به صورت شعر در مناجات خوانده میشود 👇

چند بیتی در بیان مرثیه دفن حضرت سید الشهدا علیه السلام بعد ایامی پر از درد و مِحَن مانده جسمت روی صحرا بی کفن هست در دل یک جهان سوز و گذاز کس نخواند ای شاه بر جسمت نماز پیکرت ای کوکبِ عالم فروز ماند روی خاک آن مقتل سه روز تا که آمد آن ولیّ عالمین یادگار تو علی بن الحسین داشت ناله بر لب آن فخر حجاز خواند بر آن پیکر بی سر نماز گفت ای مردم ز احسان و وفا آوریدَم تکّه ای از بوریا تا به اشک و ناله و آه و فغان خود گذارم جسم بابایم در آن پس وصیّ تو به دشت کربلا پیکرت بنهاد بین بوریا در عزای تو گریبان چاک کرد پیکر خونین تو در خاک کرد سخت آمد بی قرارت یا حسین پس نوشت او بر مزارت یا حسین کین بود قبر کسی که از بلا تشنه جان داده به دشت کربلا 🔴 سروده شده در حدود سال ۸۳ #دلنوشته #شعر_امام_حسین @sherosabk

زمزمه خداحافظی زائران از شهر مدینه النّبي ببین این چهره ی زردم پُر از آه و پر از دردم مدینه جان پیغمبر دعا کن تا که برگردم خداحافظ مدینه ... به دردِ دل تو درمان دِه براتِ وصلِ جانان دِه اگر چه می روم لیکن دلم پیش تو جامانده خداحافظ مدینه ... تو کوی عاشقان بودی به ما دارُالامان بودی تو در این مدت کوتاه بهشت زائران بودی خداحافظ مدینه ... چو من عزم سفر دارم زِ غم ، چشمان تر دارم دلیلش این بُوَد ای خاک هوای تو به سر دارم خداحافظ مدینه ... مدینه با غم و آوا شدم از گوهرت جویا ولی آخر ندیدم من نشان از تربت زهرا خداحافظ مدینه ... 🔴 سروده شده در حدود سال ۸۴ #مدینه #دلنوشته #شعر_زیارت #عتبات_عالیات @sherosabk

مرثیه زبانحال امام سجّاد علیه السلام منم که کوه مصیبت به دوش خویش کشیدم تمام عُمر به غیر از بلا و رنج ندیدم اگرچه زین الْعِبادم ، اگرچه والیِ خَلْقَم ولی خداست گواهم که من زِ خلق چه دیدم به کربلا پدرم شد شهید با لب تشنه از این مصیبت عُظمیٰ چو یک هلال خمیدم به چشم قُدسی خود در عزای شاه شهیدان به عرش فاطمه را با قدِ خمیده بدیدم به دل اگر چه مرا بود مِیلِ یاریِ بابا ولی به کرببلا من به یاری اش نرسیدم به شام و کوفه خدایا میان کوچه و بازار به غیرِ بادۀ محنت زِ جامِ غم نچشیدم ز سوز و اشک یتیمان چه غصّه ها که نخوردم چه طعنه ها که زِ دشمن در این سفر نشنیدم به کوفه گرچه چو عَنقا به بال غربت و محنت به قلّه های رفیع غمِ فِراق پریدم ولی أمان ز خرابه که نیمه شب به میانش صدای نالۀ طفلی سه ساله را بِشِنیدم به گوش جان چو رسید آن نوای حُزن ، تو گویی تمام دردِ فلک را به جان خویش خریدم سه ساله خواهر من جان سِپُرْدْ گوشۀ ویران زیادتر شد از این وَقعه، رنجهای عَدیدم خدایِ من بده سوزی به نظم و روضۀ «تائب» که من وِرا به بیانِ ثنای خویش گُزیدم 🔴 سروده شده در حدود سال ۸۵ #دلنوشته #شعر_امام_سجاد @sherosabk

ولادت پیغمبر اکرم و امام صادق صلوات الله علیهما هفده ما ربیع روزِ عطا و کَرم است روزِ نابودیِ آتشکده هایِ ستم است روزِ نازل شدن برکت و خَیرُ النِّعم است از عنایات خدا هر چه بگوییم کم است آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق اهلِ عالم شده خشنود مبارک باشد پرتوِ طالعِ محمود مبارک باشد عیدِ فرخنده و مسعود مبارک باشد قدمِ پاکِ دو مولود مبارک باشد آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق آید از سوی سما زمزمه ی روحانی از مَهِ قدر شده لیله ی جان نورانی کارِ بلبل شده از شوق ترانه خوانی لاله مشغول به اعجازِ شمیم افشانی آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق ای نسیمی که طَرَبناکی و خوشحالی و شاد از قدومِ دو وَلیُ الَّه و دو زینُ العباد زین نِعَم ،دم همه دم با دم و شور و فریاد خلق را بانگ بزن روزِ مراد است مراد آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق دیده بگشوده به دنیا دو ستاره دو قمر دو جمیل و دو جمال و دو خدا را مظهر دو گلِ گلشن خلقت دو وجود اطهر دو شفیعِ عرصات و دو ولیّ و رهبر آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق نور بخشیده خدا از کرمش عالم را جرعه نوشانده لبِ کوثر و هم زمزم را هدیه بنموده به خلقت نِعَمِ اعظم را هم امامِ ششم و هم نبی اکرم را آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق چار عُنصر به ثنا لب به سخن باز کند وصف از این دو گُلِ قدسی طَنّاز کند صوتِ داوودیِ جان نغمه ی دل ساز کند غزلِ عشق بخواند به جهان ناز کند آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق شوره زارِ دلِ آفاق گلستان گشته بوستانِ ستم و جهل نِیِستان گشته پُر در افلاک ، طنینِ خوشِ قرآن گشته این دو را ارض و سما دست به دامان گشته آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق مستِ روی مَهِشان هر ملکِ عرش نشین سائلِ درگهشان اهلِ سماوات و زمین امشبی تذکره یِ عزّت و جاه و تمکین هم زِ احمد بِسِتان هم ز امامِ ششمین آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق خواهی ار کسب کنی از یَدِ اِکرام برات خواهی ار راحتیِ روزِ حساب و عرصات بِفِرست از دل و جانت به حصولِ برکات هم به صادق صلوات هم به محمد صلوات آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق این دو مولود پیام آورِ رحمت باشند از سوی حق به اُمَم اعظمِ نعمت باشند باغبانانِ گلستانِ سعادت باشند تَرجمانِ کَرم و حلم و فضیلت باشند آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق دو قمر رخ ، بِرُبوده ز فلک دل امشب موجِ رحمت زده خَرگاه به ساحل امشب میشود لطف به هر بنده و سائل امشب همه ی لطفِ خدا آمده نازل امشب آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق به لبِ حور و ملک زمزمه و مدح و ثناست در سَما معرکه ی جام و می و باده به پاست هر زبان در سخنِ مِدحت جانان گویاست آید از عرش نسیمی که بسی روح افزاست آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق آمده دینِ خدا را دو نفر احیاگر جهل و آشوبِ زمین را دو عدالت گستر دو عزیزِ دلِ زهرا دو حبیبِ داور دو تجلیِّ عدالت دو علیِّ دیگر آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق در چنین مَه که بساطِ خوشِ شادی برپاست مدح خواندن ز دو مولود جمیل و زیباست صله ی ذاکر و مدّاح که فیضی اعلاست چون شما مُستمعان دست علی و زهراست آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق یاس بر دوشِ زمین بارِ طرب بِنهاده همه جا هست سخن از قدح و از باده مَه ، نقابِ رخِ خود بر همگان بگشاده بر همه جنّتیان فاطمه عیدی داده آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق هر فرشته به کَفَش سوسن و نسرین دارد با نوای خوشِ دل الفت دیرین دارد هر که بینم سخن از مذهب و از دین دارد سخن از دو ولیِ مکتب و آئین دارد آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق بردنِ نام شما پِیک نوید و ظفر است از قدومِ خوشتان سیزدهِ غم به در است پرتوی حُسنِ شما بر شبِ گیتی سحر است عرش چون هست ترابِ رهتان مفتخر است آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق جانفدایِ خَمِ رَهزار شما اسماعیل دست پرورده ی ایثارِ شما میکائیل کُشته ی جلوه ی رخسارِ شما ازرائیل بنده و خادمِ دربارِ شما جبرائیل آمده آیتی از مصحف حیِّ ناطق هم رسول مدنی هم گلِ زهرا صادق

