#شب_جمعه_شب_زیارتی_ارباب إذن از علی(ع) و حضرت زهرا(س) دارد صد گریه کن از عرشِ معلّی دارد هر هفته شبِ جمعه حسین بن علی(ع)؛ در کرب و بلا روضۂ ﮔﻮﺩاﻝ دارد! #أللهم_ارزقنا_کربلا #صلی_الله_علیک_یاأباعبدالله http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75

🌷 #السلام_علیک_یا_قائم_آل_محمد بوی‌ نرگس می‌دهد هر صبح انگاری که‌ یار هر سحر از کوچه‌ی دلتنگی‌ام رد می‌شود... هر که می‌خواند فرج را تا سرآید‌ انتظار شامل الطاف بی‌پایان ایزد می‌شود... #اللّهُمّ_عَجّلْ_لِوَلیّکَ_الفَرجْ •┈┈••✾❀🌷❀✾••┈┈• #ﺭﻭﺯﺗﺎﻥ ﻣﻬﺪﻭﻱ 🌹 🌺🌷🌺🌷 #ﻛﺎﻧﺎﻝ_ﺷﻬﺪاﻱ_ﻏﺮﻳﺐ_ﺷﻴﺮاﺯ: ﺩﺭ ﺳﺮﻭﺵ: https://sapp.ir/shohadaye_shiraz ﺩﺭ ﻭاﺗﺴﺎﭖ: https://chat.whatsapp.com/LRssfqn30WvDyoDwDQM2zQ •┈┈••✾❀🌷❀✾••┈┈•

#زندگینامه_شهید_عبدالله_اسکندری #نویسنده_نجمه_طرماح #قسمت_بیست_و_هشتم #منبع_کتاب_سرّسر خدا خیر بدهد مستاجرهای قبلی را، عجب کاری روی دستم گذاشتند. یک ماه است هرچه می شویم و می سابم خانه برق نمی افتد. موکت ها را که دخترها کمک کردند. در و دیوار و کابینت و شیشه ها همه جای خانه سیاهی و خاک گرفته بود. از حق نگذریم این خانه امیدوارکننده تر از خانه های دیگری بود که دیدیم. هرکدام عیبی داشتند و به هیچ وجه نمی شد در آن زندگی کرد. یکی بزرگ و ترسناک بود، یکی دیوارهای کوتاهی داشت با اتاق های زیاد و حیاط بزرگ که باید فکر روزهای نبودن عبدالله و امنیت خانه را می کردیم. این خانه آپارتمانی و امن بود و همه از اجاره اش راضی بودیم. یک هفته اثاث ما داخل کامیون جلوی مسافرخانه بود و دعا می کردم تا قبل از اول مهر تکلیفمان روشن شود. تصمیم گرفته بودم بعد از تمام شدن ریزه کاری های خانه، خودم را سرگرم یک کار هنری کنم. سال ها تمام وقتم را صرف بچه ها کرده بودم و حالا همه شان محصل بودند و خانه سوت و کور شده بود. درست نمی دانستم چه کاری، خیاطی، گل دوزی و... باید ساعت های بیکاری ام را پر می کردم. ناهار را گذاشتم و با آب و وایتکس به جان کابینت ها افتادم و همه جا را برق انداختم. برای خرید به سر خیابان رفتم روی شیشه خرازی نوشته ای دیدم، اما عجله داشتم و بی توجه از آن گذشتم. تبلیغ یک دوره آموزشی بود. ایستادم و قلم و کاغذی از دستم در آوردم و آدرس و شماره تلفن را یادداشت کردم. تا به خانه رسیدم قبل از شستن میوه ها و بسته بندی نان ها با شماره تماس گرفتم و جزئیات را پرسیدم. یک دوره گل سازی با پارچه های مخمل که دو ماهه تمام می شد. لیست بلند بالایی از لوازمی که باید تهیه می کردم از همان خرازی خریدم و بی صبرانه منتظر یاد گرفتن و تنوع دادن به روز و شب هایم بودم. سبد های حصیری بزرگ و کوچک داخل نایلون بزرگی کنار کمدم گذاشته بودم و با پارچه های مخمل و کاغذ کشی و سیم نازک آلومینیومی در کیف دستی پارچه ای منتظر شروع کلاسم بود. ته همان خرازی را پرده ای آویزان کرده بودند و کلاس همان جا برگزار می شد. اولین شاخه گل را در سبد جمع و جوری چیدم و در اسفنج سخت کف سبد فرو کردم. دلم نیامد که روی طاقچه خانه مان گذشتم تا برای عید نوروز به مادرم هدیه کنم. دومین و سومین سبد گل را هم برای خاله جانم و دختر خاله ام. بعدی برای خواهرم سیمین و دست آخر برای اینکه به دل آقا عبدالله هم نماند یک سبد پر از رزهای سفید و سرخ برای خودمان درست کردم و روی تلوزیون گذاشتم. بیست و نهم رمضان بود. بچه ها را فرستادم مدرسه و نشستم پای گلسازی که تلفن زنگ خورد. آقا اسدالله بود. شماره پادگان را می خواست. شماره را دادم و فرصت نشد حتی احوال جاری و بچه ها را بپرسم. با خودم گفتم حتما کار اداری هست که اول صبحی تماس گرفته و وقت احوالپرسی ندارد.. " ادامه دارد.. در ایتا 👇 🌷 🌷 🌷 🌷 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 🌷 🌷 🌷 🌷🌷در واتس آپ👇 https://chat.whatsapp.com/LRssfqn30WvDyoDwDQM2zQ *لطفا با لینک کانال برای دیگران ارسال کنید و رونق بخش کانال شهدا باشید* 🌹

#زندگینامه_شهید_عبدالله_اسکندری #نویسنده_نجمه_طرماح #قسمت_بیست_و_نهم #منبع_کتاب_سرّسر .. برگشتم سر گلسازی،. یک سری گلهای آفتاب گردان و داوودی هم یادگرفته بودم. دستم به کاغذ الگو ها بود و دلم پیش بچه ها و فکرم پیش آقا عبدالله. قید گلسازی را زدم و و قرآن را برداشتم تا جز بیست و نهم را هم بخوانم. معلوم نبود فردا عید فطر باشد یا نه. آخرهای جزء بودم که آقا عبدالله زنگ زد و احوالم را پرسید. گفتم:"آقا اسدالله باهات تماس گرفت؟" "آره یک سوال داشت" "خوب چه خبر" "سلامتی! گفتم کارهات رو بکنی بریم شیراز امروز ظهر." "بریم شیراز؟ همین جوری یهویی؟ خبری شده؟" "نه.. چه خبری؟ شیراز کار دارم گفتم اگر میخوای بیا خانواده رو هم ببین" "بچه ها درس و مدرسه دارن." "بچه نیستن که! ماشالله بزرگ شدم. برای اوناهم یه فکری می کنیم. شما آماده شو. دارم راه می افتم" " خوب تا برسی من از نگرانی می میرم" " خدا نکنه خانومم. نگران چی؟ بذار برسم خونه با هم حرف می زنیم. یه سفر دو روزه برای دیدن اقوام نگرانی داره؟ " گوشی را گذاشتم. هرکاری می کردم نمی توانستم تماس صبح آقا اسدالله را بی ارتباط با سفر امروزمان بدانم. یا تنهایی خیالاتی ام کرده بود و یا واقعا اتفاقی افتاده بود. تا آقا عبدالله آمد بی اراده اشک می ریختم.آقا عبدالله اول سراغ من آمدو قرآنی را که کنارم روی زمین گذاشته بودم برداشت و روی طاقچه گذاشت. آرامش در چهره اش همیشگی بود. آن قدر که نمی شد از حالت چهره و برخوردش پی به چیزی برد. هرچند آن لبخند ماندگار روی لب هایش را نمی دیدم، اما از نگاه و رفتارش چیزی نمی فهمیدم. "فشارت می افته، روزه هم هستی نشستی بیخود گریه می کنی؟" "دلم شور میزنه. شما که حرف نمیزنی" "دلت شور چی میزنه؟ بچه ها؟ خوب میان ناهار میخورن اگر هم فردا عید باشه تعطیل هستند و توی خونه می مانند" "تنهایی بچه ها که یک طرف. چیه که داریم با این عجله میریم شیراز؟ " " من که گفتم کار برام پیش اومده. دلم نیومد تنها برم. یکی از همکارا دم در ایستاده ما رو ببره مشهد، با هواپیما بریم دیر میشه ها؟ " زیرگاز را خاموش کردم و چادر مشکی ام را از جا لباسی برداشتم :"صبر کنیم بچه ها بیان؟ " " کلید دادم به یکی از همکارا تا ظهر خانومش رو میاره اینجا پیش بچه ها. دیر میشه اعظم خانم. بی خود به دلت بد راه نده" کیفم را که به زور رخت و لباس در آن چپانده بودم را برداشت و منتطر ماند تا پشت سرم در را قفل کند. در ماشین را باز نکرده پرسیدم :" نمی خوای به من به من بگی چی شده؟ " " داریم میریم شیراز چی باید بشه! " رو به دوستش گفت:" آقا حلال کنید معطل شدید" " سلام حاج خانوم بفرمایید. نه آقای اسکندری وظیفه است" آقا عبدالله هم جلو نشست و سر صحبت را باز کرد از زمستان و سردی هوا و اینکه خیال ندارد حالا حالاها دست از سر سبزوار بردارد." ادامه دارد.. در ایتا 👇 🌷 🌷 🌷 🌷 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 🌷 🌷 🌷 🌷🌷در واتس آپ👇 https://chat.whatsapp.com/LRssfqn30WvDyoDwDQM2zQ *لطفا با لینک کانال برای دیگران ارسال کنید و رونق بخش کانال شهدا باشید* 🌹

#ﺷﻬﻴﺪﻋﻴنﺎﻟﻠﻪاﻛﺒﺮﻱ_ﺑﺎﺻﺮﻱ #ﺷﻬﺪاﻱ ﻓﺎﺭﺱ🌹 #ﺷﻬﺪاﻱ_ﻛﺮﺑﻼﻱ_4 #اﻳﺎﻡ_ﺷﻬﺎﺩﺕ 🌷

🌷سه برادر عین الله شهید شده بودند و همین شده بود بهانه ای برای ممانعت مسئولین از رفتن عین الله به میدان نبرد. همین که زمان اعزام می رسید گوشه سالن ساختمان سپاه می ایستاد، سر به دیوار تکیه می داد و شروع می کرد به اشک ریختن، آنقدر اشک می ریخت که دیوار با اشک هایش شسته می شد و کف سالن از اشک های او نم می شد. اشک می ریخت و التماس می کرد که او را هم اعزام کنند اما میسر نمی شد. نامه ای به آیت الله خامنه ای نوشت، ایشان هم ارجاع دادند به تصمیم مسئولین سپاه، نامه ای نوشت به شهید آیت الله محلاتی، نماینده امام در سپاه و از ایشان خاص تا سفارش ایشان را بکنند اما ایشان هم رضا نداد و تأکید کردند که مانع اعزام ایشان شوند. تا اینکه از طرف بنیاد شهید به من و مادر ایشان پیشنهاد حج داده شد. چون پیش از این مشرف شده بودم، سهمیه ام را به عین الله دادم، اما مخالف می کرد. تا اینکه شرطی جلوی پایم گذاشت. در حضور فرمانده سپاه شهرستان از من تعهد گرفت که وقتی از مکه برگشتم باید اجازه حضور مرا به جبهه بدهید. وقتی شرطش را قبول کردم مشتاقانه برای زیارت معبود خود رفت و جواز حضورش در صف شهدا را در همان سفر گرفت. وقتی از حج برگشت بیش از چند روز، آن هم به اصرار خانواده برای بازدید اقوام نماند، گویی برای پرواز ثانیه شماری می کرد. وقتی می خواست برود گفتم، به رسول، دامادمان، بگو حالا که من می روم تو در خانه بمان. اما برعکس به او گفته بود: «من اگر به جبهه می روم برای خودم می روم، تو هم باید برای خودت بروی، نکند گول اینها را بخوری و جبهه را ترک کنی!» طاقت نداشتم عین الله هم مثل نورالدین، محمد شفیع و هدایت الله برود و بر نگردد، همراهش به جبهه رفتم، به خانه برگشتم این بار بدون او. شنیدم وقتی در کربلای 4 دستور عقب نشینی داده بودند روی خاکریزی ایستاده بود و نیروها را عقب می فرستاد، همه را که عقب فرستاد خودش، با فراغ بال به آسمان پرکشید و چهل روز بعد جنازه اش به عقب برگشت. 🌷🌸🌷 #شهیدعین_الله_اکبری_باصری #شهدای_فارس #اﻳﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ 👇 ﺑﺎ ﻧﺸﺮ ﻣﻂﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﻬﺪا ﺳﻬﻴﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ ..,........... #ﻛﺎﻧﺎﻝ_ﺷﻬﺪاﻱ_ﻏﺮﻳﺐ_ﺷﻴﺮاﺯ: ﺩﺭ اﻳﺘﺎ : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 ﺩﺭ ﺳﺮﻭﺵ: https://sapp.ir/shohadaye_shiraz

