eitaa logo
شعر هیأت
9.2هزار دنبال‌کننده
892 عکس
162 ویدیو
12 فایل
🔹انتخاب شعر خوب، استوار و سالم، تأثیرگذار و روشن‌گرانه همواره دغدغه ذاکران و مرثیه‌خوانان اهل معرفت و شناخت بوده است. 🔹کانال «شعر هیأت» قدمی کوچک در راستای تحقق این رسالت بزرگ است.
مشاهده در ایتا
دانلود
🔹ای به بقیع آمده...🔹 ای به بقیع آمده! هشیار باش خفته چرا چشم تو؟ بیدار باش فرش رهت، بال ملَک کرده‌‏اند ذرۀ تو، مِهر فَلک کرده‌‏اند دیده فروبند ز ناسوتیان تا نگری جلوۀ لاهوتیان ترک خودی پیشه کن و خاک، شو نیستی ار پاک، برو پاک شو دل ببُر از زمزمۀ‏ خاکیان تا شنوی نغمۀ‏ افلاکیان چشم دل خویش اگر وا کنی آن‌چه نبینند، تماشا کنی این حرم خاص خداوندی است طوف درش، مایۀ‏ خرسندی است شرط حرم، مَحرمی و مُحرمی‌ست مَحرم اگر نیستی، از مُجرمی‌ست مَحرم و مُحرم ز یکی ریشه‏‌اند در خور آن، مردم حق‌پیشه‏‌اند سالک این راه، دلش پر غم است بی ‏غم اگر آمده، نامحرم است همدم غم، هم‌سخن درد باش غم، محک مرد بوَد؛ مرد باش! 📝 🌐 shereheyat.ir/node/2780@ShereHeyat
🔹سنگ صبور🔹 شهر مدینه، شهر رسول مکرم است آنجا اگر که جان بِبَری رونما کم است شهر مدینه آینه‌دار پیمبری‌ست کز جمله انبیا به فضیلت مقدّم است شهری که رنگ وحی و نبوت گرفته است چشم و چراغ عالم و مسجود آدم است با چشم خویش، منظره‌هایی که دیده است بعد از هزار سال حدیث مجسم است شهر مدینه سنگ صبور است در حجاز هم ترجمان زمزمه، هم نقش زمزم است این شهر عشق، شاهد راز شب علی‌ست دامانش از سرشک وفا غرق شبنم است شهر مدینه، شهر شهادت، هنوز هم گیسوی نخل‌هاش پریشان و درهم است هر روز صبح سرمه به چشم ملک کِشد از تربت بقیع که اکسیر اعظم است یک سینه درد و داغ جگر سوز «مجتبی» دارد به یادگار که دنیایی از غم است این خاک پاک، انس گرفته‌ست با حسین این آب و خاک، آینه‌گردان ماتم است باران اشکِ «سید سجاد» را که دید چشمش پر از ستاره چو ماه محرم است شهر مدینه از نفس «باقرالعلوم» باغ بهشت و قبلۀ حاجات عالم است هر گوشه‌اش نشانه‌ای از «صبح صادق» است صبحی که تازه چون دَمِ عیسی‌بن‌مریم است دروازۀ مدینه که با زینب آشنا‌ست گویا هنوز بر لب او خیر مقدم است این باغ گل که گلشن احساس و آرزوست از اشک چشم فاطمه، سر‌سبز و خرم است شهر مدینه شاهد غم‌های فاطمه است یعنی که بوسه‌گاه قدم‌های فاطمه است 📝 🌐 shereheyat.ir/node/5546@ShereHeyat
🔹زیارتگاه آفتاب🔹 صحنه‌ای بس جان‌فزا و دل‌نشین دارد بقیع رنگ‌وبو از لاله‌های باغ دین دارد بقیع گشته دامانش زیارتگاه قرص آفتاب سایه از بال و پر روح‌الامین دارد بقیع زآسمان وحی دارد در بغل خورشیدها گر چه جا در دامن خاک زمین دارد بقیع تا چراغش قبر بی‌شمع و چراغ مجتباست روشنی در دیدۀ اهل یقین دارد بقیع خرمنی از مشک جنّت بر سر هر تل خاک از غبار قبر زین‌العابدین دارد بقیع تا توسل بر مزار حضرت باقر برند یک جهان دل در یسار و در یمین دارد بقیع صادق آل محمّد خفته در آن خاک پاک راستی فیض از امام راستین دارد بقیع لالۀ عباسی از دامان پاکش سر زند خُرّمی از تربت امّ‌البنین دارد بقیع قبر ابراهیم را بگرفته در آغوش جان فیض‌ها از پیکر آن نازنین دارد بقیع خاک آن صحرا صدف، دُرّ فاطمه بنت اسد گوهری چون مادر حبل‌المتین دارد بقیع پیکری گم گشته در اشک امیرالمؤمنین لاله‌ای از رحمة‌للعالمین دارد بقیع بر مشام «میثم» آید بوی قبر فاطمه تربتی خوشبوتر از خلدبرین دارد بقیع 📝 🌐 shereheyat.ir/node/5547@ShereHeyat
علیهاالسلام 🔹کجاست تربت زهرا؟🔹 مدینه شهر نبی تربت چهار امام به نقطه نقطۀ خاکت ز ما سلام، سلام اگر چه ساکت و آرام می‌رسی به نظر دلی نمانده که گیرد به یاد تو آرام مزار چار امامی و شهر پنج تنی ز شش جهت به سویت حاجت آورند مدام چراغ محفل جان، مسجدالحرام دلی که بر طواف حریم تو بسته دل احرام سزد چو نام شریف تو بر زبان آرم به حرمت سخنم انبیا کنند قیام دوای درد دو عالم ز گرد صحرایی سلام بر تو که آرامگاه زهرایی شرار غم ز وجودم زبانه می‌گیرد ز گریه مرغ دلم آب و دانه می‌گیرد نه آرزوی بهشتم بُوَد نه شوق وطن دلم به یاد مدینه بهانه می‌گیرد زِ هَر نشانه گذر کرده با هزار نگاه سراغ از آن حرم بی‌نشانه می‌گیرد سلام باد به شهری که نام روح‌فزاش به هر دلی که شکسته‌ات خانه می‌گیرد.. درود باد به شهری که تربت زهراست بهار دامنش از اشک غربت زهراست.. مدینه آن‌چه که می‌پرسم از تو، راست بگو کجاست تربت زهرا؟ بگو کجاست؟ بگو بقیع، منبر و محراب، یا حریم رسول مزار او ز چه پنهان ز چشم ماست؟ بگو چه شد که فاطمه هجده بهار بیش نداشت چرا هماره ز حق مرگ خویش خواست؟ بگو چرا زمین تو یادآور مصیبت اوست؟ چرا هوای تو این‌قدر غم فزاست؟ بگو.. چه لاله‌ای ز تو در بین خار و خس افتاد؟ که در مصیبت او بلبل از نفس افتاد مدینه، راست بگو شب علی به چاه چه گفت؟ کنار تربت خورشید خود به ماه چه گفت؟ علی- که روز لبش بسته بود و ناله نزد- ز دردهای درون با شب سیاه چه گفت؟ مدینه، شب که علی برد سر فرو در چاه ز محسنش- که فدا گشت بی‌گناه- چه گفت؟ مدینه، شیر خدا-کو پناه عالم بود- چو دید فاطمه افتاده بی‌پناه چه گفت؟ مدینه، فاطمه در پشت در چو آه کشید، به آن شهیده علی در جواب آه، چه گفت؟ مدینه، شرح غم تو که نیست خاتمه‌اش بسوز، هم به علی، هم برای فاطمه‌اش 📝 🌐 shereheyat.ir/node/2784@ShereHeyat
