ﺩﺭ يكي از عملياتها، چشمان محمد به شدت آسيب ديد و او به بيمارستان انتقال يافت. پس از معاينات دقيق و معالجات متعدد، پزشكان اظهار كردند كه چشمان او بينايي‌اش را از دست داده و كاري از كسي ساخته نيست. اين سخن غمي سنگين بر دل محمد نشاند. نه از آن جهت كه ديگر چيزي نمي‌بيند بلكه دوري از جبهه و بسيجيان غصه دارش كرده بود. چند روز بعد از تشخيص پزشكان دوباره به بيمارستان بازگشت و با اصرار آنان را راضي نمود تا چشمانش را عمل كنند. مي‌گفت: «شما با رمز يا فاطمه الزهرا «س» جراحي را شروع كنيد. بقيه‌اش با ...» پس از عمل هنگاميکه پانسمان چشمانش را باز مي‌کردند او در ميان بسيجيها (دوستان) از مهرباني کسي سخن مي‌گفت که یاریش کرد..... 🌷🌺🌷🌺 #ﺷﻬﻴﺪﻣﺤﻤﺪاﺳﻼﻣﻲ_ﻧﺴﺐ #ﺷﻬﺪاﻱ_ﻓﺎﺭﺱ #اﻳﺎﻡﺷﻬﺎﺩﺕ ☘🌷☘ ﺑﺎ ﻧﺸﺮ ﻣﻂﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﻬﺪا ﺳﻬﻴﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ ..,........... #ﻛﺎﻧﺎﻝ_ﺷﻬﺪاﻱ_ﻏﺮﻳﺐ_ﺷﻴﺮاﺯ: ﺩﺭ اﻳﺘﺎ : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 ﺩﺭ ﺳﺮﻭﺵ: https://sapp.ir/shohadaye_shiraz

#حرف_حساب 🔸شهیدخرازے: من اهمیٺےنمیدهم‌دربارهٔ‌ ما چه میگویند من‌ میخواهم‌دل‌ولایٺ‌را راضےڪنم. 🔸اگر دم از شهدا و شهادت میزنیم، باید تا میتوانیم برای انقلاب و ولایت کار کنیم. http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75

دوستان رفته . . . ما خستهِ جگر جا ماندیم ؛ آه و صد آه کز آن قافله تنها ماندیم . . . ☘🌹 #ﻳﺎﺩغواصانﺷﻬﻴﺪ ﻛﺮﺑﻼﻱ 4 ﺻﻠﻮاﺕ ☘ #ﺭﻭﺯﺗﺎﻥ_ﻣﻨﻭﺭ_بایاد_شھـــــدا🌹 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75

#زندگینامه_شهید_عبدالله_اسکندری #نویسنده_نجمه_طرماح #قسمت_سی_ام #منبع_کتاب_سرّسر دو ساعت راه تا مشهد سرم را به شیشه چسباندم و برای خودم گریه کردم. دعای وداع ماه رمضان آن هم با صدای بی ریا و پدرانه شهید دستغیب دلتنگتر و بی قرار ترم کرد. توی فرودگاه نشستیم تا نوبت پروازمان برسد. فقط یک کلام گفت:"مادرت ناخوش احواله. گفتم بریم یک سر عیادتشون" "همین؟! این همه من دارم ازت میپرسن چیزی شده یا نه؟ می گی نشده. الان میگی مادرت مریضه!" "خوب الان هم میگم آن شالله چیزی نشده. یه کسالت کوچیکه برطرف میشه" "حداقل بگو اتفاقی نیفتاده. آن قدر به دلت بد راه نده این را که گفتن، گفت:"من که از خانه تا اینجا دارم می گم بد به دلت راه نده" چند دقیقه ای از پروازمان گذشت و خورشید غروب کردو برایمان غذا آوردند. دست به بسته بندی ها نزدم. گفت:"یه چیزی بخور روزه بودی!" از فرصت استفاده کردم و گفتم:"تا نگی چی شده که من را با این عجله میبری شیراز هیچی نمی خورم" سرش را پایین آورد و خیره نگاهم کردو گفت :"خوب نخور!" تا هواپیما نشست لب به غذا نزدم و آقا عبدالله هم کلامی حرف نزد. آن قدر به خودم استرس وارد کرده بودم که صدای تگش قلبم را می شنیدم. به محله و کوچه خودمان که رسیدیم نفس هایم به شماره افتاد. از سر کوچه می شد شلوغی جلوی خانه را دید. پاهایم از رفتن ایستاد :" نکنه اینکه گفت مادرت ناخوش احواله زبانم لال..." فامیل که ما را دیده بودند برگشتند داخل خانه. سیمین و بعد هم مادرم از خانه بیرون آمدند. خیالم راحت شد که مادرم سالم است و آغوشش را از همان در خانه باز کرد و به استقبالم آمد. مادر که حالش خوب است، خودم هم نمی دانستم چرا هنوز گریه می کنم. تا مادر رسید برادرها هم جلوی در پیدایشان شد. مات و مبهوت از شلوغی وارد خانه شدم. مهمان ها با پیراهن مشکی رفت و آمد می کردند و دخترخاله که با چای از مهمان ها پذیرایی می کرد. جای خالی پدر میان جمع به من خوب فهماند. زودتر از هرکس آقا عبدالله کنارم رسید و حرف هایی مه از ظهر توی دلش مانده بود را در گوشم زمزمه کرد تا بر اوضاع مسلطم کند:"دیشب به رحمت خدا رفتن. همه منتظر بودند ما برسیم بعد مراسم تشییع رو شروع کنند. آزوم باش شکوه نکنی یه وقت. بنده خدا مادرت قلبش ناراحته. شما که بهتر از هرکی ازش خبر داری" نمی شد آرام گریه کرد. سراغ سیمین که بعد از روبوسی با من گوشه حیاط روی صندلی کز کرده بود رفتم و توی بغلم فشردن با هم گریه کردیم. این سفر برایم سفر دید و بازدید نبود. سفر خداحافظی با پدرم بود. تکیه گاه دخترهای بابایی خانه و گدربزرگ مهربان بچه هایم. تا روز سوم فوت پدر جز عزاداری چیزی نمی فهمیدم. حتی از حال و روز بچه هایم، بی خبر بودم. ولی حتما آقا عبدالله هایشان را داشته و با آنها در تماس بوده. به یکی از همکارانش سپرده بود دائم به بچه ها سر بزند. به خدا سپرده بودم شان. بعد از مراسم روز سوم آقا عبدالله آماده رفتن شد، اما اصراری برای برگشتن من نداشت. گفت تا هروقت لازم می دانی پیش مادرت بمان و نگران بچه ها هم نباش. خودش می دانست دلم طاقت نمی آورد تا هروقت بخواهم بمانم اما همین که خیالم را از بابت بچه ها و خانه و زندگی راحت مرد یک دنیا جای تشکر داشت. دو هفته ماندم و مادر را باغمش همراهی کردم و از مهمان هایی که برای دیدن مادر می آمدند پذیرایی کردم. پیگیر ناراحتی قلبی مادر و دکتر و دوایش بودم و بعد از دو هفته برگشتم. .. ادامه دارد.. در ایتا 👇 🌷 🌷 🌷 🌷 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 🌷 🌷 🌷 🌷🌷در واتس آپ👇 https://chat.whatsapp.com/BwMzXYHqYVrEhEZrFmI872 *لطفا با لینک کانال برای دیگران ارسال کنید و رونق بخش کانال شهدا باشید* 🌹

#زندگینامه_شهید_عبدالله_اسکندری #نویسنده_نجمه_طرماح #قسمت_سی_یکم #منبع_کتاب_سرّسر دیدن دوباره بچه ها احساس زندگی را در وجودم به جریان انداخت. دلتنگشان شده بودم و آنها هم مشتاق دیدنم. پدرشان چیزی از ماجرای فوت بابا نگفته بود و آن ها کنجکاو جویای حال تک تک اعضای فامیل بودند.من هم بیماری مادر را بهانه کردم :"باید چند روز می ماندم از او پرستاری می کردم" بیشتر از این حوصله تعریف کردن نداشتم. از شوق دیدار من خانه را برق انداخته بودند. زهرا چای دم کرده بود و با کمک فاطمه شام آماده کرده بودند. ماکارونی محصول مشترک دو خواهر بود. چقدر خانم شده بودند. وقتی این رفتارشان را دیدم دلم گرم شد. روز اول و دوم را به کارهای عقب افتاده خانه رسیدم. لباس چرک ها و حمام و دستشویی و کف آشپزخانه را شستم. گاز و یخچال را تمیز کردم. تا بچه ها بودند خوب بود همین که مدرسه می رفتند و آقا عبدالله هم می رفت پادگان، آتش بر دلم آوار می شد. بعد از نماز هایم وقتی را برای خواندن قرآن برای پدر می گذاشتم. سه ماه تا اسفند را هر طور بود گذراندم. سبدهای گل آماده شده را داخل کارتون بزرگی چیدم. و لباس های سفر بچه ها را بستم. همه چیز را به عبدالله سپردم. با آن آرامش و مهر همیشگی کلامش، حکایت بابابزرگ خوبی که هروقت به دیدنمان می آمد دست پر بود و خانه با حضورش گرم و گیرا می شد و فردا که به شیراز برسیم دیگر نمی بینیمش، گفت. بچه ها بغضشان ترکید. بیشتر گریه شان را توی راه مردند و تا شیراز بق کرده بودند. دل و دماغ توی سرو کله هم زدن را نداشتند. اگرچه شیراز برایشان صفای همیشگی را نداشت و دماغشان را تازه می کرد، ولی بهترین کار این بود که خودمان همه چیز را بگوییم تا از دیگران بشنوند. تعطیلات تابستان را هم در شیراز گذراندند. بچه ها را پیش مادر گذاشتن و خودم برگشتم سبزوار. نمی دانستند قرار است از سبزوار برویم. من هم چیزی نگفتم تا تعطیلاتشان خراب نشود. دوتایی با کمک هم همه وسایل را جمع کردیم و گذاشتیم توی هال. خانه را هم برای مستاجرهای بعدی تمیز کردم. آقا عبدالله کلید را به همکارانش سپرد و گفت:"تا ما برویم و با بچه ها را آماده کنیم وسایل را همکارها می برند. ماهم با هواپیما خودمان را می رسانیم، اراک." خانه بزرگ اراک با سه اتاق و یک هال و پذیرایی ال شکل جای فراخ و راحتی برای بچه ها بود. با دخترخاله هایشان سرگرم مرتب کردن اتاق و چیدن وسایلشان شده بودند. سیمین وقت خوبی آمده بود. برای چیدن وسایل دست تنها نبودم خانه خیلی زود مهیای سکونت شد. تا باز شدن مدارس سینین و دخترهای مهمان ما بودند و بچه ها که دورشان را شلوغ می دیدند برای ماندن آمادگی بیشتری پیدا کردند. اگر می خواستم از ترس وابسته شدن به در و همسایه و دوباره دل کندن با کسی رفت و آمد نکنیم که نمی شد، اگر هم می خواستم دوستان جدیدی پیدا کنیم که شاید چند ماه بیشتر، نمی ماندیم و باز قصه تکراری خداحافظی و دل کندن و فراموش کردن. .. ادامه دارد.. در ایتا 👇 🌷 🌷 🌷 🌷 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 🌷 🌷 🌷 🌷🌷در واتس آپ👇 https://chat.whatsapp.com/BwMzXYHqYVrEhEZrFmI872 *لطفا با لینک کانال برای دیگران ارسال کنید و رونق بخش کانال شهدا باشید* 🌹

🔴 ‏بنازم به بزم محبت... 🌟 صندلی رهبر انقلاب و مبل مادر شهید ارمنی رو مقایسه کنید و یاد بگیریم حرمت ‎شهید و مادر شهید رو چقدر و چطور باید نگه داریم...👌 #ﻣﺴﻮﻭﻝ_ﻋﻠﻮﻱ👌 💗کریسمس_با_شهدا💞 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75

