از همت و ایمان و فداکارى و اخلاص دارى تو نشان همه احرار، ابوالفضل از بهر برادر، چو على بهر پیمبر اى حامى حق ، در همه رفتار، ابوالفضل ولادت حضرت عباس (ع) مبارک ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

🌺 #میلاد_حضرت_عباس(ع) 💐دلی که سرمسته ابالفضله 💐نوکر پابست ابالفضله 🎙 #محمود_کریمی ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

#رمان_دختر_شینا #قسمت_68 #فصل_هشتم گریه ام گرفته بود. گفتم: «خدیجه! جان من، تو را به خدا بخور. به خاطر من.» خدیجه یڪ دفعه لقمه را گذاشت توی دهانش و گفت: «خیالت راحت شد. حالا می خوری؟!» دست و پایم می لرزید. با دیدن خدیجه شیر شدم. تڪه ای نان برداشتم و انداختم روی نیمرو و لقمه اول را خوردم. بعد هم لقمه های بعدی. وقتی حسابی سیر شدم و جان به دست و پایم آمد، به خدیجه نگاه ڪردم؛ او هم به من. لب هایمان از چربی نیمرو برق می زد. گفتم: «الان اگر ڪسی ما را ببیند، می فهمد روزه مان را خورده ایم.» اول خدیجه لب هایش را با دستڪ چادرش پاڪ ڪرد و بعد من. اما هر چه آن ها را می مالیدیم، سرخ تر و براق تر می شد. چاره ای نبود. ڪمی از گچ دیوار ڪندیم و آن را ڪشیدیم روی لب هایمان. بعد با چادر پاڪش ڪردیم. فڪر خوبی بود. هیچ ڪس نفهمید روزه مان را خوردیم. 🔸فصل نهم آخر تابستان، ساخت خانه تمام شد. خانه ڪوچڪی بود. یڪ اتاق و یڪ آشپزخانه داشت؛ همین. دستشویی هم گوشه حیاط بود. صمد یڪ انبار ڪوچڪ هم ڪنار دستشویی ساخته بود، برای هیزم و زغال ڪرسی و خرت و پرت های خانه. ادامه دارد...✒️ #قسمت_69 #فصل_نهم خواهر ها و برادرها ڪمڪ ڪردند اسباب و اثاثیه مختصری را ڪه داشتیم آوردیم خانه خودمان. از همه بیشتر شیرین جان ڪار می ڪرد و حظ خانه مان را می برد. چقدر برای آن خانه شادی می ڪردیم. انگار قصر ساخته بودیم. به نظرم از همه خانه هایی ڪه تا به حال دیده بودم، قشنگ تر، دل بازتر و باصفاتر بود. وسایل را ڪه چیدیم، خانه شد مثل ماه. از فردا دوباره صمد رفت دنبال ڪار. یڪ روز به رزن می رفت و روز دیگر به همدان. عاقبت هم مجبور شد دوباره به تهران برود. سر یڪ هفته برگشت. خوشحال بود. ڪار پیدا ڪرده بود. دوباره تنهایی من شروع شده بود؛ دیر به دیر می آمد. وقتی هم ڪه می آمد، گوشه ای می نشست و رادیوی ڪوچڪی را ڪه داشتیم می گذاشت بیخ گوشش و هی موجش را عوض می ڪرد. می پرسیدم: «چی شده؟! چه ڪار می ڪنی؟! ڪمی بلندش ڪن، من هم بشنوم.» اوایل چیزی نمی گفت. اما یڪ شب عڪس ڪوچڪی از جیب پیراهنش درآورد و گفت: «این عڪس آقای خمینی است. شاه او را تبعید ڪرده. مردم تظاهرات می ڪنند. می خواهند آقای خمینی بیاید و ڪشور را اسلامی ڪند. خیلی از شهرها هم تظاهرات شده.» بعد بلند شد و وسط اتاق ایستاد و گفت: «مردم توی تهران این طور شعار می دهند.» دستش را مشت ڪرد و فریاد زد: «مرگ بر شاه... مرگ بر شاه.» بعد نشست ڪنارم. عڪس امام را گذاشت توی دستم و گفت: «این را برای تو آوردم. تا می توانی به آن نگاه ڪن تا بچه مان مثل آقای خمینی نورانی و مؤمن شود.» ادامه دارد...✒️ نویسنده:بهناز ضرابی زاده #دختر_شینا @shohadayekahrizsang

#رمان_دختر_شینا #قسمت_70 #فصل_نهم عڪس را گرفتم و نگاهش ڪردم. بچه توی شڪمم وول خورد. روزها پشت سر هم می آمد و می رفت. خبر تظاهرات همدان و تهران و شهرهای دیگر به قایش هم رسیده بود. برادرهای ڪوچڪ تر صمد ڪه برای ڪار به تهران رفته بودند، وقتی برمی گشتند، خبر می آوردند صمد هر روز به تظاهرات می رود؛ اصلاً شده یڪ پایه ثابت همه راه پیمایی ها. یڪ بار هم یڪی از هم روستایی ها خبر آورد صمد با عده ای دیگر به یڪی از پادگان های تهران رفته اند، اسلحه ای تهیه ڪرده اند و شبانه آورده اند رزن و آن را داده اند به شیخ محمد شریفی. این خبرها را ڪه می شنیدم، دلم مثل سیر و سرڪه می جوشید. حرص می خوردم چرا صمد افتاده توی این ڪارهای خطرناڪ. دیر به دیر به روستا می آمد و بهانه می آورد ڪه سر زمستان است؛ جاده ها لغزنده و خطرناڪ است. از طرفی هم باید هر چه زودتر ساختمان را تمام ڪنند و تحویل بدهند. می دانستم راستش را نمی گوید و به جای اینڪه دنبال ڪار و زندگی باشد، می رود تظاهرات و اعلامیه پخش می ڪند و از این جور ڪارها. عروسی یڪی از فامیل ها بود. از قبل به صمد و برادرهایش سپرده بودیم حتماً بیایند. ادامه دارد...✒️ نویسنده:بهناز ضرابی زاده #دختر_شینا @shohadayekahrizsang

🌺 #میلاد_حضرت_عباس(ع) 💐کربلا میخوام ابالفضل التماس دعا 🎙 #حسین_طاهری ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

والله ديده من از نور اوست روشن جان من است و من تن، صلوات بر محمد گفتيم با دل و جان با عاشقان خوبان شادي روي ياران، صلوات بر محمد بي شک علي ولي بود، پرورده نبي بود شاه همه علي بود، صلوات بر محمد گويم دعاي سيد، خوانم ثناي سيد جانم فداي سيد، صلوات بر محمد خوش گفت نعمت الله رمزي زلي مع الله خوش گو به عشق الله، صلوات بر محمد ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

شهادت پایان کسانی‌ست کھ در این روزگار گوششان غبار دنیا را نگرفته‌باشد . . و صدایِ آسمان را بشنوند ! و شهادت حیاتِ عند ربّ است. 🇮🇷🕊️🇮🇷🕊️🇮🇷🕊️🇮🇷🕊️🇮🇷🕊️ امروز به نیت شهید #مدافع_حرم #کمیل_قربانی پدر: عبدالرحیم عملیات: دفاع از حریم حرک حضرت زینب(س) ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

امروز مهمون این شهیدمون هستیم قبل از شروع استغفار کنیم ابراز پشیمانی بعدش حمد وشکر خداوند بعدش بانیت ظهور و زمینه سازی حاجت مدنظرتون رو انشالله در ذهن داشته باشیم وبخوانیم به امید گشایش رحمت الهی بارش باران دعا کنیم راستی یادمون نره که دعا برای دیگران، دعای خودمون رو زودتر به اجابت نزدیک میکنه ┅✿💠❀﴾#شهدای_کهریزسنگ﴿❀💠✿┅ @shohadayekahrizsang

چند آیه #قرآن بخونیم و ثوابش را هدیه کنیم به شهدا #همراه_شهدا ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

💠 خطوط مقدم درگیری پشت دروازه های شهر فاو عراق بهمن ۱۳٦٤ عملیات والفجر ۸ ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

🌷 پیکر چند تن از شهدای عملیات والفجر۸ ، آمادهٔ انتقال به پشت جبهه بهمن ۱۳٦۴ ؛ فاو اسکله‌ی شهید سنجری ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

قسمتی از کتاب خداحافظ فرمانده شهید محمدعلی قاسمی (روحیه ظلم ستیزی) فصل برداشت گندم بود طبق روال هر سال کدخدا به زمین ها سر می زد تا در پایان برداشت سهم خود ،ارباب دشتبان و نگهبان را حساب و دریافت کند. امیر آقا که می دانست فرزندان یتیم برادرش زحمت های زیادی برای این زمین کشیده اند و تنها درآمد و خوراک یک سال آنها همین است، پیش کدخدا رفت و خواست از سهم خود بگذرد. حرف حسابش اما خریداری نداشت با این وجود ایستاد تا نگذارد حقی پایمال شود. گندم های درو شده را شبانه بار کردند تا به انبار ببرند. نگهبانان به گوش کد خدا رساندند. خود را به آنجا رساند. امیر سینه سپر کرد و روبرویشان ایستاد کد خدا عصایش را به طرف او پرت کرد و امیر با همان عصا کدخدا را زد. بالاخره او با پافشاری بر حق توانست جلوی زور را بگیرد هر چند که خود مدتی درگیر این ماجرا شد. همین روحیه پدر در وجود پسر بود روحیه ظلم ستیزی و مبارزه با ظالم سالها بعد محمد علی بود که در برابر ظلم شاه و عواملش ایستاد و پرچم عدالت خواهی را در روستا برافراشته کرد -۱- کنگره شهدای خمینی شهر مصاحبه الهه حاجی حسینی با غلامرضا قاسمی، ۱۳۹۸ ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

🟥شهدا می‌دانستند برای زند ماندن لایق تر از دیگران هستند آنان رفتن چون احساس مسولیت میکردن 📌 احساس مسئولیت در انتخابات مثل شهدا 🟥شهدا برای اهدای جان، به بدی برخی مسئولین نگاه نکردند. 🟥شهدا می دانستند که عده‌ای سوءاستفاده خواهند کرد؛ اما برای اهدای جان، تردید نکردند! 🟥اگر ما در رأی دادن مثل شهدا احساس مسئولیت نکنیم، یعنی فرهنگ شهادت نداریم❗️ ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

نماز شب پنجم ماه شعبان (وسائل الشیعه) ابواب بقیه الصلوات المندوبه؛ باب استحباب صلاة كل لَيلة من شعبان و كيفيتها بابهای باقیمانده نمازهای مستحبی؛ باب مستحب بودن نماز در هر شب از ماه شعبان و کیفیت آنها؛ إِبْرَاهِيمُ بْنُ عَلِيٍّ الْكَفْعَمِيُّ فِي الْمِصْبَاحِ عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ: ابراهیم بن علی کفعمی در مصباح به نقل از پیامبر صلی الله علیه و آله آورده است که فرمود: مَنْ صَلَّى فِي اللَّيْلَةِ الْخَامِسَةَ مِنْ شَعْبَانَ رَكْعَتَيْنِ بِالْحَمْدِ- وَ التَّوْحِيدِ خَمْسَ مِائَةٍ وَ يُصَلِّي عَلَى النَّبِيِّ (ص) بَعْدَ التَّسْلِيمِ سَبْعِينَ مَرَّةً قَضَى اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حَاجَةٍ مِنْ حَوَائِجِ الدَّارَيْنِ وَ أُعْطِيَ بِعَدَدِ نُجُومِ السَّمَاءِ مُدُناً فِي الْجَنَّة هر کس در شب پنجم ماه شعبان دو رکعت نماز بخواند در هر رکعت حمد یک بار و توحید پانصد بار و بعد از سلام نماز، هفتاد بار بر پیامبر اکرم -صلی الله علیه و آله- صلوات بفرستد، خداوند هزار حاجت از حوايج دنيوى و اخروى او را برمى‌آورد و به شماره‌ى ستارگان آسمان، شهر در بهشت به او عطا مى‌كند. ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

باز در بحـر ولایـت گهـری پیـدا شد ابر، یک‌سو شد و قرص قمری پیدا شد گلشن عشـق و امیـدِ پسـر فاطمه را الله‌الله! چــه مبـارک ثمـری پیدا شد یک‌صدا خنده‌زنان اهل سماوات و زمین همـه گفتنـد حسین دگـری پیـدا شد یاحسین ای پسر فاطمه چشمت روشن ذکر و تسبیح و دعا را پدری پیـدا شد یم توحید به جوش آمد و در دامن آن صدفی گشت عیان و گهری پیـدا شد همه خوبان جهان یکسره کردند اقرار که ز خوبان جهان خوب‌تری پیدا شد روی حق روی نبی روی امامان یکسر همـه در صورت زیبـاپسری پیدا شد مژده ای اهـل دلا شـب میلاد آمد جان بگرید به کف حضرت سجاد آمد ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

🌺 #میلاد_امام_سجاد(ع) 💐جانشین حسین 💐جان شیرین حسین 🎙 #حسین_طاهری ☫🇮🇷 #شهدای_کهریزسنگ 🇮🇷☫ @shohadayekahrizsang

