فرق است که ابتدای پاییز از راه برسی؛ یا آخرین روزهای زمستان! حکایت این روزها حکایت از دنیا رفتن کشاورزی است که در آخرین روزهای تابستان از راه رسید و در آخرین روزهای زمستان از دنیا رفت . کشاورزی که بعد از بهار و تابستانی که بر خلاف انتظار برگ و باری نداشت کار را از دست کشاورز بی مسئولیتی که این بلا را بر سر زمین حاصلخیزی که آفت زده بود و بی ثمر ، آورده بود گرفت ، روی زمین کار کرد آفت ها را کُشت و بذرها را کِشت ، به هنگام شخم زد و به هنگام آبیاری کرد و نگاه از زمین برنداشت تا آخرین روزهای زمستان ! ولی اجل مهلتش نداد و لباس سبز بهار را بر قامت زمینش ندید . و حالا ، یعنی در آخرین روزهای زمستان کشاورز دیگری از راه رسیده و کافیست که بنشیند و تماشا کند تا بهار از راه برسد و بزم عید را برپا کند و پُز شکوفه ها را به مردم بدهد و با سخاوتمندی در باغ را باز کند تا مردم سیزده خود را در باغ سرسبز او بدر کنند ! شکوه ای نیست ، بالاخره دنیا منزلی است که هر انسانی روزی بار بر زمین میگذار و روزی دیگر باید بار از زمین بردارد. ولی کاش مردم هم بفهمند که میوه های فردا حاصل زحمت های باغبان مرحوم است . کاش نه او را متهم کنند که چرا در دوران باغبانی اش میوه ای از باغ او نچیدند ؟ و نه باغبان تازه از راه رسیده را مالک و مدبر بهار بدانند . البته مردم چه شاکر باشند و چه ناشکر ، باغبان مرحوم مزد زحماتش را میگیرد و روزی از خوان خدا میخورد و بهار باغش را از منزلی دیگر تماشا میکند . این ما مردمیم که در بوته ی امتحان و ابتلا مانده ایم تا قدردان باشیم یا کفور . ✍️محمد امین‌زاده #آخرین_روزهای‌_زمستان @sheari