درخت رنگ پریده
زینب خودش را در بغل بابا جا کرد و گفت:«حوصله ام سر رفته» بابا پیشانی زینب را بوسید و گفت :« الان کار دارم بعد باهم بازی میکنیم» زینب گفت:« پس من الان چه کار کنم؟» از بغل بابا پایین آمد، بابا مشغول کار با رایانه اش شد. همان طور که چشمش به رایانه بود گفت:« میتوانی بروی نقاشی بکشی دخترم» زینب دستی روی گلهای دامنش کشید و گفت:« بعدش با من بازی می کنید؟» بابا لبخندی زد و گفت:« بله بازی می کنم عزیزم»
زینب بالا و پایین پرید و گفت:« آخ جون،ممنون باباجون»
بعد هم به اتاقش رفت، مدادرنگی ها و دفترش را روی میز گذاشت. اول یک دخترکوچولو کشید که توی یک جنگل زیبا بازی می کرد. یک آهوی مهربان بالای دفترش کشید و درختی که یک بلبل روی شاخه اش آواز می خواند. چند تا گل رنگارنگ هم زیردرخت کشید.
حالا وقت رنگ امیزی بود. به مداد رنگی ها گفت:« آماده باشید که نقاشی قشنگم را رنگ کنیم»
با مداد قرمز قلب وسط نقاشی و لباس دخترکوچولو را رنگ کرد.
گل ها را با صورتی و آبی و نارنجی زیباتر کرد.
آهوی نقاشی اش را با نارنجی رنگ کرد.
در آسمان نقاشی دو ابر آبی هم گذاشت.
حالا نوبت درخت و چمن بود، میخواست مداد سبز را بردارد، اما خبری از مداد سبز نبود، توی کشو را گشت، روی زمین نگاه کرد اما مداد سبز را پیدا نکرد.
روی صندلی نشست و با چشمان پر اشک به نقاشی اش خیره شد.
چاره ای نبود نقاشی اش را به اتاق بابا برد، سرش را پایین انداخت و گفت:« بابایی نقاشی ام تمام شد» بابا دستی بر سر زینب کشید و گفت:« آفرین دخترم حالا چرا ناراحتی؟ نقاشی ات را ببینم» زینب نقاشی را به بابا داد، بابا نگاهی به نقاشی کرد و گفت:« خیلی زیبا کشیدی، فقط چرا رنگ درخت و چمن هایت پریده؟» زینب از حرف بابا خنده اش گرفت و گفت:« مداد سبزم را پیدا نکردم» بابا اشک های زینب را پاک کرد و گفت:« غصه نخور عزیزم برو و مداد زرد و آبی ات را بیاور»
زینب با چشمان گرد به بابا نگاه کرد و گفت:« درخت که زرد و آبی نیست» بابا خندید و گفت :« آفرین دخترم ولی من فکر دیگری دارم » زینب به اتاقش دوید و مداد زرد و آبی اش را آورد.
