#شکرنعمت_نعمتت_افزون_کند #کفرنعمت_از_کفت_بیرون_کند پنجمین مرتبه از مراتب اخلاص، مقام شکر و وفا است که به خواص جامعه مربوط می‌شود. در این مرتبه، انسان به خاطر شکرگزاری از پروردگار متعال عبادت می‌کند و اعمال صالح او، از روی وفاداری به حق تعالی صورت می‌گیرد. به عبارت دیگر، افرادی که به این مرتبه صعود می‌کنند، چون انسان‌های با وفا و شکرگزاری هستند، نماز شب می‌خوانند یا به سختی‌های عبادت تن در می‌دهند و آن را بر خود هموار می‌کنند و اموال خود را به این جهت که عطای خداوند است، انفاق می‌نمایند. قرآن کریم می‌فرماید: «وَ آتُوهُمْ مِنْ مالِ اللَّهِ الَّذی آتاكُمْ»[1] این افراد از علم خود به دیگران می‌آموزند، چون زکات علم، نشر و گسترش آن است.[2] روزه می‌گیرند، چون شکر سلامتی بدن در روزه گرفتن است. آنان، با اهتمام و توجّه به صفت شکر و وفا، خود را ملتزم به انجام نیکی‌ها و دوری از زشتی‌ها می‌کنند و هدف ایشان در تقیّد به ظواهر شرع، تشکّر کردن از حضرت باری‌تعالی است. این مرتبه از اخلاص نیز بسیار عالی است و از درجات بالای اخلاص به شمار می‌رود. از پیامبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» سۆال شد که چرا این همه عبادت می‌کنید و خود را به زحمت می‌اندازید و با آنکه آمرزیده شده‌اید، باز از خداوند طلب آمرزش و مغفرت می‌نمایید؟ حضرت فرمودند: «أَ لا أَكُونُ عَبْداً شَكُوراً»[3] وقتی خداوند این همه نعمت به من ارزانی داشته است، آیا من نباید شکر نعمت‌ها را به‌‌جا آورم؟ عبادت‌های من به خاطر آن‌ است که انسان شاکری باشم. این مرتبه به اندازه‌ای اهمیت دارد که پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» برای آن خود را به زحمت می‌انداختند و چنان عبادت می‌کردند که پاهای مبارکشان ورم کرد و آیه نازل شد: «طه، ما أَنْزَلْنا عَلَیْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‏» @arefeen

#شکرنعمت_نعمتت_افزون_کند #کفرنعمت_از_کفت_بیرون_کند پنجمین مرتبه از مراتب اخلاص، مقام شکر و وفا است که به خواص جامعه مربوط می‌شود. در این مرتبه، انسان به خاطر شکرگزاری از پروردگار متعال عبادت می‌کند و اعمال صالح او، از روی وفاداری به حق تعالی صورت می‌گیرد. به عبارت دیگر، افرادی که به این مرتبه صعود می‌کنند، چون انسان‌های با وفا و شکرگزاری هستند، نماز شب می‌خوانند یا به سختی‌های عبادت تن در می‌دهند و آن را بر خود هموار می‌کنند و اموال خود را به این جهت که عطای خداوند است، انفاق می‌نمایند. قرآن کریم می‌فرماید: «وَ آتُوهُمْ مِنْ مالِ اللَّهِ الَّذی آتاكُمْ»[1] این افراد از علم خود به دیگران می‌آموزند، چون زکات علم، نشر و گسترش آن است.[2] روزه می‌گیرند، چون شکر سلامتی بدن در روزه گرفتن است. آنان، با اهتمام و توجّه به صفت شکر و وفا، خود را ملتزم به انجام نیکی‌ها و دوری از زشتی‌ها می‌کنند و هدف ایشان در تقیّد به ظواهر شرع، تشکّر کردن از حضرت باری‌تعالی است. این مرتبه از اخلاص نیز بسیار عالی است و از درجات بالای اخلاص به شمار می‌رود. از پیامبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» سۆال شد که چرا این همه عبادت می‌کنید و خود را به زحمت می‌اندازید و با آنکه آمرزیده شده‌اید، باز از خداوند طلب آمرزش و مغفرت می‌نمایید؟ حضرت فرمودند: «أَ لا أَكُونُ عَبْداً شَكُوراً»[3] وقتی خداوند این همه نعمت به من ارزانی داشته است، آیا من نباید شکر نعمت‌ها را به‌‌جا آورم؟ عبادت‌های من به خاطر آن‌ است که انسان شاکری باشم. این مرتبه به اندازه‌ای اهمیت دارد که پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» برای آن خود را به زحمت می‌انداختند و چنان عبادت می‌کردند که پاهای مبارکشان ورم کرد و آیه نازل شد: «طه، ما أَنْزَلْنا عَلَیْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‏» @arefeen