🔹خلوت افلاکیان🔹 جلوهٔ جنت به چشم خاکیان دارد بقیع یا صفای خلوت افلاکیان دارد بقیع گرچه با شمع و چراغ این آستان بیگانه است الفتی با مهر و ماه آسمان دارد بقیع گرچه محصولش به‌ ظاهر یک نیستان ناله است یک چمن گل نیز در آغوش جان دارد بقیع گرچه می‌تابد بر او خورشید سوزان حجاز از پر و بال ملائک سایبان دارد بقیع می‌توان گفت از گلاب گریهٔ اهل نظر بی‌نهایت چشمهٔ اشک روان دارد بقیع این مبارک بقعه را حاجت به نور ماه نیست در دل هر ذره خورشیدی نهان دارد بقیع اینکه ریزد از در و دیوار او گرد ملال هر وجب خاکش هزاران داستان دارد بقیع در پناه مجتبی، در ظلّ زین‌العابدین ارتباط معنوی با قدسیان دارد بقیع باقر علم نبی و صادق آل رسول خفته‌اند آنجا که عمر جاودان دارد بقیع قرن‌ها بگذشته از آن ماجرا اما هنوز داغ هجده‌ساله زهرای جوان دارد بقیع آخر اینجا قصه‌گوی رنج بی‌پایان توست غصه و غم، کاروان در کاروان دارد بقیع حوریان گیسوپریشان‌اند در این آستان شاید از انسیۀ حورا، نشان دارد بقیع تربت زهرای اطهر بی‌نشان است ای دریغ تا به کی مُهر خموشی بر دهان دارد بقیع؟ شب که تنها می‌شود با خلوت روحانی‌اش ای مدینه! انتظار میهمان دارد بقیع شب که تاریک است و در بر روی مردم بسته‌اند زائری چون مهدی صاحب زمان دارد بقیع 📝 🌐 shereheyat.ir/node/1494@ShereHeyat
🔹سنگ صبور🔹 شهر مدینه، شهر رسول مکرم است آنجا اگر که جان بِبَری رونما کم است شهر مدینه آینه‌دار پیمبری‌ست کز جمله انبیا به فضیلت مقدّم است شهری که رنگ وحی و نبوت گرفته است چشم و چراغ عالم و مسجود آدم است با چشم خویش، منظره‌هایی که دیده است بعد از هزار سال حدیث مجسم است شهر مدینه سنگ صبور است در حجاز هم ترجمان زمزمه، هم نقش زمزم است این شهر عشق، شاهد راز شب علی‌ست دامانش از سرشک وفا غرق شبنم است شهر مدینه، شهر شهادت، هنوز هم گیسوی نخل‌هاش پریشان و درهم است هر روز صبح سرمه به چشم ملک کِشد از تربت بقیع که اکسیر اعظم است یک سینه درد و داغ جگر سوز «مجتبی» دارد به یادگار که دنیایی از غم است این خاک پاک، انس گرفته‌ست با حسین این آب و خاک، آینه‌گردان ماتم است باران اشکِ «سید سجاد» را که دید چشمش پر از ستاره چو ماه محرم است شهر مدینه از نفس «باقرالعلوم» باغ بهشت و قبلۀ حاجات عالم است هر گوشه‌اش نشانه‌ای از «صبح صادق» است صبحی که تازه چون دَمِ عیسی‌بن‌مریم است دروازۀ مدینه که با زینب آشنا‌ست گویا هنوز بر لب او خیر مقدم است این باغ گل که گلشن احساس و آرزوست از اشک چشم فاطمه، سر‌سبز و خرم است شهر مدینه شاهد غم‌های فاطمه است یعنی که بوسه‌گاه قدم‌های فاطمه است 📝 🌐 shereheyat.ir/node/5546@ShereHeyat
