نرم نرمک می‌رسد اینک بهار بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک شاخه‌های شسته، باران خورده، پاک آسمانِ آبی و ابر سفید برگهای سبز بید عطر نرگس، رقص باد نغمه‌ی شوق پرستوهای شاد... نرم نرمک می‌رسد اینک بهار خوش به حال روزگار... ای دریغ از تو، اگر چون گل نرقصی با نسیم! ای دریغ از من، اگر مستم نسازد آفتاب! ای دریغ از ما، اگر کامی نگیریم از بهار! گر نکوبی شیشه‌ی غم را به سنگ هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ. ادبیات معاصر ایران، غلامحسین دِه‌بزرگی #فریدون‌مشیری 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

آفرینش و عشق آفرید این جهان به خاطر عشق آن که ایجاد کرد هستی را تا مگر آدمی زند بر آب رقمِ نقشِ خودپرستی را عشق، آتش به کائنات افکند تا نشان داد چیره‌دستی را سه دفتر، مشیری #فریدون‌مشیری 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

خانه‌ی مهر و محبت دلم می‌خواست: دنیا، خانه‌ی مهر و محبت بود دلم می‌خواست: مردم، در همه احوال، با هم آشتی بودند طمع در مال یک‌دیگر نمی‌کردند... مرادِ خویش را در نامرادی‌های یک‌دیگر نمی‌جُستند سه دفتر، مشیری #فریدون‌مشیری 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

محبّت می‌دهد ذرّه‌ای محبت و مهر لطف و رونق، به عمرِ فانی ما تا از این ذرّه می‌کنیم دریغ وای بر ما و زندگانی ما! تشنه‌ی طوفان، مشیری #فریدون‌مشیری 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast