چند وقتی بود که از علی آقا بی خبر بودم . دلم برایش خیلی تنگ شده بود . از حال و روز او بی خبر بودم . شب یلدا بود . شبی که قرار بود همه خانواده دور هم بنشینیم . بگوییم و بخندیم . و تا نیمه شب بیدار بمانیم . شوهر خواهرم . دو برادرم و علی آقا منطقه بودند . خانه گرم بود اما دل های ما نگران . کسی شوقی برای خندیدن نداشت . گویی لب هایمان از سرمای وجودمان یخ زده بود . مادرم برای اینکه حال و هوای ما را عوض کند همه چیز را مهیا کرده بود و با ذوق و سلیقه چیده بود . پدرم مثل همیشه دست پر به خانه بر می گشت . ریحانه بیست روزه درون گهواره آرام خوابیده بود . هنوز پدر را ندیده . گرمی وجودش را حس نکرده . نمی داند چه شکلی هست . قرار بود علی آقا طبق قولی که داده بود موقع بدنیا آمدنش کنارمان باشد اما بیست روز گذشته و هنور از علی آقا خبری نیست . شب بلند تر از آنچه فکر می کردم بود . علی برادرم با خواهرم و بچه هایش به خانه آن ها رفتند . من بودم و پدر ومادرم و ریحانه بیست روزه . نیمه شب زیر پتو آرام گریه می کردم . طوری که پدر و مادرم متوجه نشوند و غصه نخورند . خودم را مچاله می کردم و از درد فراق عزیز تر از جانم به خود می پیچیدم .صبح که بیدار شدم اول زمستان بود . هوا سرد بود و برف زمین را پوشانده بود ‌ دندان درد عجیبی گرفته بودم . زانوهایم را بغل کرده بودم و کنار گهواره ریحانه نشسته بودم . و با خودم می گفتم . یعنی الان علی کجاست ؟ چه می کند ؟ اصلا سالم هست ؟ مادرم در آشپزخانه مشغول پختن غذا بود . یهو صدای یا الله علی آقا در خانه پیچید مثل برق از جا پریدم و پا برهنه به طرف حیاط دویدم . ادامه دارد .....

علی آقا با دیدن من لبخندی زد و نگاهی به پاهای برهنه من انداخت و گفت دختر سرما می خوری .... ساکش را درون ایوان گذاشت . تاب باز کردن بند پوتین هایش را نداشت . پرسید دخترم کجاست . گفتم توی اتاق . به طرف اتاق رفت و دو زانو زد و با چکمه هایش به طرف گهواره ریحانه رفت . ریحانه را از درون گهواره بر داشت و در آغوش کشید . نگاه ریحانه به پدر بود . چهره زیبای علی لبخندی بر لبان ریحانه نشاند . بوی خوش پدر و دختری در اولین روز دی ماه تمام خانه را فرا گرفت . همه خوش حال بودیم . و لبخند بر لبان همه ی ما نشسته بود . مادر و پدرم بیش از همه شاد بودند . چون روزها چهره در هم و گرفته من را دیده بودند . مادرم سفره ناهار را پهن کرد و علی آقا همچنان کنار سفره هم ریحانه را از بغل خودش دور نمی کرد . علی آقا با هر قاشق غذا خوردن . نگاهی به دخترکش می انداخت و نفس عمیقی می کشید . گویی خیلی سخت این لحظات را بدست آورده است . او پنج روز بیشتر مرخصی نداشت . و باید زود بر می گشت . چون عملیات در پیش رو داشت .دسته گلی که علی آقا برایم آورده بود درون گلدان گذاشتم و عروسک بزرگی که برای ریحانه آورده بود را روی طاقچه اتاق. لحظات شیرین ما مثل برق و باد می گذشت و چه کس می دانست که آخر این ماه نشده . دفتر خوشبختی ما برای همیشه بسته می شود و این اولین و آخرین بار است که علی آقا دخترک نازش و همسر جوانش را می بیند . خیلی زود پنج روز تمام شد و علی آقا راهی منطقه شد و در ۲۸ همان ماه به شهادت رسید . و شاهدی ماند و با یک دنیا حسرت ......... #آخرین_یلدا #شهید_علی_پیرونظر #عملیات_بیت_المقدس_دو

🕊🌷 لطفا با قلبی شکسته وارد شوید! اینجا تعمیرگاه دل های خسته است❤️‍🩹 زمین خورده ای؟ دلت از زمین و زمان گرفته؟ قدم بگذار به وادی شهدا... شهدا دست گیرت می شوند! اینجا یک جای دنج برای هوایی شدن دلهای خسته... ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

#صبح.... انعکاس #لبخند شماست.... بخندید تا زمین #نفس بکشد... #شهدا نگاهتان را از ما دریغ نکنید... #صبحتون_شهدایی #شهید_علی_پیرونظر

سلام مولای من 🌹 صبحت بخیر یابن الزهرا 🌷 🌺 دیده در حسرت دیدار شما مانده هنوز 🌸 و به امید نگاهت دل ما مانده هنوز...   🌺 فقرا پیش کریمان که معطل نشوند 🌸 منتظر بر سر راه تو جدا مانده هنوز 🌺 می‎شود دیدن روی تو نصیبم یا نه؟ 🌸 دل من بین همین خوف و رجا مانده هنوز #العجل‌مولای‌غریبم 💐 صبحتون امام زمانی

#مرگ رفتن است بی صدا و آهسته بی هیچ #موجی و بی هیچ #اوجی اما #شهادت #کوچی است با آهنگ پر دامنه و سرشار از #موج #اوج و #عروج #بیت_المقدس_دو #ماووت #لشگر_ده_سیدالشهدا

با تبسم هایتان بغض میکنم و به #نگاه_هایتان چشم می دوزم... و گاهی دزدانه اشک بازگردید...!! اینجا هوا بس #ناجوانمردانه سرد است. #شهید_علی_پیرونظر #شهید_بهزاد_سمیعی #دانشجو_معلم #گردان_زهیر

🌹🕊🌴💐🌴🕊🌹 اگـر #یلـدایــے هستــ اگـر #دورهمــی اے هستــــ اگـر #آرامشـے هستــ همــہ از خـون #شھـــدا هستـــ.... #یلداتون_شهدایی #مدیون_شهدایم #شهید_علی_پیرونظر