#زندگینامه_هنرمندان : دكتر #فرشيد_بزرگی متولد 1351 تبريز محيط خانواده متناسب با هنر موسيقی و بهره‌مندی از راهنمايی ‌های پدر كه به داشتن آواز خوش شهرت داشته است، از عوامل موثر در شكل‌گيری شخصيت ايشان بوده است. دریافت های حسی دوران نوجوانی و آشنايی با آثار اساتیدی نظير: لطفی، شجريان، مشكاتيان نخستین بارقه‌های گرايش هنر موسيقی را در وجود ايشان برافروخته است. ايشان بين سالهای (77 - 69) در اثنای تحصيل رشته پزشكی دردانشگاه تهران، از محضر اساتيد موسيقی چون استاد شاپور رحيمی، براي آموختن ردیف محمود كريمی و استاد نوربخش، برای سبک آواز طاهرزاده و صدا سازی و تلفيق شعر و موسيقی بهره‌های فراوانی برده اند. همچنين بين سالهای (85 - 81) در اثنای سپری كردن دوره تخصص پاتولوژی، دوره‌های كارگاهی آواز استاد شجريان و دوره های آوازسبک قدما و تلفيق شعر و موسيقی استاد لطفی را نيز با موفقيت به پايان رسانيده‌ا ند. ايشان اجراهای مختلفي با ارکستر سمفونی تبريز، اركستر رودكی، ارکستر شمس ، رهاب وکسری داشته‌اند كه با استقبال بی نظيرعلاقه‌مندان هنرموسيقی مواجه شده است. در حال حاضر دكتر بزرگی رشته تخصصی خود را در دانشگاه تبريز تدريس می ‌كنند وعضوهيئت مديره كانون خوانندگان خانه موسيقی تبريز می باشند. پژوهش در آواز ايرانی جز فعاليت‌های شخصی ایشان بوده و رديف، شيوه آواز طاهرزاده و صداسازی را نيز برای هنرجويان موسیقی تدریس می کنند. بنظر ایشان بازگشت به جوهره موسيقی اصیل ايرانی وبازنگری سبك قدما امری ضروریست وتقليد صرف و عدم خلاقيت درشیوه های مختلف آواز مذموم می باشد. ایشان نوآوری را با درنظر گرفتن جوهره موسیقی اصیل ایرانی مقبول می ‌دانند. دکتر بزرگی نمونه های نوآوری درجوهره موسیقی اصیل ایرانی را درسبك آواز اساتيد بی ‌نظيری چون اقبال آذر، سيد حسین طاهرزاده وغلامحسین بنان و در سال‌های اخير استاد شجريان برمیشمارند. به عقيده ايشان اطلاعات ژرف اين اساتيد در حوزه‌هايی نظير (زیبایی شناسی، ردیف شناسی، اتنوموزيكولوژی، مردم ‌شناسی، فرهنگ وعرفان) باعث جاودانه شدن آثار ایشان شده است. 🆔 @shervamusiqiirani

#زندگینامه_هنرمندان : #همایون_شجریان خوانندهٔ موسیقی ایرانی و نوازندهٔ تنبک و کمانچه است. وی در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۵۴ در تهران در خانواده‌ای سرشار از موسیقی متولد شد. وی فرزندِ استاد محمدرضا شجریان است و از کودکی علاقه به موسیقی و ریتم در او نمایان بود تا آن که با تشخیص پدر نزد ناصر فرهنگ‌فر به فراگیری تکنیک و شناخت ریتم که اساس موسیقی است پرداخت و چند سالی هم آموختن را نزد جمشید محبی ادامه داد. از سن ده‌سالگی به همراه خواهرانش نزد پدر آواز را شروع کرد و در دوران بلوغ روزانه تکنیک آواز و صداسازی را به صورت فشرده فرا گرفت. در همان زمان به هنرستان موسیقی رفت و کمانچه را به عنوان ساز تخصصی خود انتخاب کرد و در خارج از هنرستان به ادامهٔ فراگیری آن نزد اردشیر کامکار و آشنایی با تار و سنتور بصورت گوشی پرداخت. اولین آلبوم همایون شجریان تنهایی خوانندگی آن را بر عهده داشت « #نسیم_وصل» نام دارد که آهنگ‌سازی آن را محمدجواد ضرابیان بر عهده داشته‌است در سال ۱۳۸۲ منتشر شد. این سرآغازی بود بر اجرای کنسرت‌ها و آلبوم‌های مستقل