💠 اربعین؛ زیارت در قرب أو ادنی 📝 يادداشت شفاهي از استاد حسینی شاهرودی 🗂 متن در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

💠 اربعین؛ زیارت در قرب أو ادنی 📝 يادداشت شفاهي از استاد حسینی شاهرودی 🔹 به‌طور كلي در سلوك نفس به دلايل متعددي اربعين نقش ويژه‌اي دارد. اربعين، نه به معناي چهلم شهادت امام حسين عليه‌الصلات‌والسلام و ياران‌شان؛ عدد چهل، چهل روز، چهل هفته، چهل سال و ذكرهايي كه عدد چهل داشته باشد، اثر ويژه‌اي دارد. يا به اين دليل كه مراتب نفس انساني در تركيب‌هاي خاص به عدد چهل برمي‌گردد. يا به خاطر اين‌كه عوالم هستي سي و چهار است و به‌اضافه حد وسط آن يعني عالم انسان كبير و به‌علاوه‌ي پنج اسم يا ظهورات پنج اسم از اسماي الهي كه عدد چهل مي‌شود، يا به‌خاطر اين كه كمال و بلوغ نفس انسان در چهل سالگي هست، يا ممكن است جهت ديگري داشته باشد. 🔹 بنابراين عدد چهل عدد ويژه‌اي است كه آثار فراطبيعي و متافيزيكي فراواني بر نفس انسان دارد. حال اين عدد چهل اگر عددي باشد كه علاوه بر اين‌كه ذكر باشد، علاوه بر اين‌كه عبادت باشد، علاوه بر همه‌ي جهاتي كه هست، مستند به انسان كامل باشد، يعني چلّه‌ي محبت به انسان كامل؛ چله ابتلاء اولياء كامل؛ چله بلاي حسن؛ چله استقرار شفاعت عام؛ چله ظهور رضايت به قضاي الهي يا توسل چلّه به انسان كامل يا تعابير مشابه اين باشد، اثري كه بر نفس انسان دارد، اثر ويژه است. 🔹 بر اين اساس عزاداري كردن بين شهادت امام حسين عليه‌الصلات‌والسلام تا اربعين كه هم چلّه تمام مي‌شود و هم استناد به حضرت اباعبدالله عليه‌الصلات‌والسلام دارد و هم تماماً دوران سلوك نهايي حضرت زينب سلام‌الله‌عليها است كه استقرار در مقام او ادني در اين چله اتفاق افتاده است، از اهميت غيرقابل تصوري برخوردار است. 🔹 به تعبير ديگر، سلوك به دو دسته تقسيم مي‌شود، سلوك اهل بدايت و سلوك اهل نهايت. سلوك اهل بدايت مانند طي كردن مقام نفس، قلب و روح است كه اين نهايت آن است. اما انتهاي سلوك اهل بدايت، آغاز سلوك اهل نهايت است. اهل نهايت، يعني انبيا و اوليا و در يك كلمه يعني مخلَصين. سلوك حضرت زينب سلام‌الله‌عليها سلوك اهل نهايت است و نه‌تنها اهل بدايت بدان دست نمي‌يابند بلكه توان تصور آن را هم ندارند، سلوك آن حضرت يعني شدائد بسياري را كه حضرت براي استقرار تماميت دين و كمال نعمت و عموميت شفاعت و بسط رحمت خاص خداي متعال تحمل كردند، عمدتاً در همين دوران است، بين شهادت امام حسين عليه‌السلام و چهلم شهادت كه حضرت زينب سلام‌الله‌عليها دوباره به زيارت برادر نائل شدند و سير نزول و صعود هدايت تشريعي و تكويني را به غايت رساندند، بركاتي وجود دارد كه نه در وصف گنجد، نه در خيال و مشاهده. زيارت برادر در شكل ظاهر، زيارت كربلاست، ولي در واقع زيارت آن حضرت است در قرب أو ادني. 🔹 با توجه به اين جهات (خاصيت عدد چهل، استناد آن به امام حسين عليه‌الصلات‌والسلام، اوج سلوك نهايي حضرت زينب سلام‌الله‌عليها در اين مدت) اين ايام، ايام بسيار پر خير و بركتي است كه توسلات، تذكرات، مداحي‌ها و بالاخره عزاداري‌ها براي خاندان پيامبر (صلوات‌الله‌وسلامه‌عليهم‌اجمعين) ان‌شاء الله اثر و نتيجه‌اي فوق‌العاده دارد كه به هيچ زباني نه قابل بيان است، نه به هيچ وصفي مي‌توان آن را توصيف و تبيين كرد. کانال طهور @sharabetahour

