سر کوه بلند آمد سحر باد ز توفانی که می‌آمد خبر داد درخت و سبزه لرزیدند و لاله به خاک افتاد و مرغ از چهچه افتاد سر کوه بلند ابر است و باران زمین غرق گل و سبزه‌یْ بهاران گل و سبزه‌یْ‌ بهاران خاک و خشت است برای آن که دور افتد ز یاران سر کوه بلند آهوی خسته شکسته دست و پا، غمگین نشسته شکست دست و پا درد است، اما نه چون درد دلش کز غم شکسته سر کوه بلند افتان و خیزان چکان خونْش از دهانِ زخم و ریزان نمی‌گوید پلنگ پیر مغرور که پیروز آید از ره، یا گریزان سر کوه بلند آمد عقابی نه هیچش ناله‌ای، نه پیچ و تابی نشست و سر به سنگی هشت و جان داد غروبی بود و غمگین آفتابی سر کوه بلند از ابر و مهتاب گیاه و گل گهی بیدار و گه خواب اگر خوابند اگر بیدار، گویند که هستی سایهٔ ابر است، دریاب سر کوه بلند آمد حبیبم بهاران بود و دنیا سبز و خرم در آن لحظه که بوسیدم لبش را نسیم و لاله رقصیدند با هم #مهدی_اخوان_ثالث #سر_کوه_بلند #آخر_شاهنامه