او. وی پس از آن در سال ۱۳۸۳ دو آلبوم #شوق_دوست و #ناشکیبا را منتشر کرد و در سال ۱۳۸۴ #نقش_خیال را به آهنگ‌سازی علی قمصری به بازار عرضه کرد که با استقبال فراوانی روبرو شد. در سال ۹۰ او در آلبوم شوق‌نامه به عنوان خواننده حضور داشت. آلبوم شوق‌نامه، بازیابی تصانیف منسوب به عبدالقادر مراغه‌ای است که حاصل ۴ سال تلاش گروهی به سرپرستی محمدرضا درویشی است. در سال‎های اخیر با همکاری برادران پورناظری آثاری را ارائه داده است که برخی از آن‌ها مانند «چرا رفتی» و «با من صنما» مورد استقبال چشمگیر مردم قرار گرفته است. 🆔 @shervamusiqiirani

#زندگینامه_هنرمندان : استاد #جلیل_شهناز در اول خرداد سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. شعبان خان پدر جلیل شهناز علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. جلیل شهناز از بزرگ‌ترین وسرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه تار سدهٔ اخیر در ایران است که توانست با استفاده از تکنیک‌های برجسته در شیوه تارنوازی بسیاری از ردیف‌های موسیقی سنتی ایران را با تار بنوازد که از جمله آن‌ها نواختن در مایه دشتی و دشتستانی است. جلیل شهناز، از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز که به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد. شهناز، در جوانی با حسن کسایی (نوازندهٔ سرشناس نی) آشنا شد که این آشنایی آغاز همکاری بلندمدت آن دو بود. جلیل شهناز از سال ۱۳۲۴، در تهران ساکن شد و با رادیو تهران شروع به کار کرد و در بسیاری از برنامه‌ها به عنوان تک‌نواز شرکت کرد. این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری و محمد رضا شجریان همکاری داشته‌است. شهناز در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد. جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار، که ساز اختصاصی اوست، با نواختن ویولون، سنتور و تمبک نیز آشنایی دارد. استاد جلیل شهناز 27 خرداد سال 1392 در سن 92 سالگی درگذشت. روحش شاد. 🆔 @shervamusiqiirani

سوم خرداد سالروز تولد استاد #بیژن_بیژنی #زندگینامه_هنرمندان : استاد #بیژن_بیژنی هنرمند موسیقیدان و خوشنویس در سوم خرداد سال 1332 در روستای فکچال از توابع بخش بندپی غربی به دنیا آمد. بیژن بیژنی، از لحاظ تبارشناسی عضوی از خانواده‌ ی بزرگ و پردامنه‌ ی بیژنی‌ها در بابل است اما خود او از آن زمان كه به تهران هجرت كرده و در سایه‌ ی مجاهدت هنری و همنشینی با مشاهیر موسیقی و خوشنویسی كشور، شهرت و وجاهتی درخور كسب كرده، به نشانی و آدرسی از نسل جدید بیژنی‌ها تبدیل شده‌است كه در گوشه و كنار كشور در عرصه‌ها‌ی وسیع ادبیات، شعر، موسیقی، نقّاشی، خوشنویسی، كاریكاتور، مجسمه‌سازی و… فعالیت می‌كنند و شگفتی خلقت را در وراثت قریحه‌ی هنری به نمایش می‌گذارند. بیژن بیژنی علاوه بر اینکه در خوشنویسی که از هنرهای اصلی این طایفه بزرگ است، دستی بسیار توانا بر قلم دارد، در موسیقی هم استاد است و همکاری وی با بزرگان موسیقی ایران زمین همچون استاد کامبیز روشن روان، کامکارها (برادران کامکار)، استاد محمد سرير، اسماعيل واثقي، اسماعيل تهراني و… زمینه انتشار آثاری شده اند که در زمره بهترین های موسیقی دستگاهی ایران هستند. از آثار موسیقیایی که از بیژن بیژنی منتشر شده است می توان به آلبوم های " #نهانخانه_دل، #ایران_زمین، #افسانه_سرزمین_پدری_ام، #آینه_در_آینه، #سیب_سرخ_خورشید، #آفتاب_خوبان، #صدای_شاعر، #چهار_فصل، #مژده_باران، #نای_و_نی، #رویای_رنگین و #گل_به_دامن " اشاره کرد. 🆔 @shervamusiqiirani

#زندگینامه_هنرمندان : #ملک_محمد_مسعودی، بهمن ماه ۱۳۳۱ در شهر بروجن از توابع استان چهار محال و بختیاری به دنیا آمد وی تحصیلات ابتدایی را در همان شهر و تحصیلات متوسطه را در اصفهان به اتمام رسانید. سپس وارد دانشسرای عالی تربیت معلم شد و در رشته زبان انگلیسی فارغ التحصیل شد. وی مجددا به دانشگاه رفت ودر رشته مهندسی بهداشت فارغ‌التحصیل شد. مدتی افتخار شاگردی استادجلال تاج اصفهانی را داشت و از محضر استادانی نظیر علی خان ساغری و حسن کسایی نیز بهره برد همچنین نزد نعمت ستوده نیز آموزه‌هایی را به دست‌ آورد. پس از مدتی به تهران می‌رود و در مکتب شادروان استاد اسماعیل مهرتاش به تکمیل آموخته های خود می‌پردازد و ماندگارترین اثر این هنرمند "مندیر" می‌باشد.در سال ۵۴ به استخدام آموزش و پرورش درآمد و مدت ۲۰ سال معلم هنرستان موسیقی بود. کار موسیقی حرفه‌ای را با آلبوم "#مندیر" با آهنگسازی محمدعلی کیانی‌نژاد در سال ۶۸ آغاز کرد. پس از آن "گُلمی" با آهنگسازی کیانی نژاد و سپس اثر "گل بابونه" که روایتی از موسیقی خوزی شوشتر و دزفول بود با صدای او منتشر شد. از دیگر آثارش می‌توان به "#سوز_دل" با آهنگسازی ساغری بر اساس ملودی های بختیاری، شورگل بر اساس ملودی های بویراحمدی، #از_یاد_رفته، #پیر_مغان، (ارائه شده در کانال) #سفر_آفتاب و #خیال_خوبان اشاره کرد. وی به تازگی آلبوم های " #دژپارت" و " #دیندا" را خوانده است که صدای پسرش نیز در "دژپارت" صدای پدر را همراهی می‌کند. 🆔 @shervamusiqiirani

#زندگینامه_هنرمندان : استاد #علی_اصغر_بهاری در سال 1284 در عباس آباد تهران به دنیا آمد. وی اصالتا اهل شهر بهار بوده است.او در سن سیزده سالگی بعلت ورشکستگی پدرش ، "نایب السلطنه محمدتقی خان " به همراه مادرش (گوهر خانوم ) به منزل پدربزرگش میرزا علی خان ، نوازنده ماهر کمانچه نقل مکان کرد. در این زمان بود که وی با موسیقی آشنا شد. سپس با درخواست مادرش به مدت 2 سال ، کمانچه نوازی را از پدربزرگش آموخت و بعدا به مدت 4 سال در محضر دایی های خود آقایان رضا خان ، اکبرخان و حسن خان به تکمیل تجربیاتش پرداخت.در سن 18 سالگی برای اولین بار در یک کنسرت به همراه ابراهیم خان منصوری شرکت کرد و این اجرا زمینه ای را فراهم کرد که آوازه نوازندگی بهاری به گوش موسیقی دانان برسد. در این زمان بهاری پدرش را از دست داد و بعنوان فرزند ارشد اداره امور خانواده را به عهده گرفت. با ورود پیانو و ویولن به ایران این دو ساز جایگزین سنتور و کمانچه شد و بهاری نیز مجبور شد کمانچه را کنار گذاشته و به فراگیری به سمت ویولن برود و در این راستا نزد استاد رضا محجوبی به تکمیل آموخته های خود در موسیقی ایرانی پرداخت.بهاری سابقه همکاری با استاد حبیب سماعی را دارد که به یادگیری سنتور و پرورش شاگردانی در این رشته مشغول می شود.سپس توسط استاد روح الله خالقی از وی دعوت به عمل می آید که در مدرسه موسیقی به آموزش بپردازد.وی پس از سال ها دوباره ساز کمانچه را به دست گرفت و در برنامه های رادیو نوای کمانچه را به گوش علاقمندان رساند و همین امر باعث شد که دوباره جمعی از علاقمندان به نواختن کمانچه روی آورند و با این کار خدمت بزرگی در جهت احیای این ساز انجام داد. یکی دیگر از خدمات وی اجرای تصانیف و نغمه های فراموش شده و مهجور موسیقی ایرانی است که ماندگاری آنها مدیون حافظه اوست. وی در تاریخ شنبه ، 20 خرداد 1374 در سن 90 سالگی درگذشت. روحش شاد و یادش گرامی باد. 🆔 @shervamusiqiirani

#زندگینامه_هنرمندان : استاد #جلیل_شهناز در اول خرداد سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. شعبان خان پدر جلیل شهناز علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. جلیل شهناز از بزرگ‌ترین و سرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه تار سدهٔ اخیر در ایران است که توانست با استفاده از تکنیک‌های برجسته در شیوه تارنوازی بسیاری از ردیف‌های موسیقی سنتی ایران را با تار بنوازد که از جمله آن‌ها نواختن در مایه دشتی و دشتستانی است. جلیل شهناز، از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز که به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد. شهناز، در جوانی با حسن کسایی (نوازندهٔ سرشناس نی) آشنا شد که این آشنایی آغاز همکاری بلندمدت آن دو بود. جلیل شهناز از سال ۱۳۲۴، در تهران ساکن شد و با رادیو تهران شروع به کار کرد و در بسیاری از برنامه‌ها به عنوان تک‌نواز شرکت کرد. این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری و محمد رضا شجریان همکاری داشته‌است. شهناز در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد. جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار، که ساز اختصاصی اوست، با نواختن ویولون، سنتور و تمبک نیز آشنایی دارد. استاد جلیل شهناز 27 خرداد سال 1392 در سن 92 سالگی درگذشت. روحش شاد. 🆔 @shervamusiqiirani

#زندگینامه_هنرمندان: #حسين_فرهادپور دربیست و هفتم تیرماه سال 1317 خورشيدي در خانواده اي هنرمند در نوشهر متولد شد. نواختن ويلن را نزد هنرمندان پيشكسوتي چون "ابوالحسن صبا"، "محمود ذوالفنون" و "علي تجويدي" و ضرب را نيز نزد "حسين تهراني" فراگرفت. وي براي شناسايي موسيقي سنتي ايران به همراه ارکستر وزارت فرهنگ و هنر به رهبري "فرامرز پايور" به كشورهاي بسياري از جمله فرانسه، ايتاليا، مجارستان، لهستان، روماني، تونس، مراكش، الجزاير، مصر، كويت و بحرين سفر كرد. ارکستر سازهای ملی که حسین فرهادپور مدت زمان زیادی در آن فعالیت می کرد تشکیل شده بود از "فرامرز پایور" که سنتور میزد و در عین حال سرپرست و آهنگساز گروه نیز بود، "هوشنگ ظریف" تار، "رحمت الله بدیعی" کمانچه، "محمد اسماعیلی" تمبک، "حسن ناهید" نی، "محمد دلنوازی" رباب، "حسن منوچهری" بربط (عود)، "حسین فرهادپور"، "پروین صالح" و "پروین شکالور" نیز قیچک و قیچک آلتو مینواختند. ساخت قطعات چند سريال و فيلم همچون فيلم پرچمدار در سال 1363 و همكاري با "عبدالحسين مختاباد" از جمله فعاليت هاي هنري وي است. شادروان فرهادپور فرزند ارشد هنرمند و پيشكسوت تئاتر و سينما «پروين سليماني» است. وي روز شنبه 7 تيرماه 1382 در سن 65 سالگی در اثر سکته قلبي جان به جان