🔹 توضیح: اولاً، این سماء، سماء ذات یا تالی تلو ذات است، بنابراین مقدم بر سماوات و اهل سماوات است. ثانیاً، خود این سماء، تجلی نور عظمت خدای متعال است و حضرت زهر سلام الله علیها خود آن نور یا نوری از انوار اوست که به‌وساطت آن نور، سماء ذات متجلی می‌شود و به وساطت سماء ذات سماوات آفریده می‌شود و به وساطت سماوات، اهل آن که ملائکه هستند، پدید می‌آیند. کانال طهور @sharabetahour

💠 اندیشه روا داشتن بر کلمه صمد 🗂 گزیده درس‌های شرح حدیث عنوان بصری 🔹 یکی از نکاتی که در سوره توحید خیلی سفارش شده دقت کنید، اندیشه روا داشتن بر کلمه صمد است؛ 🔹 پر بودن برای خدا یعنی کسی نمی‌توان جلب نظر او را کند ولو سریع الرضاست. 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 اندیشه روا داشتن بر کلمه صمد 🗂 گزیده درس‌های شرح حدیث عنوان بصری @sharabetahour

💠 در یک دل یک محبوب بیشتر نمی‌گنجد 🗂 گزیده درس‌های شرح حدیث عنوان بصری 🔹 ریشه همه خطایا و لغزش‌ها که ریشه بُعد هستند، حب دنیاست. ما یک دل داریم و در یک دل یک محبوب بیشتر نمی‌گنجد. اگر محبوب بزرگ باشد، دل را پر خواهد کرد. 🔹 هرگاه دنیا وارد دل شد، حداقل معنای این سخن این است که خدا کوچک تصور شده است که محبت او این دل را پر نکرده است. خدای کوچک، خدا نیست. 🔹 خطایا و گناهان مقدمه کثرت‌ها و تمایزهاست و حال آن‌که مقصد توحید است. 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 در یک دل یک محبوب بیشتر نمی‌گنجد 🗂 گزیده درس‌های شرح حدیث عنوان بصری @sharabetahour

💠 این الرجبیون ماه رجب، ماه بندگی کردن، تمرین بندگی کردن، در مقابل خدا چشم گفتن، تسلیم بودن، یکی به‌دو نکردن، اعتراض و شکوه نکردن، سخنی خلاف رضای او نگفتن، تخیلی خلاف رضای او نداشتن، خیالی به ذهن نیاوردن و نپروراندن، ماه بنده بودن، ماه چشم گفتن، ماه تسلیم بودن، ماه دعا کردن و به دعا راضی بودن و به نتیجه دعا راضی بودن و به اجابت آن راضی بودن و به عدم اجابت آن راضی بودن، یا سکوت کردن و هیچ نگفتن. 🗂 پرونده ویژه ماه رجب در پایگاه طهور به نشانی زیر: https://b2n.ir/k99412 کانال طهور @sharabetahour

💠 قابلیت ویژه نفس انسان در ماه رجب 🗂 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🔹 20 ـ دی ـ 1402 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 قابلیت ویژه نفس انسان در ماه رجب 🗂 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🔹 20 ـ دی ـ 1402 @sharabetahour

💠 قابلیت ویژه نفس انسان در ماه رجب 🗂 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🔹 20 ـ دی ـ 1402 📝 تفاوت ماه رجب ـ و دو سه ماه بعد از آن که اخوات ماه رجب حساب می‌شوند ـ با سایر ماه‌ها، تفاوت میان قطره و دریاست؛ تفاوت میان آب راکد و آب جاری یا انهار بزرگ است. 📝 ماه رجب این‌گونه است که اگر کسی موفق به درک آن بشود، مجاری روح و نفس انسان آن‌چنان گشوده می‌شود که گویی رحمت الهی به‌صورت رودخانه و نهرهای بزرگ وارد روح و نفس انسان می‌شود. 📝 این از اقتضائات تکوینی این ماه است و این‌که چرا این‌گونه است، در جاهای دیگر اشاراتی داشتیم که تکرار آن لازم نیست. 📝 آن‌چه اهمیت دارد این است که در این ماه نفس انسان این استعداد و قابلیتش پای کار می‌آید و به‌گونه‌ای است که انگار مثل کودکی است که دهان باز کرده، فقط باید غذا را در اختیارش قرار دهند. نفس انسان در این ماه این‌جوری است. به همین خاطر است که ـ اوج آن در ماه مبارک رمضان است ـ گفته شده که آدم بخوابد هم عبادت است. این‌که بخوابد عبادت است، تغییر و تحولی از ناحیه خدای متعال نیست، تغییر از ناحیه خدای متعال هیچ‌وقت امکان‌پذیر نیست. خدای متعال تام الفاعلیه است. عین نور، عین وجود، عین کمالات، عین تجلی است. این‌گونه نیست که گاهی تجلی کند، گاهی تجلی نکند؛ او اصلاً تجلی است، نه تجلی کردن یا متجلی شدن. این قابلیت‌هاست که زمینه دریافت تجلی کمتر یا تجلی بیشتر را فراهم می‌کند. 📝 ماه رجب، ماه بندگی است، ماه عبادت خدای متعال، ماه درخواست کردن، تقاضا کردن از خدای متعال است. استعداد و قابلیت ویژه‌ای در نفس انسان وجود دارد. برخلاف برخی از ماه‌ها که انقباض وجود دارد، این ماه ماه انبساط است، ماه انفتاح نفس انسان و دروازه‌های ورودی نفس انسان است. بنابراین همین‌که آدم وارد این ماه بشود، فقط اندک توجهی داشته باشد که این ماه، ماه رجب هست، این ماه ماه خیر و برکت عیان و آشکار هست، به اندازه همان ورودش به این ماه متأثر هست و آثار و کمالات را به‌دست می‌آورد. 📝 البته اگر کسی بیشتر از این توجه داشته باشد، یعنی در این ماه هم اهل فکر و تأمل باشد و هم اهل عبادت و ریاضت و اطاعت از خدای متعال بلکه انقیاد از خدای متعال باشد، طبعاً آثار و برکاتش آن اندازه هست که در تصور هیچ متصوری نمی‌گنجد. 📝 بنابراین توجه کردن به اعمال و عبادت این ماه، چه عبادات خاص این ماه که برخی اذکار و ادعیه و زیارات و مانند آن‌هاست و چه عبادات دیگری که اجتماعی و اقتصادی و ایثار کردن و انفاق کردن و مانند آن‌هاست، در این‌جا این زمینه را فراهم می‌کند که بی‌نهایت برابر ماه‌های قبل، بنده‌ای که وارد این ماه شده از برکات و تجلیات خدای متعال برخوردار شود. 📝 این تجلیات یا برکات چه توجه داشته باشیم، چه نداشته باشیم، حاضر و حاصل می‌شود، یعنی ما آن را دریافت می‌کنیم. ممکن است که در این‌جا وقتی که در معرض این تجلیات قرار می‌گیریم، نفهمیم که فرق آن با ماه قبلی چه شد؟ علتش آن است که ما توجه به خودمان نداریم، علم به علم نداریم، احاطه علمی بر همه حیثیت‌های وجودی‌مان نداریم، نمی‌توانیم درک کنیم و الا اتفاق افتاده ولو ندانیم. 📝 بنابراین این تعبیر که گاهی می‌گویند فرق بین مسلمان‌ها و غیرمسلمان‌ها یا فرق این ماه و آن ماه در خود ما چیست؟ از ماه مبارک رمضان پنج روز که می‌گذرد، همان آدم‌های قبلی هستیم! [پاسخش این است که] ما آدم‌های قبلی نیستیم، یعنی هر عبادتی چه آگاهانه و عالمانه، چه تشریعی چه تکوینی، اثر خاص و ویژه خودش را در نفس انسان دارد، ولو این‌که این اثر آن‌قدر آشکار نیست که خودمان بفهمیم یا دیگران بفهمند. کانال طهور @sharabetahour

🗂 پرونده ویژه ماه رجب در پایگاه طهور 🔆 برای مطالعه هریک از مطالب روی عنوان آن را لمس کنید. ◀️ قابلیت ویژه نفس انسان در ماه رجب ◀️ ویژگی اهل ماه رجب ◀️ جایگاه ماه رجب در مراحل سلوک ◀️ عشق به معارف؛ مرتبه اعلای رغائب ◀️ ویژگی ذکر استغفار ماه رجب ◀️ ظهور تام جمال و جلال الهی در ماه رجب ◀️ ادعیه توحیدی ماه رجب ◀️ رجبيون ◀️ این الرجبیّون ◀️ ماه رجب، آغاز سلوك همگاني ◀️ ماه رجب، ماه تمرين بندگي ◀️ شرح برخي عبارات دعاي رجبيه ◀️ ماه رجب، ماه زيارتي امام رضا (عليه السلام)

🔊 #آواهنگ 💠 ماه رجب، ماه تمرين بندگي ـ بخش اول 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی، به مناسبت #ماه_رجب 🔹 گزیده شرح #خطبه_پارسایان، درس 69 🔊 صوت و 🗂 متن در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #آواهنگ 💠 ماه رجب، ماه تمرين بندگي ـ بخش اول 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی، به مناسبت #ماه_رجب 🔹 گزیده شرح #خطبه_پارسایان، درس 69

💠 ماه رجب، ماه تمرين بندگي ـ بخش اول 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی، به مناسبت #ماه_رجب 🔹 گزیده شرح #خطبه_پارسایان، درس 69 🔹 شفاعتی که شامل شیعیان و محبان خاندان پیامبر می‌شود، عبارت است از نجات دادن شیعیان و محبان از عالم جبروت و گذر دادن آن‌ها از این عالم و رساندن و الحاق آن‌ها به عالم توحید و وحدت صرف. 🔹 پس خودمان را آماده کنیم؛ ظاهر کار که درست شده. الحمد لله به لطف الهی امت پیامبر شده‌ایم. به لطف الهی و کرم آن خاندان صاحب کرم، از محبان خاندان پیامبر هم شده‌ایم. با یکی به ملکوت رسیده‌ایم و با دیگری به جبروت. اگر نرسیده‌ایم، معلوم می‌شود که یا امت نیستیم یا شیعه نیستیم. استعداد و قابلیت قریب به فعل را با امت شدن، شیعه شدن یا محب شدن به دست آورده‌ایم یا شامل حال‌مان شده است. این استعداد و قوه قریب به فعل را باید به فعلیت برسانیم و اگر به فعلیت رساندیم، استعداد و شایستگی شفاعت خاندان پیامبر را پیدا خواهیم کرد که مربوط به بعد از تولد دوم است، نه حتی تولد دوم که ملکوت است و اگر نه، باید منتظر باشیم که قومی، خویشی، آشنایی، صالحی، مؤمنی، عالمی یا شهیدی دست ما را بگیرد و از جهان طبیعت نجات دهد. 🔹 اگر این‌گونه شد، نشان‌دهنده این است که ولو ممکن است بنده خوب، موحد و آدم حسابی باشیم، ولی نه از امت حبیب به حساب می‌آییم و نه از شیعه امیر صلوات الله و سلامه علیه. 🔹 سه ماه رجب، شعبان و رمضان ماه‌هایی است که می‌توان این قابلیت قریب به فعل را یا اقرب به فعل ساخت، یا به فعلیت رساند؛ ماه بندگی یا دست‌یابی به بندگی، ماه محبت یا دست‌یابی به محبت و ولایت و بالاخره ماه توحید. 🔹 اگر کسانی توانستند در ماه رجب تمرین بندگی کنند، می‌توانند در زمره بندگان و در مجلس و محفل بندگان حقیقی وارد شوند که اینان محبانند. اهل محبت از طریق تمرین و ممارست در بندگی اهل محبت شده‌اند، اگرچه قطع نظر از بندگی ممکن بود و ممکن است محبت داشته باشند، ولی اهل محبت بودن غیر از محب است. اهل محبت و اهل ولایت کسانی هستند که در وجودشان و در تعلقات، حیثیت‌ها و جنبه‌های وجودی‌شان جز محبت پیدا نمی‌شود. برای همین است که برخی از بزرگان می‌فرمودند که «محبت گر شود پیدا، به هر قیمت خریداریم» 🔹 استعداد و قابلیت قریب و توأم به عمل اگر باشد، دست‌یابی به ولایت مأمول و مورد امید است و می‌توان به آن امید داشت. 🔹 پس در ماه رجب، بندگی کردن، تمرین بندگی کردن، در مقابل خدا چشم گفتن، تسلیم بودن، یکی به‌دو نکردن، اعتراض و شکوه نکردن، سخنی خلاف رضای او نگفتن، تخیلی خلاف رضای او نداشتن، خیالی به ذهن نیاوردن و نپروراندن، حداقل مانند مرده‌ای در دست مرده‌شور و غسال بودن، بی‌تمنا، بی‌خواسته، بی‌امر و بی‌نهی، آب گرم بود یا سرد! به هرگونه که باشد، باید تحمل کرد، مرده‌شور خوب کار کرد یا خوب کار نکرد، هر کاری کرد، کرد. 🔹 گمان نکنیم که یک جایی ما هم مرده‌ای خواهیم بود در دست غسال و هیچ نخواهیم گفت. همین‌جا هم همین‌گونه است، باید تمرین کرد. راه آن این است که از امکانات، استعدادها، قابلیت‌ها و توان خود و دیگران که همراه ما هستند، استمداد بطلبیم، تدبیر انجام دهیم، ولی از نتایج آن گله‌مند نباشیم. اگر گله‌مندیم، از خودمان گله‌مند باشیم. از خود اعتراض داشته باشیم و به خود ظنین و بدگمان باشیم. 🔹 اما به خدای خودمان، اگر نمی‌توانیم راضی باشیم، که ظاهراً نمی‌توانیم، حداقل باید تسلیم باشیم. نمی‌توانیم آنچه رخ می‌دهد به عینِ رضا بپسندیم و بپذیریم، ولی می‌توانیم سکوت کنیم، می‌توانیم شکوه نکنیم، می‌توانیم به همه اهل عالم شکوه خود را اعلام نکنیم. 🔹 این‌ها مربوط به ماه رجب است. ماه بنده بودن، ماه چشم گفتن، ماه تسلیم بودن، ماه دعا کردن و به دعا راضی بودن و به نتیجه دعا راضی بودن و به اجابت آن راضی بودن و به عدم اجابت آن راضی بودن، یا سکوت کردن و هیچ نگفتن. کانال طهور @sharabetahour

💠 عظمت زیارت جامعه کبیره 🔹 اگر ما از امام هادی هیچ روایتی نداشته باشیم و آنچه که از امام هادی باقی مانده، اگر و اگر و اگر تنها زیارت جامعه کبیره باشد، تمام حقِ ولایت را که باطن توحید است، اظهار کرده است؛ تمام ثمره ولایت را که تفسیر و توحید است، بیان کرده است. هر دو تعبیر درست است: ولایت، هم ظهور توحید و هم باطن توحید است، از دو حیثیت متفاوت. کانال طهور @sharabetahour

💠 ماه رجب، آغاز سلوک همگانی 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی، به مناسبت ماه رجب 🔊 صوت و 🗂 متن در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 ماه رجب، آغاز سلوک همگانی 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی، به مناسبت ماه رجب

💠 ماه رجب، آغاز سلوک همگانی 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی، به مناسبت ماه رجب 🔹 ماه رجب آغاز سلوک است. سلوک یا سالکان بر دو دسته‌اند. اهل بدایت و اهل نهایت. برای هر دو، آغاز سلوک ماه رجب است و دست‌یابی به مرتبه عبودیت اهل بدایت در ماه رجب شروع می‌شود و برای دسترسی به عبودیت اهل نهایت هم باز از همین ماه رجب انجام می‌شود. 🔹 با این توضیح که کسانی که مراتب چهارگانه وجود آن‌ها یعنی طبیعت، نفس، قلب و روح هنوز به مرتبه اسلام یا تسلیم محض و خالص به‌گونه‌ای که خدا را هم مبدأ همه کمالات و صفات و هم همه افعال بداند، نرسیده، از ماه رجب آغاز می‌کنند. در این ماه است که آرام آرام از ظاهر آن و دعاهای مختلفی که مربوط به ظاهر است، به مرتبه نفس می‌رسد، از نفس عبور می‌کند و به قلب می‌رسد و بالاخره پایان آن مرتبه روح است. 🔹 اما به نظر رایج، کسانی که از مرتبه روح عبور کردند و به مرتبه سر، خفی و اخفی رسیدند، این‌ها هم در ماه رجب اتفاق می‌افتد. عبودیت آن‌ها در ماه رجب رخ می‌دهد به این معنا که در این مرتبه توحید فاعلی آن‌ها، توحید سرّی می‌شود و مشاهده می‌کنند یا می‌یابند و یا عقیده و ایمان دارند که عابد همان کسی است که معبود است و عبادت هم غیر از ارتباط بین عابد و معبود نیست. این بنا بر یک نظر که سه مرتبه اول، مرتبه اهل بدایت است، سه مرتبه آخر، مرتبه اهل نهایت و انتهای سیر اهل بدایت و ابتدای سیر اهل نهایت، مرتبه روح است. 🔹 اما بنابر این‌که تمام این مراتب هفت‌گانه مربوط به اهل بدایت است، در ماه رجب است که انسان‌ها می‌توانند علاوه بر طبیعت و نفس و قلب و روح، به سر و خفی و اخفای خود هم از طریق عبادات بپردازند. 🔹 عباداتی هم که در این ماه خیلی سفارش شده است، یکی سوره توحید است، یکی لا اله الا الله و بعد هم صلوات. ذکرهای دیگری هم که هست، در همین زمینه‌هاست. یعنی اکثریت قریب به اتفاق ذکرها مربوط به توحید است و امور مربوط به توحید از جمله ذکر صلوات بر خاندان پیامبر هم اگر در این ماه وارد شده، به‌خاطر این است ‌که مربوط به ظهور توحید است. 🔹 بنابراین تمام مراتب هفت‌گانه وجود انسان و تمام مراتب هفت‌گانه عالم هستی، تماماً نقطه آغاز و پایان آن یا حداقل آغاز آن در ماه رجب است، باطن این مراتب هفت‌گانه که مربوط به سیر اهل نهایت است (بنابر نظر ادقّ) آن‌هم مربوط به ماه رجب. 🔹 بنابراین ادعیه و اورادی که وجود دارد، برای همگان است. یعنی کسانی که از مرتبه طبیعت می‌خواهند شروع کنند، دعاهای آن‌ها همین‌هاست. کسانی که از مرتبه نفس شروع می‌کنند، همین‌هاست. کسانی که نفس آن‌ها رام است، قلبشان را شروع کردند و می‌خواهند تلوّنات قلبی را پیشگیری کنند، بازهم دعاهای آن‌ها همین‌هاست و همین طور تا آخر کسانی که سر، خفی و اخفی را می‌خواهند به کمال برسانند هم همین است. 🔹 حتی اهل نهایت هم که همه این مراتب را ظاهراً و باطناً طی کردند و سیر دیگری که سیر در اسماء و صفات خدای متعال هست را شروع کردند، آن‌ها هم همین‌گونه است. یعنی دعای آن‌ها، دعای حقیقت و باطن طبیعت آن‌ها همین دعاهایی است که در این‌جاست. باطن و حقیقت نفس آن‌ها، بازهم دعاها همین‌گونه است. 🔹 یعنی به‌خاطر جامعیت ماه رجب نسبت به رحمت خدای متعال، ادعیه‌ای که وجود دارد، ادعیه همگانی است. بر خلاف ماه مبارک رمضان است که مثلاً دعای امام محمد باقر علیه الصلات و السلام، دعای خواص بلکه اخص خواص است. یا مثلاً در ماه شعبان، زیارت شعبانیه یا ادعیه خاص شعبان ممکن است که مربوط به همگان نباشد و اگر کسانی هم بخوانند، ممکن است متوجه نشوند که چه می‌گویند، به‌خاطر این‌که امکان دسترسی برای آن‌ها نیست. اما ماه رجب این‌گونه نیست. 🔹 ماه رجب سفره عامی است که عمومات، ظواهر، روایات و ادعیه آن مربوط به همگان است و همگان می‌توانند به آن دست پیدا کنند. سفره‌ای به این گستردگی که ظاهر آن مربوط به جمعی، باطن آن مربوط به جمعی دیگر و هر دو هم به اندازه استعداد، لیاقت، حال و قال خود از آن استفاده ببرند، وجود ندارد؛ چه، این‌گونه به نظر می‌رسد. کانال طهور @sharabetahour

💠 عشق به معارف؛ مرتبه اعلای رغائب 🔹 مراتب و مصادیق رغائب 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ویژه لیلۀ الرغائب 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 عشق به معارف؛ مرتبه اعلای رغائب 🔹 مراتب و مصادیق رغائب

💠 عشق به معارف؛ مرتبه اعلای رغائب 🔹 مراتب و مصادیق رغائب 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ویژه لیلۀ الرغائب 26 ـ 1 ـ 1395 🔹 در نگاه مشهور و متعارف می‌گویند لیلة الرغائب شبی است که باید آدم آرزو کند و هر تقاضایی که از خدای متعال دارد، به زبان و عملش اظهار کند تا خدای متعال آرزوهایش را برآورده کند. این سخن نادرست نیست ولی مرتبه ادنی (پایین‌ترین مرتبه) رغائب است. آرزو کردن و تقاضا کردن و از خدا خواستن در همه ایام و لیالی سال امر پسندیده است و شاید ممکن است امشب (جمعه اول ماه رجب) پسندیده‌تر هم باشد. بنابراین رد نمی‌کنیم که رغائب این نیست، اما درجه پایین است. 🔹 درجه کامل رغائب عبارت است از تحقق یافتن میل‌ها و رغبت‌ها یا رغبت کردن به خوبی‌ها و امور پسندیده در عمل. همچنان‌که در جاهایی هست که انسان خوف یا در تعبیر عرفانی و دینی رهبت دارد، یعنی از چیزی می‌ترسد. نقطه مقابل رهبت، رغبت است، یعنی یک چیز را دوست دارد، نه این‌که به زبان می‌آورد و دعا می‌کند، نه، اصل این‌که ما چنین میلی داشته باشیم، این خود درجات مختلفی دارد. 🔹 اولین درجه آن است که هم میل و رغبت به عمل صالح داشتن، هم آن را به فعلیت رساندن و هم رفتارهای متناسب با این رغبت از خود نشان دادن. مثل این‌که گاهی کسی به ما می‌گوید بفرمایید بخورید، می‌گوییم میل نداریم یعنی رغبت نداریم؛ نه این‌که سیر هستیم، ممکن است گرسنه هم هستیم ولی به هر دلیلی میل نداریم. ولی اگر کسی رغبت داشته باشد، حداقل قدری از این غذا می‌خورد، اگر زیادتر باشد، به‌قدر متعارف می‌خورد و اگر رغبتش خیلی زیاد باشد، بیشتر از حد متعارف می‌خورد. 🔹 رغبتی که در این شب گفته می‌شود، این است که اولاً در اولین درجه به اعمال صالح و پسندیده رغبت داشته باشید، ثانیاً در مرتبه فعلیت و عمل هم اعمال صالح را انجام بدهید، آن اندازه که رغبت دارید. 🔹 مرتبه کامل‌تر، رغبت به خُلقیات پسندیده و فضایل و مکارم اخلاقی است که به همین‌گونه است. یعنی اولاً به مکارم اخلاقی رغبت داشته باشد، یعنی وقتی که یک خُلق خوب را در دیگران می‌بیند، با همه وجود تشویق و تحسین کند ولو صدایش به او نمی‌رسد ولی در دل خود می‌گوید احسنت. قدم دیگر این است که خلق‌های پسندیده را در عمل نشان بدهد یعنی کارهایی که نشان دهنده خلق پسندیده است را انجام بدهد. 🔹 مرتبه سوم، رغبت به معارف است؛ یعنی فهمیدن، ادراک کردن؛ میل و رغبت و اشتیاق و عشق به فهمیدن داشته باشد و در عمل هم تلاش کند که بفهمد. 🔹 گمان بنده بر این است که این رغبت در مقابل رهبت است. اما در عین حال آرزو داشتن و تقاضا کردن و دعا کردن هم امر پسندیده است ولی نسبت آن رغبت و آرزو که در بین مردم رواج دارد با این رغبتی که در مقابل رهبت است، مانند پاشیدن آب جلوی حیات خانه و آب دادن به گل و باغچه است. 🔹 آبی که جلوی خانه پاشیده می‌شود، هیچ گل و گیاهی از آن به بار نمی‌آید و هیچ اثری ندارد، اما جلوی گرد و غبار را می‌گیرد. کسانی که صرفاً آرزو دارند و از رغائب جمعه اول ماه رجب فقط آرزو و دعای آن را دارند، این حداقل جلوی گرد و غبارها را می‌گیرد، اما نباید انتظار داشت که از این رغبت‌ها معرفت، خلق حسن یا عمل صالح پدید بیاید. کانال طهور @sharabetahour

💠 شرح برخي عبارات دعاي رجبيه 🔹 پرسش: با عرض سلام و ادب حضور استاد ارجمند، در یکی از ادعیه ماه مبارک رجب می‌خوانیم « اللهم انی اسئلک بمعانی جمیع ما یدعوک به ولاة امرک» تا اینجا که می‌فرماید «یعرفک بها من عرفک» ضمیر «ها» به چه بر می‌گردد؟ و عبارت « فتقها و رتقها بیدک بدؤها منک و عودها الیک» به چه معناست؟ در ادامه می‌فرماید «فبهم ملأت سمائک و ارضک...» آیا مرجع ضمیر «هم» همان مرجع ضمیر «ها» در عبارت فوق است. مقامات و علامات الهی به چه معناست؟ در انتهای این دعا از خداوند می‌خواهیم که «و اصلح لنا خبیئة اسرارنا». از محضرتان تقاضا دارم درباره این عبارت نیز توضیح بفرمایید. با عرض سپاس و تشکر. 🗂 پاسخ از استاد حسینی شاهرودی: با نام خدا دعاي ماه رجب ✔️ از بازگشت ضمير پرسيده بوديد، يادآوري مي‌کنم که با توجه به اين نکته که ماه رجب مقدمه ماه شعبان است و ماه شعبان، ماه ظهور ولايت اعظم الهي در صورت ختم نبوت و ولايت و تجليِ احمديِ محمدي است، مغز و محور اعمال اين ماه، عبوديت به منظور دريافت استعداد درک محبت و ولايت در ماه بعد است. از اين‌رو، اشاره‌ها بلکه صراحت‌هايي که دل را متوجه مقصد اصلي نمايد، بسيار است که يکي از آن‌ها توقيع مبارک حضرت بقية الله صلوات‌الله‌عليه است. ✔️ البته چنان‌که مي‌دانيد، ماه شعبان، ماه ولايت و مقدمه ماه مبارک رمضان است. از اين‌رو، در اعمال و اوراد و ادعيه اين ماه، اشارت‌ها و صراحت‌هاي بسياري به‌منظور آشکار ساختن حقيقت توحيد وجود دارد. ✔️ به‌هرحال، توضيحي در باره ارجاع ضميرهاي ياد شده عرض مي‌کنم: ✔️ تعابير شريف توقيع مبارک، در برخي از فرازها نشان مي‌دهد که مقصود از «يعرفک بها»، «لافرق بينک و بينهم»، «فتقها و رتقها»، «بدئها و عودها» همان است که در ضميرهاي «فجعلتهم»، «المعلنون»، «الواصفون» و مانند آن و نيز ضميرهاي «انهم عبادک»، «فبهم ملأت» و مانند آن مقصود است. به اعتبار لفظ «ولاة»، ضمير «ها» آمده است و بنابر نظر حقير که لفظ «مقامات» نيز با واژه ولاة، جز از جهت اجمال و تفصيل يا ظهور و بطون تفاوت چنداني ندارد، به اعتبار اين واژه (مقامات) نيز ضمير «ها» آمده است و به اعتبار واژه‌هاي «عبادک»، «خلقک»، ضمير «هم» آمده است. ✔️ بر اين اساس، مقصود از اسئلک بما نطق فيهم، فجعلتهم معادن ... و ارکاناً، يعرفک بها من عرفک، لافرق بينک و بينهم الاّ انهم عبادک تا آخر اين فراز، همان واليان امر الهي است که امين بر اسرار و توصيف کنندگان چيزي هستند که ديگران مجاز بدان نيستند. فرازهايي از زيارت جامه کبيره، امين الله و آل يس نيز بدان اشاره بلکه تصريح دارند. ✔️ بر اين اساس، واليان او، معادن کلمات، ارکان توحيد و آيات و مقامات اويند و عبارت «لا تعطيل لها»، وصف مقامات، آيات و کلمات است نه وصف ولاة. ✔️ بنابر آن‌چه که درباره گمان خويش گفتم، ميان مقامات و توحيد و آيات از سويي و ولايت از ديگر سو، تفاوت اساسي وجود ندارد. مهم‌ترين تفاوت آن دو که سبب دوگانگي ظاهري شده است، تفاوت در اجمال و تفصيل يا ظهور و بطون است. از اين ديدگاه، ولايت، ظاهر توحيد است و توحيد، باطن ولايت. ✔️ بر اين اساس، عبارت «لا تعطيل لها» که وصف مقامات است، وصف ولاة نيز هست و در نتيجه، ولاة در عين حال که معدن کلمات هستند، خود کلمات نيز هستند و در عين حال که ارکان توحيد هستند، به اعتبار عدم تعدد حقيقي ميان ارکان و صاحب آن، توحيد نيز هستند بلکه حصن و حقيقت توحيدند. توضيح بيشتري در مقاله‌اي که در بزرگ‌داشت مرحوم قاضي طباطبايي نوشته شد، آمده است. ✔️ يادآوري اين نکته بد نيست که فهم اين دعا با فهم دعاي کميل، قرين و يا بدان بستگي دارد. چنان‌که برخي از تعابير اين دعا را بايد با فهم زيارت جامعه کبيره، فهم نمود. ✔️ عبارت «بهم ملأت سمائک و ارضک» را با تعابيري چون، «نحن والله الاسماء الحسني»، و «باسمائک التي ملأت ارکان کل شئ» و نيز با «ارواحکم في الارواح» و مانند آن مقايسه کنيد. ✔️ عبارت« بدؤها منک و عودها اليک» را با عبارت «بکم فتح الله و بکم يختم» و نيز با «اياب الخلق اليکم و حسابهم عليکم» مقايسه کنيد. ✔️ يا خبيئة توضيح و تأکيد بر اسرار است، در اين صورت همه اسرار ما از مکنونات است و از او مي‌خواهيم که آن را مکنون نگه‌دارد و يا آن که قيد اسرار است. در اين صورت، اسرار بر دو قسم است‌. قسمي از آن آشکار مي‌گردد و قسمي ديگر ممکن است در کمون خويش باقي بماند. در اين صورت، مقصود از خبيئه همين قسم دوم است. کانال طهور @sharabetahour

💠 امام جواد (علیه السلام)؛ پاداش كمال شيعيان 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🗂 متن در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

💠 امام جواد (علیه السلام)؛ پاداش كمال شيعيان 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🔹 راجع به امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام چند نكته را مي‌توانم خدمت‌تان عرض كنم. ✔️ يك نكته همان است كه درباره‌ي امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام و عالم بودن آن حضرت گفته شد و تكرار نمي‌كنم و بر اساس آن ـ چنان‌كه گفته شد ـ همه‌ي خاندان پيامبر عليهم‌الصلات‌والسلام صاحب جود و کرم ذاتي و فعلي (جواد) هستند. ✔️ نكته‌ي دوم، با توجه به اين‌كه امامت در امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام به تماميت رسيده، به‌گونه‌اي كه تمام كساني كه امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام را به امامت شناختند و بدو ايمان آوردند، به مرتبه‌اي از بلوغ، تعقل و كمال دست پيدا كرده‌اند كه گويي مي‌توانند حقيقت امامت را دريابند، هر چند مصداق آن غير متعارف باشد. در اين صورت، شيعيان امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام كمّل شيعيان هستند، يعني به اوج تعالي شيعه رسيدند. 🔹 بر اين اساس چون به كمال رسيدند، شايسته‌ي دريافت پاداشي فراتر از همه‌ي عالم هستي هستند، پاداش هم نتيجه كمال يا استكمال است. اين‌كه پاداش‌شان بايد فراتر از عالم هستي باشد، به خاطر اين است كه آن كمالي كه يافته‌اند، فراتر از عالم هستي است؛ كمالي كه يافته‌اند امامت و حقيقت امامت است بدون توجه به ويژگي‌هاي عرفي و طبيعي. چون حقيقت امامت را يافته‌اند، تجزيه و تقسيم و مانند آن بعد از امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام رخ نداد و رخ نمي‌دهد. اما در گذشته چون شيعيان به حقيقت و تماميت امامت دست پيدا نكرده بودند، به‌راحتي با اندكي شرايط اجتماعي، سياسي، اقتصادي و مانند آن عمداً يا سهواً؛ خواسته يا ناخواسته امام را گم مي‌كردند، بنابراين جمعي دو امامي، سه امامي و ... شدند. وقتي به امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام رسيد، شيعه به‌جاي آنكه امام را بيابد، امامت را يافته است و اين يعني دريافت امانت، خلافت، ولايت و حقيقت توحيد. 🔹 بنابراين چون كمال نامتناهي است، پاداش آن‌هم بايد نامتناهي باشد. اين پاداش نامتناهي براي شيعيان خالص، وجود مبارك امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام است و سرّ اين‌كه در برخي از روايات ـ بر حسب نقل ـ و نيز آداب زيارت و مجربات در دعا و استدعا آمده است كه اگر كسي چيزي از امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام، آن حضرت را به امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام قسم بدهد، بدين سبب است كه امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام پاداش كمال شيعيان است، به‌گونه‌اي كه اگر پس از امام جواد يا ائمه ديگر ـ به نحو شرطيه امتناعيه ـ امام ديگري هم معرفي نمي‌شد، شيعيان بر امامت حضرت امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام تا روز قيامت باقي مي‌ماندند و نتيجه‌ي اين كمال جود الهي يا بركت الهي در وجود امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام است كه ظهور پيدا كرده. شواهدي هم در روايات مي‌توان بر اين نكته يافت. ✔️ نكته ديگر اين‌كه، در ميان انبيا و اولياي الهي گاهي خداي متعال امام و پيامبر را براي خلق فرستاده است ولي براي تأييد صدق آن‌ها به آن‌ها معجزه كرامت فرموده است ولي خودشان فردي از ميان انسان‌ها ـ بشر مثلكم ـ اما صاحب معجزه هستند. اما در برخي از موارد به يكي از اين دو دليل كه انسان‌ها شايستگي و قابليت دريافت فيض ملكوتي و متافيزيكي الهي را مستقيم پيدا كرده‌اند يا بدين سبب كه استعداد دريافت ابدي الهي را به دست بياورند، ـ كه هر دو توجيهاتي دارد و مي‌توان آن را تبيين كرد ـ خدا پيامبر و امامي مي‌فرستد كه خودش معجزه است، نه آن‌كه معجزه داشته باشد. در ميان پيامبران عليهم‌الصلات‌والسلام حضرت عيسي صلوات‌الله‌عليه و در ميان امامان عليهم‌الصلات‌والسلام امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام اولين معجزه الهي است به اين سبك كه عرض كردم كه در كودكي امام است، يعني در كودكي كسي است كه محيط بر عوالم هستي است كه سرّش يكي از آن دو نكته است؛ يا بدين سبب است كه انسان‌ها قابليت دريافت فيض ملكوتي الهي را دارند، يا به اين خاطر كه اين‌ها به خاطر كمال‌شان حاضرند نسبت به يك كودك چند روزه و چند ساله هم منقاد و مطيع باشند و يا بدين خاطر كه اين كودك چند ساله مي‌آيد تا انسان‌ها را براي پيامبران يا اماماني كه از كودكي امام خواهند بود، آماده سازند. 🔹 هر كدام از اين دو نكته كه باشد، نكته بسيار مهمي است درباره‌ي امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام. 🔹 بر اساس همين نکته دوم است که مي‌توان آغاز غيبت و يا مقدمات اصلي آن را از زمان امام رضا صلوات‌الله‌وسلامه‌عليه دانست. اگر چه بر اساس تعابير ديگر، غيبت از زمان امام هادي صلوات‌الله‌وسلامه‌عليه به‌آرامي شروع شده است. کانال طهور

💠 صراط مستقيم 🗂 پرونده ويژه ولادت اميرالمؤمنين (سلام الله عليه) در پایگاه طهور https://b2n.ir/g24194