🔊 [آواهنگ] 💠 ايران؛ مملكت امام رضا (علیه السلام) 🗂 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی

🔊 [آواهنگ] 💠 فضيلت زيارت امام رضا (علیه السلام) 🗂 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 📝 زائر امام رضا (عليه السلام) كسي است كه از نعمت خاص ولايت خاندان پيامبر (صلوات الله و سلام عليهم) به طور كامل برخوردار است ... 📝 كسي كه به امام رضا (عليه السلام) اعتقاد داشته باشد، همه‌ي امامان دوازده‌گانه، معصومين چهارده‌گانه، همه‌ي انبيا و اوليا، فرشتگان، كتاب‌هاي آسماني، همه‌ي غيب، همه چيز را قبول دارد ... 📝 زائر امام رضا (عليه الصلات و السلام) زائر عام و تام و كامل است، زائري است كه ختم همه‌ي زوار در همه‌ي عالم است ... 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 [آواهنگ] 💠 فضيلت زيارت امام رضا (علیه السلام)

💠 ضامن آهو و مقام ضمانت حضرت رضا صلوات الله و سلامه علیه 💠 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی به مناسبت ایام زیارت مخصوص حضرت 📝 اصل این‌که چنین چیزی [ضمانت آهو از جانب حضرت رضا علیه السلام] ممکن است، در این تردیدی نیست. 📝 دوم این‌که؛ مقام امام رضا علیه الصلات و السلام به‌خاطر رضا بودن، یعنی ظهور رضا، مقام ضمانت است. در این هم تردیدی نیست. 📝 یعنی همه گذشتگان و آیندگان را چه نزد خدا، چه نزد انبیا و اولیا، خودِ خاندان پیامبر را امام رضا علیه الصلات و السلام باید ضمانت کند. تمام کسانی که می‌خواهند به رضا برسند، باید از طریق امام رضا علیه الصلات و السلام برسند. در این تردیدی نیست. 📝 اما این‌که آن اتفاق در تاریخ افتاده یا نیفتاده، امر بعیدی نیست. در بین حیوانات مخصوصاً در عصر و زمان ما هم گاهی پیدا می‌شود که مثلاً می‌خواهند حیوانی را ذبح کنند، می‌رود پیش یک آدم حسابی می‌ایستد. گاهی پیش می‌آید که مثلاً یک گوسفند را می‌خواهند ذبح کنند، از دست آدمی که چاقو به دست دارد فرار می‌کند و می‌رود پیش یک آدم دیگر می‌ایستد. لکن نه این می‌فهمد که او چه می‌گوید و نه او می‌تواند چیزی بگوید. در برخی از موارد هست که راه برای فرار ندارند مخصوصاً بزها اگر بتوانند فرار می‌کنند، اما گاهی می‌ایستد و به قصاب نگاه می‌کند. در این نگاه خیلی چیزهاست. لکن نه قصاب متوجه می‌شود و نه دیگران. 📝 بنابراین سند آن نقل تاریخی را نمی‌دانم چگونه است ولی مرتبه ضمانت از امام رضاست. 🔊 صوت در مطلب بعدی🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 ضامن آهو و مقام ضمانت حضرت رضا صلوات الله و سلامه علیه 💠 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی به مناسبت ایام زیارت مخصوص حضرت

💠 دوره طلایی امامت شیعه ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ⭕️ انتشار به مناسبت 23 ذی القعده، روز زیارتی مخصوص 🔹 بخش اول 🔊 صوت و 📹 فیلم و متن در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 دوره طلایی امامت شیعه ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ⭕️ انتشار به مناسبت 23 ذی القعده، روز زیارتی مخصوص 🔹 بخش اول

💠 دوره طلایی امامت شیعه ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ⭕️ انتشار به مناسبت 23 ذی القعده، روز زیارتی مخصوص 🔹 بخش اول 🔹 اهمیت دوران امامت حضرت رضا علیه الصلات و السلام بسیاری ـ و شاید هم اکثریت قریب به اتفاق ـ از شیعیان از دوران حیات و امامت امام رضا صلوات الله و سلامه علیه بی‌خبرند و در تاریخ هم مبهم است و کمتر کسی مطلع است که به‌ویژه در دوران پانزده ساله قبل از دوران مأمون بر امام رضا چه گذشته و چگونه هدایت امت را به عهده داشته است. همچنین دوران امام جواد، امام هادی و امام عسکری صلوات الله و سلامه علیهم تقریباً دوران پوشیده و پنهان است. توجه به آن‌چه که قبل از امام کاظم صلوات الله و سلامه علیه و همچنین در زمان آن حضرت اتفاق افتاده، در فهمیدن آن‌چه که در دوره چهار امام بعدی اتفاق افتاده است، خیلی تأثیر دارد. 🔹 تفاوت کمال پیروان انبیاء و اولیاء یا هدایت نبوی و ولوی نکته دوم این است که هم‌چنان که پیروان انبیاء در سیر تکاملی خود به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم که خاتم پیامبران است، رسیده‌اند و به نهایت کمال خویش که کمال نبوی است، دست پیدا کرده‌اند، بنابراین بعد از آن حضرت دیگر پیامبری نیست؛ چون هم نبوت کامل است و هم امت نبی خاتم به کمال نبوی رسیده‌اند. اگر صد یا صد هزار پیامبر دیگر بعد از پیامبر خاتم هم می‌آمدند، پیروان حضرات انبیاء از حیث هدایت نبوی دیگر رشد نمی‌کردند و تعالی نمی‌یافتند؛ چون حداکثر همین بود که اتفاق افتاده. از پیروان پیامبر بدون ظهور ولایت باید آن انتظار را داشته باشیم که در زمان پیامبران پیشین رخ داده است. در زمان پیامبران اولوا العزم و بزرگ مانند حضرت موسی، حضرت عیسی، حضرت ابراهیم و حضرت نوح صلوات الله و سلامه علیهم شناسایی ظاهر شریعت برای تربیت ظاهر و تهذیب ظاهر نفس از هر طریق که باید اتفاق می‌افتاد، اتفاق افتاده است و گمان نبریم که مثلاً اگر پیروان پیامبر بهتر بودند، حتماً در تهذیب ظاهر از طریق شریعت اتفاق بیشتری بایست می‌افتاد. غایت و غرض از نبوت همین بود که اتفاق افتاد و بهترین وجه هم رخ داد و این‌که گفته می‌شود امت پیامبر، امت وسط و کامل‌ترین امت هستند، حقیقتاً کامل‌ترین امت هستند و از حیث هدایت نبوی بیشتر از این نه‌فقط انتظار نمی‌رفت و نمی‌رود بلکه ممکن نبود و ممتنع بود. ظاهر حفظ شده است، یعنی مردم نماز می‌خوانند، خیلی‌ها هم خوب می‌خوانند، روزه می‌گیرند، می‌بینید که مردم چقدر در نوبت حج، عمره و زیارات هستند. ظاهر شریعت آن‌چنان مورد توجه مردم قرار گرفته و البته کوتاهی‌ها، قصورها و تقصیرها در هر زمانی هست که مربوطه به خطاپذیری انسان‌ها از جمله پیروان انبیا است. نمی‌توان انتظار داشت که پیروان یک نبی هیچ‌گونه خطایی نداشته باشند یا خطاهای‌شان بسیار اندک باشند. جهان طبیعت جای خطا، لغزش و لغزش‌های ظاهری است. بنابراین امت پیامبر به کمال خود رسیدند. بعد از پیامبر باید کمال پیروان اولیاء و به‌ویژه خاتم اولیاء اتفاق بیافتد، آن‌هم از طریق هدایت‌های باطنی یعنی تهذیب باطن. تهذیب ظاهر و اخلاق حدوداً همان چیزی است که در حکمت انبیاء و تعالیم انبیاست و به حد متعارف پیش آمده و باز تأکید می‌کنم که گمان نکنید که باید امت اسلام از حیث پیروی از پیامبر بهتر از این باشد. این آخرش است. اگر انسان‌ها و پیروان انبیاء بخواهند رشد کنند ـ که باید از طریق هدایت باطنی اولیاء که به تهذیب باطن و در نتیجه به سوره توحید می‌انجامد و به فنای از توحید برسد ـ فقط از طریق اولیاء امکان‌پذیر است. این کار نبوت نیست. حتی اگر کسانی از امت پیامبر بخواهند به این درجه برسند، از طریق ولایت پیامبر باید برسند. به‌خاطر این‌که ولایت پرداخت باطن و نبوت پرداخت ظاهر است. البته همه پیامبران، هم حیثیت ظاهر دارند و هم حیثیت باطن؛ هم حیثیت شریعت دارند و هم حیثیت طریقت و حقیقت، بنابراین اکثریت خلق که قابلیت تربیت شرعی، دینی و ظاهری را دارند، به آن‌جایی که باید برسند، رسیدند. 🔹 عصر امامت امام رضا علیه السلام؛ دوره طلایی امامت شیعه