📝 حسینیه طهور 💠 ويژه نامه آخر ماه صفر در پایگاه اطلاع‌رسانی طهور https://b2n.ir/w12036 کانال طهور @sharabetahour

📝 حسینیه طهور 💠 تمام قرآن، وصف پيامبر است 📝 گفتاري به مناسبت سالروز ارتحال نبي مكرم؛ حضرت ختمي مرتبت (صلي الله عليه و آله) 📅 21- 10- 1391 ـ شب 28 صفر 1434 📹 فیلم در لینک زیر 🔽🔽 B2n.ir/q71273 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 تمام قرآن، وصف پيامبر است 📝 گفتاري به مناسبت سالروز ارتحال نبي مكرم؛ حضرت ختمي مرتبت (صلي الله عليه و آله)

💠 تمام قرآن، وصف پيامبر است 📝 گفتاري به مناسبت سالروز ارتحال نبي مكرم؛ حضرت ختمي مرتبت (صلي الله عليه و آله) 📅 21- 10- 1391 ـ شب 28 صفر 1434 🔹 فضايلي كه در روايات و زيارت‌نامه‌ها نقل شده، مربوط به خاندان پيامبر است؛ نه خود پيامبر (سلام الله عليهم) 🔹 خاندان پيامبر، ظل وجود پيامبر (سلام الله عليهم) هستند؛ همچون نسبت وجود پيامبر به وجود خداي متعال. 🔹 مراتب عالم يا تعينات هستي نامتناهي است؛ بلكه وجود تك تك موجودات همين‌گونه است. 🔹 اشاره: اتزعم انك جرم صغير/ و فيك انطوي العالم الاكبر 🔹 همه مراتب هستي مطلقند ولي نسبت به مرتبه بالاتر مقيد 🔹 ذات اقدس اله، هيچ حد و قيدي ندارد. 🔹 درباره ذات خدا چيزي نمي‌توان گفت؛ در عين حال جامع تشبيه و تنزيه است. 🔹 ذات غيبي خداي متعال اجل، اقدس و اجلي از معروفيت براي عارف يا معبوديت براي عابد است. 🔹 اولين مرتبه پس از ذات غيبي، مرتبه احديت است؛ كه فقط مقيد به قيد اطلاق است و قابل توصيف و تشبيه نيست و فقط تنزيه و تقديس مي‌شود. 🔹 مرتبه احديت، مرتبه تعين حضرت ختمي مرتبت است. 🔹 سر توصيف نداشتن وجود شريف پيامبر 🔹 تمام قرآن، بدون استثنا، توصيف مقام احديت يا وجود اقدس حضرت ختمي مرتبت است. 🔹 تمام قرآن براي توحيد و توحيد بيان احديت و اولين تعين خداي متعال است. 🔹 اشاره: اجسادكم في الاجساد و ارواحكم في الارواح (زيارت جامعه كبيره) 🔹 دنبال زيارت‌نامه براي پيامبر (صلي الله عليه و آله) نباشيد. 🔹 دنبال وصف ديگري غير از قرآن براي پيامبر نگرديد، مگر آن‌كه آن وصف شرح و وصف اوصاف قرآني آن حضرت باشد