آفرين تسليم کرد و پیکرش صبح روز یکشنبه از مقابل بیمارستان شهید مدرس تهران به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا تشییع شد. در مراسم تشييع پيکر اين هنرمند بزرگ، پروين سليماني در حالي كه از فوت فرزند خويش به شدت متاثر شده بود اشك ريزان خطاب به مردم گفت: 62 سال براي شما مردم زحمت كشيده‌ام مرا تنها نگذاريد من از همه شما ممنونم، پسر من در شرايطي مرد كه پس از سالها كارهنري و مثل خود من كه 62 سال كار هنري كردم در 2 اتاق مستاجري مي‌كرد. وي افزود: من ممنون همه شما مردم ايران هستم كه بچه مرا با آبرو تشييع كرديد. با اين حال مرا تنها نگذاريد. شايد بيوگرافي اين هنرمند فقيد را در موارد زير خلاصه نمود: فارغ التحصيل هنرستان ملي موسيقي در سال 1337 فعاليت در واحد موسيقي وزارت فرهنگ و هنر در سال 1339 فارغ التحصيل رشته سازهاي ملي ايران در سال 1361 شروع فعاليت سينمايي با فيلم پرچمدار (شهريار بحراني) به عنوان آهنگساز در سال 1363 از جمله اجراهای باقی مانده از وی، سه نوازی حسین فرهادپور، فرامرز پایور و محمد اسماعیلی در آلبوم هفت پیکر است. روحش شاد. 🆔 @shervamusiqiirani

#زندگینامه_هنرمندان : استاد #انوشیروان_روحانی (زادهٔ ۱ مرداد ۱۳۱۸ در رشت)، آهنگساز و نوازندهٔ ارگ و پیانو اهل ایران است. انوشیروان روحانی پنجشنبه یکم مرداد ۱۳۱۸ در یک خانوادهٔ هنرمند، در رشت به دنیا آمد. انوشیروان روحانی پس از سه سال که مدّت مأموریت پدرش به پایان رسید، به اتفاق خانواده به تهران آمد و در همان سال یک ملودیکا برای او خریدند. سپس با راهنمایی پدر و تداوم در راه فراگیری موسیقی، به شکلی پیشرفت کرد که در سن ۹ سالگی در «جامعه باربد» که به سرپرستی شادروان اسماعیل مهرتاش اداره می‌شد، برنامه‌هایی اجرا کرد که مورد تشویق مهرتاش و مدعوین قرار گرفت. روحانی در سن ۶ سالگی با راهنمایی‌های پدر، با نت آشنا شد و در همین اوقات وارد هنرستان موسیقی شد. در هنرستان موسیقی، جواد معروفی، روح‌الله خالقی و سایر اساتید هنرستان موسیقی تعلیم وی را بر عهده گرفتند. وی در کنار تحصیل در زمینه موسیقی در سال ۱۳۴۷ موفق به دریافت گواهینامه خلبانی نیز گردید. روحانی از این تاریخ به بعد مدارج ترقی را به سرعت طی نموده و پس از چند سال به رادیو راه یافت و در ارکسترهای مختلف برنامه‌هایی اجرا کرد. در اولین جلسه‌ای که او را در ۷ سالگی جهت اجرای برنامه کودک به رادیو می‌برند به علت خردسالی، صبحی مهتدی مجری برنامه و قصه گوی شهیر، او را روی صندلی گذاشت تا سازش به میکروفن نزدیک شود. او اولین تانگوی خود را به نام «تانگوی مامانی» را در سن ۶ سالگی ساخت و از سن ۱۵ سالگی عضو روزمزد رادیو شد. در ۲۱ سالگی اولین آهنگش را بنام «اسرار ساز» با کلام کریم فکور ساخت که با صدای پوران اجرا شد. روحانی بیش از ۲۵ سال نداشت که عضو شورای موسیقی رادیو شد و تا آخرین سالی که در آن سازمان فعالیت داشت، این سمت را عهده دار بود. وی از اولین برنامه «گلها» با این برنامه همکاری فراوان داشت و رهبری ارکستر شماره ۴ به عهده او بود. روحانی در سال‌های اخیر به عنوان آهنگساز با ارکسترهای معروف جهان همکاری نزدیک دارد، که نشان دهنده تسلط او بر سبک‌های جهانی موسیقی از جمله موسیقی کلاسیک است. همچنین روحانی در سال ۱۳۵۰ به هزینه شخصی مدرسه‌ای در روستای کلشتر واقع در شهر رودبار استان گیلان احداث نمود. 🆔 @shervamusiqiirani

