میان معرکه مثل سپاه بی‌عددی چرا که ذکر لبت بود یاعلی مددی تو را رسول خدا خواند سیدالشهدا تویی که یار خدا و رسول، تا ابدی لب و زبان و ... چه گویم چه گردن آویزی امان ز هند جگرخوار ، امان ز بی‌خردی عبا و خار بیابان به جسم تو چو کفن برای اینکه نبیند تن تو را احدی به نیزه کشته شدی و تنت برهنه نشد کنار جسم تو مادر نگفت یا ولدی هزار شکر که خواهر ندید جسم تو را هزار شکر به گودال دست و پا نزدی هزار شکر که خنجر به حنجر تو نرفت هزار شکر به جسمت نزد کسی لگدی

🔴 سبک شمردن دیگران هرگز! امام صادق (ع) به همراه بعضی از اصحاب و دوستان خود، برای انجام مناسک حجّ خانه خدا، به سوی مکه معظّمه حرکت کردند. در مسیر راه، جهت استراحت در محلّی فرود آمدند، آن گاه حضرت به بعضی از افراد حاضر فرمود: چرا شما ما را سبک و بی ارزش می کنید؟ یکی از افراد از جا برخاست و گفت: یاابن رسول اللّه! به خداوند پناه می بریم از این که خواسته باشیم به شما بی اعتنائی و توهینی کرده و یا دستورات شما را عمل نکرده باشیم. حضرت صادق (ع) فرمود: چرا، تو خودت یکی از آن اشخاص هستی آن شخص گفت: پناه به خدا، من هیچ جسارت و توهینی نکرده ام. حضرت فرمود: وای بر حالت، در بین راه که می آمدی در نزدیکی جُحفه، تو با آن شخصی که می گفت: مرا سوار کنید و با خود ببرید، چه کردی؟ و سپس حضرت افزود: سوگند به خدا، تو برای خود کسر شأن دانستی، و حتّی سر خود را بالا نکردی؛ و او را سبک شمردی و با حالت بی اعتنائی از کنار او رد شدی! و سپس حضرت در ادامه فرمایش خود افزود: هرکس به یک فرد مؤ من بی اعتنائی و بی حرمتی کند، در حقیقت نسبت به ما بی اعتنائی کرده است؛ و حرمت و حقّ خدا را ضایع کرده است. 📖الکافي ج۸ ص۱۰۲ @Sibtayn

🎥 شیعه شدن عالم سُنی شیخ محمد المغربی! آغاز تشیع او‌ ، در‌ شیفتگی او به کلمات امام مجتبی علیه‌السلام و جواب سربالا و کذب و توهین آمیز استادش در خصوص آن حضرت و نحوه برخورد دیگر شیوخ اهل تسنن در هنگام پرسش او از «اهل البیت» جرقه می‌خورد.... ←یکسال و نیم است شیعه شده و بیش از ۵۲۰ نفر را به مذهب حق رهنمون ساخته! (کجاست اهتمام و غیرت ما؟!!...) #گسترش_تشیع (۱۰۳) #حدیث_ثقلین (۱۲۵) @borrhan

✅ تفسیر زیبای سورۀ عصر مفضّل گوید: از حضرت #امام_صادق علیه‌السلام درباره #تفسیر سورۀ والعصر پرسیدم؛ حضرت فرمودند: 🌿 «وَالعَصرِ: یعنی عصر و دوران ظهور حضرت قائم علیه‌السلام؛ إِنَّ الإنسانَ لَفي خُسرٍ: یعنی دشمنان ما در زیانکاری و خسران هستند؛ إِلاَّ الَّذينَ آمَنوا: غیر از کسانی که ایمان به آیات ما دارند؛ وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ: و #مواسات (مالی) با برادران دینی خود می‌کنند؛ وَ تَواصَوا بِالحَقِّ: و یکدیگر را سفارش به #امامت و ولایت می‌کنند؛ وَ تَواصَوا بِالصَّبرِ: و یکدیگر را توصیه به صبر و استقامت در دوران سخت غیبت می‌نمایند.» 📚 کمال الدین (شیخ‌صدوق)، ج۲، ص۶۵۶ بحار الانوار (علامه‌مجلسی)، ج۲۴، ص۲۱۴ @Sibtayn

کسی که مدعی ارتباط با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است « ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه » به نقل از «احمد بن حسن» نقل کرده است که: در همان سالی که علی بن محمد سمری رحلت کرد، در بغداد بودم. چند روز پیش از وفات نزدش رفتم و توقیعی را به مردم نشان داد که در آن نوشته بود: «بسم الله الرحمن الرحیم «یا عَلی بن محمّد السَّمری أعظَمَ اللّه أَجرَ اخوانِک فیک: فَاِنّک مَیت ما بَینک و بین سِتّة أیام، فَاجمَع أمرَک، و لا تُوصِ الی أحد فَیقوم مَقامَک بَعدَ وفاتِک، فَقَد وَقَعَتِ الغیبةُ التّامَّة، فلا ظُهُورَ الاّ بَعدَ اذنِ اللّه تَعالی ذِکرُه، و ذلک بَعدَ طوُل الأمَدِ و قَسوَة القلوب وامتَلاء الارضِ جَوراً و سَیأتی شیعَتی مَن یدّعی المشاهَدَة، ألا فَمَن ادَّعی المُشاهَدَة قَبلَ خُروجِ السُّفیانی و الصَّیحة فَهُو کذّاب مُفتر»؛ 📚بحارالانوار، ج 51، ص 260، ح 7؛ 📚احتجاج طبرسی، ج 2، ص 297.؛ «ای علی بن محمد سمری! خداوند اجر برادران دینی تو را در سوگ تو افزون کند. تو زندگی را شش روز دیگر بدرود خواهی گفت. کار خویش را سامان بخش و به کسی در مورد جانشینی خود (در نیابت خاصه ) وصیت نکن که غیبت کامل کبری آغاز گردیده و ظهور جز به اذن الهی تحقّق نیابد و آن، پس از مدّتی دراز و قساوت دل ها و آکنده شدن زمین از جور و ستم خواهد بود. آگاه باشید هر کس پیش از خروج سفیانی و صیحه آسمانی ادعای مشاهده ما را داشته باشند، سخت دروغ گو و افترا زننده است». @Sibtayn

بزرگداشت سالروز تخریب حرم بقیع مسجد سیدان قم 30 /01/1403 حجت الاسلام بندانی نیشابوری @Sibtayn

🔘 جایگاه آدم دورو امام کاظم علیه السلام فرمودند: بِئْسَ الْعَبـْدُ عَبـْدٌ يَكُونُ ذا وَجْهَيْنِ وَذا لِسانَيْنِ يـُطْرى اَخـاهُ اِذا شاهـَدَهُ وَيـَأْكُلُهُ اِذا غابَ عَـنْهُ. بد بنده اى است، بنده اى كه دورو و دوزبان است، هرگاه برادر دينى اش را مى بيند، او را مى ستايد و تملّق مى گويد و پشت سرش (بابدگويى) او را مى خورد! 📚بحارالانوار، ج ۷۵ ، ص ۳۱۰ @Sibtayn

✅✅برخی از نشانه های حکمت.... 💎قال مولانا امیرالمومنین علیه السلام: مِنَ اَلْحِكْمَةِ أَنْ لاَ تُنَازِعَ مَنْ فَوْقَكَ وَ لاَ تَسْتَذِلَّ لِمَنْ دُونَكَ وَ لاَ تَتَعَاطَى مَا لَيْسَ فِي قُدْرَتِكَ وَ لاَ يُخَالِفَ لِسَانُكَ قَلْبَكَ وَ لاَ قَوْلُكَ فِعْلَكَ وَ لاَ تَتَكَلَّمَ فِيمَا لاَ تَعْلَمُ وَ لاَ تَتْرُكَ اَلْأَمْرَ عِنْدَ اَلْإِقْبَالِ وَ تَطْلُبَهُ عِنْدَ اَلْإِدْبَارِ ◽️از حكمت و فرزانگى است كه ستيز نكنى با كسى كه برتر از تو است، ◽️و خوار نگردانى كسى را كه زير دست تو است ◽️و به كارى كه در توان تو نيست نپردازى ◽️ و زبانت با دلت و گفتارت باكردارت ناسازگار نباشد ◽️و درباره آنچه نمى دانى سخن نگويى ◽️و وقتى كارى به تو رو مى آورد رهايش نكنى و چون از تو روى گرداند دنبال نکنی 📚غرر الحکم و درر الکلم ج ۱، ص ۶۸۱ 📚عیون الحکم و المواعظ ج ۱، ص ۴۷۳ @Sibtayn

سه جا عجله بهتر از تأنی و صبر است دکتر رفیعی @Sibtayn

عزاداری برای حضرت حمزه علیه السلام در منابع عامه @Sibtayn

نور و شعور! پشت ماشینش نوشته بود:« نور بالا؛ شعور پایین! نور پایین؛ شعور بالا!» شاید منظور راننده از این دو جمله کوتاه این بود که:« اگر با نور بالا حرکت کنی و موجب اذیت راننده مقابل شوی، این نشان دهنده شعور پایین توست و اگر با نور پایین حرکت کنی و مراعات راننده مقابلت را بکنی، عقل و شعور بالای خود را به رخ دیگران کشیده‌ای!» یعنی: عمل هر کسی میزان عقلش را نشان می‌دهد! نکته تکان دهنده و دردناک موضوع این است که: جرات نسبت دادن «بی عقلی» یا «کم عقلی» را به هیچ کسی نداریم؛ ولی انسانها با اعمال و کردارشان، خودشان با صدای بلند به خودشان نسبت کم عقلی یا پر عقلی می‌دهند! کاش اجازه می‌دادیم دیگران، به راحتی ما را قضاوت کنند. در این صورت، گاهی سرکی به درون خود و اعمالمان می‌کشیدیم و خودمان کم عقلی خویش را داد نمی‌زدیم! #عقل_امتیاز_انسان #حکیمانه_صالح‌خواه @hakeemaneh

دین اسلام دین علم و تفکر و دانش علامه محمد تقی جعفری (رحمة الله عليه ) @Sibtayn

#اگر_حمزه_و_جعفر_زنده_بودند_جانفدای_امیرالمؤمنین_علیهم_السلام_میشدند 👈🏼👈🏼 عنْ سَدِيرٍ قَالَ: كُنَّا عِنْدَ أَبِي‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام فَذَكَرْنَا مَا أَحْدَثَ النَّاسُ بَعْدَ نَبِيِّهِمْ "صلی الله علیه وآله" وَاسْتِذْلَالَهُمْ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ" علیه‌السلام". فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْقَوْمِ: أَصْلَحَكَ الله! فَأَيْنَ كَانَ عِزُّ بَنِي‌هَاشِمٍ وَمَا كَانُوا فِيهِ مِنَ الْعَدَدِ؟! فَقَالَ أَبُوجَعْفَرٍ علیه‌السلام: وَمَنْ كَانَ بَقِيَ مِنْ‏ بَنِي‌هَاشِمٍ إِنَّمَا كَانَ جَعْفَرٌ وَحَمْزَةُ فَمَضَيَا وَبَقِيَ مَعَهُ رَجُلَانِ ضَعِيفَانِ ذَلِيلَانِ حَدِيثَا عَهْدٍ بِالْإِسْلَامِ عَبَّاسٌ وَعَقِيلٌ وَكَانَا مِنَ الطُّلَقَاءِ. أَمَا وَالله! لَوْ أَنَّ حَمْزَةَ وَجَعْفَراً كَانَا بِحَضْرَتِهِمَا مَا وَصَلَا إِلَى مَا وَصَلَا إِلَيْهِ وَلَوْ كَانَا شَاهِدَيْهِمَا لَأَتْلَفَا نَفْسَيْهِمَا. 📝 از سدیر صیرفی منقول است که: ما نزد امام باقر علیه‌السلام بوديم ياد كرديم از آنچه مردم پس از پيغمبرشان رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله پديد آوردند و تا چه اندازه امیرالمؤمنین علیه‌السلام را خوار شمردند، يكى از حاضران گفت: خداوند بهبود ببخشد تو را، عزت بنى‌هاشم كجا رفت؟! كجا بودند آن همه افراد دلاور بنى‌هاشم؟! امام باقر "علیه‌السلام "در پاسخ او فرمودند: در آن روز چه كسى از رادمردان بنی‌هاشم مانده بود؟ مردان بنى‌هاشم همانا جعفر [بن ابی‌طالب] و حمزة [بن عبدالمطلب] بودند كه در گذشتند، و دو مرد ناتوان و زبون و تازه مسلمان از بنى‌هاشم مانده بودند كه عباس و عقیل بودند و اين هر دو از طلقاء بودند. اما به‌خدا قسم كه اگر حمزه و جعفر زنده بودند مخالفان به‌آنچه كه رسيدند نمی‌رسيدند، 👈و اگر آنان شاهد آن دو (ابوبکر و عمر) بودند، در راه حضرت علی عليه‌السلام جان می‌دادند. 📚 کافی (ط الإسلامية) ج۸، ص۱۸۹ @Sibtayn

🗓15 شـوال شهادت حضرت حمزه (علیه السلام) در روز پانزدهم شوال سال سوم هـ .ق. در گیر و دار جنگ احد، جناب حمزة بن عبدالمطلب(علیه السلام) عموی گرامی پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به شهادت رسید. آن حضرت برادر رضاعی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بود، چون هر دو بزرگوار از زنی به نام ثویبه شیر خورده بودند. وی مردی شجاع و باهیبت بود و در جنگ احد به دست وحشی و به دستور هند همسر ابوسفیان كشته شد. هند به سبب كشته شدن پدر و برادر و عمویش در جنگ بدر، ابتدا قصد نبش قبر مادر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را داشت؛ ولی كفار قریش از ترس نبش قبور امواتشان، مانع شدند. این بود كه او وحشی را با دادن وعده هایی، به كشتن پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) یا علی مرتضی(علیه السلام) و یا حمزه تحریك كرد. وحشی گفت: «از كشتن پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و پسر عمویش عاجزم، ولی برای كشتن حمزه كمین می كنم». او در میدان جنگ، نیزه‌ای بر سینه و یا شكم مبارك حضرت حمزه زد و آن حضرت را شهید كرد. وقتی خبر به هند دادند، آن خبیث دستور داد سینة آن حضرت را بشكافد و جگر مبارك او را بیرون آورد. وقتی خواست به جگر حمزه دندان بزند، دندانهای نحسش كارگر نشد. همچنین هند با خنجری گوشها، ‌بینی و ... آن حضرت را جدا كرد و به گردن انداخت. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) هنگامی كه حمزه را با آن وضع دیدند،‌گریستند و عبای مبارك را روی او كشیدند كه خواهرش صفیه او را به آن حال نبیند. ‌امیرمؤمنان و فاطمه زهرا (علیهما السلام) و صفیه و دیگران بر آن گریستند. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بر بدن مبارك او نماز خواندند و او را در احد دفن نمودند. بعد از چهل سال معاویه خواست نهری از احد عبور دهد که با قبر حضرت حمزه برخورد نمود و سر بیلها به پای حمزه رسید و فورا خون جاری شد! حضرت امام رضا (علیه السلام) به نقل از رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «بهترین برادران من علی(علیه السلام) و بهترین عموهای من حمزه است». @Sibtayn

🗓15 شـوال وفات حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام) در پانزدهم شوال سال 255 هـ .ق. حضرت ابوالقاسم عبدالعظیم حسنی فرزند عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابیطالب (علیه السلام) وفات یافت. ایشان از عالمان مشهور و از فضلای محدثان است كه در زهد و ورع زبانزد خاص و عام بوده و از امام جواد و امام هادی(علیهما السلام) روایت نقل كرده است. نقل شده که ایشان به طور ناشناس وارد ری شدند و از ترس بنی عباس در ساربانان در خانة یكی از شیعیان زندگی می كردند. تا هنگام وفات كسی متوجه نشد آن بزرگوار كیست تا اینكه بعد از وفات، خواستند آن بزرگوار را غسل دهند، نوشته‌ای در لباس او یافتند كه نسب شریف خود را در آن نوشته بود و اکنون مرقد مطهرش در شهر ری مشهور است. همسر حضرت عبدالعظیم ،‌خدیجه، دختر قاسم بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی طالب (علیهم السلام) است. بعضی امام زاده قاسم در شمال تهران را پدر خدیجه همسر حضرت عبدالعظیم میدانند. دختر آن حضرت سلمی است كه حضرت عبدالعظیم او را به عقد محمد بن ابراهیم بن ابراهیم بن حسن بن زید بن حسن علی بن ابی طالب(علیهم السلام) در آورد که ثمرة ازدواج سه پسر به نام های عبدالله و حسن و احمد بود. @Sibtayn

خاک مزار حمزه سلام الله علیه تسبیح حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها تسبيح فاطمه عليها السّلام از نخ تافته شده از پشم بود كه به تعداد تكبيرها گره داشت و فاطمه آن را در دست مى‌چرخاند و تكبير و تسبيح مى‌گفت تا اينكه حمزه سيد الشهدا پسر عبد المطلب كشته شد و با خاك قبر او تسبيح ساخت و مردم نيز از آن استفاده كردند و هنگامى كه امام حسين علیه السلام شهيد شد به خاطر فضيلت و برترى تربت قبرش از خاك قبر او تسبيح ساختند. رَوَى إِبْرَاهِيمُ بْنُ مُحَمَّدٍ اَلثَّقَفِيُّ : أَنَّ فَاطِمَةَ عَلَيْهَا السَّلاَمُ بِنْتَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَانَتْ مِسْبَحَتُهَا مِنْ خَيْطِ صُوفٍ مُفَتَّلٍ مَعْقُودٍ عَلَيْهِ عَدَدَ اَلتَّكْبِيرَاتِ فَكَانَتْ عَلَيْهَا السَّلاَمُ تُدِيرُهَا بِيَدِهَا تُكَبِّرُ وَ تُسَبِّحُ إِلَى أَنْ قُتِلَ حَمْزَةُ بْنُ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ سَيِّدُ اَلشُّهَدَاءِ فَاسْتَعْمَلَتْ تُرْبَتَهُ وَ عَمِلَتِ اَلْمَسَابِيحَ فَاسْتَعْمَلَهَا اَلنَّاسُ فَلَمَّا قُتِلَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عُدِلَ بِالْأَمْرِ إِلَيْهِ فَاسْتَعْمَلُوا تُرْبَتَهُ لِمَا فِيهَا مِنَ اَلْفَضْلِ وَ اَلْمَزِيَّةِ . 📙المزار (للمفید) ج۱ ص۱۵۰ 📗مکارم الأخلاق ج۱ ص۲۸۱ 📕وسائل الشیعة ج۶ ص۴۵۵ @Sibtayn

حمزه علیه السلام هم پیمان امیرالمومنین علیه السلام امیرمؤمنان امام علی علیه السلام فرمودند: «بدرستی‌که من و عمویم حمزه و برادرم جعفر و پسر عمویم عبیده با خداوند بر امری عهد و پیمان بستیم و یارانم بر من پیشی گرفتند و من برای امری که خداوند اراده کرده بود بازماندم، پس خداوند در باره ما این آیه را نازل فرمود: مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ، فَمِنْهُمْ مَنْ قَضی نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِیلًا از ميان مؤمنان مردانى هستند كه به آنچه با خدا بر (اساس) آن پيمان بسته اند صادقانه (وفا) كرده اند؛ و از آنان كسى است كه پيمانش را به پايان رسانده (و به شهادت رسيده) ؛ و از آنان كسى است كه منتظر است و هيچ تغييرى (در پيمان خود) نداده است. 📖الأحزاب: ۲۳ (آنان که پیشی گرفتند)، حمزه و جعفر و عبیده هستند و من به خدا قسم همان کسی هستم که منتظر وفا به پیمان خویش (شهادت) هستم و هیچ تغییری در پیمان خویش نداده‌ام.» قال مولانا أمير المؤمنين صلوات الله عليه و آله : *«وَ لَقَدْ کُنْتُ عَاهَدْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَسُولَهُ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أَنَا وَ عَمِّي حَمْزَةُ وَ أَخِي جَعْفَرٌ وَ ابْنُ عَمِّي عُبَیْدَةُ عَلَی أَمْرٍ وَفَیْنَا بِهِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لِرَسُولِهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، فَتَقَدَّمَنِي أَصْحَابِي وَ تَخَلَّفْتُ بَعْدَهُمْ لَمَّا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ فِینَا: (مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضی نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِیلًا) حَمْزَةُ وَ جَعْفَرٌ وَ عُبَیْدَةُ، وَ أَنَا وَ اللَّهِ الْمُنْتَظِرُ.. وَ مَا بَدَّلْتُ تَبْدِیلًا،» 📗الخصال ج۲ ص۳۶۴ 📙الإختصاص ج۱ ص۱۶۳ @Sibtayn

اگر حمزه بود حجت الاسلام رفیعی ابن ابي الحدید معتزلی در شرح نهج البلاغه می نویسد : بسياري از روايت كنندگان نقل كرده اند كه او ( حضرت علي عليه السلام) پس از ماجراي سقيفه اظهار ناراحتي كرد و حق خود را خواسته و كمك طلبيد و فرياد كشيد؛ زيرا در نزد وي حاضر نشدند و بيعت نكردند. و او در حاليكه رو به سوي قبر رسول خدا كرده بود گفت: " اي فرزند مادرم، اين قوم، مرا ناتوان يافتند و چيزي نمانده بود كه مرا بكشند" و فرمود: واي جعفر من امروز جعفر ندارم؛ واي حمزه؛ من امروز حمزه ندارم!!!. روي كثير من المحدثين انه [علی بن ابی طالب ] عقيب يوم السقيفة تالم وتظلم واستنجد واستصرخ حيث ساموه الحضور والبيعة وانه قال وهو يشير الي القبر (يا بن ام إن القوم استضعفوني وكادوا يقتلونني)، وانه قال وا جعفراه ولا جعفر لي اليوم واحمزتاه ولا حمزة لي اليوم. 📖إبن أبي الحديد المدائني المعتزلي، أبو حامد عز الدين بن هبة الله بن محمد بن محمد (متوفاي655 هـ)، شرح نهج البلاغة، ج ج 11، ص 65، تحقيق محمد عبد الكريم النمري، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت / لبنان، الطبعة: الأولي، 1418هـ - 1998م. @Sibtayn

نعمان رازى به نقل از امام صادق عليه السّلام مى‌گويد: در روز جنگ أحد مردم از پيرامون پيامبر گريختند و حضرت صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم سخت خشمگين شد،و هر گاه خشم مى‌گرفت عرقى مانند مرواريد از پيشانى او فرو مى‌ريخت. امام عليه السّلام مى‌فرمايد: حضرت صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم نگاهى كرد و على عليه السّلام را در كنار خود ديد و فرمود: اى على! تو هم به پسران پدرت (يعنى مانند ساير مردم)، به گريخته‌هاى از دور پيامبر بپيوند. على عليه السّلام عرض كرد : يا رسول اللّٰه ! من از تو پيروى مى‌كنم. پيامبر صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم فرمود: پس اينان را از من دور كن اى على. على عليه السّلام به ايشان حمله برد و نخستين كسى را كه از ايشان ديد بزد. پس جبرئيل گفت: راستى كه اين مواسات است پيامبر صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم فرمود: او از من است و من از او. جبرئيل گفت:و من از شما دو نفر هستم اى محمّد. امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد: پس پيامبر اكرم صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم به جبرئيل نگريست كه بر اريكه‌اى از طلا ميان آسمان و زمين نشسته بود و مى‌گفت: لاَ سَيْفَ إِلاَّ ذُو اَلْفَقَارِ وَ لاَ فَتَى إِلاَّ عَلِيٌّ شمشيرى نيست مگر ذو الفقار و جوانمردى نيست مگر على. 📖الکافي ج۸ ص۱۱۰ @Sibtayn

پس از جنگ احد و صدماتی که به لشکر اسلام وارد شد ، احتمال می رفت که مشرکان از این فرصت استفاده کرده و به مدینه حمله کنند. بنابراین، حضرت - به یاران خود فرمود: چه کسی حاضر است خبری از مشرکان برای ما بیاورد؟ کسی جواب نداد. حضرت علی(علیه السلام) عرض کرد: من از آنها خبر می آورم. پیامبر (صلی الله علیه و اله ) فرمود: به آنها نزدیک شو، ببین اگر سوار اسب شده اند و شتران را یدک می کشند، قصد حمله به مدینه را دارند. به خدا سوگند! اگر قصد حمله به مدینه کنند، خدا به ایشان اجازه نخواهد داد؛ ولی اگر سوار شتر شده اند و اسبان را یدک می کشند، تصمیم رفتن به مکه را دارند. امیرمؤمنان(علیه السلام) با وجود آن همه زخم و جراحاتی که داشت، حرکت کرد تا نزدیک مشرکان رسید و دید سوار شترها شده اند و می روند. برگشت و مطلب را گزارش داد، حضرت فرمود: پس تصمیم گرفته اند به مکه بروند. 📖فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام(ص)، جعفر سبحانی، نشر مشعر، تهران، چاپ 1387ش، ص 302. @Sibtayn

🗓16 شوال غزوه حمراء الاسد گزارشی از اتفاقات پس از جنگ احد و حمله سپاه اسلام به مشرکین در منطقه حمراء الاسد حجت الاسلام جباری یک روز بعد از بازگشت مسلمانان از «جنگ احد»، رسول خدا صلى الله علیه و آله به همراه تعدادی از شرکت کنندگان در این جنگ، از مدینه به «حَمْراءُ الأسَد» رفتند تا قریش را که تصمیم حمله دوباره به مدینه را گرفته بود متواری کنند. از میان اصحاب احد تنها آنانی که مجروح شده بودند حق شرکت در این غزوه را داشته اند و افرادی که فرار کرده اند حق شرکت در این غزوه را نداشته اند. قمى روایت کرده که جبرئیل بر پیغمبر (صلی الله علیه و اله ) فرود آمد و گفت: محمّد، خداوند ترا فرمان مى ‌دهد که از پى این قوم بروى و کسى با تو بیرون نمى‌ آید، مگر آنان که زخمى بر تن دارند. پس حضرت فرمود که‌ منادى مجروحان را براى حرکت فراخواند. 📖تفسیر قمى، ۱/ ۱۲۵؛ بحار الانوار، ۲۰/ ۶۴ @Sibtayn

🔻 نقشِ مُهرِ سلطنتیِ نادر شاه افشار : لا فتی الّا علی لا سیف الّا ذوالفقار نادرِ عصرم از لطفِ حق غلام هشت و چهار @Sibtayn

🏴 حمزه محبوب ترین نام ها نزد رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) شیخ کلینی(رحمه الله) از امام صادق(علیه السلام) نقل کرده است که: «جاءَ رَجلٌ اِلَی النّبیّ(صلی الله علیه وآله) فقال یا رَسُول الله وُلِدَ لی غلامٌ فماذا اُسَمّیه؟ قال: سَمِّهِ بأحَبِّ الأسماء اِلیّ؛ حَمْزة». 📚الکافي ج۶ ص۱۹ «شخصی محضر رسول خدا(صلی الله علیه وآله) آمد و عرض کرد: ای فرستاده خدا، فرزند ذکوری برایم متولّد شده است، چه نامی بر وی نهم؟ فرمود: او را «حمزه» نام بگذار که محبوب ترین نام ها در نزد من است.» @Sibtayn

☘️شهادت مجاهدان فداکار بویژه شهادت دردناک حضرت حمزه علیه السلام برای مسلمانان و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بسیار گران بود و به طوری که زمانی که رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم پس از بازگشت به مدینه از کنار خانه انصار می گذشتند، صدای نوحه و گریه زنان انصار را که بر شهدای خود می گریستند را شنیدند، چشمان مبارکشان پر از اشک شد، آنگاه فرمودند: «… ولی عمویم حمزه گریه کننده ندارد». «فسمع بکاء النوائح علی قتلاهم فذرفت عینا رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم ثم قال: لکن حمزه لا بواکی له» 📚سیره الحلبیه، ج۲، ص ۲۶۰ «حوادث جنگ اُحد، شهادت حمزه علیه السلام»؛ احمد بن حنبل، ج۲، ص ۴۰؛ المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، کتاب الجنائز، ج۱، ص ۳۸۱. در کتابهای حدیثی شیعه نیز این روایت آمده است، برای اطلاع بیشتر ر.ک: وسائل الشیعه، ج۲، ص ۹۲۴، باب استحباب البکاء لموت المیت. 🔸ابن مسعود می گوید: «ما راینا رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم باکیاً اشد من بکائه علی حمزه وضعه فی القبله ثم وقف علی جنازته و انتحب حتی نشق یقول: یا عم رسول الله! و اسدالله! و اسد رسول الله! یا حمزه! یا فاعل الخیرات، یا حمزه! یا کاشف الکربات، یا ذاب، یا مانع عن وجه رسول الله» «رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در شهادت حضرت حمزه علیه السلام به شدت گریست به گونه ای که مانند آن را از آن حضرت ندیده بودیم. جنازه او را به قله نهاد، آنگاه ایستاد و با صدای بلند گریه سرداد تا این که بیهوش شد و پس از آن فرمود: ای عموی رسول خدا! ای شیر خدا و شیر رسول خدا! ای حمزه! ای بجا آورنده کارهای خوب! ای حمزه! ای برطرف کننده سختیها از پیامبر، ای کسی که دشمن را از برابر رسول خدا دور کردی و وجود او را نگهداری نمودی» 📕سیره الحلبیه، ج۲، ص ۶۰ «حوادث جنگ اُحُد» @Sibtayn

گریه های صفیه برای برادر واقدی که از تاریخ نگاران صدر اسلام است می نویسد: «پس از حادثه اُحُد، صفیه خواهر حضرت حمزه علیه السلام، خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آمد. گروهی از انصار بین او و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فاصله انداختند. آن حضرت فرمود، اجازه بدهید که بیاید. آنگاه در نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نشست و هرگاه که گریه می کرد آن حضرت نیز گریه می کردند، هرگاه با صدای بلند گریه می کرد آن حضرت نیز با صدای بلند می گریستند و هرگاه حضرت فاطمه علیها السلام گریه می کرد آن حضرت نیز گریه می کردند» 📚مغازی، واقدی، ج۱، ص ۳۱۵-۳۱۷؛ اما امان از دل حضرت زینب سلام الله علیها که نه فرصت عزاداری برای برادر داشت و نه پدر و جدشان بودند که با ضجه ها و ناله هایش ، اشک بریزند @Sibtayn