«کاش یک روز سوی تو پرواز کنم..» _زهرای من _خواهر

(۱۰) بعد از این که من شماره حسنا رو گرفتم و تو وات ساپ باهم حرف میزدیم. دیگه مثل قدیما که تو بیرون هم دیگر رو میدیدیم نبود به چند جهت. اول این که همسایه ها صبح تا شب بیرون بودن و تا صدایی مییود از در و پنجره نگاه میکردن و بچه هام که همش بیرون بودن و نمیشد بیرون هم دیگر رو دید. دوم هم قضاوت های مردم و حرف هایی که میزدن خیلی سنگین بود میترسیدیم حرف پشت سر مان در بیاورند و بد شود. سوم خانواده های مان بود که اگه می فهمیدن تیکه تیکه مون میکردن خانواده من که شدیدا مذهبیه اگه می فهمیدن با دختری آشنا شدم مخصوصا حسنا منو دار میزدن خانواده حسنا هم که غیر مذهبی بود و اگه می فهمیدن حسنا با پسری دوست شده مخصوصا من روزگار حسنا رو سیاه میکردن خلاصه یه جنگ و دعوایی میشد که نگو و برا هر دومون گرون تموم میشد. به خاطر همین وات ساپ بهترین راه بود و بدون دردسر با هم بودیم و از بودن در کنار هم نهایت خوشی و خوشحالی را داشتیم. انقدر با هم حرف میزدیم و میگفتیم و می خندیدیم که شارژ گوشی هر دومون تموم میشد و ادامه اش میموند برای شب یا صبح. کلا حرف های ما از خاطرات کودکی و روزمرگی و باهم بودن و... بود انقدر که ما از پیش هم بودن لذت میبردیم از سفر و مسافرت و مهمونی و... لذت نمیبردیم و فقط دوست داشتیم کنار هم باشیم ساعت ها و همینطوری هم بود یهو میدیدی چند ساعت باهم حرف زدیم و کنار هم بودیم و شارژ گوشی از ۱۰۰ درصد رسیده به ۱۰ درصد و چقدر دوس داشتم همینجوری ادامه بدیم. شما به تماس های گوشی من نگاه کنی بیشترین مکالمه ۳ دقیقه است شایدم کمتر! ولی با حسنا بیشتر از سه ساعت تو تماس صوتی و تصویری حرف میزدم وات ساپ هم نمیشد تو تلگرام و اینستاگرام و آی گپ و... بود. شاید به جرئت بگم که یکی از بهترین روز های زندگیم بود. ادامه دارد.... برگرفته از رمان دست نویس اوزگه تانیش.

دلم گرفته ازین آسمان تکراری ازین هوای، هوای، هوای، بی یاری دلم زغصه ی یاد تو ناله سرکرده غم نبودنت حتی به کوه اثر کرده _جوادنا

لو كان كل شيء في مكانه لتتنفس في أحضاني... اگر همه چیز در دنیا سر جای خودش می بود، تو در همین لحظه بايد در آغوش من نفس می کشیدی... _زهرای من

برسان سلام مارا به رفوگران هجران که هنوز پاره ی دل دو سه بخیه کار دارد... _دل پاره

خون می چكد از ديده در اين كنج صبوری اين صبر كه من می‌ كنم افشردن جان است - هوشنگ ابتهاج

شبيه شهر پس از جنگ، غرقِ اندوهم نشسته زخم تو در تكّه تكّه‌ی روحم - خواهر

«در گلویم گیر کرده زخم یک بغض غریب..» ‌

الحنینُ حربٌ لم یُقاتِلکَ أحدٌ مِنَ الخارجِ بَل تَموتُ أنتَ مِن داخِلِکَ. «دلتنگی جنگی‌ست که هیچ کس از بیرون به تو حمله نمی‌کند بلکه تو از درون کُشته می‌شوی...» - دلتنگی

یارب چه بودم و به کجا رفته‌ام که من هر گه به یادِ خویش رِسَم، گریه می‌کنم - بیدل دهلوی