#زندگینامه_هنرمندان : استاد #اسداله_ملک در ۱۴ مرداد سال ۱۳۲۰در محله «دروازه دولت» تهران و در یک خانواده لشت نشایی متولد شد. در ایام کودکی و نوجوانی حدود سه سال شاگرد ابولحسن صبا بود و بزودی جز شاگردان خاص ایشان محسوب شد. او شاگرد اساتیدی چون روح الله خالقی، هنگ آفرین و علی محمد خادم میثاق و... نیز بود و به تکمیل آموخته‌های خویش و تجربه اندوزی مشغول گشت. در همان سالها خالقی، او را در ارکستر انجمن ملی موسیقی که توسط خود ایشان اداره می‌شد پذیرفت و بدین ترتیب در بزرگی به روی پیشرفت و شکوفایی ملک باز شد. بعد از آن سالها اسدالله ملک از هنرستان موسیقی فارغ التحصیل شد و سپس موفق به دریافت لیسانس موسیقی از دانشگاه هنرهای زیبا گردید. آغاز فعالیتهای او در رادیو مربوط می‌شود به سال ۱۳۳۷ که در آن سال با ساختن قطعه «گریه لیلی» در مایه دشتی با کوک مخصوص (ر-می-دو-لا) و قطعه چهارمضرابی در مایه اصفهان با کوک مخصوص(دو-لا-لا-می) و اجرای آنها با ویولن، اشتهار فراوان یافت. از آن هنگام به بعد او با سبک منحصر به فرد خود در نوازندگی و آهنگسازی درهای بسته بسیاری را برای این موسیقی گشود اسد الله ملک با پشتیبانی خواننده نامدار ان دوران دلکش به رادیو راه یافت و نخستین اثار ملک را نیز دلکش با صدای رسایش جاودانه ساخته است. از جمله دیگر خوانندگانی که ملک با آنها همکاری داشتند می‌توان به حمیرا ، اکبر گلپایگانی ، محمود محمودی خوانساری ، پوران ، ایرج، بهرام حصیری ، محمدرضا شجریان ، کوروس سرهنگ زاده و... اشاره نمود که ثمره سالها همکاری آنها با استاد ملک آهنگهای زیبایی چون تک درخت، مرغ شباهنگ، جدایی تو، حکایت دل و... است که سالها مورد اقبال مردم ایران بوده‌است.ملک مدتی نیز با همکاری آقای منوچهر جهانبگلو برنامه ای به نام نوایی از موسیقی ملی))را تنظیم کردند که به اعتقاد بسیاری از صاحبنظران بعداز مجموعه برنامه((گلها))یکی از برنامه های خوب و موفق رادیویی موسیقی ملی بود در سالهای پس از انقلاب نیز او تلاش خود را برای اعتلای موسیقی متوقف نکرد و حتی بسیاری از هنرمندان "گلها را به همکاری مجدد فرا خواندند که می‌توان به اساتیدی چون فضل‌الله توکل اشاره نمود که به دعوت ایشان پاسخ مثبت دادند. در اواخر عمر او شروع به ضبط آثار ارکستری خود با سازبندی‌های مختلفی (مانند ویلن - عود، ویلن - سنتور - سه تار، ویلن - قانون، ویلن - عود - سنتور و...) کرد که می‌توان به کاستهای «نغمه رویایی»، "سمیرا، نغمه‌ها و.... اشاره نمود که هر کدامشان سرشار از قطعات زیبایی برای همنوازی می‌باشد. اسدالله ملک در نهم بهمن ۱۳۸۰ درگذشت. وی طی سالها فعالیت در زمینه های مختلف موسیقی به تربیت شاگردان مجرب و کار ازموده ای همچون مهیار فیروز بخت - مختار فروغی - سعید مودبیان - لقمان ادهمی - شهرام خسروی همت گمارد که امروز نه چون او ولی به رنگ و بوی او مینوازند یهودی منوهین نوازنده معروف ویلن که از بهترین‌های تاریخ موسیقی جهان محسوب می‌شود. در سفرش به ایران به صورت اتفاقی با ساز ملک آشنا و به شدت شیفته مکتب استاد می‌شود که این آشنایی موجب دعوت‌های بین‌المللی از استاد ملک می‌شود. ملک به همراه گروهی از اساتید در جشنواره‌هایی در ایتالیا و فرانسه و... شرکت می‌کند و رتبه اول را در برخی جشنواره‌ها نصیب خود می‌کند. وی جدا از نوازندگی ویلن ،کمانچه را به زیبایی مینواخت و متأسفانه اثار تصویری زیادی از کمانچه نوازی وی در دست نیست. بر اساس گفته های شاگردش کامران داروغه، طنین صدای کمانچه ملک بود که کامران داروغه را نوازنده کمانچه کرد. 🆔 @shervamusiqiirani

#زندگینامه_هنرمندان : استاد #حسن_یوسف_زمانی، آهنگساز ، رهبر ارکستر، نوازنده کلارینت و ویلن آلتو در سال 1310 در شهر سنندج استان کردستان به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی را در همین شهر آموخت و نیز درس‌های اولیه موسیقی را در مدرسه موزیک نظام همین شهر فرا گرفت. یوسف زمانی در سال 1337 به همراه برادرش حسین به تهران آمد و در کنسرواتوار جهانی و هنرستان عالی موسیقی زیر نظر معلمانی چون غلامحسین قریب، هوشنگ استوار، حسین ناصحی و لوییجی پازاناری و فریدون فرزانه درس‌های موسیقی را آموخت و دوره‌های عالی این هنر را به خوبی گذراند. وی دو ساز کلارینت و ویلن‌آلتو را به خوبی می‌نواخت و با علم رهبری ارکستر هم به تمام وکمال آشنا بود. در سال‌های میانی دهه چهل با تلاش و پی‌گیری برادران یوسف زمانی نخستین ارکستر موسیقی کردی را راه‌اندازی کردند که رهبری آن را حسن و سرپرستی‌اش را حسین بر عهده گرفتند. از این منظر باید این دو تن را به عنوان پیشگامان علمی کردن موسیقی کردی به شمار آورد که خوانندگانی چون مظهر خالقی و حسن زیرک در این ارکستر اجرای برنامه کرده بودند و به گفته حسین یوسف زمانی در این مدت تنها برای مظهر خالقی نزدیک به 30 قطعه تصنیف کردی با تنظیم و آهنگسازی برادرش و وی ساخته و اجرا شد. یوسف زمانی در آهنگسازی نیز دستی چیره داشت و برخی از ساخته‌‌های وی توسط خوانندگان نامی چون نادر گلچین و محمد رضا شجریان خوانده شد. از کارهای مشترک وی با نادر گلچین می‌توان به تصانیف«دریا توبگو» و«از پشت ‌آتش»اشاره کرد. یوسف زمانی با محمدرضا شجریان نیز کارهایی ماندگار انجام دادند که برخی از آنها در مجموعه #دولت_عشق و مجموعه #گلبانگ_شجریان منتشر شده است. تصانیفی چون #دولت_عشق، #اشک_مهتاب و #مبتلا از جمله معروفترین کارهای مشترک میان حسن یوسف‌‌زمانی و شجریان به شمار می روند. آلبوم #نجوا با صدای شهرام ناظری و آلبوم #طریقت_عشق با صدای حسام الدین سراج از جمله آخرین کارهای وی به شمار می‌رود. حسن یوسف زمانی در زمینه موسیقی فولکلور، سنتی یک صدایی (ملودی)، و موسیقی ارکسترال آهنگ های زیادی ساخته و اجرا کرد و به گفته خودش در یکی از مصاحبه‌ها بیش از یکصد و بیست قطعه آهنگ با کلام و بدون کلام جدید اجرا نشده در گنجینه ساخته‌های خود داشت. یوسف زمانی اواسط دهه هفتاد به کانادا مهاجرت کرد و با تشکیل گروهی به نام پژواک به توسعه و گسترش موسیقی علمی و سنتی ایران همت گماشت. وی اواخر عمر به سرطان ریه دچار شد و 25 مرداد 1388درکانادا درگذشت. روحش شاد. 🆔 @shervamusiqiirani

