۳ اردیبهشت بزرگداشت شیخ بهایی و روز معمار گرامی باد 🌹🌹🌹 شیخ بهایی عامِلی بهاء الدین محمد بن حسین بن عبدالصمد عاملی، متخلص به بهایی، از عالمان و شاعران معروف قرن دهم و یازدهم هجری است. پدرش شیخ عزالدین، از عالمان دینی جبل عامل لبنان بود و در شهر بعلبک سکونت داشت و از آن جا در زمان شاه طهماسب صفوی، با خاندان خود به ایران مهاجرت کرد. پسرش بهاء الدین محمد، در سال ۹۵۳ در بعلبک ولادت یافت و در خردسالی به همراه پدر و خاندانش به ایران آمد و در محضر پدر و عالمان دیگر تربیت یافت و در ادب عربی و فارسی و دانشهای دینی و بعضی از دانشهای عقلی، به ویژه ریاضی مهارتی حاصل کرد و به همراه پدر، چند گاه در اصفهان، قزوین، مشهد و هرات گذراند. او با عالمان مشهوری مانند میر محمدباقر داماد معاشرت داشت و به تألیف کتابها و تربیت شاگردان خود سرگرم بود تا در هشتاد و اند سالگی درگذشت و در مشهد مدفون گردید. از شاگردان معروف او، می‌توان محمدتقی مجلسی، محسن فیض کاشانی و محمدباقر سبزواری را نام برد. از تألیفات اوست: فوائد الصمدیه، جامع عباسی، کشکول که مجموعه‌ای است از مطالب گوناگون، حبل‌المتین و ... . بهایی به عربی و فارسی شعر می‌سرود و کلیات شعر فارسی او چاپ شده است و شامل منظومه‌های نان و حلوا، سوانح الحجاز، شیر و شکر، نان و پنیر، غزلها و اشعار دیگر او و کتاب موش و گربه به نثر است. یکی از علت‌های رواج شعر بهایی، چاشنی تند عرفانی آنهاست: ساقیا، بده جامی، زان شراب روحانی تا دمی برآسایم، زین حجاب جسمانی دین و دل به یک دیدن، باختیم و خرسندیم در قمار عشق ای دل، کی بُوَد پشیمانی؟... ما سیه‌گلیمان را جز بلا نمی‌شاید بر دل بهایی نِه، هر بلا که بتوانی ☘☘☘ تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند این مرتبه با همت پستت ندهند چون شمع، قرار سوختن تا ندهی سررشته‌ی روشنی به دستت ندهند با تلخیص از تاریخ ادبیات در ایران، دکتر صفا #شیخ_بهایی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه خواهد به سر آید شب هجران تو یا نه؟ ای تیر غمت را دل عشاق نشانه جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه رفتم به در صومعهٔ عابد و زاهد دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد در میکده رهبانم و در صومعه عابد گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه روزی که برفتند حریفان پی هر کار زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار من یار طلب کردم و او جلوه‌گه یار حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار او خانه همی‌جوید و من صاحب خانه هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو هرجا که روم پرتو کاشانه تویی تو در میکده و دیر که جانانه تویی تو مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید دیوانه نیم من که روم خانه به خانه عاقل به قوانین خرد راه تو پوید دیوانه برون از همه آیین تو جوید تا غنچهٔ بشکفتهٔ این باغ که بوید هرکس به زبانی صفت حمد تو گوید بلبل به غزل‌خوانی و قمری به ترانه بیچاره بهائی که دلش زار غم توست هرچند که عاصی است ز خیل خدم توست امید وی از عاطفت دم به دم توست تقصیر «خیالی» به امید کرم توست یعنی که گنه را به از این نیست بهانه #شیخ_بهایی #تصنیف 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

ساقیا! بده جامی، زان شراب روحانی تا دمی برآسایم زین حجاب جسمانی بهر امتحان ای دوست، گر طلب کنی جان را آنچنان برافشانم، کز طلب خجل مانی بی‌وفا نگار من، می‌کند به کار من خنده‌های زیر لب، عشوه‌های پنهانی دین و دل به یک دیدن، باختیم و خرسندیم در قمار عشق ای دل، کی بود پشیمانی؟ ما ز دوست غیر از دوست، مقصدی نمی‌خواهیم حور و جنت ای زاهد! بر تو باد ارزانی رسم و عادت رندیست، از رسوم بگذشتن آستین این ژنده، می‌کند گریبانی زاهدی به میخانه، سرخ رو ز می دیدم گفتمش: مبارک باد بر تو این مسلمانی زلف و کاکل او را چون به یاد می‌آرم می‌نهم پریشانی بر سر پریشانی خانهٔ دل ما را از کرم عمارت کن! پیش از آنکه این خانه رو نهد به ویرانی ما سیه گلیمان را جز بلا نمی‌شاید بر دل بهائی نه هر بلا که بتوانی #شیخ_بهایی #تصنیف 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

🎥 حل مشکل آب زاینده‌رود از شاهکارهای شیخ بهایی 🔹 به مناسبت سالروز بزرگداشت حکیم و شیخ‌الاسلامِ عصر صفوی، #شیخ_بهایی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند این مرتبه با همتِ پستت ندهند چون شمع قرار سوختن گر ندهی سررشتۀ روشنی به دستت ندهند #شیخ_بهایی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار او خانه همی‌جوید و من صاحب خانه #شیخ_بهایی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

🎥 حل مشکل آب زاینده‌رود از شاهکارهای شیخ بهایی 🔹 به مناسبت سالروز بزرگداشت حکیم و شیخ‌الاسلامِ عصر صفوی، شیخ بهایی #شیخ_بهایی 🇮🇷 @farzandeIRAN_ir

به مناسبت ۸ شهریور، سالروز درگذشت شیخ بهایی هر تازه‌ گلی که زیب آن گلزار است گر بینی، گل وگر بچینی، خار است از دور نظر کن و مرو پیش که شمع هر چند که نور می‌نماید، نار است تاریخ ادبیات در ایران، دکتر صفا #شیخ_بهایی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

حکیمی را پرسیدند: کدام حرف خفی را نباید گفت؟ پاسخ داد: اینکه مرد از نکوکاری‌های خود گوید. #کشکول #شیخ_بهایی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

دلا! باز این همه افسردگی چیست؟ به عهد گل، چنین پژمردگی چیست؟ اگر آزرده‌ای از توبه‌ی دوش دگر بتوان شکست، آزردگی چیست؟ #شیخ_بهایی #دوبیتی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

دزدِ روزه‌دار عارفی می‌گوید: که روزی دزدان قافله ما را غارت کردند، پس نشستند ومشغول طعام خوردن شدند. یکی از آن‌ها را دیدم که چیزی نمی‌خورد به او گفتم که چرا با آنها در غذا خوردن شریک نمی‌شوی؟ گفت :من امروز روزه‌ام. گفتم‌: دزدی و روزه گرفتن عجب است!! گفت‌: ای مرد! این راه، راه صلح است که با خدای خود واگذاشته‌ام، شاید روزی سبب شود و با او آشنا شدم. آن عارف می‌گوید که سال دیگر او را در مسجد الحرام دیدم که طواف می‌کند و آثار توبه از وی مشاهده کردم. رو به من کرد و گفت: دیدی که آن روزه چگونه مرا با خدا آشنا کرد. حکایتی از کشکول #شیخ_بهایی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

شنیدن ز گفتن بِه اَر دل نهی کزین پر شود مردم، از آن تَهی #شیخ_بهایی *تلفظ درست "تهی"(به معنی خالی) با فتحه ت است، با ضمه غلط رایج است. 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast