ابراهیم ادهم را به دعوتی خواندند چون بنشست، مردمان غیبت کردن آغازیدند. ابراهیم گفت:نزدیک ما گوشت از پس نان می خورند و شما نخست گوشت می خورید . اشارت او به سخن خدای تعالی بود که غیبت را به خوردن گوشت برادر مرده مشابه خواند. #رساله_قشیریه #به_روایت_استاد_ساعد_باقری

#رساله_قشیریه #باب_۲۵ #مقام_تسلیم_و_رضا #به_روایت_استاد_ساعد_باقری

هرگاه که مؤمن ، اندر عمل خویش اخلاص بیند آن اخلاص را به اخلاصی دیگر حاجت آید، تا گرفتار عجب نگردد. بزرگی گوید : سه چیز است علامت اخلاص یکی آنکه مدح و ذم عام نزدیک او یکی باشد دوم آنکه رؤیت اعمال فراموش کند سوم آنکه در آخرت هیچ عمل را عمل خویش نشمارد. درباره مراتب اخلاص نیز صاحبدلی گوید : اخلاص آن بود که نفس را اندر وی هیچ حظ نبود به هیچ حال و این اخلاص عام باشد و اخلاص خاص آن بود که آنچه بر ایشان رود نه به ایشان بود ، طاعت ها همی آید از ایشان و ایشان را طاعت دیدار نیفتد ، و آن به چیزی نشمردند ، آن اخلاص خاص بود. #رساله_قشیریه #به_روایت_استاد_ساعد_باقری

ابراهیم ادهم به صحرا می شد مردی لشکری پیش وی رسید و گفت : آبادانی کجاست ، ابراهیم به گورستان اشارت کرد. مرد لشکری یکی بر سر ابراهیم زد و سرش بشکست ، چون از وی بگذشت گفتند : این ابراهیم ادهم است ، زاهد خراسان مرد لشکری باز گردید و عذر خواست. ابراهیم گفت : چون مرا بزدی من برای تو از خدای تعالی بهشت خواستم . گفت : چرا؟ گفت : دانستم که مرا از آن جفای تو خدای تعالی اجر دهد ، نخواستم که نصیب من از تو اجر و نیکویی بود و نصیب تو از من عقاب و بدی #رساله_قشیریه #به_روایت #استاد #ساعد_باقری