ﺩﺭ يكي از عملياتها، چشمان محمد به شدت آسيب ديد و او به بيمارستان انتقال يافت. پس از معاينات دقيق و معالجات متعدد، پزشكان اظهار كردند كه چشمان او بينايي‌اش را از دست داده و كاري از كسي ساخته نيست. اين سخن غمي سنگين بر دل محمد نشاند. نه از آن جهت كه ديگر چيزي نمي‌بيند بلكه دوري از جبهه و بسيجيان غصه دارش كرده بود. چند روز بعد از تشخيص پزشكان دوباره به بيمارستان بازگشت و با اصرار آنان را راضي نمود تا چشمانش را عمل كنند. مي‌گفت: «شما با رمز يا فاطمه الزهرا «س» جراحي را شروع كنيد. بقيه‌اش با ...» پس از عمل هنگاميکه پانسمان چشمانش را باز مي‌کردند او در ميان بسيجيها (دوستان) از مهرباني کسي سخن مي‌گفت که یاریش کرد..... 🌷🌺🌷🌺 #ﺷﻬﻴﺪﻣﺤﻤﺪاﺳﻼﻣﻲ_ﻧﺴﺐ #ﺷﻬﺪاﻱ_ﻓﺎﺭﺱ #اﻳﺎﻡﺷﻬﺎﺩﺕ ☘🌷☘ ﺑﺎ ﻧﺸﺮ ﻣﻂﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﻬﺪا ﺳﻬﻴﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ ..,........... #ﻛﺎﻧﺎﻝ_ﺷﻬﺪاﻱ_ﻏﺮﻳﺐ_ﺷﻴﺮاﺯ: ﺩﺭ اﻳﺘﺎ : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 ﺩﺭ ﺳﺮﻭﺵ: https://sapp.ir/shohadaye_shiraz

#حرف_حساب 🔸شهیدخرازے: من اهمیٺےنمیدهم‌دربارهٔ‌ ما چه میگویند من‌ میخواهم‌دل‌ولایٺ‌را راضےڪنم. 🔸اگر دم از شهدا و شهادت میزنیم، باید تا میتوانیم برای انقلاب و ولایت کار کنیم. http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75

دوستان رفته . . . ما خستهِ جگر جا ماندیم ؛ آه و صد آه کز آن قافله تنها ماندیم . . . ☘🌹 #ﻳﺎﺩغواصانﺷﻬﻴﺪ ﻛﺮﺑﻼﻱ 4 ﺻﻠﻮاﺕ ☘ #ﺭﻭﺯﺗﺎﻥ_ﻣﻨﻭﺭ_بایاد_شھـــــدا🌹 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75