بابا گفت:« درخت و چمن را اول با مداد زرد رنگ کن» زینب ابرویش را بالا دادو مشغول رنگ کردن درخت و چمن با مداد زرد شد. بعد بابا مداد آبی را به دستش داد و گفت:« حالا روی رنگ زرد را با مداد سبز رنگ کن»
زینب مداد را گرفت و با رنگ آبی روی زرد کشید سرش را بالا گرفت و گفت:« وای بابا درختم سبز شد» بابا خندید و زینب را بوسید. نقاشی را از زینب گرفت و گفت:« برویم بازی؟»
#باران
#قصه
دوستای باهوشی که پاسخ معماها رو برام ارسال کردن🌹👇
اقا محمد مهدی و اقاابوالفضل علیجان 8و11 ساله❤️
زهرا خانم شیرمحمدی قشنگم ۷ساله❤️
اقا امیر ذاکر گلم ۶ساله❤️
زینب خانم صرافی مهربونم کلاس اول❤️
زهرا خانم محمد زاده نازنین ۶ساله از اران و بیدگل❤️
اقا مجتبی محمدزاده گل ۵ساله از اران و بیدگل❤️
علی آقای اسدی گل ۶ ساله از بروجرد❤️
مبینا خانم سلیمانی مهربونم۶ ساله❤️
زهرا خانم خراسانی نازم ۵ساله❤️
فاطمه خانم آیه ی نور عزیزم❤️
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
داستان حضرت موسی ( علیه السلام )🦋
ارسالی از اعضای خوب و با ذوق و خلاق کانال 🌹
هلیا خانم شیرمحمدی ۱۳ساله که این کلیپ رو خودش برامون درست کرده ❤️
@sherekodak
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
زهرا خانم حاجی زاده❤️
جواب #معما
سلام دوستان باهوشم💞
إن شاالله از هفته ی آینده فقط روزهای سه شنبه پاسخ ها و اسامی دوستانی که برام جواب معما ها رو ارسال کردن تو کانال میذارم 🦋
ممنونم از همراهی شما 🌹❤️
اتل متل یه قصه
قصه ی کشوری دور
درسته توی جنگه
اما بازم پر غرور
ایستاده و می جنگه
با دشمنا، با داعش
نمیکنن مردمش
هرگز با اونها سازش
تنها و خسته هستن
بچه های نازنین
صورت ماهشون رو
عزیز من خوب ببین
دشمن کمین نشسته
منتظر فرصته
اگر که خواب بمونیم
نصیبمون حسرته
باید که درس بخونی
با پشتکار و تلاش
همیشه و هر کجا
به فکر کشورت باش
سردارمون یادته؟
آمریکا کردش شهید
یه روزی از این روزا
به آسمون پرکشید؟
باید که مثل سردار
قوی باشیم و پر زور
دشمن بی ریشه رو
از خاکمون کنیم دور
با هم بگیم خدایا
به ما رسان تو یاری
آرامش و امنیت
تو کشور باشه جاری
#باران
@amoobahreman-سفیده مفیده.mp3
7.28M
#قصه_کودکانه 7⃣3⃣
🌹 سفیده، مُفیده🌹
🔅بالای ۵ سال
🔅با هنرمندی: معصومه بهرمن شش ساله از قم
🔅تدوین:حسین بهرمن
🖌 نویسنده : مهدیه حاجی زاده (باران)
🌸کپی با یک صلوات و ذکر لینک 🌸
🎈برای شنیدن بقیه قصه ها، بر روی لینک زیر بزنید.🎈
📌
https://eitaa.com/amoobahreman/2269
#قصه_کودکانه:
شنبه_دوشنبه_چهارشنبه
#ساعت20
💐🌸🍀🍀🍀🌹🌷
👇👇👇👇👇👇👇
http://eitaa.com/joinchat/2572484621Cb16733d3cf
http://amoobahreman.ir
نمازِ تپلی
بابا با کمک چند کارگر اسباب و اثاثیه را توی حیاط می گذاشت. ساناز دست تپلی را گرفته و دورِ حوض کوچک و آبیِ وسطِ حیاط میچرخید. چند تا ماهیِ قرمز و لپ گلی توی آبِ حوض دنبال هم میکردند.
ساناز خانه ی جدید را خیلی دوست داشت. خانه ی جدید یک حیاط و یک ایوانِ کوچک داشت.بابا توی ایوان نشست و شربتی که مامان برایش آورده بود، از توی سینی برداشت؛ ساناز کنار بابا نشست و گفت:« بابا میشود اول وسایل اتاق من را بچینید؟»
بابا لبخندی زد، شربت را سر کشید و گفت:« بله دختر گلم، چرا نشود؟»
ساناز دستانش را با شادی به هم زد و گفت:« آخ جون، ممنون بابا جون» مامان فرش کوچکی گوشه ی حیاط زیر درخت خرمالو پهن کرد. جعبه ی اسباب بازی ها را کنار فرش گذاشت ؛ ساناز را صدا زد و گفت:« ساناز جان با تپلی بیایید روی این فرش بنشینید و بازی کنید تا ما وسایل را جا به جا کنیم.»
