به نام پروردگار یکتا سلام دوستان 🌸 🔴 جمع کردن بازی در دو نوشتار قبل درباره مراحل سه گانه بازی و دو مرحله‌ای که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند و تاثیرات آن بر شخصیت کودک مطالبی را ارائه کردیم . سوال اینجاست : چگونه به فرزندم آموزش دهم که وسایل بازی اش را جمع کند ؟! لازم است ابتدا به نکته‌ای که در این سوال وجود دارد بپردازیم ، اگر قصد آموزش دادن داشته باشیم هیچ وقت موفق نمی‌شویم جمع کردن را به عنوان جزعی از بازی در وجود او نهادینه کنیم . بارها تکرار کرده ایم که بازی تمرین زندگی است و هر یک از مراحل بازی نیز جزئی از این تمرین هستند ، ما باید " شوق جمع کردن " را در کودک ایجاد کنیم و ایجاد شوق با آموزش دادن یا یاد دادن بسیار متفاوت است . در شوق ، تمایل ، جوشش درونی و احساس خوشایند وجود دارد اما در آموزش ، اجبار و احساس ناخوشایند . سوال بالا را اصلاح می کنیم : " چگونه شوق جمع کردن وسایل را در فرزندم ایجاد کنم ؟!! " برای این منظور لازم است به چند نکته توجه کنیم : ۱- اجبار و فشار ذهنی را از خود بردارید . احساس کودکان بسیار قوی است و حتی اگر در ظاهر چهره مان هم نشان ندهیم آنان متوجه احساس درونی ما خواهند بود . بنابراین لازم است به لحاظ درونی و فکری ، " باید جمع کند " را از خودتان دور کنید و برای خود یادآوری کنید که فرزندم فقط در حال تمرین و تجربه زندگی است و به لحاظ فطری و درونی هماهنگ با جریان سازنده زندگی است و فقط کافیست شرایط را مهیا کنم و به او فرصت این تمرین را بدهم . بنابراین توصیه می کنیم کلمات و رفتار هایی که اجبار و احساس ناخوشایند را به فرزندتان منتقل می کند به کار نبرید . ۲- به کیفیت مرحله دوم بازی توجه ویژه‌ای داشته باشید ( در آینده بیشتر به این موضوع خواهیم پرداخت ) . جمع کردن با انگیزه درونی زمانی اتفاق می افتد که والدین و فرزند یک بازی خوشایند و با کیفیت را با یکدیگر داشته باشند و والدین در طول بازی کاملاً متمرکز یک بازی کودکانه و شاد باشند و لحظات خوبی را برای خود و فرزندشان ایجاد کنند . اینکه چقدر کودک در جمع کردن مشارکت کند ، بسیار به این بستگی دارد که چقدر در حین بازی نیازش را دریافت کرده و چقدر از روند اصلی بازی احساس رضایت کرده است ... در نوشتار بعد این مطلب را ادامه خواهیم داد و به نکات دیگری خواهیم پرداخت . http://t.me/mehrandishbazi https://chat.whatsapp.com/D7IKftKe8ew3Dx3ZA84JdP

استاد محمود سلطانی عبور از نگرانی ها ۷۲ @shogherouyesh

#بازی_در_خانه @shogherouyesh

#بازی_در_خانه ظرف ادویه افتاد زمین😱 تبدیل به یک فرصت برای بازی شد و گفتیم و خندیدیم و با کمک خودش جمع و تمیزکردیم😁😍 @shogherouyesh

راحله اخلاصمند تغذیه متعادل ۱۳ @shogherouyesh

راحله اخلاصمند تغذیه متعادل ۱۴ @shogherouyesh

به نام پروردگار یکتا با سلام و سپاس از همراهی شما 🔴 زمان اختصاصی برای هر بازی گاهی برای ما این ابهام وجود دارد که فرزندمان چه مدت زمانی را باید به هر بازی اختصاص دهد و آیا اینکه فرزندم سریع از یک بازی خسته می شود یا فرزند دیگری نیم ساعت با یک بازی سر و کله می زند ، عادی است ؟ چند عامل در تعیین طول زمان بازی ها اهمیت دارند : ۱- سن : به سن فرزندتان توجه کنید . به لحاظ رشدی ، مدت زمان تمرکز کودکان در سنین مختلف با یکدیگر متفاوت است . مثلاً کودک یک ساله حدودا ۴ دقیقه می‌تواند در یک بازی مشخص متمرکز باشد ( این عدد فقط یک حد متوسط است و کمتر یا بیشتر بودن آن نگران کننده نیست ) و با بالا رفتن سن این میزان افزایش می یابد . ۲- خصوصیات فردی : خصوصیات هر انسانی با انسان دیگر متفاوت است و کودکان نیز از این اصل مجزا نیستند . با توجه به ویژگی های فردی هر کودک ، میزان توجه و تمرکز آنان به بازی با یکدیگر متفاوت است بنابراین دنبال یک عدد مشخص برای زمان قرار گرفتن فرزندتان در یک بازی نباشید . او را یک موجود پویا ببینید که با توجه به عوامل متعددی از جمله ژن ، محیط و ... واکنش های متفاوتی نسبت به بازی های گوناگون بروز خواهد داد . " به هیچ عنوان فرزندتان را با همسالان خود قیاس نکنید . " ۳- نوع بازی : بازی ها چند منظوره هستند ، برای یک جنبه خاص نیستند و یک کاربرد مشخص ندارند . مثلا نمی‌توان گفت دست ورزی فقط بر حواس لامسه تاثیرگذار است بلکه حین دست ورزی علاوه بر لامسه ، حواس بویایی و بینایی هم مورد تحریک قرار می‌گیرند و در رشد مهارت دست ها نیز بسیار موثر است . بنابراین انواع بازی های مختلف تاثیرات متفاوتی بر روند ذهنی و رشد کودکان دارند و هر کدام بخش های مختلفی از جسم و ذهن کودک را به خود مشغول می‌کند . پس نمی‌توانیم برای هر بازی‌ یک زمان قراردادی و یا ایده‌آل را در نظر بگیریم . ۴- با توجه به محدودیت در این مطلب ، نکته چهارم که مهمترین نکته قابل توجه درباره زمان مربوط به بازی هاست را در نوشتار بعد ( روز شنبه ) ارائه خواهیم کرد . گلناز دیده ور http://t.me/mehrandishbazi https://chat.whatsapp.com/D7IKftKe8ew3Dx3ZA84JdP

استاد محمود سلطانی عبور از نگرانی ها ۷۳ @shogherouyesh

#بازی_در_خانه فریزبی های رنگی با در سطل ماست درست کردیم؛. رنگ روی پلاستیک، چرخش رنگها و در اخر شستن با مایع صابون و قاطی شدن رنگها همه تجربه های خوبی بود برای هردومون😉 @shogherouyesh

#بازی_در_خانه #انواع_راه_رفتن زیگزاگ رفتن، روی خط رفتن، پاها یکبار جمع، یکبار باز؛ پرش به صورت زیگزاگ؛لی لی رو خط، ضربدری جلو و عقب رفتن @shogherouyesh

استاد محمود سلطانی عبور از نگرانی ها ۷۴ @shogherouyesh

#بازی_در_خانه اول مقوارو رنگ زدیم بعد خمیرش کردیم😁 @shogherouyesh

#بازی_در_خانه طراحی بازی عبور از موانع در خانه #حفظ_تعادل #تحریک_حس_لامسه @shogherouyesh

🔴 زمان اختصاصی برای هر بازی در نوشتار قبل به سه نکته قابل توجه درباره زمان مربوط به بازی ها اشاره کردیم . نکته چهارم که یکی از مهم ترین مسائل درباره طول زمان بازی است ، در نظر گرفتن نیاز و میزان توجه کودک است . وقتی کودک فعالیت یا بازی را شروع می کند ، ذهن او حین بازی به کشف و برقراری ارتباط بین پدیده ها می پردازد ، ورود عوامل و محرک های محیطی اضافی از جمله دستور والدین به کمتر یا بیشتر بازی کردن و یا توجه کردن به بخش دیگری از بازی ، مانع جریان فکری کودک می شود . به هر میزان که کودک غرق در بازی شود و با فضای ذهنی خود به آن توجه کند به همان میزان ذهنش در آن فعالیت عمیق می شود و ارتباطات سیناپسی قوی تر و با کیفیت تری در مغز او تشکیل می شود . با یک مثال موضوع مطرح شده را روشن تر می کنیم . فرض کنید فرزند شما می‌خواهد یک توپ و یک مهره مکعبی را روی صندلی قرار دهد ، مکعب با اولین تلاش روی صندلی قرار می‌گیرد ولی توپ از روی صندلی قل می خورد و به زمین می‌افتد . ممکن است فرزندتان ۱۵ بار دیگر تلاش کند تا توپ را روی صندلی ثابت نگه دارد ، در هر بار تلاش برای سر نخوردن و قرار دادن توپ روی صندلی یک فرضیه و یک کشف جدید ایجاد می‌شود و ذهنش تعریف جدیدی از ارتباط بین پدیده ها را درمی‌یابد . حال اگر مادر یا پدر مهربان 🙃😉 برای زودتر به نتیجه رسیدن فرزندشان ، خودشان آن توپ را روی صندلی ثابت کنند ، عملاً مانع از ۱۵ کشف جدید فرزند خود شده اند و فرصت بالا رفتن سطح کیفی و کمی مغز و همچنین لذت کشف جدید را از او گرفته اند . بهتر است اجازه دهیم تا آنجا که یک بازی برای او جذابیت دارد ( که علامت کشف و نیاز کودک است ) به آن بپردازد و هر زمان که خودش توجهش از بازی گرفته شد به آن خاتمه دهد . در نوشتار بعد به جنبه دیگری از موضوع مطرح‌شده خواهیم پرداخت . http://t.me/mehrandishbazi https://chat.whatsapp.com/D7IKftKe8ew3Dx3ZA84JdP

استاد محمود سلطانی عبور از نگرانی ها ۷۵ @shogherouyesh

#بازی_در_خانه دست ورزی، تجربه رنگ بازی، تحریک حس لامسه، بینایی با یخ رنگی و تخم شربتی و زردچوبه و گل گاوزبان، دارچین، خاکشیر، تربچه، غنچه گل محمدی و شوید داخل یخ😁🌺 @shogherouyesh

#بازی_در_خانه @shogherouyesh

#بازی_در_خانه @shogherouyesh

مژده طوبایی @shogherouyesh

مژده طوبایی @shogherouyesh

مژده طوبایی @shogherouyesh

من کودکم 👧👦 مهربان ، دوست داشتنی و خوب، خوب خوب خوب ولی ضعیف و ناتوان و وابسته، با انبوهی از ندانسته ها اما مشتاق و پر انرژی برای کشف🔍، تجربه و یادگرفتن در کنار پدر و مادری 💑که برایم عین آرامشند و امنیت.👨‍👩‍👧‍👦 🏠 من خرابکار نیستم فقط کودکم 👼 گاهی می خواهم فقط تجربه کنم ولی خراب میکنم و گاهی خراب میکنم چون نیازمند توجهم. توجه و تجربه را با هم به دست خواهم آورد اگر «با من بازی کنید» 🎈⚽️🏸🖌🎨🎳🎾👣🎯🧩🧸🪁🧶🤸‍♂️ برای خرید این کتاب میتوانید بر روی لینک زیر بزنید https://b2n.ir/295329

به نام پروردگار یکتا والدین عزیز سلام 🔴 زمان اختصاصی برای هر بازی در دو نوشتار قبل به اهمیت تاثیر سن ، خصوصیات فردی ، نوع بازی و میزان توجه اختیاری کودک در طول زمان بازی پرداختیم و در ادامه نیز به جنبه دیگری از میزان توجه کودک به بازی می پردازیم . علاوه بر فرصت کشف ، پردازش و روند حل مسئله در حین بازی ، لازم است به این نکته مهم هم توجه کنیم که وقتی روال عادی بازی کودک بر هم می‌خورد ذهنش با یک مسئله ناتمام مواجه می‌شود . کودک در روند بازی به مسائل مختلفی برخورد می کند ( که از نظر بزرگسالان بدیهی و ساده هستند ) و با هر بار مواجهه با یک مسئله جدید سعی می‌کند با آزمون و خطا های مکرر ، مسئله را حل کند اما در بسیاری مواقع ما بزرگسالان قبل از اینکه فرزندمان خودش به پاسخ مسئله برسد ، دخالت می‌کنیم و راهکار را به او نشان می دهیم ، در چنین شرایطی روال حل مسئله نیمه تمام می ماند . در صورتی که مواجهه با کار یا مسائل نیمه‌تمام به صورت روزانه یا هفتگی تکرار شود ، کم کم ذهن کودک به کار نیمه تمام عادت می‌کند و نیمه تمام ماندن کارها بخشی از ویژگی شخصیتی او می شود . با گذر زمان و عبور از ۶ سالگی انتظار داریم که فرزندمان مسئولیت کارهای خود را به عهده بگیرد اما کودکی که ذهنش به کار نیمه تمام عادت کرده و اینگونه تربیت شده ، نمی‌تواند روند عادی آغاز تا پایان یک فعالیت را طی کند . او مرتب فعالیتی را شروع می‌کند و در نیمه های راه آن را رها می‌کند و سراغ کار دیگری می رود . در سنین بزرگسالی نیز همین روند را تکرار می‌کند ، شغلی را با شوق و توان شروع می‌کند اما آن را به سرانجام نمی‌رساند و یا ادامه نمی‌دهد ، رشته‌های مختلف تحصیلی را با انگیزه و امید آغاز می‌کند اما تمایلی برای به پایان رساندن آنها ندارد و ... . غافل از اینکه یکی از علل این خصوصیت فرد ، در ۶ سال اول زندگی او و در فرایند بازی‌هایش نهفته است . با توجه به درس های رویکرد هوش متعادل و تاکید بر ذهن فعال ، بهتر است به فرزندانمان فرصت دهیم تا آنجا که یک بازی برایشان جذابیت دارد به هر شکلی که تمایل دارند آن را بازی کنند ، آزمون و خطا کنند و روند کشف ، پردازش و ابداع را کامل طی کنند . گلناز دیده ور http://t.me/mehrandishbazi https://chat.whatsapp.com/D7IKftKe8ew3Dx3ZA84JdP