میشوی در امتداد یک خیابان ناپدید اشکهایم روی صورت زیر باران ناپدید میروی با رفتنت خانه زمستان میشود یک به یک گلهای نرگس توی گلدان ناپدید میروی و هیچ تأثیری ندارد فال من قصه ی خوشبختی ام در عمق فنجان ناپدید گریه‌های روز آخر در کنار پنجره خنده‌های از ته دل روز پایان ناپدید آمدی و در دلم قصری برایت ساختم میروی و بعد تو قصر سلیمان ناپدید میروی و میروم شاید فراموشت کنم شاعری در قلب جنگلهای گیلان ناپدید.. #محمد_پورقاسم #ارسالی