#زندگینامه_شهید_عبدالله_اسکندری #نویسنده_نجمه_طرماح #قسمت_سی_ام #منبع_کتاب_سرّسر دو ساعت راه تا مشهد سرم را به شیشه چسباندم و برای خودم گریه کردم. دعای وداع ماه رمضان آن هم با صدای بی ریا و پدرانه شهید دستغیب دلتنگتر و بی قرار ترم کرد. توی فرودگاه نشستیم تا نوبت پروازمان برسد. فقط یک کلام گفت:"مادرت ناخوش احواله. گفتم بریم یک سر عیادتشون" "همین؟! این همه من دارم ازت میپرسن چیزی شده یا نه؟ می گی نشده. الان میگی مادرت مریضه!" "خوب الان هم میگم آن شالله چیزی نشده. یه کسالت کوچیکه برطرف میشه" "حداقل بگو اتفاقی نیفتاده. آن قدر به دلت بد راه نده این را که گفتن، گفت:"من که از خانه تا اینجا دارم می گم بد به دلت راه نده" چند دقیقه ای از پروازمان گذشت و خورشید غروب کردو برایمان غذا آوردند. دست به بسته بندی ها نزدم. گفت:"یه چیزی بخور روزه بودی!" از فرصت استفاده کردم و گفتم:"تا نگی چی شده که من را با این عجله میبری شیراز هیچی نمی خورم" سرش را پایین آورد و خیره نگاهم کردو گفت :"خوب نخور!" تا هواپیما نشست لب به غذا نزدم و آقا عبدالله هم کلامی حرف نزد. آن قدر به خودم استرس وارد کرده بودم که صدای تگش قلبم را می شنیدم. به محله و کوچه خودمان که رسیدیم نفس هایم به شماره افتاد. از سر کوچه می شد شلوغی جلوی خانه را دید. پاهایم از رفتن ایستاد :" نکنه اینکه گفت مادرت ناخوش احواله زبانم لال..." فامیل که ما را دیده بودند برگشتند داخل خانه. سیمین و بعد هم مادرم از خانه بیرون آمدند. خیالم راحت شد که مادرم سالم است و آغوشش را از همان در خانه باز کرد و به استقبالم آمد. مادر که حالش خوب است، خودم هم نمی دانستم چرا هنوز گریه می کنم. تا مادر رسید برادرها هم جلوی در پیدایشان شد. مات و مبهوت از شلوغی وارد خانه شدم. مهمان ها با پیراهن مشکی رفت و آمد می کردند و دخترخاله که با چای از مهمان ها پذیرایی می کرد. جای خالی پدر میان جمع به من خوب فهماند. زودتر از هرکس آقا عبدالله کنارم رسید و حرف هایی مه از ظهر توی دلش مانده بود را در گوشم زمزمه کرد تا بر اوضاع مسلطم کند:"دیشب به رحمت خدا رفتن. همه منتظر بودند ما برسیم بعد مراسم تشییع رو شروع کنند. آزوم باش شکوه نکنی یه وقت. بنده خدا مادرت قلبش ناراحته. شما که بهتر از هرکی ازش خبر داری" نمی شد آرام گریه کرد. سراغ سیمین که بعد از روبوسی با من گوشه حیاط روی صندلی کز کرده بود رفتم و توی بغلم فشردن با هم گریه کردیم. این سفر برایم سفر دید و بازدید نبود. سفر خداحافظی با پدرم بود. تکیه گاه دخترهای بابایی خانه و گدربزرگ مهربان بچه هایم. تا روز سوم فوت پدر جز عزاداری چیزی نمی فهمیدم. حتی از حال و روز بچه هایم، بی خبر بودم. ولی حتما آقا عبدالله هایشان را داشته و با آنها در تماس بوده. به یکی از همکارانش سپرده بود دائم به بچه ها سر بزند. به خدا سپرده بودم شان. بعد از مراسم روز سوم آقا عبدالله آماده رفتن شد، اما اصراری برای برگشتن من نداشت. گفت تا هروقت لازم می دانی پیش مادرت بمان و نگران بچه ها هم نباش. خودش می دانست دلم طاقت نمی آورد تا هروقت بخواهم بمانم اما همین که خیالم را از بابت بچه ها و خانه و زندگی راحت مرد یک دنیا جای تشکر داشت. دو هفته ماندم و مادر را باغمش همراهی کردم و از مهمان هایی که برای دیدن مادر می آمدند پذیرایی کردم. پیگیر ناراحتی قلبی مادر و دکتر و دوایش بودم و بعد از دو هفته برگشتم. .. ادامه دارد.. در ایتا 👇 🌷 🌷 🌷 🌷 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 🌷 🌷 🌷 🌷🌷در واتس آپ👇 https://chat.whatsapp.com/BwMzXYHqYVrEhEZrFmI872 *لطفا با لینک کانال برای دیگران ارسال کنید و رونق بخش کانال شهدا باشید* 🌹

