وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِلْمُوقِنِينَ کودک غزه‌ای 💡 سیمافکر؛ ویدئورسانه فرهنگ و سیاست ایران @simafekr_com

وَفِي الْأَرْضِ آيَاتٌ لِلْمُوقِنِينَ کودک غزه‌ای چندین سال است در میان نبرد گروه‌های مقاومت فلسطین با رژیم صهیونسیتی تصاویری از قرآن خواندن مردم غزه پخش می‌شود. از کودک و نوجوان تا پیرزن و پیرمرد قرآن می‌خوانند. این قرآن خواندن مثل مخدری برای مردم غزه نیست که در اوج بحران به دامن قرآن چنگ بزنند. عادت‌ها در بحران‌ها ترک می‌شوند. این قرآن خواندن بنیاد زندگی مقاومان و رکن مقاومت در غزه است. غزه از قرن‌ها پیش به سرزمین قاریان وحی معروف بود. گویی این قرائت با قرائتی که در مصر می‌شنویم متفاوت است. آیاتی که می‌شنویم از سورهٔ ذاریات است. مرحوم علامه طباطبایی درباره سیاق این آیات نوشته‌است: «سياق اين آيات و دلائلى كه در آنها براى اثبات وحدانيت خداى تعالى آمده، همه براى اثبات يكتايى او در ربوبيت است. يكتايى تدبير، قائم به يكتايى مدبر است». ربوبیت خدا که پرورش و هدایت بندگان است مانند ذات حضرت حق یکتاست. آیهٔ بیستم سورهٔ ذاریات( که این نوجوان می‌خواند) که علامه طباطبایی اینگونه تفسیر کرده است همان مقاومتی است که مردم غزه را اینگونه نستوه پرورش داده است. خداوند متعال در ربوبیب و خلقت یکتاست ... 💡 سیمافکر؛ ویدئورسانه فرهنگ و سیاست ایران @simafekr_com

فراسوی مرد و زن گروه مانتی پایتون - ۱۹۷۹ 💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست... @simafekr_com

فراسوی مرد و زن گروه مانتی پایتون - ۱۹۷۹ نزاع پررنگ بسیاری از جنبش‌های اجتماعی جدید حول سیالیت جنسیت می‌گردد. سخن بر سر حق معین نمودن هویت جنسی خود (و نه حتی جنسیت مرد یا زن) توسط خود فرد است و بر همین اساس در مقابل «سرکوبگرانِ» این آزادی انتخاب هویت می‌ایستند؛ اما اگر دقیق‌تر ببینیم در واقع ما با نزاعی میان این گروه‌های اجتماعی بی‌شکل با حقیقت/طبیعت مواجهیم. در واقع سوال این است که حقیقت تعیین می‌کند که من کیستم یا من تعیین می‌کنم که حقیقت چیست؟ این صحنه‌ای که در این ویدئو می‌بینیم، نقطه‌ی آشکار نمایش مضحک این جنگ بی‌پروا با حقیقت/طبیعت است؛ آن جایی که واقعیت هیچ راهی برای اراده‌ی خودبنیاد و در عین حال بی‌اساس فرد باز نمی‌گذارد، سر و کله‌ی این حقوق نمادین و تزیین‌شده پیدا می‌شود در حالی که هیچ حقیقت و اساسی پشت آن نیست. 💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست... @simafekr_com

فارسی؛ بنیاد ایران محمدرضا شفیعی کدکنی 💡سیمافکر؛ ویدئورسانه فرهنگ و سیاست ایران @simafekr_com

فارسی؛ بنیاد ایران محمدرضا شفیعی کدکنی زبان فارسی با هزارهٔ فردوسی، تجدد را درک کرد و پس از آن با نهادهای گوناگون در ساختارهای رسمی دولتی حضور پیدا کرد. دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران و وزارت فرهنگ از نخستین سازمان‌های عهده‌دار و پژوهندهٔ زبان فارسی بودند. اهتمام اساتید نخست رشتهٔ ادبیات به پرورش شاگرد و پیوستن زبان فارسی به دنیای جدید، توانست عقب‌ماندگی دستور زبان فارسی را جبران کند. نمونهٔ آن روان شدن ترجمه‌های سدهٔ اخیر شمسی و پیدایش فرم جدید داستان‌نویسی در زبان فارسی است. با این همه پس از سقوط دولت شوروی و نابودی چپ‌ها روشنفکران و اساتید زبان فارسی از ایدهٔ اساسی و افق تخیل جدید انقلاب اسلامی سر باز زدند و در سال‌های میانی دههٔ هفتاد به بعد تحقیق‌های ساختاری در زبان فارسی علاقهٔ خود به فرمالیسم روسی را حفظ کردند یا از دانشگاه بیرون نرفتند و عمدهٔ تحقیق‌های دانشگاهی به نادیده گرفتن نقاط نزاع اصلی در فرهنگ و سیاست ایران گذشت.با دور ماندن زبان فارسی از کانون نزاع اصلی در جهان، روز به روز کوه یخ نستوه هزارساله آب شد. نهادهای زبان فارسی در دانشگاه محصور ماندند و از صور خیال جدید ایران روی گرداندند. حاصل این تمردْ از سکه افتادن قدرت رشته ادبیات دانشگاه‌ها بود به‌خصوص در دانشگاه تهران که محل تحقیق و مرجع اصلی ادبیات فارسی در ایران است. حالا منطق دستوری زبان فارسی از روایت زندگی ایرانیان یک گام عقب افتاده و هجوم و صدای زبان‌های قومی و تجزیه‌طلبان پست شنیده می‌شود. شکی نیست که زبان فارسی مانند همهٔ این هزار و چندصد سال از عهدهٔ مسئولیت تاریخی خویش برخواهد آمد اما گناه نهادهای زبان فارسی در وضع امروز غیر قابل کتمان است. ✍ علیرضا عبدالعلی سربندی 💡سیمافکر؛ ویدئورسانه فرهنگ و سیاست ایران @simafekr_com

استقلال جعلی معمر قذافی - ۱۹۸۸ 💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست... @simafekr_com

استقلال جعلی معمر قذافی - ۱۹۸۸ امروز صحبت از استقلال دروزی‌ها از سوریه است. بسیاری از علوی‌ها نیز به دنبال چنین استقلالی‌اند؛ اما طرحی جعلی از استقلال در مقیاسی بزرگ‌تر دهه‌ها قبل رقم خورده است و منجر به تشویش امروز منطقه ما شده است. از دل امپراتوری عثمانی چندین کشور خلق شد و حالا این کشورها به جای ایستادن مقابل دشمن مشترک، در حال رقابت و نزاع میان یکدیگرند. معمر قذافی اینجا از این می‌گوید که غرب به هیچ چیزی جز قدرت احترام نمی‌گذارد و این قدرت جز با وحدت میسر نمی‌شود. البته وحدتی که او از آن حرف می‌زد، وحدت جهان عرب بود. شاید علت پایان یافتن او اولاً در همین باشد که اساساً طرح وحدت عربی طرحی محکوم به شکست است و ثانیاً و مهمتر این که او نیز خود به این حرف‌ها پایبند نماند و نهایتاً شرایط غرب را پذیرفت و تجهیزات اتمی خود را تحویل داد. تقریر او از واقعیت جهان و تجربه‌ی شکست او بر اثر سر خم کردن مقابل استعمار، درس‌های بسیاری برای امروز ما دارد. 💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست... @simafekr_com

طرز تازه سیدحسین شهرستانی 💡سیمافکر؛ ویدئورسانه فرهنگ و سیاست ایران @simafekr_com

طرز تازه سیدحسین شهرستانی تاریخ ادبیات فارسی یک فردوسی دارد و یک نظامی. فردوسی لنگر زیر و زبر زبان ماست و نظامی بن و بنیاد داستان نظم فارسی است. روایتی که ما از داستان گفتن در شعر فارسی سراغ داریم، برآمده از ابیاتی است که نظامی سروده است. تاریخ ادبیات فارسی بنیان‌گذاران کمی دارد؛ آنقدر بگوییم که بعد از نظامی تا نیما کس دیگری را نمی‌توان به این معنا بازشناخت. سیدحسین شهرستانی در این ویدیو با اشاره به این مسأله به شرح وضعیت نظامی در تاریخ ادبیات فارسی می‌پردازد. فیلم بخشی است از درس‌گفتار «تاملاتی درباره پنج گنج نظامی» که توسط اندیشکده ذکر برگزار شده است. 💡سیمافکر؛ ویدئورسانه فرهنگ و سیاست ایران @simafekr_com

آمریکا؛ ضامن ناامنی علی فکری - شیوه - زمستان ۱۴۰۳ 💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست... @simafekr_com

آمریکا؛ ضامن ناامنی علی فکری - شیوه - زمستان ۱۴۰۳ چند سالی است که بر اثر نابسامانی‌های فاجعه‌بار اقتصادی در ایران، بحث کریدورهای اقتصادی به یکی از مهم‌ترین راهکارهای پیشنهادی برای برون‌رفت از این وضعیت اقتصادی تبدیل شده است. کریدورهای بصره، آیمک، زنگزور و... به عنوان کریدورهای رقیب و آسیب‌زا برای ایران شناخته می‌شوند و گویی طرح توسعه‌ای را دنبال می‌کنند که به ضرر ایران است؛ اما علی فکری در این جا توضیح می‌دهد که اصلاً آمریکا این کریدورها را اساساً نه برای توسعه در جایی بلکه صرفاً برای رقابت و تضعیف کریدورهای قدرت‌های نوظهور مثل ایران و روسیه ترتیب می‌دهد و همه به قصد ناامن‌سازی محورهای مربوط به این قدرت‌ها شکل می‌گیرد که از آن به نام کریدورهای سلبی یاد می‌شود. گرچه فکری از این ماهیت یگانه‌ی آمریکا به عنوان غیرعادی‌ترین کشور جهان یاد می‌کند اما شاید بتوان این را هم در نظر گرفت که اصلاً همین غیرعادی‌ بودن آمریکاست که او را در جهان «عادی‌ها» انقدر قدرتمند می‌کند. فیلم بخشی است از برنامه تلویزیونی شیوه با حضور علی فکری و مهدی خراتیان در زمستان ۱۴۰۳ برگزار شده است. 💡هر فیلم آغاز یک گفتگوست... @simafekr_com