🎙 #روایت | #کرخه_نور 🔺🔺 سردار یونس شریفی: کرخه نور به برکت خون شهدا این نام را به خود گرفت/ اگر روستاییان نبودند نمی توانستیم عملیات کنیم ⬅️ فردا 18 آبان؛ چهل و سومین سالگرد شهادت عشایر عرب کرخه نورهویزه است؛ مرزبانانی دلیر و مقاوم که با همه تهدیدها و تشویق ها درس سازش ناپذیری خوبی به متجاوزان مزدور بعثی دادند و با تقدیم شهیدانی مظلوم و بی گناه پای خاک وطن ایستادند. به همین مناسبت روایتی از سردار یونس شریفی (مسوول عملیات سپاه هویزه در زمان این رویداد) از نظرتان می گذرد: 🔹 یکی از نکاتی که همه باید بدانند این است که در شش ماه اول جنگ، نه دشمن خاکریز می‌زد و نه ما خاکریز می‌زدیم؛ برای اینکه دشمن ما در مقابل خود نه نیرو می‌دید و نه خاکریز! تا بخواهد خاکریز بزند و حالت پدافندی به خودش بگیرد. دشمن آمده بود تا پیشروی کند و شهر‌ها و روستا‌ها را به تسخیر خود درآورد و تا اهواز جلو برود. ما در مقابل دشمن، نیروی قابل ملاحظه‌ و خاکریز مستحکمی نداشتیم که بتوانیم پدافند متناسب با توان دشمن داشته باشیم و روستا‌ها و اشغال آن‌ها را از آفند و هجوم دشمن نجات دهیم. 🔹 دشمن می‌خواست یورش ببرد و ما می‌خواستیم از میهن خود دفاع کنیم. ما با شبیخون‌ها و عملیات ایذایی توانستیم تا حدودی دشمن را در منطقه زمین‌گیر کنیم. آن موقع شهید «اصغر گندمکار» که فرمانده سپاه هویزه بود، ۵۰ نفر نیرو داشت. سپاه سوسنگرد و حمیدیه هم اینطور بودند. دشمن در دو نقطه استقرار داشت که یکی از آنها قیصریه بود. البته استقرار دشمن در این منطقه استقرار محدودی بود و استقرار عمده دشمن و موقعیت بزرگ و خطرناک دشمن در همین مناطق یعنی روستا‌های ملیحه کوت سعد، سُمیده و سیار احمدآباد بود. در این مکان‌ها دشمن نیرو‌های خود را جمع کرد تا بتواند ارتباط جاده سوسنگرد ـ اهواز را قطع کند و سوسنگرد، هویزه و حمیدیه را به اشغال خود درآورد. 🔹 حضور عشایر کرخه نور از هویزه تا حمودی و بعد از آن تا دب حردان یکی از عوامل مهم بازدارنده بود که به وسیله آن دشمن نتوانست به اهداف خود برسد. 🔹 نیرو‌های هویزه، سوسنگرد و حمیدیه می‌خواستند تا منطقه را شناسایی کنند و شبیخون بزنند. گروه «محمد بلالی» و تمام کسانی که هم با ما مستقر بودند و هم مقرشان در اهواز بود مانند گروه «شیخ هادی کرمی»، «شهید چمران» و... با هماهنگی هم می‌آمدند و شناسایی می‌کردند و چند روز تا یک هفته در منطقه مستقر می‌شدند تا شب عملیات برسد. در زمان شهید گندمکار و سپس شهید علم الهدی، نزدیک ۳۰ ـ ۴۰ عملیات ایذایی در منطقه انجام شد و تنها عامل موفقیت عملیات‌ها، وجود روستائیان در منطقه بود. اگر روستائیان نبودند، نه می‌توانستیم شناسایی کنیم، نه می‌توانستیم در منطقه بیتوته کنیم و حتی نمی‌توانستیم عملیات انجام دهیم. 🔹 چند بار دیدبان نیرو‌های ارتش که در ارتفاعات «الله اکبر» مستقر بودند، به سپاه هویزه آمد و از ما تقاضای نیرو برای شناسایی داشت. آن موقع ما به روستاهایی مانند روستای سمیده و سیار احمدآباد که نزدیک‌ترین فاصله با محل استقرار نیرو‌های دشمن داشتند می رفتیم و دو تا سه روز می‌ماندیم. زنان روستا به ما غذا می‌دادند و مردان با روی باز به استقبال مان می آمدند و از هیچ همکاری دریغ نمی کردند. در نهایت هم دشمن متوجه شد که از چه کسانی ضربه می‌خورد و روز 18 آبان به روستاها حمله و ۲۸ نفر را شهید کرد. 🔹 مردم روستا هرگز ما را لو ندادند و هر زمان در منطقه بودیم با لباس محلی همین مردم تردد می کردیم تا شناخته نشویم. دشمن هرگز متوجه نشد که سپاه، بسیج و ارتش در منطقه است و این نشان از پاکی مردم و تبعیت آن‌ها از ولی فقیه و نظام مقدس اسلامی داشت. زمان شهید گندمکار ۵۰ نفر در سپاه هویزه بودند، اما بعد از این واقعه روزی چند نفر از مردم می‌آمدند و به سپاه هویزه می‌پیوستند. عشایر کرخه نور خط مقدم دفاع مقدس بودند و آنجا به برکت خون شهدا، «کرخه نور» شد. #شهدای_عشایر_عرب_کرخه_نور #سردار_شریفی * کانال شهدای هویزه؛ موثق ترین منبع روایت و اطلاعات حماسه هویزه @shohaday_hoveizeh

📸 #گزارش_تصویری | ⛳️ در آستانه چهل و سومین سالگرد شهدای عشایر عرب کرخه نور، پرچم های زیارتگاه این شهدا تعویض شد #شهدای_کرخه_نور #18_آبان #اخبار_هویزه #ما_متحدیم * کانال شهدای هویزه؛ موثق ترین منبع روایت و اطلاعات حماسه هویزه @shohaday_hoveizeh