داخلِ شعر شرف گشت دو مضمونِ بدیع رتبه ی این دو بُوَد نزدِ خداوند رفیع مرقدِ این دو ولی نعمت و والیِّ شفیع هست در روضه و در خاکِ پُر اندوه بقیع کاش قسمت بشود دیدنِ آن صحن و سرا بعد از آن هم نجف و سامره و کرببلا به بَرِ عرش رسد ناله و سوز و آهم از زیادیِّ گُنَه گُم شده ای در راهم نه در اوج وَرَعَم ، قعر نشینِ چاهم عیدی از این دو وَلی ترکِ گُنَه میخواهم کاش روزی بشوم نفس ذکی را غالب فیضِ جان دادنِ در راهِ خدا را طالب بارالها بدهد حقّ دو مولودِ سعید قَسَمت بنده ی عاصی و گنه کار و پلید گرچه در محضرِ پاکِ تو نیَم روی سپید کرمی کن که شوم در رهِ قُربِ تو شهید خواهشم را تو بخوان بار الها زِ دو عین جان فدایم بِنَما در رهِ خود جانِ حسین 🔴 سروده شده در فروردین ۱۳۸۵ #دلنوشته #هفده_ربیع #شعر_پیغمبر_اکرم #شعر_امام_صادق @sherosabk

شعر ولادت پیغمبر اکرم و امام صادق صلوات الله علیهما در هفدهم ماه ربیع دل همه شور است نازل به زمین نعمت خلّاقِ شکور است تاریک مَبین ظلمت شب را ، همه نور است هر جا نگرم وادی نورانی طور است طوفان جهالت دگر از خلق به دور است ناراحتی و درد ، مُبدّل به سرور است چون آمده ختم رسل آن روح حقایق هم پورِ گرامی نبی حضرت صادق عالم همه یکپارچه گردیده چراغان بلبل به لبش نغمه و گل غالیه افشان از ابر عنایات خدا آمده باران تبریک بگویند به هم حوری و قلمان شادند همه خلق در این عالم امکان گردیده به خلق از سوی حق لطف فراوان هم آمده احمد که بود قائم و قادر هم آمده زیبا پسر حضرت باقر مرغِ دل عشّاق نشسته سر بام است شمشیرِ کج جهل و جهالت به نیام است در دستِ دو مولا زِ همه خلق زِمام است میلاد امام ششم خیرُالانام است از جانب ما که دلمان در پیِ جام است تقدیم بر آنان صلوات است و سلام است ورد لب من ذکر و دعا می شود امشب حاجات زِ اِکرام روا می‌شود امشب خوشحالی و لبخند شده نُقل محافل امواج نِعَم چونکه رسیده است به ساحل از باغ فضیلت شده بِشکفته دو حاصل دو دلبر و دلدار و رباینده ی هر دل دو دافعِ شرّ و خطر و رافع مشکل دو بندهٔ یزدان صفتِ نور شمایل بشنو ز ملک صوت دل آرای تبارک میلاد نبی و پسرش بادامبارک این ختم رُسل جلوه گهِ حی مبین است آن اختر تابنده و خورشید یقین است این عبد و رسول حق و بی مثل و قرین است آن زنده کن مکتب و احیا گر دین است این مِهرِ نبوت بود و عرش نشین است آن ماه ولایت به سماوات و زمین است امشب به تمنا تو بگو از از دل و از جان خواهم صله ای ناب هم از این و هم از آن می مُردم اگر در اثرِ شکر روا بود روزی که مقدّر به همه حکمِ قضا بود تقدیر من از روز ازل فیض ولا بود حبّ نبی و حیدر و امّ النُّجَبا بود هم مِهرِ حسن ، نور دل آل عبا بود هم عشق گل فاطمه شاه شهدا بود اَلشُّکر وَلِلْحَمد بر آن خالق سرمد کو داد مرا موهبت آل محمد 🔴 سروده شده در حدود سال ۸۳ #دلنوشته #هفده_ربیع #شعر_پیغمبر_اکرم #شعر_امام_صادق @sherosabk

دم نوحۀ امام صادق علیه السلام صادق آل ا... رسیده به شهادت یاحجة بن الحسن بادا سرت سلامت شد مدینه از غم ، دارالعزای عالَم واویلا واویلا واویلتا واویلا... شد در اوج غربت ز کینۀ أشقیا ششم امام شیعه شهید زهر جفا فاطمه گریان شد ، دلخسته و نالان شد واویلا واویلا واویلتا واویلا... عَدو به لوح قلبش زِ غم نشانه می زد زِ خانه اش از غربت آتش زبانه میزد از غم آوا میکرد ، یادی زِ زهرا میکرد واویلا واویلا واویلتا واویلا... اهل بیتش گشته در شعله ها جان بر لب أمان زِ کربلا و احوال زار زینب خیمه ها سوزان بود ، سه ساله ای گریان بود واویلا واویلا واویلتا واویلا... 🔴 سروده شده در حدود سال ۸۳ #امام_صادق #شهادت_امام_صادق @sherosabk