#زندگینامه_هنرمندان : #حسام_الدین_سراج در26 مردادسال 1337 در شهر اصفهان در خانواده ای صاحب ذوق دیده به جهان گشود. بزرگترین مشوق وی در تحصیل علم و هنر مرحوم پدرش بود. ایشان بر علوم قدیمه و ادبیات احاطه داشت و از صدای خوش آهنگی برخوردار بود و با اساتید ادب و هنر نظیر استاد جلال الدین همایی، استاد تاج اصفهانی، استاد حسن کسایی و ... حشر و نشر داشت. به همین جهت فضایی مستعد برای تربیت فرزندانش فراهم آورده بود. در چنین محیطی جوانه های عشق و علاقه به شعر و موسیقی در جان و دل وی شکوفا شد. سراج موسیقی را با آموختن تنبک از سیزده سالگی آغاز کرده، سپس سنتور را در اصفهان نزد استاد ساغری آموخته و برای تکمیل آن از اساتیدی چون فرامرز پایور، رضا شفیعیان و پشنگ کامکار بهره جسته است. در زمینه آواز از محضر مرحوم استاد محمود کریمی و استاد محمدرضا شجریان استفاده کرده است. در حال حاضر هم به اغتنام فرصت از محضر اساتید موسیقی و تحقیق در شیوه قدما بهره می برد. شاگردی و تعلم را بالاترین توفیق زندگی خود می داند و به همین لحاظ به موازات آموزش موسیقی تحصیلات خود را در رشته معماری و شهرسازی در دانشگاه شهید بهشتی ادامه داده و موفق به اخذ فوق لیسانس معماری از آن دانشگاه و دکترای پژوهش هنر از دانشگاه هنر شده است. در برخی از آثار که با صدای او شنیده ایم مانند: باغ ارغوان، شرح فراق، بی نشان، آئینه رو، نرگس مست، ماه نو و ... آهنگسازی را نیز به عهده داشته است. تحقیقاتی در باب زیبایی شناسی هنر و معماری و تطبیق وجوه اشتراک هنرها دارد که بصورت رساله نهایی دانشگاهی ارائه شده و بعضاً به صورت مقاله در مجلات فرهنگی - هنری به چاپ رسیده است. آثار موسیقی که تا کنون از او منتشر شده است عبارتند از: نینوا، باغ ارغوان، وصل مستان، شمس الضحی، یاد یار، آفاق عشق (خسرو شیرین، لیلی مجنون)، طریقت عشق، شرح فراق، آئینه رو، دل آرا، بی نشان، نگاه آسمانی، نرگس مست، بوی بهشت، شهر آشنایی، رویای وصل، وداع، عشق و مستی، نازنین یار، ماه نو، آئینه و آه، قصه گیسو، جام الست و ... تاکنون کنسرت های موسیقی موفقی در کشورهای فرانسه، انگلستان، سوئیس، هلند، آلمان، یونان، اسپانیا، چین، ترکیه، کره، کانادا، آمریکا، و روسیه داشته است. در فرازی از یکی از مصاحبه های هنری چنین اظهار می دارد: من خود را شاگرد کوچک مدارج نخستین آستان هنر می دانم و امیدوارم تا آخر عمر خاک پای اساتید عارف و عاشق این دیار سرمه چشم من باشد. آثار منتشرشده: #همپای_جلودار #نینوا ۱ #نینوا ۲ #باغ_ارغوان #وصل_مستان #شمس_الضحی #یاد_یار ۱۳۷۲: آفاق عشق نظامی (خسرو شیرین، لیلی مجنون) #طریقت_عشق ۱۳۷۴: آینه رو ۱۳۷۴: #بوی_بهشت ۱۳۷۵: #دل‌آرا #بی_نشان #نگاه_آسمانی نرگس مست #شهر_آشنایی ۱۳۷۸: #شرح_فراق رویای وصل ۱۳۸۲: #وداع ۱۳۸۲: نازنین یار ۱۳۸۳: عشق و مستی ۱۳۸۳: ماه نو ۱۳۸۴: آیینه و آه ۱۳۸۷: قصه گیسو ۱۳۸۸: جام الست ۱۳۹۰: #راه_بی‌_نهایت ۱۳۹۱: #خوشا_سرو ۱۳۹۳: #مسیحا ۱۳۹۴: #لب_خوانی_باران آیین آواز سراج مبدع برنامه تخصصی آموزشی آیین آواز است که توسط علی شیرازی در فرهنگسرای ارسباران بنیانگذاری شد. به‌گفته شیرازی در نطق افتتاحیه‌اش در نخستین نشست آیین آواز، فکر اولیه این برنامه را سراج در زمانی که این دو در خلال برگزاری شب آواز ایرانی به‌مدیریت اولیه شیرازی با هم در ارتباط بودند با او در میان گذاشته بود. در نهایت آیین آواز با افزودن ایده‌های خود شیرازی به‌شکل فعلی درآمد و شروع به‌کار کرد. 🆔 @shervamusiqiirani