ﺗﻮﺟﻪ .... ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﻭﺳﺘﺪاﺭاﻥ ﺷﻬﺪا ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺷﻬﺪاﻱ ﻣﺪاﻓﻊ ﺣﺮﻡ🔽🔽 ﺿﻤﻦ ﺗﺸﻜﺮ اﺯ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﺠﻤﻪ ﻃﺮﻣﺎﺡ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﻛﺘﺎﺏ (ﺳﺮ ﺳﺮ,ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻬﻴﺪ اﺳﻜﻨﺪﺭﻱ) , ﺟﻬﺖ اﺭاﻳﻪ ﺭﻭﺯاﻧﻪ ﻣﻂﺎﻟﺐ اﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﻛﺎﻧﺎﻝ ﻫﺎﻱ ﺷﻬﺪاﻱ ﺷﻴﺮاﺯ , ﺑﻪ اﻃﻼﻉ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﺟﻬﺖ ﺳﻔﺎﺭﺵ اﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻲ اﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺖ ﺯﻳﺮ (ﺳﺎﻳﺖ ﻧﺎﺷﺮ) ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ:👇👇 http://revayatfath.ir ﺣﻤﺎﻳﺖ اﺯ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎﻱ ﺷﻬﺪاﻱ ﺷﻬﺮﻣﺎﻥ ﺷﻴﺮاﺯ ﻓﺮاﻣﻮﺵ ﻧﺸﻮﺩ👆👆

🌷... جلیل گفت :من هر زمان ازدواج کنم، چهار ماه بعد شهید می شوم و چند ماه بعد از شهادتم پسرم به دنیا می آید! بعد ادامه داد: اسمش را علی بگذارید، اما شما برای این پسر خیلی اذیت می شوید. پدر که زیاد حرف او را جدی نگرفته بود، گفت: خوبه دیگه هنوز خونه نخریده داری دیوارش را رنگ می زنی؟؟ صبر کن زن بگیری بعد از بچه حرف بزن. ان شب همه خوشحال بودند. پدر می گفت: جلیل زن بگیره دیگه جبهه رفتن یادش می ره، می مونه سر خونه و زندگیش! همان ایام برای مراسم دعای کمیل به دالرحمه رفته بودیم. شب جمعه بود و همه سر مزار قنبر نشسته بودیم. اما جلیل کمی دورتر روی خاک ها نشسته بود. قسمت هایی از دعا مربوط به عذاب های جهنم و دوری از رحمت خدا بود خوانده می شد. جلیل تحمل شنیدن این عبارت ها را نداشت. وقتی او را نگاه می کردم، اشک می ریخت و ناله می زد. من رفتم و در کنار جلیل نشستم. بعد از دعا پرسیدم چرا سر قبر برادرت نرفتی؟ تو که با قنبر خیلی رفیق بودی. با همان حالش گفت: امشب آمدم سر قبر خودم بنشینم! [ جایی که چند ماه بعد، دیدم او را همان جا دفن کرده اند!] 🌿🌺🍃🌺🌿 #شهیدجلیل_ملک_پور #شهدای_فارس معاون اطلاعات عملیات لشکر ۱۹فجر شهادت：ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﻛﺮﺑﻼﻱ 4 🌷🌹🌷 ﺑﺎ ﻧﺸﺮ ﻣﻂﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﻬﺪا ﺳﻬﻴﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ ..,........... #ﻛﺎﻧﺎﻝ_ﺷﻬﺪاﻱ_ﻏﺮﻳﺐ_ﺷﻴﺮاﺯ: ﺩﺭ اﻳﺘﺎ : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75

#مداحی_شهدایی 🔻رفیقِ روزهای تنهاییم یه شهیدهِ گمنامِ 🎙مداح : سید رضا نریمانی #ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ_ﺩاﻧﻠﻮﺩ 👆 🌷🌹🌷🌹 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 ﻧﺸﺮ ﺩﻫﻴﺪ

