♦️سواد رسانه ای و نویسندگی/ امروز و دیروز 🔹آقای غفاری استاد نویسندگی من بود در دوران دبیرستان 🔹تدریس نویسندگی ظاهرا ساده است ولی در مدرسه ی ما کمی تفاوت داشت. خیلی از اساتید ادبیاتِ دبیرستان ما در دانشگاه ها تدریس می کردند یا المپیادی بودن یا شاعر و داستان نویس مشهوری شده بودند. از فاضل نظری و محمد مهدی سیاری بگیرید تا دیگران... . آقای دکتر حداد عادل هم به قدری اعتبار داشت تا بتواند چهره های بزرگی را دعوت کند که نویسندگی درس بدهند. 🔹خلاصه یه جورایی نویسندگی در مدرسه ما مثل ریاضیات در دانشگاه شریف بود. 🔹خیلی خیلی مهم بود. 🔹الغرض هر سال یک استاد در هر پایه به عنوان "محبوبترین استاد مدرسه" معرفی می شد. استادی که بیشترین رأی را از بچه ها گرفته بود. تقریبا محال بود با وجود آقای غفاری، اساتید دیگر، شانسی داشته باشند. 🔹آقای غفاری با دو ساعت در هفته به ما فهماند که مشکل از ما نیست، از معلم هاست که نمی توانند بچه ها را میخکوب کنند جوری که از صدای زنگ تفریح ناراحت شوند. 🔹مدتی است که کانال ایشان را در بله پیدا کردم و مطالبشان را می خوانم. پستی دیدم که فکر می کنم خیلی خیلی مهم و قابل استفاده باشد. 🔸سواد رسانه ای دغدغه ی چند ساله من است. 🔸قطعا نمی توانیم نسل های آینده را بدون سلیقه ی رسانه ای و آگاهی جدی در این معرکه رها کنیم و منتظر بنشینیم و تماشا کنیم تا چه از آب در می آیند؟ 🔸کتابچه ای جذاب و زیبا از سخنرانی های چند سال اخیر ایشان آماده شده با همان بیان دوست داشتنی دوران دبیرستان. 🔸پست بعدی متن ایشان در کانال از سرنوشت پیامرسان #بله است. 🔰ملاحظات و محاکمات (دستنوشته های سید مجتبی جواهری) 💠 @sm_javaheri