ساناز از مامان تشکر کرد، روی فرش نشست ؛ تپلی هم کنارش به درخت تکیه داد.
اسباب بازی ها را دور خودشان چید و مشغول بازی شد. مامان و بابا یکی یکی جعبه ها را به داخل خانه می بردند و در جای مناسب میگذاشتند.
کارشان که تمام شد مامان ساناز را صدا زد و گفت:«ساناز بیا عصرانه بخور»
ساناز دست تپلی را گرفت و برای خوردن عصرانه به آشپز خانه رفت. بابا داشت قفسه ای را به دیوار میبست؛ مامان لقمه ی نان و حلوا را به ساناز داد و رو به باباگفت:«خداراشکر این جا مسجد نزدیک است از این به بعد می توانیم برای نماز به مسجد برویم.»بابا پیچ را محکم کرد و گفت:« بله خدا را شکر»
ساناز عصرانه اش را خورد و به حیاط برگشت، تپلی را روی پایش نشاند و مشغول بازی شد.
بابا صبحِ روزِ بعد از ساناز ، تپلی و مامان خداحافظی کردو رفت.
مامان باقی کارهای اسباب کشی را انجام داد. ساناز هم به او کمک کرد و قفسه ی اسباب بازی های خود را توی کمد چید.
ظهر شد ، مامان به اتاق ساناز رفت و گفت:« خسته نباشی دختر مهربانم ، من می خواهم برای نماز به مسجدبروم، شما هم آماده شو تا برویم»
ساناز با لب و لوچه ی آویزان گفت:« مامان من نمیایم! من و تپلی میخواهیم
باهم بازی کنیم.» مامان کمی جلوتر آمد و گفت:« اگر شما نیایید من هم نمی توانم بروم.» ساناز که دلش می خواست در اتاق جدیدش بازی کند، گفت:« من و تپلی توی خانه می مانیم »
مامان چیزی نگفت و از اتاق خارج شد . ساناز چند دقیقه بعد از اتاق بیرون آمد. مامان را دید که سجاده پهن کرده و نماز می خواند. ساناز روسریِ مامان را روی سرش انداخت و کنار مامان ایستاد.
به مامان نگاه کرد، همراه مامان خم و راست شد ونماز خواند. بعد از نماز مامان پیشانی ساناز را بوسید ،سجاده ها را جمع کرد و گفت:« قبول باشد دختر قشنگم»
ساناز بعد از نماز با آجر هایش خانه می ساخت ، تپلی نشسته و اورا نگاه میکرد.
با صدای زنگِ در ساناز از جا پرید و به حیاط دوید . مادربزرگ را که پشت در دید، توی بغلش پرید؛ گفت:« سلام مادربزرگ بیایید اتاق جدیدم را که برایتان گفتم نشانتان بدهم ، ببینید حیاط ما چقدر بزرگ است. »
دست مادربزرگ را کشید و او را به داخل خانه برد. مادربزرگ کمی نشست و شربتی خورد . بعد هم به اتاق ساناز رفت وگفت:« به به، چه اتاق قشنگی » رو به ساناز کرد و ادامه داد:« بخاطر اتاق جدیدت برایت هدیه ای آورده ام» ساناز بالا و پایین پرید و گفت:« آخ جون هدیه» مامان با ظرف میوه از راه رسید. ساناز سبد میوه را از مامان گرفت و گفت:« مامان سبد را به من بده ،شما مهمان من هستید، بفرمایید بنشینید»
مادربزرگ و مامان خندیدند و کنار تپلی نشستند.
ادامه دارد....
#باران
#قصه
نمازِ تپلی
ادامه ی قصه....
ساناز میوه را جلوی میهمانانش گذاشت و رو به مادربزرگ گفت:« چشمانم را ببندم؟» مادر بزرگ کیفش را برداشت و گفت :« بله ببندعزیزم تا هدیه ات را توی دستان قشنگت بگذارم»
ساناز چشمانش را بست دستانش را جلو آورد ؛ مادربزرگ بسته ی کاغذکادو پیچی شده ای را روی دستان ساناز گذاشت و گفت:«حالا چشمانت را باز کن»
ساناز چشمانش را باز کرد ،تشکر کرد و سریع کاغذ کادو را باز کرد.
