🌹🌹🌹🌹🌹: *داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * #براساس_زندگینامه_شهید_حاج_مهدی_زارع* * #نویسنده_سید_حمید_سجادی_منش* * #قسمت_دوازدهم*. ⁦حاجی از جبهه و کارهایش برای ما کمتر حرف میزد مجروح می‌شود و خم به ابرو نمی آورد. به ماموریت های خطرناک می رفت و ما نمی فهمیدیم در عملیات ها به سختی می کشید و چیزی نمی گفت. یکبار به اتفاق شهید اسلامی نسب برای ماموریتی حساس و چند روزه و عراق رفته بود و آن طور که دوستانش می گفتند و خودش رشادت های زیادی نشان داده بودند و حتی به سختی توانسته بودند بازگردند. اما باز هم ما بی خبر بودیم. همه کارهایش برای جلب رضایت خدا بود و استقامت و صبر عجیبی داشت. ما هم با مشکلات و کمبودها می ساختیم و راضی بودیم چراکه حاجی زنده بود.به سراغ ما نمی آمد ما گرد شمع وجودش میچرخیدیم زندگی می کردیم. اما از پاییز سال ۶۵ همه چیز برای ما دگرگون شد. تو به مرز شهادت نزدیک شده بود.چهره اش را رنگ و بوی خاصی داشت و به حرف هایش با زیباترین واژه ها همراه می‌شد.یک روز گفتم حاجی تو عاشق شهادتی و برای آن لحظه شماری می کنی اما ما چی؟! زندگی و بچه‌ها فکر اینکه روزی نباشی بدنم را می لرزاند.تو بیشتر جبهه و کمتر بچه ها را میبینی اما با این حال و رفتارشان با تو به گونه ای است که انگار هر روز با آنها هستی. بیشتر به تو نزدیک هستند تا به من! یادش آوردم که روزی که فاطمه گریه می‌کرد و در بغل او آرام گرفته بود گفت: از شما که دور میشوم دعایم در اضطراب و نگرانی هستم. لحظه ای شما را از یاد نمی برم.دلتنگ می شوم و در نماز شما را دعا می کنم و بچه ها همواره در خاطرم هستند.دلم برای آنها می تپد و به تنهایی تو و معصومیت بچه‌ها فکر می‌کنم،اما امروز صیانت از اسلام واجب تر از و هیچ چیز نباید مانع حضور ما در جبهه شود.ما پیرو آقا امام حسین علیه السلام هستیم که همه چیز خود را در راه اسلام فدا کرد. در آن ایام بیشتر به خانه می آمد،بچه ها را نوازش میکرد و حرف‌هایی می‌زد تو همیشه در خاطر ما بماند.دنیا دیگر برای روح بلندش کوچک شده بود و تنها شهادت او را رهایی می بخشید. چند روز پیش از شهادتش،مرخصی کوتاه مدت گرفت و با اصرار ما را به شیراز آورد.پیش بینی کرده بود فاصله تا شهادت ندارد و می دانست نمی‌توانم غم دوری او را در غربت با چهار فرزند بر دوش بکشم. وداع سختی بود. پس از چند سال او را ترک می کردیم و به شیراز می آمدیم. به آن روز فکر می کنم وجودم پر از غم و اندوه می شود و نمیتوانم لحظات وداع اش با بچه ها را از یاد ببرم. آنها را می بوسید و نوازش می کرد و با هر کدام سخن ها می گفت.بچه ها دورش حلقه زده بودند و از او جدا نمی شدند و طوری که بچه ها متوجه نشوند آرام آرام می گریست. #ادامه دارد •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🌹🌹🌹🌹🌹: *داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * #براساس_زندگینامه_شهید_عبدالمجید_سپاسی* * #نویسنده_غلامرضا_کافی* * #قسمت_دوازدهم* ماشین حاضر، به کار رفتن و رسیدن،نمیخورد . چشم می دوانند. خط گرد و غبار نزدیک میشود .جای تعارف نیست .تا شهر رضا، زحمت به ناشناس مهربان می دهند .در بیمارستان شب را به صبح می رسانند و بالاخره راهی شیراز می شوند. عاطفه پرستار بیمارستان نمازی طبق معمول که هر وقت مریضی سر میرسد به کمکش می رود, این بار نیز به طرف آمبولانس میدود. پیش چشمش سیاه میشود هول برش می دارد .نفسش بند می آید .شاپور است با سر باندپیچی شده! با داداش مهدی و دایی! یعنی چه اتفاقی افتاده؟! دختر بابایی باشد یا نباشد احساسش به پدر متفاوت است نوع پسران است. بدن بی تحرک جعفر آقا روی تخت قرار میگیرد و بانوی سفید پوش دورش پر میزند معاینه و درمان شروع میشود. احترام پرستار بخش نیز به کار سرعت بخشیده است .نخاع بر اثر شی تیز قطع شده است .کاری نمی‌شود کرد. باید تا آخر عمر با همین حالت فلج باقی بماند. شاپور پس از بستری شدن پدر به سراغ مغازه میرود. تعمیر پمپ و اینجور چیزها .کاری که پس از سالها شاگردی امروز برای خودش ارباب شده. حالا یک ماه از مریضی پدر میگذرد و هیچ وقت نتوانسته است در ساعت ملاقات به دیدنش برود .هر شب بعد از ساعت ۸ که مغازه را بسته به عنوان برادر خانم پرستار، دزدکی وارد بخش شده است و با پدر خوش و بش کرده سر به سرش گذاشته و بعد به خانه آمده است. روز یازدهم آبان بود ساعت ۱۰ و نیم صبح که مهدی در آستانه در ظاهر شد. حاجت به دیدن لباس های سیاه و چشم های سرخ شده و لب های آویزان برادر نبود. همین حاضر شدن همه چیز را بر قلب بی تاب شاپور ریخت. بی اختیار رنج پدر را برای دقایقی با صدای بلند گریست. مجید مدرسه است و هم باید بیاید ساعتی بعد دست شاپور پشت سرش می افتد و از مدرسه دور می شوند. پلکهای مجید حالت متفاوتی ندارد شره آبی که از لبه حوض سر ریز کرده است از حیاط خانه هم سر ریز کرده است ویل و شیون زنان. #ادامه دارد.... •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_سیدمحمد_کدخدا* #نویسنده_علی_سلیمی* #قسمت_دوازدهم 🎤برگرفته از خاطرات رسول قائدشرفی و محمدرضا اوجی اومده بود از مقر کسب تکلیف کنه. رو کرد به من گفت :رسول جان خبر از حاج مهدی نداری؟ صداش بدجور گرفته بود .لحن حرف زدنش خیلی آروم شده بود یه چیزایی فهمیده بود ولی باورش نمیشد. _اگه چیزی میدونی بگو آقا رسول !هرچی باشه ما با هم رفیقیم مومن. فقط نگاش کردم. قطره های اشک از گوشه چشمانم سرازیر شد همه گفتنی ها را برایش گفت. طاقت نیاوردم جلو رفتم بغلش کردم .بدنش مثل بید می لرزید. کلماتی که از دهنش خارج می‌شد آنقدر با گریه قاطی شده بود که مشخص نبود چی میگه. _آخه چرا باید اینجوری بشه؟! قرار گذاشته بودیم حتما آن را با هم دیگه بگیرند. آرامش کردم. _چند سال باهر ترفندی بود نذاشتیم جدامون کنند .هر جا رفتیم باهم رفتیم.. شونه هاش از شدت گریه میلرزید .موقعی که راه افتاد تا به گردان خودش بره یادم نمیره. کسی ته دلم گفت رفتنیه. ایستادم و سیر نگاش کردم. این آخرین باری بود که دیدمش... 🎤روایت محمدرضا اوجی شب شهادتش را قشنگ یادمه .خیلی شبیه شب عاشورا بود‌ با شور و شوق عجیبی اومد خبر شروع عملیات را به ما داد. من بودم و حاج حمید باصری که او هم در جزیره مجنون شهید شد. گفت: سریع آماده بشیم که چند ساعت دیگه عملیاته. حاج حمید که باور نمیکرد گفت: شوخی نکن سید همه چی که بهم خورده. وسایل در حالی که داشت دنبال لباس غواصی اش می گفت:امام گفته عملیات باید هر جوری شده انجام بشه. اون موقع لباس های غواصی تحویلی بود. یعنی اینکه به هر کسی یک لباس می دادند برای آموزش ها و مانورها که همیشه همراهش باشه. اون شب سید بس که عجله داشت لباس من را برداشته بود داشت می پوشید. کنارش رفتم با شوخی گفتم: آقا سید لباسهای خودتو کثیف می کنی. بعد لباس های بقیه را برمی داری میپوشی؟!» #ادامه دارد http://eitaa.com/joinchat/2795372568C39e6bb54eb •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی* #نویسنده_داریوش_مهبودی* #قسمت_دوازدهم 🙂 حدود هشت ماه از شروع جنگ می گذشت که اتفاقی در زندگی من رخ داد و سرنوشتم را عوض کرد. تقریباً اردیبهشت ماه ۱۳۶۰ بود که خبر خواستگاری در خانه ما زمزمه می شد هاج و واج بودم به خصوص وقتی با صراحت این قضیه را به من گفتند خودم نمی دانستم باید چه جوابی بدهم انقدر که داشتم توی یک دریای طوفانی دست و پا میزدم زندگی زناشویی برای من مثل یک غول بود که در مه غلیظ افتاده باشد. چند بار مرتضی با خاله آمد به خانه ما از همدیگر را خوب می شناختیم. ولی حجب و حیایی داشت این خصوص از وقتی که چشمام گوشمان باز شده بود. هرچند دختر خاله و پسرخاله بودیم ،می‌توانستم زیاد هم گرم بگیریم و خوب حرف بزنیم. نگاه فکر میکردم که مرتضی آدم وارسته و متدین و با اخلاقی هست. به همین سادگی قبول کردم 😍.یک ربع بعد به اتفاق خانواده آمدند خانه ما .بدون آن که تشریفات چندانی باشد صحبتهای دو خانواده در آن جلسه شروع شد . من میرفتم چای بیاورم. این را هم بگویم که حق طبیعی هر دختر دم وقتی از که بداند در این جلسات چه میگذرد. من هم گوش تیز میکردم . توی آشپزخانه یادم هست که همه حرف هایشان را خوب می شنیدم البته صحبت‌ها خیلی هم حول محور ازدواج نمی چرخید .بیشتر گفتگوی خودمانی بود تا مسائل دیگر. آخر شب به زن مهریه که پیش کشیده شد توافق کردن به یک ۱۱۰,۰۰۰تومان و صلوات فرستادند.♥️ _ببینید شغل من نظامی است. بیشتر اوقات من صرف جبهه و جنگ می‌شود و کمتر دست میده در شهرستان بمانم. خواهشی از شما دارم که خوب فکرتان را بکنیپ و جوانب کار را نگاه کنید که بعد خدای ناکرده پشیمان نشوید‌.🤭 برای لحظه‌ای در سکوت لغزیدن و به کف اتاق یا سقف خیره شدند. _همه ما این شرایط را درک میکنیم شما هم برای دفاع از ناموس ما می جنگید. _ما که به این وصلت راضی هستیم. _هرچه خدا بخواهد همان میشود هرکسی چیزی گفت و من چه می توانستم بگویم.. آن شب دوباره من در خلوت خودم به فکر فرو غلطی دم به آینده ای که تاریک و روشن بود .گفتم :خدایا چه کنم ؟حیرانم !خودت راه درست را پیش پایم بگذار ! آن وقت خروسهای آبادی خواندند و من هنوز در رویا غوطه می خوردم و خواب بر من حرام شده بود.. فردا صبح قرار خرید گذاشته بودند با صدای مادرم از جا بلند شدم نمازم را خواندم و کلی دعا و ثنا کردم .بعد همش منتظر بودم تا کی در به صدا در بیاید. ساعت ۹صبح خودش آمد و با هم به شهر رفتیم .چند تا از خانواده ها هم آمده بودند .یادم نیست خرید مان چقدر طول کشید. فقط یک دست لباس بود یک حلقه طلا که درست به خاطر دارم به پول آن روزها دقیقاً ۶۰۰ تومان می‌شد. برگشتیم روستا و دو روز بعدش به فسا آمده و در محضر جناب آقای شریعتی در یک مجلس ساده عقد کردیم. #ادامه دارد http://eitaa.com/joinchat/2795372568C39e6bb54eb •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_محمودرضا_بیضایی* ✍از تبریز تا دمشق / #قسمت_دوازدهم 🔹تو شهید نمیشوی! بعد از اینکه در سال ۱۳۸۲ به عضویت سپاه درآمد، از تبریز رفت. یکی از بهانه هایی که آن موقع برای برگشتن محمودرضا به تبریز وجود داشت،وصلتش با خانواده ای تبریزی و به تبع آن، انتقال کارش به تبریز بود. علی رغم اصرارهای ما هیچ گاه به این کار تن نداد. در صحبت های مفصلی که آن اوایل با هم می کردیم معتقد بود برگشتنش به تبریز، مساوی با کوچک شدن ماموریتش است. چون از اول در فکر پیوستن به نهضت جهانی اسلام بود، بعد از اینکه این فرصت را به دست آورد، به کار با بسیجی های جهان اسلام افتخار می کرد. اصلا این ترکیب《نهضت جهانی اسلام》را من از محمودرضا یاد گرفتم و آن را اولین بار از زبان او شنیدم. حاضر نبود آمدن به تبریز را با چنین فرصتی عوض کند. ماندن در تهران برایش به معنی ماندن در میانه ی میدان و برگشتن به تبریز، به معنی پشت میزنشینی و از دست دادن فرصت خدمتی بود که برای آن، نیروی قدس را انتخاب کرده بود. یادم هست یک بار که خیلی سخت گرفتم و تا صبح با او بحث کردم، خیلی قاطع به من گفت:《من پشت میز بروم می میرم!》بعد از اینکه در تهران تشکیل خانواده داد، در جواب برادری که به او پیشنهاد کرده بود خانواده اش را بردارد و برود تبریز زندگی کند، گفته بود:《تو شهید نمی شوی!》 ✍به روایت"احمدرضا بیضائی" #ادامه_دارد http://eitaa.com/joinchat/2795372568C39e6bb54eb •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_دوازدهم قاسم بازویم را تکان داد و گفت:« پاشو محمد پاشو وقت نماز...» سر تکان دادن با قاسم با صدای آرام گفت:« فرمانده ی فکری واسه سعید بکن خروپف میکنه مثل تراکتور...» سعید که هنوز خواب آلود به نظر می رسید گفت :«کی ؟!!من خرخر می کنم؟!» قاسم بالای سر غلامعلی ایستاده و صدایش زد. _اووی عامو پاشو!!! غلامعلی تکان نخورد . هنوز زیر پتو کز کرده بود که قاسم بازویش را گرفت و گفت:« چقدر میخوابی !!آفتاب زد! نماز قضا میشه ها!» غلامعلی بلند شد کش و قوسی به خودش داد .خمیازه کشید و چشمش را مالید .همراه من و بچه ها به طرف تانکر آمد آستین‌ها را بالا زد. گفتم: تو که وجود داری, نداری؟!! چیزی نگفت. _بابا تو که ۵ دقیقه پیش داشتی..... دستم را محکم گرفته خیره نگاهم کرد و گفت:« اخوی تو نیز اگر بخفتی , به که در پوستین خلق افتی! حال بفرمایید وضوتون رو بگیرین.» 🔰🔰🔰🔰🔰 سلام .نمی خوام خودم رو معرفی کنم .شما هم اصرار نکنید. گفتید از عملیات بگم و از نحوه شهادت شهید دست بالا بگم.من هم قبول کردم .ولی نباید اسمی از من در این کتاب بیاد. باشه؟!! با اینکه ۱۵ روز مرخصی داشتم اما نتوانستم دوری از را تحمل کنم و برگشتم دزفول. میدونم شما فکر می کنید من دارم شعار میدم اما خدا را شاهد میگیرم که این عین حقیقته. نه تنها من ،که بیشتر رزمنده‌ها چنان به فضای پر از معنویت جبهه‌ها خوب می گرفتند که نمی‌توانستند از آن سنگرهای نورانی دل بکنند‌. وقتی برگشتم دیدم ای دل غافل این پادگان بوی عملیات میده. از بچه‌های سپاه سراغ محمد اسلامی نسب را گرفتم. گفتند رفته دشت عباس. معطل نکردم و خودم را رساندم آنجا .ساعت ۲ بعد از ظهر بود که پیدایش کردم. من را که دید خندید و گفت: مگه مرخصی نگرفته بود اینجا چیکار می کنی؟! گفتم :ترسیدم «صدام» دلش برام تنگ بشه. _این نکبت برای کسی دلتنگی نمیکنه. لبخند زدم. #ادامه_دارد http://eitaa.com/joinchat/2795372568C39e6bb54eb •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_شمس_الدین_غازی* #نویسنده_غلامرضا_کافی* #قسمت_دوازدهم 🎙️به روایت زهره غازی در حالی که خانه ی ما کاملاً محاصره بود، یکی از آجانها که سرکرده ی آنها به نظر می آمد جلو آمد و سرنیزه را گذاشت زیرگلوی شمس. - مگه نگفتم کسی حق بیرون رفتن نداره؟ میخوای بگی خیلی شجاعی؟ حالا کدوم گوری میری؟ _میرم دفتر بخرم _گم شو ولی حق نداری برگردی. همین طور که راه افتاد برود ,زد زیر دست فرمانده و با حالت غضبناک گفت : بر می گردم خوبم برمیگردم اینجا خونه ی ماست .باید برگردم. فرماندهی یگان ضربت راست گفت. واقعاً شمس شجاع بود در آن اوضاع و احوال که مردم زیادی به ویژه کسانی که سابقه ای در مبارزه و خرابکاری علیه رژیم شاه داشتند و پاسگاه اردکان گزارش آنها را داده بود به خانه ی ما پناه آورده بودند، این شمس بود که تک و تنها و در عین جوانی و کم سن و سالی آن هم از راه پنجره از خانه بیرون زد و صاف از جلو آجانها رد شد تا ببیند چه کاره اند. وقتی هم که برگشت بهش گفتم :چی شد ؟! گفت:هیچی،جرأت ندارند کاری بکنند اینها مترسکی بیشتر نیستند. پرسیدم :حالا واقعاً رفتی دفتر بخری؟ گفت: نه بابا رفتم باروت تهیه کنم برای شب. سپیدان و اردکان در آن سالها شهر کوچکی بود و حضور گروه ضربت در آن حساسیت دستگاه و خطرناک بودن موقعیت را میرساند و آنها هم یک راست آمده بودند سراغ خانه ما .روحانی بودن جدمان که از همکلاسیها و هم مباحثه ای پدر شهید سید عبدالحسین دستغیب بود، دلیل عمده ی این کار به حساب می آمد .از طرف دیگر مرحوم ،پدرم سابقه ی مبارزه ی سیاسی داشت و در کودتای ۲۸ مرداد و ماجرای دکتر محمد مصدق، تیرخورده بود و به نوعی جانباز انقلاب اسلامی محسوب میشد این بود که گروه ضربت به محض ورود به اردکان خانه ما را محاصره کرد معمول هم این بود که هر گاه حادثه ای واقعه ای یا موضوع مهمی پیش می آمد، مردم به خانه ی ما می آمدند و به نوعی مرکز تجمع به حساب میآمد . در حوادث انقلاب هم این گونه بود و تعداد قابل توجهی از مردم از همسایه ها و اقوام گرفته تا جوانان انقلابی و نیز کسانی که از تیر و تفنگ و آجان و این جور چیزها میترسیدند به خانه ی ما پناه میآوردند و اعتقاد داشتند خانه ی «آقا» که هم سید است و هم نواده امامزاده محل امن است و امنیه ها جرأت جسارت به آن را ندارند در حالی که منزل ما پر بود از عکس و نوار و کتاب . شاید هیچ کس در آن زمان عکس امام خمینی را نداشت؛ ولی پدر من عکس و رساله ی امام داشت. #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ ایتا : https://eitaa.com/shohadaye_shiraz #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_کرامت_الله_غلامی* #نویسنده_غلامرضا_کافی* #قسمت_دوازدهم 🎙️به روایت محمدیوسف غلامی رسالۀ پنج مجتهد رو ازش گرفتم و دست گذاشتم رو بینی ام _هیس! مگه قرار نشد سؤال نپرسی؟ فقط بخون. - چرا آخه؟ من دوس دارم .بدونم تو همۀ فتواها نوشته که آیت الله ،خویی ،آیت الله ،حکیم مرعشی گلپایگانی نظرشون در مورد این مسئله چی هست یه جایی هم نوشته همچنین.... نظرشون اینه یوسف این نقطه چین چیه؟ چرا اینجور نوشته؟ دچار شک و تردید شدم که چرا رساله رو دادم دستش تا بخونه و بیاد تو جمع بپرسه اگه خدایی نکرده یه غریبه خونه بود چی میشد. این هنوز بچه هست و متوجه مسائل نیست. علاقه کرامت به مسائل دینی از بچگی که کنار پدرم می نشست و به قرآن خواندن هایش گوش میداد شکل گرفته بود. آخه پدرم خیلی زیبا قرآن میخوند و همه فامیل و آشنایان این مسئله رو میدونستند و میگفتن مش قلی قاری معتقد و مذهبیه. بنابراین به این فکر افتادم که به فعالیت هاش سمت و سو بدم و حالا که علاقه داره تو همین مسیر حرکت کنه یه نوجوان پانزده شانزده ساله اگه تو مسیر درستی هدایت بشه زندگیش جهت پیدا میکنه. کرامت هم از روزی که بردمش کلاس قرآن و نهج البلاغه ثبت نامش کردم، کلی ذوق میکرد و با کانونی که تو مسجد توکلی، دروازه اصفهان تو خیابان شهناز بود، آشناش کرده بودم عزیز اسداللهی جوانی بود هم سن و سال خود من خیلی به نهج البلاغه مسلط بود و به همراه یه نفر دیگه به اسم حقیقی، که اونم مربی قرآن بود، کانون تشکیل داده بودند و آموزش میدادند و منم دوست داشتم کرامت مثل اونا بشه. کرامت هم از وقتی تو کلاسا شرکت میکرد خوشحال بود؛ به خاطر همین رساله رو هم بهش داده بودم تا بخونه که کم کم داشتم پشیمون میشدم. - #ادامه_دارد ... #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ ایتا : https://eitaa.com/shohadaye_shiraz #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #خاطرات_دفاع_مقدس* #نویسنده_محمد_محمودی* #گلابی_های_وحشی #قسمت_دوازدهم تقسیم بندی سهمیه ی لشکر ۱۹ فجر شدم .اتوبوسها حاضر شده و به سمت مقر لشکر حرکت کردند. از امیدیه به طرف گتوند و از آن جا در دامنه ی کوهی که از کنار سد دز گذشتیم و در جوار حرم امامزاده محمد ابن زید (ع) و در گردان حضرت فاطمه ی زهرا (س) سازماندهی شدیم . محل استقرار نیروها در دامنه ی کوهی خوش قامت بود. هم جواری با امام زاده و قبرستان شهدای روستای ترکالکی بر نشاط ما می افزود و تقویت روحیه ی ما را دو چندان کرده بود گروهانها از نو سازماندهی شدند. من و زبیر که از یک محل بودیم در گروهان دوم امام حسین (ع) و مابقی هم محلی ها در گروهان سوم سازماندهی شدند. غروب که فرا رسید خیمه ها بر پا بود مسئولان تدارکات گروهانها با عجله لوازم خیمه ها را از مسئولین گردان تحویل گرفتند و در اختیار بسیجی ها قرار دادند. وقتی که چشمم به فانوس نفتی خیمه افتاد ، بغض گلویم را گرفت و صورت شکسته ی پدر و مادرم در ذهنم نقش .بست به سراغ فانوس رفتم فانوس را پاک کردم و مقداری نفت پیدا کردم و در آن ریختم و فانوس را روشن کردم برخی از رفیق هایم که بچه ی شهر بودند و با فانوس آشنایی نداشتند ،چندان راضی به نظر نمیرسیدند .اما من که روستازاده ای بودم و از کودکی با فانوس این مظهر روشنایی آشنا بودم برایم زیبایی عجیبی چرا که الفبای خواندن و نوشتن را شبها در زیر همین فانوس در چهاردیواری گلی که با خشتهای نمناک ساخته شده بود یاد گرفته بودم ،فانوس برایم زیبا بود . این که با گذشت چند روز و چند شبی گاهی میدیدم در خلوت شب جوانی در زیر نور فانوس مشغول نوشتن نامه ای به خانواده است. شب را استراحت کردیم. صبح زود بعد از نماز صبح آموزش نظامی شروع شد. #ادامه_دارد ... #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ ایتا : https://eitaa.com/shohadaye_shiraz #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #خاطرات_جبهه #نویسنده_حبیب_صفری #حلاوت_ایثار #قسمت_دوازدهم به او گفتم شما باید اینجا بمانید چند روزی در اینجا می مانید و بعد به اردوگاه اسرا در یکی از شهرها منتقل خواهید شد. بالاخره او را پیاده کردیم و به مقر برگشتیم. روز بعد که برای مأموریت به خط رفته بودم در هنگام بازگشت تقریباً در همان محدوده ای که عراقی قبلی را اسیر کرده بودیم چند نفر حیران و سرگردان با لباس نظامی عراقی با کمی فاصله نسبت به جاده مشاهده کردم به دوستم که همیشه همراهم بود گفتم آن چند نفر مشکوک هستند . توقف کردم سراسیمه به طرف ماشین آمدند فکر میکردند خودرو مربوط به نیروهای عراقی است. دوستم پیاده شد و اسلحه کلاش را که در دست داشت به سمت آنان گرفت ، من جلو رفتم، معلوم شد عراقی هستند. بدون هیچ مقاومتی دستگیرشان کردیم. از آنان پرسیدم اینجا چه کار میکنید مگر نمی دانید این تپه ها به تصرف نیروهای ایرانی درآمده است؟! یکی از آنان گفت : پس از حمله نیروهای ایرانی ما در حال فرار بودیم . شب تاریک بود هوا هم بارانی، از همه طرف رگبار تیر ، خمپاره و . بر سرمان می ریخت راه گم کردیم در جایی مخفی شدیم حالا بیرون آمدیم تا به نیروهای خودی برسیم که توسط شما اسیر شدیم . ( در جریان عملیاتها بعضاً نیروهای عراقی سردرگم میشدند به گونه ای که حتی سمت و جهت هم تشخیص نمی دادند . ( این پنج نفر اسیر عراقی را سوار ماشین کردیم و به کمپ اسرا رفتیم. وقتی وارد کمپ شدیم همان عراقی که روز قبل اسیر کرده بودیم ما و ماشین مان را شناخت و به سرعت به سویمان آمد و با خوشحالی سلام علیک کرد. به او گفتم: حالا هم از پاسدارها میترسی ؟! گفت نه. در اینجا کسی ما را اذیت نمی کند. پنج نفر عراقی را از ماشین پیاده کردیم و به مسئول کمپ تحویل دادیم و از آنجا خارج شدیم. صبح روز بعد پشت خاکریز در کنار رزمندگان بودیم . دلاوران اسلام تعداد یکصد نفر عراقی را اسیر کرده بودند، آنها را به پشت خاکریز آوردند تا