اما نوبت به خاندان پیامبر که رسید که باید تربیت و تهذیب باطنی را شروع کنند و تعلیم توحید و ارتباط و اتصال و زمینه اتحاد با توحید را فراهم کنند، گویی آنچه که در زمان ائمه هفت‌گانه یعنی امیرالمؤمنین تا امام کاظم علیهم الصلات و السلام اتفاق افتاده، زمینه سازی و فراهم کردن مقدمه و معدّات برای ظهور توحید و ولایت در عصر امام رضا علیه الصلات و السلام است. آنچه که در زمان امام رضا علیه الصلات و السلام در طول 20 سال رخ داد، 15 سال آن دقیقاً شباهت تام و تمام به دوران امام سجاد دارد که شناخته شده نیست یا حداقل برای مورخین شناخته شده نیست. برای کسانی که ائمه را از طریق تاریخ و کتاب‌های تاریخی می‌شناسند، این شناخته شده نیست که حضرت در ده سال در دوران هارون الرشید چه کاری انجام می‌داده، با چه کسانی ارتباط داشتند، شاگردان، پیروان و صحابی ایشان چه کسانی بودند! پنج سال در زمان امین چه می‌کردند، پیروانشان چه کسانی بودند. عمده‌ی آشنایی که با امام رضا دارند، مربوط به زمان مأمون است و گویی دوره طلایی امامت شیعه مربوط به دوره امام رضا علیه الصلات و السلام است؛ به‌طور خاص همان دوره‌ای که به اصطلاح و به حسب ظاهر ولایت‌عهدی را پذیرفتند. اگرچه شیعیان دچار تفرقه‌های ظاهری و باطنی شدند و مخالفت‌های بسیار کردند و جمعی ـ اگرچه تعدادشان اندک بود ـ از همان تعبیرهایی که شیعیانِ امام حسن علیه الصلات و السلام در مورد امام حسن مجتبی به زبان آوردند، در زمان امام رضا علیه الصلات و السلام در مورد آن حضرت هم به زبان آوردند. ولی نتیجه زحمات، مجاهدت‌ها و هدایت‌های ظاهری و باطنی هفت امام این شد که وقتی نوبت به امام رضا رسید، علوم خاندان پیامبر و علوم و معارف حقیقی و باطنی پیامبر و خاندان پیامبر علیهم الصلات و السلام به‌گونه‌ای ظاهر و آشکار شد که همگان فهمیدند که علوم خاندان پیامبر از سنخ دیگری است. این‌گونه نیست که کسی بتواند با آن‌ها همانندی یا رقابت کند یا شباهت داشته باشد و حال آن‌که در زمان‌های ائمه قبلی به مجرد این‌که مثل ابوحنیفه، ابن حنبل، شافعی یا دیگران که ـ با واسطه و بی‌واسطه ـ شاگردان امام صادق علیه الصلات و السلام بودند، چند تا کلمه یاد گرفتند، هماورد امام باقر و امام صادق شدند. وقتی کلاس درس که می‌گذاشتند، جمعی در کلاس درس امام صادق و جمعی هم در کلاس ابوحنیفه می‌رفتند. عامه مسلمان‌ها توانایی تشخیص میان درست و نادرست را نداشتند. چرا؟ به‌خاطر این‌که کار امام باقر این است که علم را شخم بزند تا بلکه به نتیجه و ثمر برسد و کار امام صادق این است که حوزه علم و علوم متداول را وجین کند تا گزاره‌های صادق آن عیان شود، به‌گونه‌ای که مسلمان‌ها در آن عصر و زمان فهمیدند که تفاوت میان امام صادق و ابوحنیفه در این است که امام صادق گزاره خطا در علمش وجود ندارد اما ابوحنیفه گزاره‌های صادق و کاذب و خطا و ناخطا در علم او وجود دارد. 🔹 ثمرات ورود حضرت رضا (علیه السلام) به ایران وقتی که تفاوت در این باشد، پیداست که جای اختلاف و دگرگونی‌ها در حوزه پیروان و فرقه‌سازی‌ها و جمعیت‌های جدید و نو و عقاید جدید وجود دارد. به همین خاطر است که شیعیان در عصر امام رضا علیه الصلات و السلام پیوسته فرقه‌های جدید را تجربه کردند. کسانی که امام کاظم را پذیرفتند، پس از او را نپذیرفتند. کسانی که امام صادق را پذیرفتند، پس از او را پذیرفتند. آن‌قدر شرایط و زمینه‌ها برای بسیاری از شیعیان ـ مسلمان‌ها که جای خود دارد ـ مبهم بود، یعنی حقایق و معارف آن‌چنان که باید آشکار نشده بود، چون مخاطب‌ها استعداد و آمادگی نداشتند، به‌گونه‌ای که با این‌که امام صادق به صراحت امام بعد از خود را معین می‌کند ولی جمع بسیاری به فرزند دیگر امام صادق، جناب اسماعیل رحمت الله و رضوانه علیه که از بزرگ‌ترین فرزندان امام صادق از حیث علم، عمل، خلق و منطق است، گرایش پیدا کردند. جمعی هم به محمد بن اسماعیل، نوه امام صادق و فرزند اسماعیل اعتقاد پیدا کردند تا آن‌که در این دوره چند ساله که امام رضا علیه الصلات و السلام اولاً از حوزه عربی خارج و وارد بخش شرقی جهان اسلام یعنی ایران شده است و ثانیاً به دلایل متعددی که استحضار دارید، زمینه مباحثات و گفتمان‌های توحیدی فراهم شد، نه زمینه گفتمان فقهی و اخلاقی. اگر فقه و اخلاق بود، ابوحنیفه می‌تواند به‌گونه‌ای سخن بگوید که دیگران یعنی مخاطب‌ها نتوانند میان امام صادق و ابوحنیفه فرق بگذارند. چنان‌که در گزاره‌های ظاهری و فقهی چون جای استنباط، استشهاد، اجتهاد و انواع و اقسام استدلال‌هاست، در این‌گونه موارد استدلال‌ها به خاندان پیامبر اختصاص ندارد، چون علوم ظاهر است و در علوم ظاهر به‌راحتی می‌تواند جایگزین برای امام حق معرفی بشود ولو به نادرست. اما زمان امام رضا علیه الصلات و السلام زمینه به‌گونه‌ای است که بحث درباره توحید است.

📹 دوره طلایی امامت شیعه ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی

💠 ویژگی گفتمان‌های توحیدی امام رضا (علیه السلام) ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ⭕️ انتشار به مناسبت 23 ذی القعده، روز زیارتی مخصوص 🔹 بخش دوم 🔊 صوت و متن در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 ویژگی گفتمان‌های توحیدی امام رضا (علیه السلام) ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی