر ِ احکـــام داور ، در کــــلام صـدرِ اوّل ، صادر و صـدرا عــلـــی دل مـده ، ای دل! مگر در کــوی دل ره مــده در کـــوی دل ، اِلّا عــلـــی در وَلای او دو عــــالم ســر دهــــد هـا علــیٌ ، هــا علــیٌ ، هــا عــلـــی (شمس قم) جز بیت آخِــر مَدحتی گفت بی نقطه به عشقت یا عـلـــی شادروان سید علیرضا شمس قمی 1370 #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi

#مدح #امیرالمؤمنین (رباعیات علوی) از عین علی که چشمۀ نور خداست وز لام عـلی که لا اله از آن خــاست با یـای علی که خود یداللّهی اوست ترکیــب مقــدّس (علــی) اعــلاست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا چون نـام علی‌ست مشتق از نـام خــدا بـاشـد همـــه جـــا قــریـــن ذات یکتــا در اسم و عـدد چو با خداوند یکی‌ست پـس هسـت علــی (عیــن) علـی اعلـی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا از یمــن علـی که نـور فـیض ازلی ست پیدایـش خــلق خـالق لــم یـــزلی ست زین فضلِ علی که بر خداوند ولی ست شک نیست که منظومۀ ایجادعلی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا چون ذات علـی‌ست نقش ذات ازلی مسـطوره بُــــوَد ز خــالــق لـم یزلی خواهی که خدا را بشناسی به کمال با دیده ی دل نگر ، به اوصـاف علی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا آغـاز علی بوده و فرجــام علی ست دیباچۀ خلقت و سرانجام علی ست از روز ازل تـا به ابــد بوده و هـست در مُلک وجود ، حاکم تـام علی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا شـاهــنشه مُلک افتخــار است علی سلطـان سـریــر اقتــدار اسـت علی فرموده خدا چو لافتـی در حق وی شایستۀ قبض ذوالفقــار است علی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا تا مهر علی‌ست درجهان شـامـل ما تـابد دو هزار ، مهـر و مـه از دل ما معمـــار ازل از پـی تحکیــم اساس با مِهــر علـی ، سرشته آب و گِل ما ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا آییـنه ی ذات حـــیِّ دادار علی ست آییـنه علی و عکس دلـدار علی ست خـواهــی کـه ببـیـنی رخ یــار ازلــی در چهر علی نگر که آن یار علی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا از سرّ ضمیــر حق علی آگاه است زیرا که علـی مَحــرم سرّالله است سرلوحـــۀ قــرآن که بوَد بسم الله او نقطۀ تحت بـای بسم الله است ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا مجموع صفات وعین ذات است علی ایجــاد کنـنده ی صفـــات اسـت علی دسـتِ طلــب از دامــن او بـاز مگــیـر زیـرا کـه سفینه ی نجـــات است علی ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا در بُــرج صــفا مَطلــع انـوار علی ست خورشید سپــهر معـدلت‌ بار علی ست سنگ مَحک است و بوته ی بـار و عیار در روز حساب، وزن و معیار علی ست ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا آن را که علی یاور و یار است چه غم؟ آن را که علیش غمگسار است چه غم؟ جـایی که ولایت علـی ، مذهب ماست گردشمن شیعه بی شمار است چه غم؟ ا─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─ا در کـارگــه ِ صـنـــع ِ خــدای ازلی باشد دو جهـان موهبـت لـم یزلی شد دایـره‌ی حکمت خلاقه‌ی خلق از روز ازل تـا به ابــد ، عیـن علی شادروان سید علیرضا شمس قمی #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi

قصیده ی (بدون الف) در منقبت حضرت علی (ع) #مدح #شعر_بدون_الف #شهادت_امیرالمؤمنین (عــدل مطــلق) مَظهــر حــق شـــیر حـــق مُظهــر علی محــور دیــن ، میــر دیــن گســتر علی کــوکــب بـــرج فضـیلت ، نـــور علـــم عـــدل مطـلق ، معـــدلــت پـــرور علی چــون سمــیّ ِ حضـرت حـــیّ قــدیــم در ضمیـــر عشـق حـــق ، مضمـــر علی بــود کـودک ، حیــّـه در ، در مهـــد شد پـس ملـقــب گشـت بـــر حیــــدر علی پیـــرو‌ِ دیـــن رســـولِ (ص) منـتخــب هـمــــدم و هـمخـــوی پیــغمــــبر علی بـــود مخلـــص در عبـــودیت چو بـود مــرجـــع علـــم و عمـــل ، یکــسر علی مَصـــدر لطــف و کـــرم بـــود و شرف معــــدن فـیــض و یـَــم کـــوثـــر علی هست جــز ختـــم رســـل بر مسلمیــن در فضیــلــت ، مِهـتـــر و بـــرتـــر علی گفــت پیغمـــبر که هسـتم شهــر علـــم هســت بـــر شهــــر نبـــوّت ، در - علی مفتخـــر بر وی ، جمیـــع مـــؤمـنـــیـن بــر همــه ـ گیـــتی بـــوَد مفخـــر علی در صوف رزم و بــزم و عــزم و جــزم بـــود در هر نقطـــه ، مسـتحضــر علی هرچه مشکل بود و معضــل، بـی‌دریــغ چـــون پیمـــبر ، بــود مسـتظهـــر علی در نبـــرد و غـــزّه ی بــــدر و حـنـــیـن بـــود در قـلــــع عــــدو ، صفــــدر علی جنـــگ خنــــدق در نــبــــرد عـبــــدوُد هـــم نـبــــرد وی نـبـــودی ، گــــر علی مــرحــب خیـــبر بکشـت و فتـــح کرد در هجــــومـــی قلعــــه‌ی خیـــبر علی روز ِ رزم ِ مشــــرکــیـــــن ِ ددمـنــــش بـود بهــــر مســلـمـیـــن ، سَـــرور علی در شـب هجـــرت ، پــی حفـــظ نبـــی چــون محمـــــد خفــت در بســتر علی گفــت پیغمـــبر به حکـــم ســرمـــدی : هست بـر دیــن سَــروَر و مَصـــدر علی بعــد ِ پیغمـــبر که بــر رغـــم غـــدیـــر شد به دسـت ملحــدیــن مضـــطر علی چون سـه تـن بـی‌دیـن ستم هرگز نکرد هیـــچ ملـعـــون سـتـمگــــر ، بـــر علی بس ســتم کـردنــد بــر وی مشــرکیــن دسـت بگــرفتــی بـــه فـــرق سـر علی منـــزوی گــردیــد و طبـــق مصلـحـت کــــرد تــــرک مسجــــد و منـــبـر علی بعـــد ِ چندی طبـــق تصمیـــم عمـــوم شـد زعیـــم و میـــر و سرلشکـــر علی دشمن بـی‌دیـن و حــق‌کـش در دمشـق دیـد چون در کــوفـــه شد رهبـــر علی ریخت طـرح قـتــل وی پس کشته شد شمــع حــق ، خـورشید روشنگـــر علی تیــغ دشمـن چون سـرش منشــق نمود شکـر حـق فـرمـود ، فـی محضــر علی خون فرقش چونکه در مسجد بریخت بـــر زمیــن بخشـید زیــب و فـَــر علی گر شهیــد عشقِ حــق شد در سجـــود فــدیــه ی معشــوق ، کــردی بـــر علی "فــزت" فرمودی "به ربّ کعبــه" چون ربّ ِ کـعـبـــه در گــشـــودی بـــــر علی کیفـــر جـــور عـــدو بی چـون و چنـد می‌دهـــد در صحـنـــه ی محشــر علی چــون قســیــم جـنـــت و دوزخ بـــوَد می‌دهــد بـر نیــک و بـــد، کیفــــر علی (شمس قم) جــز بیـت آخــر "بی الـف" گفــت : مـــدح ســاقــی کـــوثـــر علی شادروان سید علیرضا شمس قمی 1370 #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi