مطلب شماره‌ی پنج در اولین مطلب راجع به نسبت اسلام و کائنات صحبت کردیم. حالا درباره وجود امام هم باید بدونیم همین نسبت وجود داره. اولین علت اینه که اسلام قائم به مُبَیِّن هست، یعنی اسلام با مفسر خودش هست که موجودیتش معنا می‌گیره، اسلامِ بدون معلم میشه همین اسلامی که وهابی وداعشی و این و اون هر کدوم به نفع خودشون خوانشی ازش دارن. برای همینه که در طول تاریخ دشمن به ساحت امام تعرض کرده ولی سمت قرآن کمتر دست انداخته چون قرآنِ بی امام کبریت بی‌خطره! این امامه که به قرآن معنا می‌بخشه و تبیینش می‌کنه و گرنه قرآن بدون امام هیچ کارکردی نداره. نقش امام در اینجا نقشی هم شأن با اسلامه، همون نخ تسبیح کائنات بودن. و البته امام شأن دیگری هم داره که باز اون هم سببِ قرارِ آفرینشه، سبب سلامتِ کائنات و اون واسطه‌ی فیض بودن امامه. ببینید هیچ فرق نمی‌کنه کسی کافر باشه یا مسلمان، شیعه باشه یا اهل سنت، محب اهل‌بیت باشه یا به کلی اهل‌بیت رو نشناسه یا حتی دشمنشون باشه، اصلا فرق نمی‌کنه کی و کجا و چطور هست، اهل‌بیت واسطه‌ی فیضند، یعنی هر آنچه از نعمت به انسان می‌رسه به واسطه‌ی وجود اهل‌بیت می‌رسه، از نفس کشیدن بگیرید تا هر آنچه می‌شه تصور کرد نه فقط برای انسان، بلکه برای کل کائنات... به همین دلیل کل عالمِ وجود به اهل‌بیت مدیون و بدهکارن، چون هر چی بهشون رسیده و می‌رسه از صدقه سر اهل‌بیت میرسه. بدون اهل‌بیت چنین امکانی وجود نداره، چون خداوند عالم رو به گونه ای خلق نموده و مقرر فرموده که جز با واسطه از جانبش چیزی به عالم گسیل نمی‌کنه، و این واسطه وجود اهل‌بیته. یعنی اگه اهل‌بیت لحظه‌ای نباشن، در همون لحظه کل عالم از بین میره، چون عالم قائم به فیض الهیه، فیض اگه قطع بشه عالم نابود میشه! این یک بحث کلامی خیلی عمیقه، که پیرامون ضرورت وجود ولیّ بحث میکنه اما فکر می‌کنم در همین حد مطلب روشن شده باشه و تفصیل بیشتری لازم نباشه. این رو هم اضافه میکنم که واسطه فیض بودن فقط یکی از ابعاد وجودیِ ولیّ هست، و نقش ولیّ در عالم بسیار وسیع‌تر و گسترده‌تر از این مورد هست، اما این یک مورد چون مرتبط با اصلِ وجود می‌شه، یعنی اصلا وجودِ همه چیز وابسته به این مسئله هست، بعنوان مهم‌ترین مورد بهش اشاره کردم حالا اگه توفیقی باشه بعدها راجع به سایر شئونات ولیّ با هم بحث می‌کنیم ان شاالله. این مورد مهم‌ترین موضوعه چون سایر مراتب بعد از وجود، ترتب پیدا میکنن، یعنی اول باید باشی تا حالا راجع به سایر موضوعاتت بحث کنیم، اگه در عدم باشی که سایر موارد هم به خودی خود منتفیه. وقتی بفهمیم نقش ولیّ در عالم وجود چیه، اونوقت میفهمیم اونی که جانش رو داده تا ولیّ حفظ بشه چه حقی به گردن ما داره... و اونوقته که برامون جا می‌افته یعنی چی که کل عالم به حضرت علی‌اکبر یا به حضرت زینب بدهکارند.... بحث ادامه داره... این قسمت براتون واضح و روشن بیان شد؟ ✍ملیحه سادات مهدوی @sharaboabrisham

بابا روضه‌ی جمع و جور و کوچیکی دارن که هر سال شب هفده محرم به اسم شبِ هفت امام حسین برگزار می‌شه! نمی‌دونم جای دیگه‌ای هم چنین مجلسی برای اباعبدالله مرسوم هست یا این رسم اختصاصیِ باباست؟ ما برای مُرده‌های خودمون مراسم هفت داریم، یک هفته بعد از فوت براشون ختم می‌گیریم. من این رسم روضه‌ی شب هفت امام حسین رو خیلی دوست دارم واسه اینکه انگاری اون سنتی که برای مُرده‌های خودمونه رو کِشوندیم به عزای اباعبدالله. خودمون رو قاطیِ امام کردیم و اونقدری امام رو از خودمون دونستیم که همون عادت مرسوم بین خودمون رو واسه امام هم به جا میاریم. انگار گفتیم حسین جان ما این کارو واسه مُرده‌های خودمون می‌کنیما، میشه همینقدر که ما شما رو از خودمون می‌دونیم شما هم ما رو از خودتون بدونید؟ ارباب ما به خیال خودمون باهات ندار بودیم، شما هم بزرگی کن و فکر کن ما واقعا خیلی باهات ندار هستیم... ✍ملیحه سادات مهدوی 🌱https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a

- توی فضای مجازی زیاد به چشمم خورده و احتمالا شما هم دیده باشید که می‌نویسند حضرت زینب به اسارت نرفت بلکه او بود که یزیدیان رو به اسارت گرفت، حالا با جمله‌بندیهای متفاوت ولی با همین معنا که این مداحی هم تقریبا همون فحوا رو داره. من با این عبارت موافق نیستم. این انکارناپذیره که پیروزِ این میدان حضرت زینب سلام‌الله‌علیها بودند و ایشون با خطابه‌ها و رسواگری‌هاشون دشمن رو نیست و نابود کردند و به همون تعبیر گویی دشمن رو اسیر کردند. لیکن پرداختن به پیروزی حضرت زینب با عبارتهای این‌چنینی که بگیم و بنویسیم زینب به اسارت نرفت و... درست نیست، درسته اشاره به این داره که فاتح این میدان حضرت زینب بودند ولی در عوض پشت صحنه‌ی این فتح رو کمرنگ می‌کنه! این فتح بهایی داشته سنگین و سخت و اون بها رو حضرت زینب پرداختن، نمیشه که گفت زینب امویان رو به اسارت گرفت و اون حجم از رنج و زحمت اسارت حضرت رو کمرنگ کرد و نادیده گرفت. اتفاقا حضرت اسیر شدن، بد هم اسیر شدن! به دست شقی‌ترین افراد هم به اسارت گرفته شدن که از هیچ رنج و آزاری نسبت به اسرا دریغ نکردن. از گرسنگی و تشنگی دادن به اسرا گرفته تا ضرب سیلی و شلاق، از تمسخر و توهین گرفته تا زخم زبان و آزار روانی. حضرت زینب دشمن رو عقب روندن و شکست دادن ولی در این مسیر خیلی رنج بردن خیلی زحمت کشیدن اصلا این حدیث امام زمانه که صبح و شام بر اسارت عمه‌ام زینب گریه می‌کنم اونقدر زیاد که اشکم به خون بدل میشه. نباید فکر کنیم اینجوری داریم قهرمان می‌سازیم از حضرت اینجوری فقط داریم رنجها و زحمتهای فراوان حضرت رو کمرنگ می‌کنیم. ✍ملیحه سادات مهدوی @sharaboabrisham

_

بادِ برخاسته از بلندی‌های بهشت، هسته‌‌ی خرماهایی را که مادربزرگتان خدیجه با هزار مِهر به دستمال می‌بست و به دست جدتان رسول‌الله می‌سپرد، در شوره‌زارِ نینوا پراکند تا بعد از هبوطِ شما در آن صحرا، خاک حاصلخیز شود و نخلستان‌ها سر از خاک برآوَرَدند. پیش از شما در نینوا تا شعاع چند صد متر خبری از آبادی نبود و حالا نخل‌هایی بلندتر از کهکشان فاصله‌ی میان شما و علمدار را پُر کرده‌اند تا آدمها بتوانند همانطور که روی زمین‌اند مزه‌ی رطب‌های بهشت را بچشند. آری همه چیز از مادربزرگتان خدیجه شروع می‌شود، حتی همین نخلهای سپیدبختِ بین‌الحرمین هم ریشه در باغچه‌ی خانه‌ی خدیجه دارند. شما خودتان در رجزهای ظهر عاشورا به صد فخر و هزار مباهات از نسبت خود با خدیجه گفته بودید: اَنا ابن خدیجه الکبری... راستی اگر نبود خدیجه و آن خرماها که با هزار مِلح و مِهر در دهانِ پیغمبرِ ما می‌گذاشت، سرنوشت آدمیزاد چه می‌شد؟! . حالا سپیدبخت‌ترین نخل‌های جهان ثمر داده‌اند تا کامِ زائران شما را به طعم رطبهای جنت آشنا کنند. این نخلهای قد کشیده در بین‌الحرمین برای آنند که محبان شما را زیر سایه‌ بگیرند و از خنکای بهشت سهمشان ببخشند... درود خداوند بر مادربزرگی این‌چنین بلندمرتبه که نواده‌ای چون شما از دامانش برمی‌خیزد... ✍ملیحه سادات مهدوی 🎥 فیلم برداشت خرما از نخلهای بین‌الحرمین. 🟢 پیغمبر از معراج خبر آورده بود، خداوند روزی سه مرتبه به وجود تو بر ملائک مباهات می‌کند و بر عرش فخر می‌فروشد، خدیجه! https://eitaa.com/joinchat/3329950063C640e43cb5a

امروز دوباره جامِهریم رو باز کردم و چند تا از مِهر و لطفهای شما رو خوندم. جامِهری یه کانال مخصوص خودمه که پیامهای شما رو برای خودم اونجا ذخیره می‌کنم. دوست دارم با تمام قلبم تقدیر کنم از شما عزادارهای اباعبدالله که این ایام با پیامهاتون و با مهربانی‌هاتون من رو تشویق و ترغیب کردید به نوشتن و رخصت دادید تا بیشتر و بیشتر بنویسم. مخصوصا شبهای دهه‌ی اول که چقدر برای خودم طلایی بود و چقدر شما اون نوشته‌ها رو دوست داشتید و بخاطرش محبت‌های فراوان با من داشتید. بخاطر حال خوبی که با مهربانی‌هاتون منتقل می‌کنید واقعا ممنونم ازتون🙏💚 التماس دعا ملیحه سادات مهدوی @sharaboabrisham

درسته که اینجا فضای مجازیه و آدمها به همدیگه دسترسی حقیقی ندارن ولی از اعضای این کانال چندین نفر به من هدایایی دادن که واقعا برام ارزشمنده. مثل این استیکرایی که به اسم خودم و کانالم طراحی کردن، لوگو و مُهر برام درست کردن، تصویرسازی و طراحی کردن، و خیلی چیزهای دیگه مثل همین طراحیها که توی مجازی بابتش هزینه دریافت می‌کنند رو از سر مِهر به من هدیه کردن، مِهری که فقط و فقط بخاطر اباعبدالله هست. و من واقعا ممنونم از اباعبدالله که اینطور قلبهای محبانش رو بر من مهربان کرده😭🌱 شراب و ابریشم پناهِ دلتنگی‌‌ها و خستگی‌های منه و ساکنانش دوستانِ نادیده‌ی پُر مِهرم💚 ممنونِ لطفِ اباعبدالله و عزادراهاشم 🌱

. پیچیده شمیمت همه جا ای تنِ بی سر چون شیشه‌ی عطری که درش گم شده باشد... .#سعیدبیابانکی #دو_خط_روضه ارسالی از طرف شما🌱

حضرت زینب سلام‌الله‌علیها همیشه در ادبیاتِ ما به کوه تشبیه میشن، کوه گرچه که نماد استقامت و پایمردیه، اما با تمام هیبتش، ایستاس و حرکت نداره! بنظر من اونچه که حضرت زینب رو شاخص می‌کنه بیشتر از استقامت، جریان و حرکت و پویاییه! اصلا، جریان فصل مشترک تمام انسان‌های بزرگِ دنیاست. درسته که حضرت زینب با استقامتشون کربلا رو حفظ کردند، اما این جریانِ ایشونه که کربلا رو در تمام تاریخ جاری می‌کنه و تشنگانِ کل عالم رو سیراب. آدم‌ها به وسعت فهم و درکشون و به میزان بهره‌شون از نور و ایمان، جریان پیدا می‌کنند و جریان می‌بخشن. حضرت زینب سلام‌الله‌علیها بزرگترین و پُر خروش‌ترین جاریِ عالم هستند. یک جریانِ عظیمِ در حرکت که تمامِ اونچه که از کوفه تا شام و از شام تا پهنه‌ی قیامت در مسیرش قرار می‌گیره رو زیر و رو می‌کنه و حیات می‌بخشه. ایشون بیشتر از اونکه به کوه شبیه باشند به رود شبیهن. رودی که سنگلاخها رو درمی‌نورده و با جریانش آگاهی و آبادی به بار می‌یاره. همیشه در کتابهای اجتماعی و جغرافیِ مدرسه می‌خوندیم اولین تمدن‌ها گِردِ آبها شکل گرفتند. زینب کبری آب جاری و پاکیه که تمدن بشری رو در پهنه‌ی خودش شکل داده و اجازه نداده که عالم به نیستی برسه. هر چه از عظمت زینب کبری و از شگفتیِ انقلابش بگیم و بنویسیم باز هم کمه باز هم مسئله آشکار نمی‌شه... جانها به قربانِ زینب جانها به قربانِ زِینِ اَب... ✍ملیحه سادات مهدوی صبحمون متبرک و نورانی به یاد و نامِ زینتِ امیرالمؤمنین 🌱 @sharaboabrisham

بابا امامِ خونه‌ی ما هستن و حاج آقا خدادادی، مرحوم کوثریِ بابا😅 حاج آقا خدادادی مداحِ اختصاصیِ مجلس‌های بابا هستن. مخصوصا روضه‌های فاطمیه‌ی بابا. اینجا صحن با صفای خونه‌ی پدربزرگم و جلسه‌ی دعای کمیله. مرحوم پدربزرگم مردی باسواد و دانا و بسیار باهوش بودند، مردی اهل شعر با دستخطی زیبا و سروده‌هایی روان. تصویر پررنگی که از ایشون در ذهنم مونده گریه‌های بی‌تابیه که در فراغ فرزندشون داشتند. اصلا یکی از دلایل اصلی اینکه من روضه‌ی حضرت علی‌اکبر رو با ذره‌ذره‌ی وجودم درک می‌کنم و واقعا برای اون لحظه‌ی اباعبدالله می‌سوزم، دیدنِ همین سوختنِ پدربزرگم در فراغ عموی جوانم هست. در فرهنگ ما محبتِ پدرها به فرزندها کمتر به رسمیت شناخته می‌شه و بخاطر فرهنگ حاکم بر جامعه پدرها کمتر رخصتِ بروز مهر و عشق به فرزندان رو دارن و بیشتر محکومند به صبوری و محکمی. در حالیکه پدرها بشدت عاطفی و مملو از محبت هستند. اما خب جامعه همونقدر که مهر مادری رو جلوه می‌ده مهر پدری رو انکار می‌کنه و همین میشه که در مرگ فرزند، پدر بسیار آسیب‌پذیرتر از مادره. وقتی فرزندی از دست می‌ره معمولا اولین حرف ما اینه که میگیم خدا به مادرش صبر بده، به مادر فرصت گریه و زاری داده میشه، آدمها گرد مادر رو می‌گیرند و داغش رو بزرگ و گرامی می‌‌دارن، اما پدر تنها می‌مونه با حجمی از حسرت محبتهایی که خرج فرزند نشده و فشار داغی که به رسمیت شناخته نمی‌شه. پدرها بعد از داغ فرزند به معنیِ واقعی کلمه ذوب می‌شن، پرپر میشن و در عین حال دیده نمی‌شن! ممنون میشم اگه به ذکر صلواتی، به آیه‌‌ی قرآنی، به طلب رحمتی پدربزرگم رو مهمان کنید.🙏🌱 @sharaboabrisham

سلام از این خریدِ جادویی جانمونید👌 هم یک روسری با پنجاه درصد تخفیف بخريد و هم به صندوق خیریه کمک کنید😍 یک تیر و دو نشون👌 ادمین فروش روسری‌های پر برکت اربعینی اینجاست: @PINK_SCARFF

خورشید، در قلبِ تابستان، به بلوغ می‌رسد! کمالِ آفتاب، نیمه‌ی مرداد است! و شما درست در روز زایش و تابشِ خورشید در زمین هبوط کردید. شما آن گرمترین و روشن‌ترین شعاعِ آفتابید که بر ما منت گذاشتید و به نَفَس‌هایمان تابیدن گرفتید تا ما از وجود شما حیات بگیریم و عشق و زندگی. بی‌شک شما همان رطب اعلای بهشتید که در خرماپزانِ نیمه‌ی مرداد از شاخ نخلهای جنت چیده شدید و در طبقی از نور، کنار محراب پدر، گرمی و شیرینی‌تان به ما عطا شد. باید نیمه‌ی مرداد را آینه‌بندان کنیم تا تصویر شما در آینه‌ها تکثیر شود! یک دانه "شما" کم است! دنیا باید از شما هزار هزار داشته باشد، از شما که اسطوره‌اید در شکیبایی و مِهر. من و تک‌تک این خواهر و برادرها باید قلب‌هایمان را تراش دهیم و تندیس شما را روی آن حک کنیم. باید که نیمه‌ی مرداد را به احترام هبوط شما ایستاده به شب برسانیم! باید تمام شهر را آذین ببندیم. باید برای خجسته روز ولادت شما جشنی به شکوه آسمانها برپاکنیم… باید که مهرانگیزترین و پر احترام‌ترین واژگان را به استخدام بگیریم شاید در خور شأن شما خطی بنویسیم. مادرم! ای وسیع‌ترین و زلال‌ترین و آبی‌ترین اقیانوسی که به عمر دیده‌ام! واژه ای نیست که با آن شما را ستایش کنیم… تنها می‌توان نوشت: دوستتان داریم، بهترین! نیمه‌ی مرداد سالروز تولد تمام خوبی‌ها، تولد بهترین مادر دنیا، بر پدر و بر من و بر تمام اهل این خانه هزارهزار بار مبارک باد… سایه‌تان مستدام خاک پای شما: اهل خانه‌ی پر مهر و صفامان تولد مامانم مبارک😍 🌱 @sharaboabrisham

سلام جالبه برام به جز ایشون دو سه نفر دیگه هم پیام دادن و گفتن مخاطب 👈 این متن کی بود. یعنی واقعا معلوم نبود برای مامانم نوشتم؟ پونزده مرداد تولد مامانمه متن تبریک تولدی بود که برای ایشون نوشتم. البته خیلیها هم پیام دادن و تبریک گفتن تولد ایشون رو که ممنونم ازشون ولی گفتم شاید برای بعضیهای دیگه هم متن مبهم بوده و متوجه مخاطب نشدن به همین دلیل خواستم شفاف‌سازی کنم.😁 ظاهرا کار جز با هَپی مَپی راه نمیفته، عادت به این مدل تبریکات نداریم😂 خلاصه که بله هَپی برس دی مای دیِر مامی❤️😂

حِجرُهُ مأوىٰ المُتعَبين آغوش او پناهِ خسته‌هاست - اباعبدالله علیه‌‌السلام🌱 @sharaboabrisham

