در دوران سربازی، مسئول آشپزخانه بود. وقتی فرمانده فهمید برای سربازها سحری درست کرده تا روزه بگیرند، خودش آمد و به زور روزه همه را باز کرد. «محمدابراهیم» که از این همه گستاخی و بی‌دینی به هم ریخته بود، تصمیم گرفت درس عبرتی به فرمانده بدهد. او که می‌دانست فرمانده برای سرکشی به آشپزخانه می‌آید، دستور داد کف آن را شسته و با روغن چرب کنند. فرمانده از خدا بی‌خبر، وقتی وارد آشپزخانه شد، چنان لیز خورد و آسیب دید که مجبور شد کل ماه رمضان را در بیمارستان بستری شود. حالا سربازها می‌توانستند با خیال راحت روزه‌شان را بگیرند. 🏷 #یاد_خوبان #شهید_همت #ماه_رمضان #روزه 🆔 @Smh_Doaei

🔰 روزه؛ فناوری‌ای برای خودسازی و جامعه‌پردازی ✍️ سید محمدحسین دعائی یکی از چیزهایی که باید از همین اول ماه مبارک رمضان به آن توجه ویژه داشته باشیم این است که: «چرا باید روزه گرفت؟» یا «قرار است با روزه‌گرفتن چه اتفاقی برای انسان بیفتد؟» پاسخ تفصیلی این سؤال را باید ذیل عنوان «فلسفه روزه» دنبال کرد. اما اجمالا این‌که: «روزه» ـ اگر با شرائط و آدابش گرفته شود ـ یک «فناوری معنوی» با «کاربری چندمنظوره» است. یعنی همان‌طور که هم برای «جسم» مفید است و هم برای «روح»، قرار است هم رابطه ما با «خدا» را ارتقاء داده و هم روابط اجتماعی‌مان با «خلق خدا» را تنظیم کند. مادر اولیاء حضرت زهراء سلام الله علیها فرمودند: «فرض الله الصیام تثبیتاً للاخلاص.» یعنی: روزه کمک می‌کند که کم‌کم بی‌توجهی به غیرخدا در وجود انسان نهادینه شود. از امام عسکری علیه السلام هم نقل شده است که: «لیجد الغنی مسّ الجوع فیمنّ علی الفقیر.» یعنی: روزه، با ایجاد حس گرسنگی در اغنیاء، زمینه‌ساز توجه همدلانۀ آن‌ها به فقراست. اجازه دهید کمی بیشتر توضیح دهم: روزه علاوه بر آن‌که می‌تواند روح روزه‌دار را از آلودگی‌های توجه به عالم ماده پاک کرده و حال «اخلاص» و سپس «ایثار» را در او به ملکه تبدیل کند، همچنین می‌تواند با ایجاد «درک مشترک از واقعیت‌های زندگی»، فاصله‌های ادراکی و عاطفی انسان‌ها را از بین برده و زنجیره‌ای از «همگرایی‌های اجتماعی» را باعث شود: همدردی، همدلی، همیاری، همبستگی و هم‌افزایی. به‌عبارت دیگر، وقتی «فاصله‌های ادراکی و عاطفیِ» افراد یک جامعه از بین بروند، «فاصله‌های طبقاتیِ» آن‌ها نیز میل به کاهش پیدا کرده و ناهنجاری‌هایی مثل «خودپرستی» و «تکاثر»، جای خود را به ارزش‌هایی مثل «مواسات» و «تکافل» می‌دهند. بر همین اساس جامعه بهره‌مند از «فناوری روزه»، جامعه‌ای همبسته، نفوذناپذیر، تاب‌آور و متکامل است؛ همان جامعه‌ای که به‌یقین در منازعات فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، امنیتی و نظامی دنیای امروز، دست برتر را خواهد داشت. و اما حرف آخر: مرز ما عشق است هر جا اوست آن‌جا خاک ماست سامرا، غزه، حلب، تهران چه فرقی می‌کند؟ در این ماه رمضان، همه مسلمانان باید بیش از همه به فکر «غزه» باشند؛ غزه مظلوم، غزه گرسنه، غزه زخمی، غزه ویران، غزه در حال احتضار. بدون‌شک تأثر عاطفی، سوز و گداز معنوی، هیجان فکری، کمک مالی و تحرک اجتماعی آحاد مسلمین روزه‌دار در حمایت از غزه، علاوه بر تأثیرات ملکوتی و ماورائی، می‌تواند دولتمردان خائن یا بی‌خاصیت کشورهای اسلامی و غیراسلامی را به مقابله مؤثر با رژیم صهیونیستی واداشته و با ایجاد یک موج بین المللی، جلوی جنایت‌های این جانیان را بگیرد. آری؛ همۀ اهل اسلام، در این ماه رمضان، باید به این پویش جهانی بپیوندند: #روزه_برای_غزه اصلا بگذارید این‌طور بگویم: اگر روزۀ امسال امت اسلامی، منجر به احیاء غزه نشده و گره از کار او باز نکند، روزه نیست. والسلام! 🏷 #نوشتار #یادداشت #روزه #غزه 🆔 @Smh_Doaei

🔰 «روزه» به‌سبک «غزه» ✍️ سید محمدحسین دعائی تلاش برای تأمین رفاه مادی مردم، قطعا یکی از مهم‌ترین وظائف حاکمیت دینی است. اما اگر این رفاه، با «رشد معنوی» همراه نبوده و توسعۀ دلبستگی‌های مادی و دنیازدگی را به همراه داشته باشد، جدای از آن‌که انسان را از رسیدن به کمال الهی خود بازمی‌دارد، می‌تواند جامعه اسلامی را نیز در نبرد با قدرت‌های زورمند و زورگو زمین‌گیر کند. چون جامعه‌ای که نتواند در مواجهه با فشار دشمن، از دنیا، راحتی‌های دنیا و لذت‌های دنیا دل بکند، حتما تن به ذلت داده و شکست خواهد خورد. به همین خاطر، اسلام عزیز ـ به‌عنوانی دینی که ضامن سعادت دنیا و آخرت در دو مقیاس فردی و جمعی است ـ جدای از دستورات عمومی خود، کوشیده است تا با تعریف مجموعه‌ای از برنامه‌ها در خصوص ماه مبارک رمضان ـ مثل «روزه» ـ روحیۀ «عبور از دنیا» را در پیروان خود نهادینه کند؛ همان روحیه‌ای که «امام خمینی قدس سره» در بیانات خویش، از آن با عنوان رمز موفقیتِ «انقلاب اسلامی» در مقابل «حملۀ نظامی» یا «تحریم اقتصادی» یاد می‌کنند. حال با این نگاه، می‌توان «غزه» را پیشگام امت اسلام در «عبور از دنیا» یا «سبک زندگی رمضانی» دانست و از همین زاویه، به تحلیل تاب‌آوری او در زیر سنگین‌ترین فشارهای نظامی و اقتصادی پرداخت. چون آن‌چه را که قرار است ما فقط در ماه رمضان و به‌شکل بسیار محدود، صرفا تمرین کنیم و ادایش را درآوریم، غزه روزهاست که دارد با همه وجود و در همه ابعاد و به جدی‌ترین شکل ممکن، زندگی می‌کند. آری؛ این روزها «غزه» سند حقانیت بسیاری از آموزه‌های اسلامی است. مثلا اگر کسی بپرسد: «چرا باید روزه گرفت؟» باید غزه را به او نشان داد و گفت: روزه می‌گیریم تا مثل غزه باشیم: متشخص، تاب‌آور، شکست‌ناپذیر، دشمن‌شکن و سرافراز. خلاصه آن‌که: امسال، در روزه‌داری، باید از «غزه» سرمشق گرفت. 🏷 #نوشتار #یادداشت #روزه #غزه 🆔 @Smh_Doaei