🔹زیارتگاه آفتاب🔹 صحنه‌ای بس جان‌فزا و دل‌نشین دارد بقیع رنگ‌وبو از لاله‌های باغ دین دارد بقیع گشته دامانش زیارتگاه قرص آفتاب سایه از بال و پر روح‌الامین دارد بقیع زآسمان وحی دارد در بغل خورشیدها گر چه جا در دامن خاک زمین دارد بقیع تا چراغش قبر بی‌شمع و چراغ مجتباست روشنی در دیدۀ اهل یقین دارد بقیع خرمنی از مشک جنّت بر سر هر تل خاک از غبار قبر زین‌العابدین دارد بقیع تا توسل بر مزار حضرت باقر برند یک جهان دل در یسار و در یمین دارد بقیع صادق آل محمّد خفته در آن خاک پاک راستی فیض از امام راستین دارد بقیع لالۀ عباسی از دامان پاکش سر زند خُرّمی از تربت امّ‌البنین دارد بقیع قبر ابراهیم را بگرفته در آغوش جان فیض‌ها از پیکر آن نازنین دارد بقیع خاک آن صحرا صدف، دُرّ فاطمه بنت اسد گوهری چون مادر حبل‌المتین دارد بقیع پیکری گم گشته در اشک امیرالمؤمنین لاله‌ای از رحمة‌للعالمین دارد بقیع بر مشام «میثم» آید بوی قبر فاطمه تربتی خوشبوتر از خلدبرین دارد بقیع 📝 🌐 shereheyat.ir/node/5547@ShereHeyat
🔹گریۀ بی‌صدا🔹 در آفتاب تو انوار کبریاست، مدینه به سویت از همه سو چشم انبیاست، مدینه اگرچه گرد غریبی نشسته بر در و بامت هماره با دل ما نامت آشناست مدینه... کجا به خاک بقیعت نشسته یوسف زهرا؟ که گرم زمزمه و ناله دعاست؛ مدینه به اشک دیدۀ مهدی، به خون دیدۀ زهرا مزار فاطمه و محسنش کجاست؟ مدینه صدای ناله‌ای از کوچه می‌رسد، به گمانم صدای نالۀ جان‌سوز مجتباست، مدینه چرا خراب نگشتی در آن غروب غم‌افزا؟ که فاطمه ز خدا مرگ خویش خواست، مدینه به آفتاب تو نقش است جای ضربت سیلی که روز تو چو شب تیره غم‌فزاست، مدینه... سرشک دیدۀ مولا گذشت از سرِ هستی اگرچه گریۀ او در تو بی‌صداست مدینه 📝 🌐 shereheyat.ir/node/2783@ShereHeyat
🔹خاکی عشق🔹 همیشه خاکی صحن غریب‌ها بد نیست بقیع، پنجره دارد اگرچه مشهد نیست چه دست‌ها که رسیده‌ست تا بقیع از دور که قد کشیدن زائر به قامت و قد نیست نه صحن مانده، نه ایوان، نه آینه، نه رواق اگرچه خاک، دلیل نبود مرقد نیست همیشه حس زیارت حرم نمی‌خواهد که گاه عرض ارادت به رفت و آمد نیست برای بودن در زیر آفتاب اینجا میان ماندن و رفتن کسی مردد نیست «دعای سوته‌دلان مستجاب، خواهد شد» در این حرم که اجابت به طاق و گنبد نیست بقیع، خاکی عشق است پس بگو شاعر اگر به شوق ضریح آمده، نیاید، نیست 📝 🌐 shereheyat.ir/node/504@ShereHeyat
🔹خلوت افلاکیان🔹 جلوهٔ جنت به چشم خاکیان دارد بقیع یا صفای خلوت افلاکیان دارد بقیع گرچه با شمع و چراغ این آستان بیگانه است الفتی با مهر و ماه آسمان دارد بقیع گرچه محصولش به‌ ظاهر یک نیستان ناله است یک چمن گل نیز در آغوش جان دارد بقیع گرچه می‌تابد بر او خورشید سوزان حجاز از پر و بال ملائک سایه‌بان دارد بقیع می‌توان گفت از گلاب گریهٔ اهل نظر بی‌نهایت چشمهٔ اشک روان دارد بقیع این مبارک بقعه را حاجت به نور ماه