به کمپ اسرا انتقال داده شوند. عراقیها خیلی ترسیده بودند و مرتب می "گفتند دخیل یا خمینی . در بین آنها یک افسر عراقی بود که خیلی پررویی میکرد و میخواست با شوخی کردن با ایرانیها حالت خود را عادی نشان دهد، یکی از پاسداران که خیلی خوش هیکل بود آمد و محکم کشیدهای به صورتش زد و :گفت مزدور بعثی تا چند دقیقه قبل با ما میجنگیده و حالا هم پررویی می کند با این حرکت ، اسیر عراقی حسابی ترسید و دیگر هیچ حرکتی نکرد و حرفی نزد. #ادامه_دارد... #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ ایتا : https://eitaa.com/shohadaye_shiraz #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید ┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #خاطرات_جبهه #نویسنده_حبیب_صفری #حلاوت_ایثار #قسمت_دوازدهم یکی از دوستان به من گفت تو که عربی بلدی با آنها عربی حرف بزن و اطلاعات منطقه و مواضع نیروهای عراقی را از آنها بپرس ، دوستم فکر کرد من عربی خوب بلد هستم نمیدانست که عربی حرف زدن من دست و پا شکسته است. با عراقیها شروع کردم به عربی دست و پا شکسته صحبت کردن ، جملاتم در زبان عربی ناقص بود ولی میتوانستم به آنها حالی کنم و اسرای عراقی هم با جملات در هم ریخته من متوجه منظورم میشدند و جواب می دادند. آنها تشنه بودند و درخواست آب میکردند یک تانکر آب پشت خاکریز بود تعدادی شیر هم در پشت آن قرار داشت چهار نفر ، به چهار نفر را می آوردیم کنار تانکر و آب میخوردند .آنگاه همه اسرای عراقی را سوار دو تا ماشین فیات نظامی کرده و به کمپ اسرا منتقل نمودند به اتفاق دوستم سوار ماشین شدیم و به راه افتادیم. یک ماشین لندکروزر گل مالی شده جلوی ما به سمت خط حرکت میکرد ، یک ، قيف بلندگو روی سقف آن نصب شده بود که مارش جنگی را پخش میکرد. یکی از برادران روحانی عقب ماشین ایستاده بود ، میکرفونی در دست داشت و لابلای پخش مارش جملات روحیه بخشی را با احساس درونی خود بیان میکرد و طراوت خاصی را به منطقه عملیاتی بخشیده بود: رزمنده دلاور به پیش که دشمن بعثی خوار و زبون از شجاعت شما دلیر مردان ، به خاک مذلت نشسته است بسیجیان خط شکن به پیش. کربلا در انتظار شماست. رزمندگان شجاع، خوشا به حالتان که رهبر کبیر انقلاب از دور دست و بازوی شما را میپوسند و بر این بوسه افتخار میکنند آفرین بر دست و بازوی ستبرتان " . آنقدر این جملات حماسی با آن حالت خاص ، زیبا و رسا بیان شد که روحیه ی هر رزمندهای را دو چندان میکرد. برادران روحانی علاوه بر انجام کارهای فرهنگی ، دوش به دوش رزمندگان در صفوف مقدم جبهه با دشمن به نبرد می پرداختند و در خط شکن شدن جزء پیشگامان بودند. #ادامه_دارد... #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ ایتا : https://eitaa.com/shohadaye_shiraz #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید ┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

📓#کتاب_صوتی #جنگ_فرخنده روایت زندگی فرخنده قلعه نوخشتی# نویسنده: زینب بابکی راوی معصومه عزیز محمدی . #قسمت_دوازدهم🌱🌸 https://eitaa.com/shohadaye_shiraz