✅ پیامدها و مشکلات #تکفرزندی به لحاظ علمی ۱. والدین تکفرزند آرزوهای خیلی زیادی برای فرزند خود دارند، آن ها فقط یک بچه دارند و اگر این بچه خوب از آب درنیاید، شانس دیگری وجود ندارد. #موفقیت یا #شکست والدین در نقش پدر یا مادر، به طور نزدیکی به موفقیت یا شکست بچه گره خورده است. ۲. تجربه نشان داده است که خانواده‌های چند فرزندی بعد از اولین کوفتگی و کبودی ممکن است واکنش نشان دهند اما برای دومی یا بعدی واکنش چندانی ندارند. آنها می دانند که زخمها نهایتاً خوب می‌شوند اما والدین تک فرزند، وحشت شدیدی از خود نشان می دهند. والدینی که بلافاصله برای کمک به کودکشان نمی شتابند کودکانی دارند که یاد گرفتند #وحشت خود را کنترل کنند اما والدینی که سعی کردند کودک خود را از همه چیز محافظت کنند و اضطراب او را کم کنند در واقع موجب تشدید #استرس بچه شده‌اند. ۳. در خانواده های #چندفرزندی بچه های دوم و سوم خیلی وقت ها با اسباب بازی های خواهر و برادر خود بازی می کنند و از وسایل همدیگر استفاده می کنند. آنها می آموزند که کمتر درخواست و تقاضا بکنند اما والدین تک فرزند ناخواسته ممکن است در طول زمان به ماشین خوشنودساز #کودک خود تبدیل شوند. مشکل اینجا است که آنها اطلاع ندارند که #توجه بیش از اندازه و فراهم کردن همه چیز چقدر به بچه آسیب می زند.🙁 ۴. در خانواده‌های چند فرزندی بچه ها صبر میکنند. آنها فرصت بیشتری دارند تا متوجه شوند فرد دیگری ممکن است بر نیاز آنها اولویت و تقدم داشته باشد ولی #تک_فرزند می داند که او در اولویت است و بر همه چیز تقدم دارد😐. ۵. در خانوارهایی که بیشتر از یک بچه دارند بچه ها خیلی از حرکات و رفتار والدین خود درگیر نیستند اما در خانواده های تک فرزند هیچ چیزی نشنیده یا ندیده باقی نمی ماند. ۶. ما اغلب برای فرزندانمان وقت بازی نمی گذاریم و از طریق اسباب و لوازم نبودمان را جبران میکنیم. اگر بیش از یک فرزند داشته باشیم نبود ما را وجود خواهر و برادر تا حد زیادی جبران میکند. آنچه که کودک نیاز دارد در کنار والدین بودن است نه کنار اسباب بازی و هدایا بودن😇. ۷. برخلاف کودکان تک فرزند بچه هایی که برادر و خواهر دارند دایم نگران نبودن والدین خود نیستند آنها نیز به توجه والدین نیاز دارند اما به واسطه وجود خواهر و برادر کمتر در این زمینه احساس نیاز می کنند بچه های دارای خواهر و برادر این شانس را دارند که ناراحتی و نگرانی های خود را با یکدیگر در میان بگذارند که این موجب تنظیم هیجان و کاهش نگرانی و عصبانیت می شود. ۸. در خانواده های دارای بیش از یک بچه بسیاری از کارهایی که بچه ها انجام می دهند بدون #تحسین و نادیده گرفته می شود اما والدین تکفرزند همه چیز را می بینند و می شنوند. کوچکترین اظهارنظری که کودکان می کنند بلافاصله از او تعریف می کنند به جای اینکه به صورت عادی فقط بچه را تماشا کنند. اگر این والدین به بزرگ کردن بچه خود به این شیوه ادامه دهند فردی را بزرگ میکنند که در آینده پرتوقع و #زودرنج است و انتظار دارد در هر گامی که بر می دارد با همان اشتیاق، تحسین و تمجید شود. ۹. وقتی فقط یک بچه دارید فکر کردن به غیر از او تقریباً غیر ممکن است و انتظار دارید همانگونه که شما برای او تمام قد وقت می گذارید او هم انتظارات شما را را برآورده کند. این درحالیست که هیچ کس نمی تواند تمام وقت عالی باشد، بچه‌ای که احساس می‌کند همیشه باید خارق‌العاده باشد فشار خیلی زیادی را تحمل می کند به طوری که همیشه در لبه تیغ زندگی میکند. ۱۰. دوران بچگی فرآیندی است که باید کشیده شود. مسابقه ای نیست که هر چه سریعتر به پایان برسد و لذا باید حق گذر از این مسیر برای هر فرزندی با روال طبیعی و به شیوه خودش طی شود. تک فرزندی به خودی خود فرصت تجربه نمودن تمام عیار دوران کودکی را از فرزندمان می گیرد و شاید به همین علت باشد که استانلی هال موسس و نخستین رئیس انجمن روانشناسی آمریکا معتقد است که تک فرزندی به خودی خود یک بیماری است🤯 . ۱۱. بچه های والدین تک فرزند به هنگام بیماری والدینشان اضطراب شدیدی را تجربه می کنند آنها نگران هستند که اگر والدین بیماری صعب العلاجی داشته باشند یا فوت شوند، دیگر پشت و پناهی نخواهند داشت. بچه های #والدین چند فرزندی در نبود والدین، با همدیگر مشغول شده و #آرامش بیشتری دارند و با #سوگ عزیزانشان راحت تر کنار می آیند. برای کسب اطلاعات بیشتر با ما باشید 👇👇 eitaa.com/slamicpsychology sapp.ir/slamicpsychology