نوحه یا زمزمه حضرت بی بی شهربانو سلام الله علیها از غصه بیتاب یا شهربانو عزیز ارباب یا شهربانو جان سجاد و یارِ جانانی همسر و مادر بر امامانی جان به قربانت... ای جرعه ای از زلالِ کوثر ای دامن تو سجاد پرور رتبه ات برتر از تعقّل ها غافلیم از تو در توسّل ها جان به قربانت... یک کربلا یک دنیا جسارت درد غریبی رنج اسارت پسرت بیمار همسرت تشنه این به بستر آن زخمیِ دِشنه جان به قربانت... #شهربانو #بی_بی_شهربانو @sherosabk

نوحه حضرت خدیجه سلام الله علیها ای همنشین و یار پیمبر ای دلبر و دلدار پیمبر عالمی عبدِ جود و احسانت مادر زهرا جان به قربانت جان به قربانت... نزد پیمبر عزیز و خوشنام ای ثروت تو حامیِ اسلام در عزایت شد دل پریشانت مادر زهرا جان به قربانت جان به قربانت... روضه بخوانم با آه و زاری هنگام رفتن کفن نداری اشک چشمم شد مرثیه خوانت مادر زهرا جان به قربانت جان به قربانت... #حضرت_خدیجه @sherosabk

مناجات و توسل به حضرت علی اصغر علیه السلام یا ربّی یا الهی یا الهی خودت به حال زار ما گواهی همیشه اِی تمام بود و هستم دل بر عطا و رحمت تو بستم ای ذکرِ جان نامِ مطهّرِ تو با حاجت آمدم به محضرِ تو غم شعله زد در قلب ما سراسر فتاده نور چشممان به بستر یا رب ببین غرقِ غم و بُکاییم ما آمدیم توسّلی نماییم ببین خدا تو حال مضطرم را شفا بده آقا و رهبرم را به سوز و آه و یک دلِ پریشان تو را قسم دهم به چشمِ گریان قسم به آن نالهٔ پر شراره قسم به کربلا و شیرخواره قسم به اشک جاری از هر دو عین قسم به کامِ خشک ‌‌‌طفلِ حسین به حقّ آن دم که قدِ غم خمید تیرِ سه شعبه حلق اصغر دَرید بریده شد زِ تیرِ کین حنجرش امان زِ سوزِ ناله ی مادرش زِ عمر من خدای من کم نما به طولِ عمرِ رهبرم بیفزا 🔴 این شعر در زمان بستری شدن رهبر معظم انقلاب در بیمارستان در سال ۹۳ سروده شده #دلنوشته #رهبری #رهبر_معظم_انقلاب #آیت_الله_خامنه_ای #امام_خامنه_ای @sherosabk

نوحۀ شهادت امام صادق علیه السلام یا رب آمد به پایان ، عمر قرآن ناطق گشته مسموم کینه ، آقا امام صادق دل به یادش همه شور و نواست شهر یثرب ز ماتم کربلاست در عزای امام شیعیان حضرت فاطمه صاحب عزاست یا امام صادق ، یابن زهرا.... جمله یاران مولا، از داغش زار و گریان شیعیان دل شکسته ، اهل بیتش پریشان اوکه قبله گَهِ اهل راز است همچو شمعی به سوز و گداز است وقت رفتن وصیتِ مولا بر همه اهل عالم نماز است یا امام صادق ، یابن زهرا.... شام تارِ اسارت ، در این دنیا سحر شد مولای شیعیان را ، ایّام غم به سر شد با عروجش به إذْن داورش از جفای عَدوی کافرش هم شود میهمان جدّ خود هم شود میهمان مادرش یا امام صادق ، یابن زهرا.... چون بر بیت شریفش ، زدند آتش ز کینه یادی بنموده آنجا ، از بانوی مدینه یادِ آن مادر خونین جگر یاد آن یاور و یار حیدر یاد آن خانه و دود و آتش نالۀ بین آن دیوار و در یا امام صادق ، یابن زهرا.... از غم،امامِ کاظم ، رختِ عزا به تن کرد با اشک و آه و ناله، جسم بابا کفن کرد گوئیا همنوا با عالمین روضه خوانده غریب کاظمین کِیْ پدر تو کفن داری ولی بی کفن بوده جدّ ما حسین یا امام صادق ، یابن زهرا.... 🔴 سروده شده در سال ۸۴ #امام_صادق #شهادت_امام_صادق @sherosabk

توسل به حضرت ساحت مقدس زهرا سلام الله علیها من کی ام عبد خطا پرور تو یازهرا سائلم آمده ام بر در تو یا زهرا نور بر.عرش و سماوات دهد تا به ابد پرتو حسن خدا منتظر تو یا زهرا افتخار تو همین بس که بود در همه دم حضرت دوست ثنا گستر تو یا زهرا همه مردان و زنان تا دم هنگامه حشر خادم و خادمه قنبر تو یا زهرا حق بفرمود که خلق دو جهان بهرِ تو بود هست این معجزه ی اصغر تو یا زهرا آسمان شرف و عزت و ایثار تویی حَسَنینند مَه و اخترِ تو یا زهرا هیزم آتش دوزخ بُوَد اندر عرصات دشمن کوردل ابتر تو یا زهرا همه ی بارگه قدس تو را خاک قدم همه ی ارض و سما محضر تو یا زهرا گشت صحرای زمانه شرف باغ بهشت آری از نور جهان گستر تو یا زهرا یک شرف هست تو را دخت پیمبر بودن کفوِ حیدر شرف دیگر تو یا زهرا پدرت ختم رسل در همه اوقاتِ حیات بود دلداده و غمپرور تو یا زهرا کرم و صبر و شکیبایی و عدل وایثار بود اوصاف تو و شوهر تو یا زهرا دیر سالی است دلم گشته تو را غمخانه چه کنم؟گر نشوم مضطرِ تو یا زهرا به همه نسل بشرکرد جنایت والله خصم بی عاطفه و کافر تو یازهرا گریه کردی ز فراق پدرت ایامی به فدای تو و چشم تر تو یازهرا شده آیین خدا بعد نبی وارونه گشت چون خانه نشین همسر تو یا زهرا تیر ظلم و ستم اهل سقیفه زِ جفا آمد و خورد به بال و پر تو یا زهرا سوختی از غم مولا و عیان است هنوز آتش اشک زِ خاکستر تو یا زهرا کوه غم از غم عظمای تو بر دوش کشید حیدر آن نور دل و دلبر تو یا زهرا ابن ملجم اگرش کشت ولی قاتل او بود آری نگه آخر تو یا زهرا از پی یاری حیدر ز جفای دشمن گشت آزرده بسی پیکر تو یا زهرا هچنان شمع ز سوز جگر و ناله و اشک آب گردید تن اطهر تو یا زهرا ای که در راه ولایت شده ای قربانی گشت گریان زغمت رهبر تو یا زهرا هر زمانی که نگاهش به در خانه فتاد مرثیه خوان تو شد دختر تو یا زهرا 🔴 سروده شده در سال ۸۶ #شعر_حضرت_زهرا @sherosabk