#حرف_حساب 🔻میگفت: میدونی کِی از‌ چشم‌ِ خدا‌ میوفتے؟! 🔅زمانی که آقا #امام‌زمان‌ سرشو‌ بندازه‌ پایین‌ و از‌ گناه‌ ڪردن‌ تو خجالت بڪشه ولی تـو‌ انگار‌ نه انگار..! 🔅 رفیــق! نزار‌ ڪارت‌ به اون‌ جاها‌ برسه..!! #شرط_شهیدانه_زندگی_کردن! ☘🌺☘🌺☘🌺 ﺑﺎ ﻧﺸﺮ ﻣﻂﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﻬﺪا ﺳﻬﻴﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ ..,........... #ﻛﺎﻧﺎﻝ_ﺷﻬﺪاﻱ_ﻏﺮﻳﺐ_ﺷﻴﺮاﺯ: ﺩﺭ اﻳﺘﺎ : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75

ڪاش ... خنثی ڪردنِ نفس را هم ، یادمـــــان مےدادیـد ... مےگوینــــــد : آنجا ڪہ نفس مغلوب باشد #عاشـــــــق مےشویم ... عاشق کہ شدی 🥀 #شهیـد میشوی ☘🌺 #ﺻﺒﺤﺘﺎﻥ_ﺷﻬﺪاﻳﻲ 🍃🌸🍃 #ﻛﺎﻧﺎﻝ_ﺷﻬﺪاﻱ_ﻏﺮﻳﺐ_ﺷﻴﺮاﺯ: ﺩﺭ اﻳﺘﺎ : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75

#زندگینامه_شهید_عبدالله_اسکندری #نویسنده_نجمه_طرماح #قسمت_سی_و_دوم #منبع_کتاب_سرّسر برخلاف آب و هوای سرد و استخوان سوز اراک با هرکدام از مردم آن جا که آشنا می شدیم مثل عضوی از خانواده، دیگر رها کردن و بی توجهی برایشان معنا نداشت. اولین دوستمان همسایه دیوار به دیوار بود که روز اول بعد از تمام شدن اسباب کشی و شستن، حیاط، برای سلام و خوش آمد گویی در خانه را زد. با اینکه شرایط پذیرایی نداشتم تعارف کردم. نپذیرفت و قول داد در فرصت بهتری بیاید. همان روز اول آمارمان را در آورد که بچه کجا هستیم. کنجکاو بود بداند زندگی فرمانده تیپ ۴۶قدر،شباهتی هم با فرمانده قبلی که همین جا می نشستند دارد!؟ خودش هم شیرازی بود و پرستار بیمارستان و همسرش راننده تاکسی. نقطه مشترکمان برای دوستی و رفت و آمدهای بعد از آن همشهری بودنمان بود. کم کم خریدهای خانه و ایستادن در صف طولانی نانوایی، رفت و آمد بانک و پرداخت قبض و برق و گاز باب آشنایی های بیشتر با همسایه های دیگر را هم باز کرد. اگر ختم قرآن و زیارت آل یاسین دعوت می شدم. می رفتم. هم به احترام دعوتشان و هم نکات تفسیری خوبی که در کلاس ها گفته می شد. دعا که تمام می شد با خانم ها کمی دور هم نشستیم و از هر دری حرف می زدیم. می گفتند:"تا حالا همسر نظامی را سر صف نانوایی و کوپن روغن و برنج ندیده بود و معمولا این کارها را به سربازهای تحت امورشان می سپارند" گفتم:"برای من که فرقی ندارد. چه همسر یک نظامی چه یک کارمند ساده. شوهرم نیست باید بتوانم از پس کم و کسری های خانه بربیایم" به رفت و آمد کلاس های قرآن، چندی بعد رفت و آمد دوستانه هم اضافه شد. هر روز به هم سر می زدیم. خصوصا همسایه کناری که پسرش و علیرضا هم بازی های خوبی برای هم بودند. هفته ای دو روز با اصرار زیاد خانم خانه ناهار مهمانشان، بودیم... ادامه دارد.. در ایتا 👇 🌷 🌷 🌷 🌷 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 🌷 🌷 🌷 🌷🌷در واتس آپ👇 https://chat.whatsapp.com/BwMzXYHqYVrEhEZrFmI872 *لطفا با لینک کانال برای دیگران ارسال کنید و رونق بخش کانال شهدا باشید* 🌹