- توی فضای مجازی زیاد به چشمم خورده و احتمالا شما هم دیده باشید که می‌نویسند حضرت زینب به اسارت نرفت بلکه او بود که یزیدیان رو به اسارت گرفت، حالا با جمله‌بندیهای متفاوت ولی با همین معنا که این مداحی هم تقریبا همون فحوا رو داره. من با این عبارت موافق نیستم. این انکارناپذیره که پیروزِ این میدان حضرت زینب سلام‌الله‌علیها بودند و ایشون با خطابه‌ها و رسواگری‌هاشون دشمن رو نیست و نابود کردند و به همون تعبیر گویی دشمن رو اسیر کردند. لیکن پرداختن به پیروزی حضرت زینب با عبارتهای این‌چنینی که بگیم و بنویسیم زینب به اسارت نرفت و... درست نیست، درسته اشاره به این داره که فاتح این میدان حضرت زینب بودند ولی در عوض پشت صحنه‌ی این فتح رو کمرنگ می‌کنه! این فتح بهایی داشته سنگین و سخت و اون بها رو حضرت زینب پرداختن، نمیشه که گفت زینب امویان رو به اسارت گرفت و اون حجم از رنج و زحمت اسارت حضرت رو کمرنگ کرد و نادیده گرفت. اتفاقا حضرت اسیر شدن، بد هم اسیر شدن! به دست شقی‌ترین افراد هم به اسارت گرفته شدن که از هیچ رنج و آزاری نسبت به اسرا دریغ نکردن. از گرسنگی و تشنگی دادن به اسرا گرفته تا ضرب سیلی و شلاق، از تمسخر و توهین گرفته تا زخم زبان و آزار روانی. حضرت زینب دشمن رو عقب روندن و شکست دادن ولی در این مسیر خیلی رنج بردن خیلی زحمت کشیدن اصلا این حدیث امام زمانه که صبح و شام بر اسارت عمه‌ام زینب گریه می‌کنم اونقدر زیاد که اشکم به خون بدل میشه. نباید فکر کنیم اینجوری داریم قهرمان می‌سازیم از حضرت اینجوری فقط داریم رنجها و زحمتهای فراوان حضرت رو کمرنگ می‌کنیم. ✍ملیحه سادات مهدوی @sharaboabrisham

_

بادِ برخاسته از بلندی‌های بهشت، هسته‌‌ی خرماهایی را که مادربزرگتان خدیجه با هزار مِهر به دستمال می‌بست و به دست جدتان رسول‌الله می‌سپرد، در شوره‌زارِ نینوا پراکند تا بعد از هبوطِ شما در آن صحرا، خاک حاصلخیز شود و نخلستان‌ها سر از خاک برآوَرَدند. پیش از شما در نینوا تا شعاع چند صد متر خبری از آبادی نبود و حالا نخل‌هایی بلندتر از کهکشان فاصله‌ی میان شما و علمدار را پُر کرده‌اند تا آدمها بتوانند همانطور که روی زمین‌اند مزه‌ی رطب‌های بهشت را بچشند. آری همه چیز از مادربزرگتان خدیجه شروع می‌شود، حتی همین نخلهای سپیدبختِ بین‌الحرمین هم ریشه در باغچه‌ی خانه‌ی خدیجه دارند. شما خودتان در رجزهای ظهر عاشورا به صد فخر و هزار مباهات از نسبت خود با خدیجه گفته بودید: اَنا ابن خدیجه الکبری... راستی اگر نبود خدیجه و آن خرماها که با هزار مِلح و مِهر در دهانِ پیغمبرِ ما می‌گذاشت، سرنوشت آدمیزاد چه می‌شد؟! . حالا سپیدبخت‌ترین نخل‌های جهان ثمر داده‌اند تا کامِ زائران شما را به طعم رطبهای جنت آشنا کنند. این نخلهای قد کشیده در بین‌الحرمین برای آنند که محبان شما را زیر سایه‌ بگیرند و از خنکای بهشت سهمشان ببخشند... درود خداوند بر مادربزرگی این‌چنین بلندمرتبه که نواده‌ای چون شما از دامانش برمی‌خیزد... ✍ملیحه سادات مهدوی 🎥 فیلم برداشت خرما از نخلهای بین‌الحرمین. 🟢 پیغمبر از معراج خبر آورده بود، خداوند روزی سه مرتبه به وجود تو بر ملائک مباهات می‌کند و بر عرش فخر می‌فروشد، خدیجه! https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a

امروز دوباره جامِهریم رو باز کردم و چند تا از مِهر و لطفهای شما رو خوندم. جامِهری یه کانال مخصوص خودمه که پیامهای شما رو برای خودم اونجا ذخیره می‌کنم. دوست دارم با تمام قلبم تقدیر کنم از شما عزادارهای اباعبدالله که این ایام با پیامهاتون و با مهربانی‌هاتون من رو تشویق و ترغیب کردید به نوشتن و رخصت دادید تا بیشتر و بیشتر بنویسم. مخصوصا شبهای دهه‌ی اول که چقدر برای خودم طلایی بود و چقدر شما اون نوشته‌ها رو دوست داشتید و بخاطرش محبت‌های فراوان با من داشتید. بخاطر حال خوبی که با مهربانی‌هاتون منتقل می‌کنید واقعا ممنونم ازتون🙏💚 التماس دعا ملیحه سادات مهدوی @sharaboabrisham