مدح و مرثیه امام کاظم علیه السلام من خاکِ آستانه ی موسی ابن جعفرم در دل بُوَد بهانه ی موسی ابن جعفرم از حیطه ی محبت اغیار خارجم مخمورِ جامِ حضرت باب الحوائجم هستم به ظِلّ رأفت و تحتِ پناهِ او بستم دخیلِ اشک بر آن بارگاهِ او جان با یکی اشاره به بغداد می رود مرغ دلم هماره به بغداد می رود از مرقدش شمیمِ بهشتم رسد به جان خورشید خفته است در آن نیک آستان هر کس که زائرِ حرم کاظمین شد گویی به رتبه زائرِ قبرِ حسین شد من خاکِ پای خادمِ درگاهِ حضرتم زین رتبه ی عظیم در اوجِ سعادتم کرسی و عرش و لوح و قلم پایبندِ او جود و سَخا و لطف و کَرم مستمند او از جودِ او به پادشهی میشود رسید هرگز گدا نگشته ازین شاه نا امید از لطفِ بی کرانه ی آن خالقِ ودود مِهرِ عزیزِ فاطمه ام هست در وجود مهرِ وِی از ازل به دلِ خود نهاده ام من سائل کرامتِ این خانواده ام این چارده ذَوات همه جلوه ی حَقَند این چارده ذَوات همه فیضِ مطلقند این چارده ذوات امیرانِ خِلقتند از جانبِ خدا به همه خلق حُجّتند این چارده ذوات ز ایزد نشانه اند مقصودِ حق ز خلق زمین و زمانه اند این چارده ذوات شفیعانِ محشرند آئینه های جلوه گرِ حُسنِ داورند این چارده ذوات به ایجاد قائدند این چارده ذوات همه نورِ واحدند هر چند من به کوچه ی ارباب سائلم هر چند مِهرِ خون خدا هست در دلم بر این حقیرِ روی سیاهِ گناهکار هر چند عشق روی حسین است افتخار اما ز لطفِ دوست نه تنها حسینی ام هم اهل کربلایم و هم کاظمینی ام ای بر تراب درگه قدس تو روی من ای کاظمینِ تو حرمِ آرزوی من ای مرقدِ تو طورِ مناجات صد کلیم ای شخص و باب و جد و تبارت همه کریم موسی بن جعفری که خدا دوستدارِ توست خورشید و ماه و ارض و سما دوستدار است خلقت تمام ریزه خورانِ کرامتت هر دم نیازمندِ عطا و عنایتت ای هفتمین فروغ ز انوارِ اولیا ای هشتمین تجلیِّ رخسار کبریا هم روحِ پاکِ صبر طوافِ تو میکند هم اختیار و جبر طوافِ تو میکند تو چشمه سارِ رحمتِ معبود سرمدی پورِ علی و فاطمه جانِ محمدی بر خیمه ی فضیلت و ایثار قائمی حتی به خصم هم تو رئوفی تو کاظمی سرمایه ام زِ دست شد و مانده ام زِ راه بر این گدای بی سر و پایت بده پناه غرق نیاز هستم و دارم فقط تو را دستم بگیر ای گلِ زهرا ابالرضا در عمرِ خویش وه که چه غم ها کشیده ای بر دوشِ خویش بارِ ستم ها کشیده ای ای چشم عالمی به کمالِ سیادتت زیبا بُوَد به گوشه ی زندان عبادتت از خوانِ رحمتِ تو فَلک رزق خورده است هارون خیالِ خام به سوی تو برده است ای شامِ تارِ جهل ز فیضِ تو صبح نور در مکتبت کنیزه شود خوبتر ز حور در مکتبت کنیزه شود بانوی همه رنگی بگیرد از گلِ سیمای فاطمه خود را به ذات ، یکسره مانوس میکند بر خاکِ سجده ، مِدحَتِ قدّوس میکند عمری شده به گوشه ی زندان غم اسیر گریند در عزای تو هم پیر ، هم صغیر ای از غمِ تو در دو جهان شور و همهمه خون شد روان ز داغِ تو از چشمِ فاطمه بر جان خریده ای شررِ محنت بلا گشتی نحیف بر اثرِ شدّت بلا آه از شرار و سوزِ دلِ چاک چاکِ تو چیزی نمانده بود از آن جسمِ پاک تو در کنجِ حبس ای ولیِ امرِ مسلمین بعد از گذشتِ آن همه جور و جفا و کین با تو بنای ظلم نهادند اشقیا خرمای زهرگین به تو دادند اشقیا جانت بسوخت در اثر زهر ، وایِ من بودت زبانِ حال ، کجایی رضای من یکدم بیا و حالِ پدر را نظاره کن خونِ دل و سرشکِ بصر را نظاره کن زهرا گریست در غمِ بی انتهای تو غُل بود از جنایتِ سِندی به پای تو تنها نه در حیاتِ تو از پای وا نشد بعد از وفات هم ز تنِ تو جدا نشد دلها بسوخت از غمت ای مظهرِ خدا حق مَوَدَّتِ تو چه نیکو شده ادا از خنده های خصم به جسمت نشانه بود روی تنت همه اثر تازیانه بود ای رهبری که بر صدفِ خلق گوهری تشییع شد تنت به روی لنگه ی دری وای از دلِ رضا پسرِ نیک منظرت وای از دلِ حزینه ی معصومه دخترت هر چند سالها غم و محنت کشیده ای هر چند درد و رنج و مصیبت کشیده ای اما تن شریفِ تو در اوجِ احترام در خاک رفت ای به تو از کبریا سلام ای دل بیا به اشک روان گشته از دو عین یادی کنیم از غم تنهاییِ حسین او که ز غربتش دلِ عالَم شده حزین او که سه روز مانده تنش بر روی زمین او که به نورِ چهره دل آفتاب برد او که ز جامِ نیزه و شمشیر آب خورد او که بسوخت از شررش جانِ انجمن یک جای سالمش نَبُود بر روی بدن زینب دلش ز ماتم آن شاه چاک بود آن شَه سرش به نیزه و جسمش به خاک بود تائب به پای دل سفرِ کاظمین کن زآنجا سلام جانبِ قبر حسین کن 🔴 سروده شده در سال ۸۵ #دلنوشته #شعر_امام_کاظم @sherosabk

