#منفعت_طلب نان می‌خوری! ز سفره‌ی مردم؛ حلال تو ـ آیا شود؟... نه نه!... شود آن نان ، وبال تو وقتی که درد فقر ، نداری ، نمی‌کند ـ فرقی ، ملال و محنت مردم به حال تو هر روز ِ اهل درد ، به غم طی شود ولی در عیش و عشرت است همه ماه و سال تو بیچاره در جدال یکی لقمه نان بوَد اما بگو برای چه باشد ، جدال تو ؟ هر روزمان گذشت به نانی ز خون دل سهم طعام دیگر ما نیز ، مال تو هر آدمی به غیر تو را دیده‌ایم، لیک هرگز ندیده‌ایم کسی را ، مثال تو چون می‌کنی ز توشه‌ی این مردم احتکار انسان ندیده هیچ کسی ، با خصال تو شغل شریف اگرچه ندارد درآمدی دارد شرف به ثروت و بر اشتغال تو آن جا که می‌خرند گهر را ؛ نمی‌خرند ـ آن صیرفان به قدر پشیزی ، سفال تو! سررشته‌ی امید ِ همه بر خدا رسد ماندم که بر کجا برسد اتصال تو هرچند حاکمی و کنی حکمِ دل ، ولی هرگز گمان مکن که بَرنده است خال تو ای منفعت طلب که زنی حرص روز و شب آخر کند تباه ، تو را ، ابتذال تو غَرّه مشو اگر که تو را صبح دولت است چون زود می‌رسد به خدایت ، زوال تو تا فرصتی توراست به خود آی و مَرد باش ترسم از آن دمی که شود طی ، مجال تو امشب زدم تفأل حافظ ، چه خوب بود اما به جز ملال ، ندیدم به فال تو (ساقی) اگرچه منفعتی در حرام هست این منفعت ولی نرسد ، بر حلال تو سید محمدرضا شمس (ساقی) @shamssaghi