#رمان_دختر_شینا #قسمت_71 #فصل_نهم روز عروسی صمد خودش را رساند. عصر بود. خبر آوردند" حجت قنبری " یڪی از هم روستایی هایمان را ڪه چند روز پیش در تظاهرات همدان شهید شده بود به روستا آورده اند. مردم عروسی را رها ڪردند و ریختند توی ڪوچه ها. صمد افتاده بود جلوی جمعیت، مشتش را گره ڪرده بود و شعار می داد: «مرگ بر شاه... مرگ بر شاه.» مردها افتادند جلو و زن ها پشت سرشان. اول مردها مرگ بر شاه می گفتند و بعد هم زن ها. هیچ ڪس توی خانه نمانده بود. خانواده حجت قنبری هم توی جمعیت بودند و در حالی ڪه گریه میڪردند، شعار می دادند. تشییع جنازه باشڪوهی بود. حجت را به خاڪ سپردیم. صمد ناراحت بود. من را توی جمعیت دید. آمد و خودش مرا رساند خانه و گفت می رود خانه شهید قنبری. شب شده بود؛ اما صمد هنوز نیامده بود. دلم هول می ڪرد. رفتم خانه پدرم. شیرین جان ناراحت بود. می گفت حاج آقایت هم به خانه نیامده. هر چه پرسیدم ڪجاست، ڪسی جوابم را نداد. چادر سرڪردم و گفتم: «حالا ڪه این طور شد، می روم خانه خودمان.» خواهرم جلویم را گرفت و نگذاشت بروم. شستم خبردار شد برای صمد و پدرم اتفاقی افتاده. با این حال گفتم: «من باید بروم. صمد الان می آید خانه و نگرانم می شود.» ادامه دارد...✒️ #قسمت_72 #فصل_نهم خدیجه ڪه دید از پس من برنمی آید، طوری ڪه هول نڪنم، گفت: «سلطان حسین را گرفته اند.» سلطان حسین یڪی از هم روستایی هایمان بود. گفتم: «چرا؟!» خدیجه به همان آرامی گفت: «آخر سلطان حسین خبر آورده بود حجت را آورده اند. او باعث شده بود مردم تظاهرات ڪنند و شعار بدهند. به همین خاطر او را گرفته و برده اند پاسگاه دمق. صمد هم می خواسته برود پاسگاه، بلڪه سلطان حسین را آزاد ڪند. اما حاج آقا و چند نفر دیگر نگذاشتند تنهایی برود. با او رفتند.» اسم حاج آقایم را ڪه شنیدم، گریه ام گرفت. به مادر و خواهرهایم توپیدم: «تقصیر شماست. چرا گذاشتید حاج آقا برود. او پیر و مریض است. اگر طوری بشود، شما مقصرید.» آن شب تا صبح نخوابیدیم. فردا صبح حاج آقا و صمد آمدند. خوشحال بودند و می گفتند: «چون همه با هم متحد شده بودیم، سلطان حسین را آزاد ڪردند؛ وگرنه معلوم نبود چه بلایی سرش بیاورند.» نزدیڪ ظهر، صمد لباس پوشید. می خواست برود تهران. ناراحت شدم. گفتم: «نمی خواهد بروی. امروز یا فردا بچه به دنیا می آید. ما تو را از ڪجا پیدا ڪنیم.» مثل همیشه با خنده جواب داد: « نگران نباش خودم را می رسانم.» ادامه دارد...✒️ نویسنده: بهناز ضرابی زاده #دختر_شینا @shohadayekahrizsang

#رمان_دختر_شینا #قسمت_73 #فصل_نهم اخم ڪردم. ڪتش را درآورد و نشست. گفت: «اگر تو ناراحت باشی، نمی روم. اما به جان خودت، یڪ ریال هم پول ندارم. بعدش هم مگر قرار نبود این بار ڪه می روم برای بچه لباس و خرت و پرت بخرم؟!» بلند شدم ڪمی غذا برایش آماده ڪردم. غذایش را ڪه خورد، سفارش ها را دادم. تا جلوی در دنبالش رفتم. موقع خداحافظی گفتم: «پتو یادت نرود؛ پتوی ڪاموایی، از آن هایی ڪه تازه مد شده. خیلی قشنگ است. صورتی اش را بخر.» وقتی از سر ڪوچه پیچید، داد زدم: «دیگر نروی تظاهرات. خطر دارد. ما چشم انتظاریم.» برگشتم خانه. انگار یڪ دفعه خانه آوار شد روی سرم. بس ڪه دلگیر و تاریڪ شده بود. نتوانستم طاقت بیاورم. چادر سرڪردم و رفتم خانه حاج آقایم. دو روز از رفتن صمد می گذشت، برای نماز صبح ڪه بیدار شدم، احساس ڪردم حالم مثل هر روز نیست. ڪمر و شڪمم درد می ڪرد. با خودم گفتم: «باید تحمل ڪنم. به این زودی ڪه بچه به دنیا نمی آید.» هر طور بود ڪارهایم را انجام دادم. غذا گذاشتم. دو سه تڪه لباس چرڪ داشتیم، رفتم توی حیاط و توی آن برف و سرمای دی ماه قایش، آن ها را شستم. ادامه دارد...✒️ نویسنده:بهناز ضرابی زاده #دختر_شینا @shohadayekahrizsang