#زندگینامه_شهید_عبدالله_اسکندری #نویسنده_نجمه_طرماح #قسمت_سی_یکم #منبع_کتاب_سرّسر دیدن دوباره بچه ها احساس زندگی را در وجودم به جریان انداخت. دلتنگشان شده بودم و آنها هم مشتاق دیدنم. پدرشان چیزی از ماجرای فوت بابا نگفته بود و آن ها کنجکاو جویای حال تک تک اعضای فامیل بودند.من هم بیماری مادر را بهانه کردم :"باید چند روز می ماندم از او پرستاری می کردم" بیشتر از این حوصله تعریف کردن نداشتم. از شوق دیدار من خانه را برق انداخته بودند. زهرا چای دم کرده بود و با کمک فاطمه شام آماده کرده بودند. ماکارونی محصول مشترک دو خواهر بود. چقدر خانم شده بودند. وقتی این رفتارشان را دیدم دلم گرم شد. روز اول و دوم را به کارهای عقب افتاده خانه رسیدم. لباس چرک ها و حمام و دستشویی و کف آشپزخانه را شستم. گاز و یخچال را تمیز کردم. تا بچه ها بودند خوب بود همین که مدرسه می رفتند و آقا عبدالله هم می رفت پادگان، آتش بر دلم آوار می شد. بعد از نماز هایم وقتی را برای خواندن قرآن برای پدر می گذاشتم. سه ماه تا اسفند را هر طور بود گذراندم. سبدهای گل آماده شده را داخل کارتون بزرگی چیدم. و لباس های سفر بچه ها را بستم. همه چیز را به عبدالله سپردم. با آن آرامش و مهر همیشگی کلامش، حکایت بابابزرگ خوبی که هروقت به دیدنمان می آمد دست پر بود و خانه با حضورش گرم و گیرا می شد و فردا که به شیراز برسیم دیگر نمی بینیمش، گفت. بچه ها بغضشان ترکید. بیشتر گریه شان را توی راه مردند و تا شیراز بق کرده بودند. دل و دماغ توی سرو کله هم زدن را نداشتند. اگرچه شیراز برایشان صفای همیشگی را نداشت و دماغشان را تازه می کرد، ولی بهترین کار این بود که خودمان همه چیز را بگوییم تا از دیگران بشنوند. تعطیلات تابستان را هم در شیراز گذراندند. بچه ها را پیش مادر گذاشتن و خودم برگشتم سبزوار. نمی دانستند قرار است از سبزوار برویم. من هم چیزی نگفتم تا تعطیلاتشان خراب نشود. دوتایی با کمک هم همه وسایل را جمع کردیم و گذاشتیم توی هال. خانه را هم برای مستاجرهای بعدی تمیز کردم. آقا عبدالله کلید را به همکارانش سپرد و گفت:"تا ما برویم و با بچه ها را آماده کنیم وسایل را همکارها می برند. ماهم با هواپیما خودمان را می رسانیم، اراک." خانه بزرگ اراک با سه اتاق و یک هال و پذیرایی ال شکل جای فراخ و راحتی برای بچه ها بود. با دخترخاله هایشان سرگرم مرتب کردن اتاق و چیدن وسایلشان شده بودند. سیمین وقت خوبی آمده بود. برای چیدن وسایل دست تنها نبودم خانه خیلی زود مهیای سکونت شد. تا باز شدن مدارس سینین و دخترهای مهمان ما بودند و بچه ها که دورشان را شلوغ می دیدند برای ماندن آمادگی بیشتری پیدا کردند. اگر می خواستم از ترس وابسته شدن به در و همسایه و دوباره دل کندن با کسی رفت و آمد نکنیم که نمی شد، اگر هم می خواستم دوستان جدیدی پیدا کنیم که شاید چند ماه بیشتر، نمی ماندیم و باز قصه تکراری خداحافظی و دل کندن و فراموش کردن. .. ادامه دارد.. در ایتا 👇 🌷 🌷 🌷 🌷 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 🌷 🌷 🌷 🌷🌷در واتس آپ👇 https://chat.whatsapp.com/BwMzXYHqYVrEhEZrFmI872 *لطفا با لینک کانال برای دیگران ارسال کنید و رونق بخش کانال شهدا باشید* 🌹

🔴 ‏بنازم به بزم محبت... 🌟 صندلی رهبر انقلاب و مبل مادر شهید ارمنی رو مقایسه کنید و یاد بگیریم حرمت ‎شهید و مادر شهید رو چقدر و چطور باید نگه داریم...👌 #ﻣﺴﻮﻭﻝ_ﻋﻠﻮﻱ👌 💗کریسمس_با_شهدا💞 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75