مطلب شماره‌ی شش در ادامه‌ی مباحث قبلی می‌رسیم به یک سوال که جواب این سوال در واقع تکمیل‌کننده‌ی بحثه. این سؤال که چرا نقش حضرت امام سجاد علیه‌السلام در وقایع بعد عاشورا به پررنگی نقش حضرت زینب سلام‌الله‌علیها نیست؟ ماجرای مریضی حضرت در کربلا و در مسیر اسارت در واقع تمهید الهی به جهت حفظ جان ایشون بود، شبیه الان که غیبت اسباب حفظ جان امام زمان هست. حضرت اونقدری مریضی‌شون شدت داشت که دشمن احتمال میداد ایشون زنده نخواهند موند و همین سبب می‌شد چند باری که بعد از غارت خیمه‌گاه و در مسیر اسارت قصد جان ایشون رو کردن از این کار منصرف بشن. پس نکته‌ی اول شد نقش بیماری در حفظ جان امام. و نکته‌ی بعدی راجع به نقش بیماری حضرت رو باید در شباهت این مسئله و غیبت امام عصر پیدا کنیم و اون هم اینکه غیبت هم اسباب حفظ جان امام زمان هست و هم اسباب ایجاد آمادگی در پیروان. بیماری حضرت هم عین همین بود، هم حفظ جان و هم نگهداریِ امام تا ایجاد آمادگی برای پذیرش ایشان. تا مجلس شام اصلا پذیرش نبود، مردم اهل بیت رو خارجی خطاب میکردن و ماجراهایی که خودتون میدونید، ولی بعد از مجلس شام رسماً انقلاب شد، مردم موضعشون به کلی عوض شد و زمینه برای معرفی امام فراهم شد‌. و صد البته که این زمینه رو حضرت زینب فراهم کردند، بنازم مأمومی رو که یک تنه هم جان امام رو حفظ کرد و هم زمینه‌ی ظهورش رو فراهم کرد👌 معرفی امام در شام به تعبیری ظهور امامِ اون عصر بود. اما چرا حضرت به اندازه عمه جانشون در مسیر اسارت در تبلیغات حضور ندارن؟ باز همین هم برای حفظ جان ایشون بود، قبلا توضیح دادم که در کربلا قوی‌ترین احتمالی که می‌رفت این بود که جانشین اباعبدالله حضرت علی اکبر هستند، این احتمال رو هم خود اباعبدالله بوجود آوردند، با طرح و برنامه‌ی قبلی، اول اینکه نام این جوان علی بود و در وایت اومده بود که امام بعدی علی نام داره، بعد اینکه در فرستادن حضرت علی‌اکبر به میدان اباعبدالله چه وداع سنگینی دارند و حتی از هوش میرن، مرثیه‌هایی که در رفتن فرزندشون میخونن، محتوای مرثیه‌ها به گونه‌ای هست که شنونده ظنش به سمت وداع دو ولیّ میره، اینکه وقتی بالای سر حضرت علی‌اکبر میرسن بلند بلند گریه میکنن و میفرمان: وَ علی الدنیا بعدک العفا: دنیا بی تو خاک بر سر شد... خب دنیا بدون کی خاک بر سر میشه؟ بدون وجود ولیّ... اینها همه ذهن‌ها رو اینطور قلقلک میداد که امامِ بعد از اباعبدالله همین جوانی بود که شبیه پیامبر بود، چون در روایات هم درباره جانشینان پیامبر شباهت ظاهری اومده... در واقع حضرت علی‌اکبر جانشون رو نثار کردن تا امام زنده بمونن، حالا اگه قرار بود امام در مسیر اسارت سخنرانی کنند و یا اعجاز وجودشون رو به نمایش بگذارن که باز تمام این برنامه‌ها نقش بر آب میشد و دشمن میفهمید جانشین اباعبدالله زنده است. تا یک جای مسیر رو حضرت علی‌اکبر و اباعبدالله پیش بردند و از یک جایی به بعد تدبیرِ حفاظت از امام رو به حضرت زینب سپردند و علت اصلیِ بیشتر از همه به چشم اومدن حضرت زینب در مسیر اسارت همین مسئله‌اس، به تعبیری ایشون جوری فضاسازی کردن که دشمن با حساب و کتاب خودش بگه اهل‌بیت دیگه کامل بی‌کس شدند که کار افتاده به دست یک بانو. قبلا این نکته رو هم عرض کردم که خرده ریزه‌های سپاه یزید شاید یک مشت فریب خورده بودن که خودشونم نفهمیدن چه جنایتی کردن، ولی دونه درشتا و برنامه‌ریزاشون طرحِ براندازی داشتن، یعنی اینا دقیقا دنبالِ امامِ بعد از اباعبدالله هم میگشتن، قرار بود کارو تموم کنن، داستان ولایت رو برای همیشه اتمام ببخشن... برای همین حفظ جان امام سجاد خیلی حیاتی بود و باید خیلی دقیق پیش می‌رفتند، بنابراین حضرت نمی‌بایست در وقایع بعد از عاشورا خیلی پررنگ حضور پیدا می‌کردن، لااقل تا زمانی که خطر جانی برای ایشون از بین رفته باشه، کمااینکه در شام و در مجلس یزید بعد از رسوایی بنی‌امیه، علناً سخنرانی کردند، خب اون زمان دیگه جان حضرت در خطر نبود چون حتی خود یزید هم ظاهرا ابراز پشیمانی می‌کرد... فکر میکنم مخاطب من که شما باشید اونقدری فهیم هست که بیشتر از این نیاز به تفصیل نباشه. اما چند مطلب دیگه می مونه که اگه توفیق باشه میگم ان شاالله. کاش حضرت زین‌العابدین، بی معرفتی ما بی معرفتا رو ببخشن... ببخشن ما رو که از ایشون هیچ نمیدونیم جز قصه‌ی یک بیماری که حتی دلیل همون رو هم درست نمی‌دونیم... ✍ملیحه سادات مهدوی 🌱 @sharaboabrisham