هدیه مادر بزرگ یک چادرِ گل گلیِ زیبا بود . ساناز از خوشحالی جیغی کشید و از جا پرید،چادر گل گلی را سرش کرد ، چرخید ، خودش را جلوی آینه دید ؛ مادربزرگ دست ساناز را گرفت او را در آغوش کشید و گفت:«خیلی زیبا شدی مثل فرشته ها» ساناز خودش را محکم توی بغل مادربزرگ جا داد و گفت :« پس تپلی چه؟» مادربزرگ خندید و گفت:« برای تپلی هم آورده ام نگاه کن» و به کاغذ کادو اشاره کرد. یک چادر گل گلیِ کوچک هم توی بسته بود ،ساناز مادر بزرگ را بوسید و چادر نماز را بر سر تپلی انداخت.
رو به مامان کرد و گفت:« مامان میشود برویم مسجد؟ من و تپلی هم می آییم»
مامان دستی به سر ساناز کشید و گفت:« بله حتما ... امشب همگی برای نماز به مسجد می رویم.»
هوا داشت کم کم تاریک میشد مامان و مادربزرگ توی حیاط منتظر ساناز و تپلی بودند ،تا باهم به مسجد بروند.
ساناز روسری صورتی اش را محکم کرد ، چادرش را روی سرش گذاشت ؛ چادر تپلی را هم مرتب کرد ، دستش را گرفت و گفت :« آماده ای تپلی؟ برویم؟» تپلی سری تکان داد و همراه هم از اتاق بیرون رفتند. ساناز کفش های قرمزش را پوشید . مامان دست ساناز را گرفت گفت:« تپلی را برای چه آورده ای؟ »
ساناز گفت:« او می خواهد بیاید و در مسجد نماز بخواند.»
مامان خندید ،چادرش را مرتب کرد .
ساناز بالا و پایین می پرید و لی لی کنان همراه مامان و مادربزرگ به سمت مسجد می رفت.
وقتی رسیدند پسر بچه ای اذان می گفت. حیاط مسجد یک حوض بزرگ و آبی داشت درست مثل حوض خانه ی خودشان. توی حوض هم پر از ماهی بود، از کنار درخت توت حیاط گذشتند . چند پسر بچه توی حیاط دنبال هم می دویدند. چشمش به گنبد بزرگ و گلدسته های آبیِ مسجد افتاد .
به در ورودی رسیدند. ساناز کفش هایش را درآورد و داخل کمدی که جلوی در بود گذاشت. و همراه مامان و مادربزرگ وارد مسجد شد.
زن ها همه با چادر های گل گلی کنار هم ایستاده بودند.پرده ی سبز بزرگی قسمت زن ها و مرد ها را جدا کرده بود. فرش ها و پرده های مسجد سبز بودند.صدای مرد ها از آن طرف پرده می آمد.
ساناز کنار مادربزرگ و مامان ایستاد.مامان سه تا سجاده پهن کرد یکی برای خودش یکی برای ساناز یکی هم برای مادربزرگ، ساناز اخم کرد و دست به سینه ایستاد. گفت:« پس تپلی چه؟ » مامان دستی بر سر ساناز کشید و گفت:« مگر عروسک ها هم نماز میخوانند؟»
خانمی که شبیه مادر بزرگ بود لبخند زد شکلاتی به طرف ساناز گرفت و رو به مادر گفت:« بله که عروسک ها هم نماز می خوانند. هرکسی که بخواهد با خدا حرف بزند نماز می خواند. » بعد به ساناز گفت:« مگر نه دختر قشنگم؟»
ساناز شکلات را گرفت، تشکر کرد و گفت:« یعنی ما وقتی نماز میخوانیم با خدا حرف می زنیم؟»
مامان پیشانی ساناز را بوسید گفت :« بله دخترم » مکبر گفت:« الله اکبر » و همه مشغول خواندن نماز شدند ،حتی تپلی!
#باران
#قصه