درسته که اینجا فضای مجازیه و آدمها به همدیگه دسترسی حقیقی ندارن ولی از اعضای این کانال چندین نفر به من هدایایی دادن که واقعا برام ارزشمنده. مثل این استیکرایی که به اسم خودم و کانالم طراحی کردن، لوگو و مُهر برام درست کردن، تصویرسازی و طراحی کردن، و خیلی چیزهای دیگه مثل همین طراحیها که توی مجازی بابتش هزینه دریافت می‌کنند رو از سر مِهر به من هدیه کردن، مِهری که فقط و فقط بخاطر اباعبدالله هست. و من واقعا ممنونم از اباعبدالله که اینطور قلبهای محبانش رو بر من مهربان کرده😭🌱 شراب و ابریشم پناهِ دلتنگی‌‌ها و خستگی‌های منه و ساکنانش دوستانِ نادیده‌ی پُر مِهرم💚 ممنونِ لطفِ اباعبدالله و عزادراهاشم 🌱

. پیچیده شمیمت همه جا ای تنِ بی سر چون شیشه‌ی عطری که درش گم شده باشد... .#سعیدبیابانکی #دو_خط_روضه ارسالی از طرف شما🌱

حضرت زینب سلام‌الله‌علیها همیشه در ادبیاتِ ما به کوه تشبیه میشن، کوه گرچه که نماد استقامت و پایمردیه، اما با تمام هیبتش، ایستاس و حرکت نداره! بنظر من اونچه که حضرت زینب رو شاخص می‌کنه بیشتر از استقامت، جریان و حرکت و پویاییه! اصلا، جریان فصل مشترک تمام انسان‌های بزرگِ دنیاست. درسته که حضرت زینب با استقامتشون کربلا رو حفظ کردند، اما این جریانِ ایشونه که کربلا رو در تمام تاریخ جاری می‌کنه و تشنگانِ کل عالم رو سیراب. آدم‌ها به وسعت فهم و درکشون و به میزان بهره‌شون از نور و ایمان، جریان پیدا می‌کنند و جریان می‌بخشن. حضرت زینب سلام‌الله‌علیها بزرگترین و پُر خروش‌ترین جاریِ عالم هستند. یک جریانِ عظیمِ در حرکت که تمامِ اونچه که از کوفه تا شام و از شام تا پهنه‌ی قیامت در مسیرش قرار می‌گیره رو زیر و رو می‌کنه و حیات می‌بخشه. ایشون بیشتر از اونکه به کوه شبیه باشند به رود شبیهن. رودی که سنگلاخها رو درمی‌نورده و با جریانش آگاهی و آبادی به بار می‌یاره. همیشه در کتابهای اجتماعی و جغرافیِ مدرسه می‌خوندیم اولین تمدن‌ها گِردِ آبها شکل گرفتند. زینب کبری آب جاری و پاکیه که تمدن بشری رو در پهنه‌ی خودش شکل داده و اجازه نداده که عالم به نیستی برسه. هر چه از عظمت زینب کبری و از شگفتیِ انقلابش بگیم و بنویسیم باز هم کمه باز هم مسئله آشکار نمی‌شه... جانها به قربانِ زینب جانها به قربانِ زِینِ اَب... ✍ملیحه سادات مهدوی صبحمون متبرک و نورانی به یاد و نامِ زینتِ امیرالمؤمنین 🌱 @sharaboabrisham

بابا امامِ خونه‌ی ما هستن و حاج آقا خدادادی، مرحوم کوثریِ بابا😅 حاج آقا خدادادی مداحِ اختصاصیِ مجلس‌های بابا هستن. مخصوصا روضه‌های فاطمیه‌ی بابا. اینجا صحن با صفای خونه‌ی پدربزرگم و جلسه‌ی دعای کمیله. مرحوم پدربزرگم مردی باسواد و دانا و بسیار باهوش بودند، مردی اهل شعر با دستخطی زیبا و سروده‌هایی روان. تصویر پررنگی که از ایشون در ذهنم مونده گریه‌های بی‌تابیه که در فراغ فرزندشون داشتند. اصلا یکی از دلایل اصلی اینکه من روضه‌ی حضرت علی‌اکبر رو با ذره‌ذره‌ی وجودم درک می‌کنم و واقعا برای اون لحظه‌ی اباعبدالله می‌سوزم، دیدنِ همین سوختنِ پدربزرگم در فراغ عموی جوانم هست. در فرهنگ ما محبتِ پدرها به فرزندها کمتر به رسمیت شناخته می‌شه و بخاطر فرهنگ حاکم بر جامعه پدرها کمتر رخصتِ بروز مهر و عشق به فرزندان رو دارن و بیشتر محکومند به صبوری و محکمی. در حالیکه پدرها بشدت عاطفی و مملو از محبت هستند. اما خب جامعه همونقدر که مهر مادری رو جلوه می‌ده مهر پدری رو انکار می‌کنه و همین میشه که در مرگ فرزند، پدر بسیار آسیب‌پذیرتر از مادره. وقتی فرزندی از دست می‌ره معمولا اولین حرف ما اینه که میگیم خدا به مادرش صبر بده، به مادر فرصت گریه و زاری داده میشه، آدمها گرد مادر رو می‌گیرند و داغش رو بزرگ و گرامی می‌‌دارن، اما پدر تنها می‌مونه با حجمی از حسرت محبتهایی که خرج فرزند نشده و فشار داغی که به رسمیت شناخته نمی‌شه. پدرها بعد از داغ فرزند به معنیِ واقعی کلمه ذوب می‌شن، پرپر میشن و در عین حال دیده نمی‌شن! ممنون میشم اگه به ذکر صلواتی، به آیه‌‌ی قرآنی، به طلب رحمتی پدربزرگم رو مهمان کنید.🙏🌱 @sharaboabrisham

سلام از این خریدِ جادویی جانمونید👌 هم یک روسری با پنجاه درصد تخفیف بخريد و هم به صندوق خیریه کمک کنید😍 یک تیر و دو نشون👌 ادمین فروش روسری‌های پر برکت اربعینی اینجاست: @PINK_SCARFF