نیست در دل هر ذره خورشیدی نهان دارد بقیع این‌که ریزد از در و دیوار او گردِ ملال هر وجب خاکش هزاران داستان دارد بقیع در پناه مجتبی، در ظِلّ زین‌العابدین ارتباط معنوی با قدسیان دارد بقیع باقر علم نبی و صادق آل رسول خفته‌اند آنجا که عمر جاودان دارد بقیع قرن‌ها بگذشته از آن ماجرا اما هنوز داغ هجده‌ساله زهرای جوان دارد بقیع آخر اینجا قصه‌گوی رنج بی‌پایان توست غصه و غم، کاروان در کاروان دارد بقیع حوریان گیسوپریشان‌اند در این آستان شاید از انسیۀ حورا، نشان دارد بقیع تربت زهرای اطهر بی‌نشان است ای دریغ تا به کی مُهر خموشی بر دهان دارد بقیع؟ شب که تنها می‌شود با خلوت روحانی‌اش ای مدینه! انتظار میهمان دارد بقیع شب که تاریک است و در بر روی مردم بسته‌اند زائری چون مهدی صاحب‌زمان دارد بقیع 📝 🌐 shereheyat.ir/node/1494@ShereHeyat
علیهاالسلام 🔹کجاست تربت زهرا؟🔹 مدینه! شهر نبی! تربت چهار امام! به نقطه نقطۀ خاکت ز ما سلام، سلام! اگر چه ساکت و آرام می‌رسی به نظر دلی نمانده که گیرد به یاد تو آرام مزار چار امامی و شهر پنج تنی ز شش جهت به سویت حاجت آورند مدام چراغ محفل جان، مسجدالحرام دلی که بر طواف حریم تو بسته دل احرام سزد چو نام شریف تو بر زبان آرم به حرمت سخنم انبیا کنند قیام دوای درد دو عالم ز گرد صحرایی سلام بر تو که آرامگاه زهرایی :: شرار غم ز وجودم زبانه می‌گیرد ز گریه مرغ دلم آب و دانه می‌گیرد نه آرزوی بهشتم بُوَد نه شوق وطن دلم به یاد مدینه بهانه می‌گیرد زِ هَر نشانه گذر کرده با هزار نگاه سراغ از آن حرم بی‌نشانه می‌گیرد سلام باد به شهری که نام روح‌افزاش به هر دلی که شکسته‌ست خانه می‌گیرد.. درود باد به شهری که تربت زهراست بهار دامنش از اشک غربت زهراست.. :: مدینه آنچه که می‌پرسم از تو، راست بگو کجاست تربت زهرا؟ بگو کجاست؟ بگو بقیع، منبر و محراب، یا حریم رسول مزار او ز چه پنهان ز چشم ماست؟ بگو چه شد که فاطمه هجده بهار بیش نداشت چرا هماره ز حق مرگ خویش خواست؟ بگو چرا زمین تو یادآور مصیبت اوست؟ چرا هوای تو این‌قدر غم‌فزاست؟ بگو.. چه لاله‌ای ز تو در بین خار و خس افتاد؟ که در مصیبت او بلبل از نفس افتاد :: مدینه، راست بگو شب علی به چاه چه گفت؟ کنار تربت خورشید خود به ماه چه گفت؟ علی که روز لبش بسته بود و ناله نزد ز دردهای درون با شب سیاه چه گفت؟ مدینه، شب که علی برد سر فرو در چاه ز محسنش که فدا گشت بی‌گناه چه گفت؟ مدینه، شیر خدا کو پناه عالم بود چو دید فاطمه افتاده بی‌پناه، چه گفت؟ مدینه، فاطمه در پشت در چو آه کشید به آن شهیده علی در جواب آه، چه گفت؟ مدینه، شرح غم تو که نیست خاتمه‌اش بسوز، هم به علی، هم برای فاطمه‌اش 📝 🌐 shereheyat.ir/node/2784@ShereHeyat