توسل به امام سجاد علیه السلام دشمن ظلم و جور و بیدادی یک مدینه فغان و فریادی حجت حق امام سجادی علی بن الحسین ادرکنی از ازل مظهر الیقینی تو تا ابد آفتاب دینی تو عبد حق زین العابدینی تو علی بن الحسین ادرکنی جلوه نور کبریا هستی چهارمین حجت خدا هستی لاله دشت کربلا هستی علی بن الحسین ادرکنی روضه اهل عشق کوی تو عطر جنت شمیم و بوی تو کعبه سجده برد به سوی تو علی بن الحسین ادرکنی ای به اهل بهشت نور دوعین نوه ی پهلوان بدر و حُنِین علی دوم امام حسین علی بن الحسین ادرکنی من گدای تو هستم ای مولا بر منِ روسیاهِ بی سر و پا نظری کن به حرمت شهدا علی بن الحسین ادرکنی ای مناجات تو صفای من ای ابوحمزه ات نوای من ای بقیع تو کربلای من علی بن الحسین ادرکنی نظری کن محبّ دیرین را این خطا کار سُست آیین را کن دعا بینوایِ مسکین را علی بن الحسین ادرکنی ای ولای تو اصل ایمانم حُسن روی تو شمس تابانم در رهت تحفه ای است این جانم علی بن الحسین ادرکنی شور تو هست در دل زارم روز محشر به حال غمبارم سَیّدی من فقط تو را دارم علی بن الحسین ادرکنی ای که تو آفتابِ ایمانی در خطابه زبان قرآنی نکند رو زِ من بگردانی علی بن الحسین ادرکنی ای به ظلمت رخ تو چون مهتاب گرچه بوده دلت زِ غصه کباب خطبه ات کاخ ظلم کرده خراب علی بن الحسین ادرکنی گرچه طعنه ز خصم بِشنیدی گرچه راس پدر به نی دیدی تو بساط یزید بر چیدی علی بن الحسین ادرکنی دیده‌ای ای عزیز پیغمبر بین گودال لاله ی پرپر پیکری غرق خون ولی بی سر علی بن الحسین ادرکنی دیده ای نور دیده همه را پسر با وفای فاطمه را ساقی تشنه کام علقمه را علی بن الحسین ادرکنی دیده ای خنده های اعدا را دیده‌ای حال و روز بابا را دیده ای جسم اِرباً اِرباً را علی بن الحسین ادرکنی دیده‌ای طفل از عطش بی تاب که زده دست و پا به دست باب دیده ای اشک های سرخ ارباب علی بن الحسین ادرکنی سینه ی عالم از عزا شده چاک دیده‌ اي اِی ستاره افلاک قاسم بن الحسن فتاده به خاک علی بن الحسین ادرکنی گرچه در جهل و معصیت خُفتند شام و کوفه همه بر آشفتند به شما جمله خارجی گفتند علی بن الحسین ادرکنی دشت توحید را تویی لاله نور ایثار را توی هاله حنجرِ درد را تویی ناله علی بن الحسین ادرکنی از غم یار خونجگر بودی گرچه در وادی ظفر بودی همسفر با سر پدر بودی علی بن الحسین ادرکنی ای تو مُحییِ مکتب اسلام ای گل بوستان خیر الانام ای امان از جفای مردم شام علی بن الحسین ادرکنی هلهله در عزای تو کردند ظلم بر اَقرَبای تو کردند خنده بر گریه های تو کردند علی بن الحسین ادرکنی خواهرت در خرابه‌ ها جان داد جان به راه رضای جانان داد بر همه درس ناب ایمان داد علی بن الحسین ادرکنی تا قیامت ز یوم عاشورا هست مدیون هماره دین خدا بر تو و شخص زینب کبری علی بن الحسین ادرکنی یابن زهرا به ما عنایت کن راه ما را رَهِ سعادت کن روزی عاشقان شهادت کن علی بن الحسین ادرکنی مَرکب دل به سوی تو راندم روز و شب شعر بی کسی خواندم من ز یاران خویش جا ماندم علی بن الحسین ادرکنی 🔴 سروده شده در سال ۸۷ #دلنوشته #شعر_امام_سجاد @sherosabk

