🔺 ارزش معرفة الله 🔹 در #حدیث دارد که «و فی الحدیث لؤ یعلموا الناس ما فی فضل معرفة الله تعالی»؛ اگر مردم می‌دانستند که چه خبر می‌شود در این‌که #انسان خدا را بشناسد به شناخت #شهودی؛ «ما مُدُّو اَعیُنَهُم اِلی ما مُتَّعَ بهِ الاَعداءُ مِن زَهرةِ الحیاةِ الدّنیا»؛ اصلاً نگاه نمی‌کردند به آن چیزهایی که خدانشناس‌ها به آن‌ها افتخار می‌کنند و به آن‌ها حریص هستند، از ساختمان‌ها و از باغ‌ها، از هواپیماها و از کشتی‌ها و از نیروها و هرچه بگویی از کسانی که در غیر از این #معرفت_توحیدی قرار دارند، آن‌ها اصلاً به این‌ها نگاه نمی‌کنند. مثل کسی که چند پرِ کاه در دستش گرفته و دارد راه می‌رود؛ هیچ‌کس نگاه نمی‌کند که ببیند این چه چیزی دارد. اصلاً آن را چیز نمی‌داند. مثل مقداری گرد و غبار است که به سر و رویش نشسته، به لباسش نشسته، کسی اصلاً آن را نگاه نمی‌کند که مثلاً بگوید: آقا به چی داری نگاه می‌کنی؟ دارم به این گرد و غباری که به کت و شلوار این نشسته نگاه می‌کنم!. خوب که چی مثلاً؟! هیچی. اصلاً در نزد اهل #معرفت این‌طوری می‌شود #دنیا؛ طلا و نقره‌اش، زن و مردش، زیبا و زشتش، پول و حیثیتش، #ریاست و خلافت و شهنشاهی‌اش، همه‌شان از نظر می‌افتند و هیچ می‌شوند نزد کسی که خدا را بشناسد. «کأنّ المراد المعرفة الثقة به تعالی»؛ چون وقتی آدم به چنین مقامی دل‌گرم شد، «والانقطاع الیه»؛ از همه چیز برید و #توکل به او پیدا کرد و استغنا به او پیدا کرد، دیگر این چیزی برایش باقی نمی‌ماند که اهمیتی برایش داشته باشد و در فکرش برود و #فکری درباره‌اش داشته باشد. همه‌اش می‌شود #توجه یک‌پارچه؛ « الهی هب لی الکمال الانقطاع الیک» [ مفاتیح الجنان، #مناجات_شعبانیه] این " انقطاع الیک" چنین چیزی است. «ما مُدُّو اَعیُنَهُم اِلی ما مُتَّعَ بهِ الاَعداءُ مِن زَهرةِ الحیاةِ الدّنیا»؛ [ مجمع البحرین، ج۵، صص ۹۶-۹۷] " زهرة" یعنی زیور. زیورهای زندگی #دنیا پیش این‌ها لجن می‌شود و اصلاً قیمتی ندارد که نگاه بکند. ۱۴ جمادی‌الثانی ۱۴۲۶= ۳۰-۴-۸۴ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama

#حدیث 💚امام رضا (علیه السلام) فرمودند : 🌼به خدا سوگند چشمان شما به مهدی نمی افتد ، مگر اینکه آزمایش شده و خالص سازی شوید، و از یکدیگر متمایز شوید، تاجایی که از شما نمی مانند مگر بسیار کمیاب و کمیاب ترین و نادرترین. 📗غیبت نعمانی ص۲۰۸

🔺 ارزش معرفة الله 🔹 در #حدیث دارد که «و فی الحدیث لؤ یعلموا الناس ما فی فضل معرفة الله تعالی»؛ اگر مردم می‌دانستند که چه خبر می‌شود در این‌که #انسان خدا را بشناسد به شناخت #شهودی؛ «ما مُدُّو اَعیُنَهُم اِلی ما مُتَّعَ بهِ الاَعداءُ مِن زَهرةِ الحیاةِ الدّنیا»؛ اصلاً نگاه نمی‌کردند به آن چیزهایی که خدانشناس‌ها به آن‌ها افتخار می‌کنند و به آن‌ها حریص هستند، از ساختمان‌ها و از باغ‌ها، از هواپیماها و از کشتی‌ها و از نیروها و هرچه بگویی از کسانی که در غیر از این #معرفت_توحیدی قرار دارند، آن‌ها اصلاً به این‌ها نگاه نمی‌کنند. مثل کسی که چند پرِ کاه در دستش گرفته و دارد راه می‌رود؛ هیچ‌کس نگاه نمی‌کند که ببیند این چه چیزی دارد. اصلاً آن را چیز نمی‌داند. مثل مقداری گرد و غبار است که به سر و رویش نشسته، به لباسش نشسته، کسی اصلاً آن را نگاه نمی‌کند که مثلاً بگوید: آقا به چی داری نگاه می‌کنی؟ دارم به این گرد و غباری که به کت و شلوار این نشسته نگاه می‌کنم!. خوب که چی مثلاً؟! هیچی. اصلاً در نزد اهل #معرفت این‌طوری می‌شود #دنیا؛ طلا و نقره‌اش، زن و مردش، زیبا و زشتش، پول و حیثیتش، #ریاست و خلافت و شهنشاهی‌اش، همه‌شان از نظر می‌افتند و هیچ می‌شوند نزد کسی که خدا را بشناسد. «کأنّ المراد المعرفة الثقة به تعالی»؛ چون وقتی آدم به چنین مقامی دل‌گرم شد، «والانقطاع الیه»؛ از همه چیز برید و #توکل به او پیدا کرد و استغنا به او پیدا کرد، دیگر این چیزی برایش باقی نمی‌ماند که اهمیتی برایش داشته باشد و در فکرش برود و #فکری درباره‌اش داشته باشد. همه‌اش می‌شود #توجه یک‌پارچه؛ « الهی هب لی الکمال الانقطاع الیک» [ مفاتیح الجنان، #مناجات_شعبانیه] این " انقطاع الیک" چنین چیزی است. «ما مُدُّو اَعیُنَهُم اِلی ما مُتَّعَ بهِ الاَعداءُ مِن زَهرةِ الحیاةِ الدّنیا»؛ [ مجمع البحرین، ج۵، صص ۹۶-۹۷] " زهرة" یعنی زیور. زیورهای زندگی #دنیا پیش این‌ها لجن می‌شود و اصلاً قیمتی ندارد که نگاه بکند. ۱۴ جمادی‌الثانی ۱۴۲۶= ۳۰-۴-۸۴ ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama