📝
#روایت_مقاومت | سوسنگرد قهرمان (5)
🔹 یونس و بچه ها سوار جیپ شدند و به اول بازار برگشتند. آنجا صحنه درگیری تن به تن با دشمن شد. تانک ها وارد خیابان طالقانی شدند و هر جنبنده ای را هدف قرار می دادند.
🔹 بعثی ها از سمت اهواز نیز روستای ابوحمیظه را اشغال کرده و وارد شهر می شدند. حلقه محاصره هر لحظه تنگ تر می شد. فقط حدود ۲۰۰ نفر در اطراف مسجد جامع مقاومت می کردند. هر لحظه بر تعداد شهیدان افزوده و کار بر مدافعان سخت و سخت تر می شد.
🔹 بیمارستان سوسنگرد دیگر از دست نیروهای ایران خارج شده بود و ناچار مجروحان را به داخل مسجد جامع می بردند. صحن مسجد را به سه قسمت تقسیم کرده بودند. قسمت راست را مخصوص مجروحان و قسمت چپ را مخصوص آذوقه کرده بودند. در وسط نیز جای کوچکی برای نماز خالی گذاشته بودند.
🔹 اتاق خادم مسجد هم به تعمیر گاه اسلحه تبدیل شده بود. اغلب تفنگ ها از کار افتاده بودند. دو سه نفر از بچه ها که تعمیر اسلحه می دانستند در آنجا بودند و اسلحه های خراب را درست می کردند. مسجد جامع سوسنگرد به ستاد عملیات جنگ تبدیل شده بود.
🔹 تمام شهر تقریبا در اشغال دشمن بود و فقط مسجد جامع سوسنگرد مانده بود. محمود یاسین پس از درگیری شدیدی که اطراف پل سوسنگرد داشت به مسجد -که فاصله چندانی با آنجا نداشت- رفت و از فرط خستگی، تشنگی و گرسنگی در حیاط مسجد دراز کشید و بی حال افتاد.
🔹 حیاط مسجد مملو از مجروحان و شهدا و همه جا خونی بود. نه غذایی، نه آبی و نه مداوای پزشکی. خمپاره بود که می بارید. یک خمپاره به حیاط مسجد اصابت کرد و ترکش آن به شهدا و مجروحان خورد. به جراحت مجروحان و تعداد شهدا افزوده شد.
🔹 محمود ناگهان متوجه یکی از مجروحان که از درد فریاد می زد، شد. مجروح از شدت درد و بی کسی اسلحه ای که در نزدیکی اش افتاده بود را برداشت و خواست به سر خودش شلیک کند! محمود با آخرین رمقی که داشت به سمت او دوید؛ اسلحه را از دستش کشید و گفت: ...
⬅️ ادامه دارد...
📚 منابع:
- کتاب گزارش به خاک هویزه
- خاطرات نصرالله ایمانی
کتاب دِین (خاطرات بچه های مسجد جزایری)
#26_آبان
#آزادسازی_سوسنگرد
* کانال شهدای هویزه؛ موثق ترین منبع روایت و اطلاعات حماسه هویزه
@shohaday_hoveizeh