سرود مسجدی ولادت پیغمبر اکرم و امام صادق صلوات الله علیهما نور ولایت تابیده به سینه خلد برین شد مکه و مدینه گشته تابان دو خورشیدِ حقایق هم احمد آمد هم امام صادق این عید مسعود بادا مبارک جشن دو مولود بادا مبارک... کرده طلوع از پشت کوه رحمت مهرِ جمال قدسی نبوت عالم را لطفی شد از حیّ سرمد تهنیت تهنیت آمد محمد کعبه ی دلها آمد خوش آمد بابای زهرا س آمد خوش آمد این عید مسعود بادا مبارک جشن دو مولود بادا مبارک... پیچیده در عالم بانگ سروش است آتشکده ی غم دیگر خاموش است گشته مشمول لطف و رحمت دنیا رحمةُ لِلعالمین آمد دنیا کعبه ی دلها آمد خوش آمد بابای زهرا س آمد خوش آمد این عید مسعود بادا مبارک جشن دو مولود بادا مبارک... دریاچه ی جهل وغفلت خشکیده گوش دلم صوت رحمت شنیده سعی و صفا و بیت و زمزم آمد انبیا را نبیِ خاتم آمد کعبه ی دلها آمد خوش آمد بابای زهرا س آمد خوش آمد این عید مسعود بادا مبارک جشن دو مولود بادا مبارک... آنکه باشد عبد کویش جبرائیل میلاد پر فیض اش شد در عامُ الفیل دارد در قنداقه آن ماه و کوکب جاءَ الحق و زَهَق الباطل بر لب کعبه ی دلها آمد خوش آمد بابای زهرا س آمد خوش آمد این عید مسعود بادا مبارک جشن دو مولود بادا مبارک... ای عاشقان پیغمر اکرم امشب همه با هم یک دل و یک دم با نواخوانی و شور و زمزمه صله گیرید از علی و فاطمه کعبه ی دلها آمد خوش آمد بابای زهرا س آمد خوش آمد این عید مسعود بادا مبارک جشن دو مولود بادا مبارک... ای نور حق از رخسار تو ظاهر یا جعفر بن محمدِ باقر ای علم تو هادی کلّ عالم میلادت با پیغمبر گشته توام ای آیینه ی طلعت خالق ای گل زهرا س امام صادق این عید مسعود بادا مبارک جشن دو مولود بادا مبارک... ای رتبه ی تو بس بالا و رفیع ای آفتاب آسمان بقیع یابن الزهرا زِ جان آرزو دارم بر تربت رفیعت سر گذارم ای آیینه ی طلعت خالق ای گل زهرا س امام صادق این عید مسعود بادا مبارک جشن دو مولود بادا مبارک... یا سیدی بر مشتاقان عطا کن حاجات محبین خود روا کن بعد از مدینه ای ماه اولیا دِه برات عتبات و کربلا ای آیینه ی طلعت خالق ای گل زهرا س امام صادق این عید مسعود بادا مبارک جشن دو مولود بادا مبارک... 🔴 سروده شده در سال ۸۵ #هفده_ربیع #هفدهم_ربیع_الاول #ولادت_امام_صادق #ولادت_پیغمبر_اکرم @sherosab

سه نوحه روزهای پایانی ماه صفر المظفر نوحه شهادت پیغمبر اکرم صلوات الله علیه و آله در مدینه محشر کبری به پا شد ذکر دلها نالهٔ وا أحمدا شد وامصیبت... آفتاب حق روان سوی شفق شد حضرت ختمی رُسُل مهمان حق شد وامصیبت... قلب عالم زین مصیبت پر فغان شد چون عزای خاتم پیغمبران شد وامصیبت... مرغ روحم روی بام گریه بنشست حضرت زهرا پدر را داده از دست وامصیبت... بعد احمد دشمنان کافر او خوش بگفتند تسلیت بر دختر او وامصیبت... نوحه شهادت امام مجتبی علیه السلام یا امام مجتبی ای سبط اکبر از عزایت دیده ی عالَم شده تر ای حسن جان... غرق اندوه و اَلَم جان و دلت شد همسر نامهربانت قاتلت شد ای حسن جان... باز غمت ای ناطق قدسیّ قرآن من بمیرم پیکرت شد تیرباران ای حسن جان... ای فدای غصه هایت یابن حیدر بوده ای شاهد به حال زار مادر ای حسن جان... کوهی از غم با دل و جانت أجین شد چون که دیدی مادرت نقش زمین شد ای حسن جان... نوحه شهادت امام رضا علیه السلام ای شهید زهر کینه یا رضاجان لاله ی دور از مدینه یا رضاجان یا رضاجان... ای معینِ بی پناهان و ضعیفان ای غریبِ خفته در خاک خراسان یا رضاجان... من فدای ناله و آن سوز آهت کنج حجره گشته مولا قتلگاهت یا رضاجان... در دم آخر گل نیکو نهادت آمد از ره نور چشمانت جوادت یا رضاجان... من بمیرم بهر آن مظلوم مُضطر که گرفته روی دامان رأسِ اکبر ای حسین جان... 🔴 سروده شده در سال ۸۵ #بیست_و_هشت_صفر #بیست_و_هشتم_صفر #هفت_صفر #هفتم_صفر #پیغمبر_اکرم #نوحه_پیغمبر #امام_حسن_مجتبی #نوحه_امام_حسن_مجتبی #امام_رضا #نوحه_امام_رضا @sherosabk