💠 نقش امام حسن عسکری در زمینه‌سازی دوران غیبت و کمال بلوغ شیعه 📝 گفتاري از استاد حسینی شاهرودی 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 نقش امام حسن عسکری در زمینه‌سازی دوران غیبت و کمال بلوغ شیعه

📝 امام غایب، ولیّ حاضر ✏️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی به مناسبت آغاز #امامت_امام_زمان علیه الصلات و السلام 🔊 صوت و 🗂 متن 🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 📝 امام غایب، ولیّ حاضر ✏️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی به مناسبت آغاز #امامت_امام_زمان علیه الصلات و السلام

📝 امام غایب، ولیّ حاضر ✏️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی به مناسبت آغاز #امامت_امام_زمان علیه الصلات و السلام 7ـ9ـ1396 💠 امامت امام زمان علیه الصلات و السلام از زمانی شروع می‌شود که امامِ قبل از ایشان توانایی یا شرایط دخل و تصرف در امور خلق و بندگان خدا را ندارند. 💠 این ممکن است که با مرگ طبیعی اتفاق بیفتد، چنان که مشهور همین است و وقتی که امام حسن عسکری علیه الصلات و السلام از دنیا رفتند، می‌گویند امامت امام زمان از این‌جا شروع می‌شود. ولی غیر از این، هم امکان‌پذیر است و هم شواهدی وجود دارد. از زمانی که امام حسن عسکری علیه الصلات و السلام بسط ید ندارند یا حداقلِ دخالت را در زندگی خلق نمی‌کنند، چون در واقع غیبت شروع شده، زمان امامت امام زمان علیه الصلات و السلام است. 💠 در جاهایی هم عرض کردم که غیبت خیلی زودتر از این‌ها شروع شده. اگر زمان امام جواد شروع نشده باشد، قطعاً از زمان امام هادی علیهما الصلات و السلام شروع شده. 💠 این یک نکته که امامت امام زمان که در واقع امامت غایبانه آن حضرت است، زودتر از این‌ها شروع شده، در عین این‌که ائمه دیگر هستند. چون ائمه دیگر با فرض توانایی یا وجود شرایطِ دخالتِ حداقلی در سرنوشتِ شرعی مردم، امامت‌شان برجاست. ولایت‌شان که به این چیزها ربطی ندارد. هم‌زمان با هم‌دیگر همه ولی خدای متعال هستند، یعنی همه احاطه تفصیلی بر مراتب تکوین دارند؛ چه ولایت تکوینی خود را اعمال کنند، چه اعمال نکنند؛ ارتباطی با امامت ندارد. 💠 امامت، حیثیت دخل و تصرف ظاهری در حوزه تشریعیات مردم است. وقتی که امام علیه الصلات و السلام به‌خاطر شرایط عصر و زمان، امکان دخالت در زندگی تشریعی را نداشت، یعنی غیبت شروع شده. غیبت که شروع شد، یعنی امامت امام زمان علیه الصلات و السلام شروع شده. 💠 نکته دوم این است که غیبت مربوط به امامت است، نه مربوط به ولایت. یعنی آن‌گونه که امامت پیامبر، امیر المؤمنین یا دیگر امامان ظهور داشت و در نتیجه دخل و تصرف تشریعی داشت، امامت امام زمان علیه الصلات و السلام ندارد. بنابراین او «امام غایب» است، ولی «ولیّ حاضر». ولایت امام زمان مانند ولایت هر یک از امامان، چه در زمان حیات و چه بعد از ممات، به اندازه سر سوزنی نه کم شدنی است و نه زیاد شدنی. اما امامت آن‌ها، آری. امامت یعنی راهنمایی خلق بر حسب ظاهر شریعت، بر حسب تصرفات ظاهری در احکام، فقه و مصالح و مفاسدی که برای انسان‌ها در زندگی دنیایی آن‌ها هست. 💠 بنابراین امام زمان علیه الصلات و السلام از حیث امامت غایب است. آن تعبیرهایی هم که گفته شده است که مثلاً امام زمان علیه الصلات و السلام مثل خورشیدِ پسِ ابر هستند، در حوزه تشریع نیست؛ در حوزه تشریع حقیقتاً امام زمان غایب است، مخصوصاً بعد از غیبت صغری که یا ارتباط با امام زمان امکان‌پذیر نیست یا اگر امکان‌پذیر باشد، هیچ دلیلی بر قطعیت، اعتماد و اطمینان‌آوری نیست. 💠 بنابراین امامت امام زمان علیه الصلات و السلام دوره غیبت صغری و اینک دوره غیبت کبری را می‌گذراند و خلق خدا، مؤمنین و شیعیان در حوزه شریعت و احکامِ ناظر به مصالح و مفاسد شرعی و ظاهری باید خودشان به فکر باشند، یعنی باید به مراجع، کارشناسان و مجتهدان در حوزه‌های مختلف مراجعه کنند. هیچ‌کس نباید منتظر باشد که توسل به امام زمان داشته باشیم تا این‌که حکمی از احکام را برای ما بیان کند یا مصلحتی از مصالح را برای ما تدارک ببیند یا مفسده‌ای از مفاسد را پیشگیری کند. هیچ‌کس نباید چنین انتظاری داشته باشد، به‌‌خاطر این‌که دوره غیبت امام است. 💠 اما ولایت‌شان؛ غیبت ولایت امکان‌پذیر نیست. اگر غیبتی برای ولایت قابل تصور باشد، غیبت مولّی علیهم است. یعنی در شرایطی ممکن است که ولیّ خدا حضور دارد، توانمندی دخالت هم دارد اما در عین حال مولّی علیه فهم و درک ندارد. بنابراین خود را در معرض استفاده و برخورداری از ولایت ولیّ قرار نمی‌دهد. 💠 آن‌چه خطرناک است و ممکن است ضرر و زیان آن، آن اندازه باشد که شیعیان توانایی تحمل آن را نداشته باشند، این است که غیبت به ولایت ارتباط پیدا کند. آن‌هم نه به ولیّ، [بلکه] به مولّی علیه. یعنی شیعیان امام زمان علیه الصلات و السلام ـ که در این عصر همه شیعیان، شیعیان امام زمان علیه الصلات و السلام هستند ـ به درجه‌ای از بی‌توجهی، غفلت و خدای‌ناکرده جهالت گرفتار و مبتلا شوند که توانایی برخورداری از ولی حاضر که امام زمان علیه الصلات و السلام هست را نداشته باشند. جای خطرناک این‌جاست. یعنی هم به لحاظ اعتقادی جای خطرناک این‌جاست و هم به لحاظ رفتاری.

💠 بر این اساس باید پیوسته شیعیان و مؤمنین را توجه و تذکر داد که امام زمان علیه الصلات و السلام از حیث امامت غایب است، یعنی برای شما رهاوردی به نام فقه و تبیین مصالح و مفاسد یا جلوگیری از مصالح و مفاسد در حد شریعت ممکن نیست و ندارد. اما حیثیت ولایت‌شان که ولایت خدای متعال و تام و تمام است، نه‌فقط ولایت حاضر است و همه جهات و تغییرات و تحولاتی که می‌تواند انسان را به قرب الهی برساند و گذر کردن از سختی‌ها و گرفتاری‌ها و مشکلات جهان طبیعت که به‌وسیله ولایت انجام می‌شود، در عصر غیبت وجود دارد، بلکه بیشتر وجود دارد. 💠 علت بیشتری آن است که مؤمنین و شیعیان امید خود را از عوامل ظاهری قطع کردند. وقتی امیدشان از عوامل ظاهری قطع باشد، یعنی خود را بی‌پناه و مضطر می‌یابند. همچنان که دعای مضطر به اجابت نزدیک است، توسل، تمسک و دسترسی مضطر به «ولیّ حاضر» به مراتب سهل الوصل‌تر و ممکن‌تر هست. کانال طهور @sharabetahour